רוי:רבי ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער
| געבורט |
ה'תרי"ג פילץ, פוילן | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| פטירה |
כ"ט טבת ה'תר"ע אלעקסאנדער אלעקסאנדער | ||||
| כינוי | "ישמח ישראל" | ||||
| מקום קבורה | אלעקסאנדער | ||||
| טעטיגקייט אָרט | אלעקסאנדער | ||||
| דינאסטיע | אלעקסאנדער | ||||
| קינדער | קיין | ||||
| |||||
רבי ירחמיאל ישראל יצחק דאנציגער (ה' ה'תרי"ג - כ"ט בטבת ה'תר"ע) איז געווען דער צווייטער אלכסנדר רבי , ער האט געדינט אלס רבי צווישן די יארן תרפ"ד - תר"ע (ה'תרנ"ד - ה'תרצ"ט). ער איז פאררעכענט געווארן אלס די גרעסטער חסידישע רבי אין פוילן.
לעבענסגעשיכטע
ער איז געבוירן אין דער שטעטל מאקאווע אין פוילן צו זיין פאטער רבי יחיאל דאנציגער, דער אלטער רבי פון אלכסנדר, וועלכער האט ערפילט דאס ארט פון רבי דוב בעריש פון ביאלע וואס האט ערפילט די ארט פון רבי מנחם מענדל פון ווארקא און יצחק פון ווארקא.
נאך זיין פאטערס פטירה, אין תרנ"ד, איז ער געקרוינט געווארן דורך די חסידים אלס רבי.
ער האט נישט איבערגעלאזט קיין קינדער, ער פלעגט פארן צו יעקב אריה פון ראדזמין זיך מזכיר זיין פאר קינדער, ביז איין מאל האט רבי יעקב אריה געזאגט צו זיינע חסידים, וואס וויל דער זון פון דער גריצער רב (רבי יחיאל האט אנגעפילט דעם ארט פון זיין פאטער, רבי שרגא פייוול פון גריצא), ער האט דאך די נשמה פונעם הייליגן אור החיים הקדוש, וואס האט דאך נישט געהאט קיין קינדער, און פארוואס בעט ער צו האבן קינדער.
דער ישמח ישראל איז נפטר געווארן אין יאר תר"ע. ער איז באגראבן געווארן אין דעם שטעטל אלעקסאנדער אין פוילן נעבן זיין פאטער רבי יחיאל.
נאך זיין פטירה איז זיין ברודער רבי שמואל צבי דאנציגער, דער "תפארת שמואל", געקרוינט געווארן אלס דער דריטער רבי אין דער אלכסנדר דינאסטיע, און ער האט געגרינדעט די נעץ פון ישיבות "בית ישראל" אין פוילן אויפן נאמען פון זיין ברודער וואו טויזענטער תלמידים זענען געזעצען און געלערנט. א קליינע צאל חסידים האבן אנגענומען די הנהגה פון רבי אהרן צבי לאנדא, זון פונעם רבי'ן רבי דוב בעריש מביאלא, אבער ער איז נפטר געווארן פּלוצים בלויז מיט עטליכע חדשים שפעטער און עס האט אים איבערגענומען זיין ברודער רבי אלימלך מנחם מענדל לאנדא, וועלכער איז אריבער אין שטעטל סטריקאָוו און דאָרט געגרינדעט דעם סטריקאָווער הויף.
ישמח ישראל
זיין ספר "ישמח ישראל" ווערט פאררעכנט ווי איינע פון די פאנדימענטאלע ספרי חסידות, און בפרט אין די אלכסנדר חסידות. פון איין זייט ווערט גערעדט טיפקייט אין די יסודות פון חסידות און איז באזירט אויף די עיקרי הקבלה, א טייל פון זיי געשריבן דורך דעם רבי'ן אליין, וועלכע זענען געווענליך געשריבן אין קורצן, און א טייל מאמרים געשריבן דורך רבי מנשה פריימאן, וועלכער איז שפעטער געווען איינער פון די מנהלים פון די "בית ישראל" ישיבות, און פון דער צווייטער זייט, איז עס געשריבן אין א לייכטע שפראך וואס איז אויך געאייגנט פאר די פשוטע המון עם אזוי ווי זיין ספעציעלע בקשה, און עס פארמאגט אויך אסאך מאמרי חיזוק און באזירט אויף מדרש חז"ל, און זיי זענען די מאמרים וואס איז געזאגט געווארן שבת־נאכט.
עס איז אבער אנדערש פון די אנדערע ספרים אין דער פרשיסחא דענאסטיע אז עס שטעלט זיך אויף די פּראַקטישע חסידות און נישט נאר אויף טעאָרעטישע חסידות, צוליב דעם האָבן פילע פון די מנהיגי החסידות אין די פריערדיגע דורות ווי אויך אין די לעצטע דורות באַפוילן זייערע חסידים צו לערנען דאָס ספר.
דאָס ספר "ישמח ישראל" איז געדרוקט געוואָרן בערך א יאר נאך זיין פטירה דורך זיין ברודער, דעם בעל "תפרת שמואל", ווען צום צוועק פון דרוקן דאס ספר, האָט דער חסיד אליעזר גוטשטאַדט געגרינדעט דער ערשטער אידישער דרוקעריי אין שטאט לאָדזש.
צוגעטשעפעט צום ספר איז אין די שפעטערע יארן געדריקט געווארן דעם ספר 'מאורן של ישראל' און דאס זענען מאמרים וואס זענען נישט געדרוקט געווארן אינעם ספר צוזאמגעשטעלט פון ספרים און אנדערע מקורות, צוזאמגעשטעלט אויף דעם געבעט פונעם אמונת משה, דער פינפטער רבי אין די אלכסנדר דינאסטיע.
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!