תשליך

אידן ביי תשליך אום ראש השנה. א מאלעריי פון אלעקסאנדער גיירימסקי

תשליך איז א אידישער מנהג וואס טייל פירן אויס אין ראש השנה. דאס נעמט אריין גיין נעבן א טייך, זאגן א תפילה, און אויסשאקלען די קליידער כדי צו סימבאליש אוועקווארפן די עבירות. דער מנהג האט זיך אנגעהויבן אין אשכנז אין די ה'ק' יארן. א מעגליכע רמז צו דעם מנהג איז פארהאן אין ספר מיכה: ”וְתַשְׁלִיךְ בִּמְצֻלוֹת יָם כָּל חַטֹּאותָם”.

מקור

דער מנהג פון תשליך ווערט נישט געברענגט אין די אידישע מקורות פריער ווי די שפעטע ה'ק' יארן. אין 2טער י"ה האט טערטוליאן באצייכנט אז די אידן פירן זיך אפצורעכטן א תפילה בציבור ביים בארטן אין יום כיפור, וואס מען קען דערין זען אן ענליכער מנהג. טייל פארשער האבן עס פארבינדן מיט די מצוה פון שעיר לעזאזל, אן אנדערע סימבאלישע אקט פון פארשיקן די עבירות.

אין די צייטן פון די גאונים איז געווען א מנהג וואס דערמאנט א צוזאמענשטעל פון תשליך מיט כפרות: ערב ראש השנה האט מען גענומען א געוויקס און עס געדרייט העכער דעם קאפ, און דערנאך האט מען עס אריין געווארפן אין א טייך.

...בתשובת הגאונים מצאתי שעושין חותלות מכפות תמרים וממלאין אותם עפר וזבל בהמה. ועשרים ושנים או חמישה עשר יום לפני ראש השנה, עושין כל אחד ואחד לשם כל קטן וקטנה שבבית. וזורעים לתוכן פול המצרי או קיטנית וקורין לו פורפיסא וצומח. ובערב ראש השנה נוטל כל אחד שלו ומחזירו סביבות ראשו שבע פעמים ואומר "זה תחת זה, וזה חליפתי, וזה תמורתי" ומשליכו לנהר.

— רש"י, שבת פא, ב, ד"ה האי פרפיסא

דער היינטיגער מנהג פון תשליך האט זיך אנגעהויבן אין אשכנז, ווארשיינליך אין די ה'ק' יארן. טייל פארשער שפעקולירן אז דער מנהג איז געשאפן געווארן אין איינפלוס פון א ענליכע צערעמאניע וואס איז געווען איינגעפירט ביי די קריסטן פון קעלן אין 14'טער יארהונדערט. דער מנהג ווערט נישט דערמאנט אין די ראשונים, חוץ פון דער ספר המנהגים פון רבי יצחק אייזיק פון טירנא און דער מהרי"ל:

מה שנוהגים לילך בראש השנה אחר הסעודה אצל ימים ונהרות, להשליך במצולות ים כל חטאותינו, משום דאיתא במדרש זכר לעקידה שעבר אברהם אבינו בנהר עד צוארו ואמר "הושיעה ה' כי באו מים עד נפש" והוא השטן שנעשה כמו נהר לעכב אותו מן העקידה.

— מהרי"ל, הלכות ראש השנה ס"ט

דער מנהג איז נישט געברענגט געווארן אין שלחן ערוך, און ווי אנדערע מנהגי אשכנז איז עס צוגעלייגט געווארן דורך דער רמ"א. אין די שפעטע ה'ש' יארן האט זיך דער מנהג אנגעהויבן אויסשפרייטן אויך ביי די ספרדים, מיט די השפעה פון רבי חיים וויטאל וואס האט אויסגעלויבט דעם מנהג. אין די פארטוגעזישע שוהל פון אמסטערדאם, וואס מען האט אנגעהויבן בויען אין יאר ה'תל"א, געפינט זיך א וואסער גרוב, וואס איז באנוצט געווארן פאר תשליך. טייל דרינגען אויף דערפון אז דער מנהג איז שוין דאן געווען פארשפרייט צווישן די ספרדים, אבער אנדערע שלאגן אפ אז דער גרוב איז אריגינעל געבויט געווארן בלויז פאר שיינקייט.

אויך ביי די אידן פון איטאליע איז געווארן אנגענומען דער מנהג.

א פארשטעל פון דער מנהג

מען גייט ביים ערשטן טאג פון ראש השנה (און אויב דער ערשטן טאג קומט אויס אום שבת גייט מען ביים צווייטן טאג) צום ים אדער צו א טייך, עס איז בעסער ביי א פלאץ וואס איז דא פיש, און מען זאגט אן עקסטערע תפילה וואס הייסט תשליך, וואס דאס איז א בקשה צו אריין ווארפן די עבירות אין די וואסער, על פי דער פסוק ”...וְתַשְׁלִיךְ בִּמְצֻלוֹת יָם כָּל-חַטֹּאותָם” (מיכה ז, יט). אין א טייל פון די ספרדים רופט מען אן די תפילה ותשליך און נישט תשליך לויט דער לשון פון דער נביא. עס איז אנגענומען צו אויס שאקלען די קליידער אויף א סימן כאילו מען ווארפט אראפ די עבירות.

די פלאץ צו זאגן תשליך

מען גייט צו א פלאץ וואס עס איז דא דארטן פיש וויל אזוי ווי דער פיש ווערט גע'משפט' דוראך דער פישר ווערן די אידן גע'משפט' דוראך דער אויבערשטער. ווי נאך די פישן וויזן א סימן ברכה וויל עין הרע איז נישט שולט אויף זיי, און 'שיפרו וירבו כדגים'. אין ספר חמדת הימים ווערט דערמאנט נאך א סיבה, וויל וואסער אין קבלה וויזט אויף 'חסד', און מען וויזט אז אונז ווילן זאל דער אויבערשטער אונז דן זיין לחסד.

ביי א פלאץ וואס איז נשט דא אטייך אדער א קוואל וואסער האט מען געמאכט אן עקסטערן בון אין חצר פון שול, אדער האט מען ארוף צום אן הויכן פלאץ וואס פון דארטן זעט מען וואסער, אדער האט מען געעפנט דעם קראן וואסער און דארט געזאגט תשליך. אין כורדיסטן האט מען זיך געפירט צו אריין טאנצן אין די וואסער מיט די קליידער נאכן זאגן תשליך, אדער שטיין אויף רפסודות אין טייך.

די צייט צו זאגן תשליך

אויב דער ערשטער טאג פון ראש השנה קומט אויס אום שבת, איז איינגעפירט ביי די אשכנזים און ביי די אידן פון אטליה און אויך ביי א טייל פון די ספרדים צו אפשטופן די תשליך צום צוויטן טאג וויל עס איז דא חשש אז מען וועט מטלטל זיין די מחזורים אינדרויסן פון עירוב. אבער רוב ספרדים זאגן אויך ביי אזא יאר ביים ערשטן טאג. ביי די חסידישע איז דא וואס זאגן תשליך ביי עשרת ימי תשובה צווישן ראש השנה מיט יום כיפור.

די תפילה וואס מען זאגט ביים תשליך

די תפילה איז גענומען פון די ענדע פון ספר מיכה (
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:תנ"ך
'אן: כן' אינו ערך חוקי מיכה ז, יח–כ').

מִי-אֵל כָּמוֹךָ נֹשֵׂא עָו‍ֹן וְעֹבֵר עַל-פֶּשַׁע לִשְׁאֵרִית נַחֲלָתוֹ לֹא-הֶחֱזִיק לָעַד אַפּוֹ כִּי-חָפֵץ חֶסֶד הוּא. / יָשׁוּב יְרַחֲמֵנוּ יִכְבֹּשׁ עֲו‍ֹנֹתֵינוּ וְתַשְׁלִיךְ בִּמְצֻלוֹת יָם כָּל-חַטֹּאותָם. / תִּתֵּן אֱמֶת לְיַעֲקֹב חֶסֶד לְאַבְרָהָם אֲשֶׁר-נִשְׁבַּעְתָּ לַאֲבֹתֵינוּ מִימֵי קֶדֶם.

די מתנגדים צום מנהג

אין א קליין חלק פון די ספרדים איז נישט געווארן אנגענומען דער מנהג, ווי אויך רוב אידן פון תימן. דער גאון האט נישט געגאנגען צו א טייך צו זאגן תשליך, און אזוי פירן זיך די פרושים אין ירושלים. אויך דער ערוך השולחן שרייבט אז בעסער זאל מען נישט מאכן דער מנהג, און אויך רבי אליהו מקאליש און דער אדר"ת און נאך אנדערע.