מודה אני
מודה אני איז א קורצע דאנק תפילה צום אויבערשטן, וואס ווערט געזאגט ביים זיך ערוועקן אינדערפרי.
באדייט
ביים שלאפן איז מען מפקיד די נשמה אינעם אויבערשטנ'ס האנט און אינדערפרי קערט דאס דער אויבערשטער צוריק, ווען זי איז פריש און אויסגערוט. דער שלאף איז ווי טויט, און דאס צוריקקער פונעם נשמה אינדערפרי איז ווי תחיית המתים. דעריבער, ווען דער מענטש ערוועקט זיך פון שלאף, דארף ער דאנקן אז זיין נשמה איז צוריקגעקערט געווארן צו אים.
מען זאגט דאס גלייך ביים זיך ערוועקן, כדי זיך צו דערמאנען וועגן דעם אויבערשטן וואס שטייט איבער זיך און מען זאל אויפשטיין געשווינד[1]}}
דער תפילה
דער נוסח התפילה איז: ”מודה אני לפניך, מלך חי וקיים, שהחזרת בי נשמתי בחמלה. רבה אמונתך”.
מען זאגט דער תפילה גלייך ווען מען ערוועקט זיך פון שלאף[2]
נאך איידער'ן זיך וואשן נעגל וואסער, בתפילה זו גם אין את שם ה', וזאת הסיבה שניתן לאומרה מיד לאחר שהתעורר האדם משנתו, עוד לפני שנטל ידיו ושטף את פניו ופיו.
תפילה זו, עשויה להטביע חותמה על סדר היום שלנו. זאת, בהיותנו נתונים למרות העליונה, סרים למשמעתה, ממלאים אחר ציווייה, תוך הכרה ברורה, שניצבים אנו בכל עת ובכל שעה לפני מלך חי וקיים. מכאן גם הפועל היוצא לכל המעשים שנעשה במשך היום, שאנו עומדים בפתחו: "חדשים לבקרים - רבה אמונתך"
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:מקור
פאראמעטער [ 2 ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע [מקור פארלאנגט: איכה ג, כג]. בדבריו אלו מתכוון הנביא ירמיהו שאמר, שעם התחדשות האדם מדי בוקר, גדלה ומתחזקת אמונתנו בבורא עולם, המפקיד בידיו נשמת רוח חיים, ובכל יום, מחדש, מחזירה לנו כשהיא רעננה ורגועה, למען נמשיך להתעלות ברוחניות.
קטגוריה:אנציקלופדיה תורנית מרוכזת קטגוריה:סדר היום
- ↑ שולחן ערוך הרב, אורח חיים מהדורה תניינא א, א; סידור התניא
- ↑ סדר היום בתחלתו הובא במ"א סי' ד בסופו ובאלי' זוטא סק"ב