משלוח מנות

משלוחי מנות

ילדים נושאים משלוח מנות

ילד מחופש בדרכו למסור משלוח מנות

משלוח מנות איז איינע פון די מצוות פון יום טוב פורים. די מצוה איז אז יעדער מענטש דארף שיקן איינער צום צווייטן עסנווארג, כאטש צוויי פארצייעס, פאר כאטש איין מענטש. דער ציל פון דער מצוה איז צו פארגרעסערן פרידן און חסד צווישן די אידישע קינדער, ווי אויך צו פארזיכערן פאר די ארימעלייט אז זיי האבן די פורים סעודה.

מקור פונעם המצווה

אין מגילת אסתר שטייט אויף די פרייד פייערונגען וואָס זענען באשלאסן געווארן נאכן גראטעוועט ווערן פון המן'ס גזירות:

עַל כֵּן הַיְּהוּדִים הַפְּרָזִים הַיֹּשְׁבִים בְּעָרֵי הַפְּרָזוֹת, עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר שִׂמְחָה וּמִשְׁתֶּה וְיוֹם טוֹב וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ. וַיִּכְתֹּב מָרְדֳּכַי אֶת הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וַיִּשְׁלַח סְפָרִים אֶל כָּל הַיְּהוּדִים אֲשֶׁר בְּכָל מְדִינוֹת הַמֶּלֶךְ אֲחַשְׁוֵרוֹשׁ הַקְּרוֹבִים וְהָרְחוֹקִים; לְקַיֵּם עֲלֵיהֶם לִהְיוֹת עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר וְאֵת יוֹם חֲמִשָּׁה עָשָׂר בּוֹ בְּכָל שָׁנָה וְשָׁנָה, כַּיָּמִים אֲשֶׁר נָחוּ בָהֶם הַיְּהוּדִים מֵאֹיְבֵיהֶם, וְהַחֹדֶשׁ אֲשֶׁר נֶהְפַּךְ לָהֶם מִיָּגוֹן לְשִׂמְחָה וּמֵאֵבֶל לְיוֹם טוֹב; לַעֲשׂוֹת אוֹתָם יְמֵי מִשְׁתֶּה וְשִׂמְחָה, וּמִשְׁלֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ וּמַתָּנוֹת לָאֶבְיֹנִים.

— אסתר ט, יט-כב

הלכות פון די מצוה

משלוחי מנות שהונחו לפני דלת סגורה

חז"ל האבן ארויסגעלערנט, אז די וייניגסטע וואס ממוז, איז צו שיקן צוויי פרציעס פאר איין מענטש, פון דאס וואס ס'שטייט אין פסוק "משלוח מנות" (וואס קלינגט אפ כאטש צוויי) "איש לרעהו" (וואס קלינגט אפ איינער).

די הלכה איז אז ס'דארף צו זיין צוויי באזונדערע עסנווארג, טראץ דעם וואס רבנים אין אללע דורות האבן זיך פון מאהל צו מאהל געפירט שיקן ספרי חידושים אויף משלוח מנות, אבער אין הלכה איז ג'פסק'נט אז וועש, ספרים און אזוי אויך געלט צו קויפן דערמיט עסנווארג, ווערן נישט גערעכנט פאר 'מנות'. איבער טרינקען זענען די פוסקים אנטיילט מיט זייער מיינונגען. די מצוה פון משלוח מנות מוז מען אויספירן אין יעדן פאל, דערצו, אויב האט ער נישט גענוג עסנווארג אוועקצוגעבן פאר דעם, זאהל ער פארטוישן זיין עסנווארג פון די סעודה, מיטן פרענד'ס.

די מיינונג פון א מערהייט פוסקים איז אז אויך פרויען זענען אנגעוויזן אין די מצוה, אנמערקנדיג אז א מאן זאהל נישט שיקן פאר קיין פרוי, אזוי אז ס'זאהל נישט צוקומען צו א פראגע פון א ספק קידושין דורכ'ן שיקן א ווערדפולע חפץ. נאך איז דא וואס שרייבן אז די מצוה דארף אויסגעפירט ווערן דורכ'ן שיקן מיט א שליח (און נישט איבערגעבן אליינס), אזווי אין פסוק שטייט 'ומשלוח מנות איש לרעהו'. די מצוה דארף געטוהן ווערן דייטליך בייטאג פון פורים, יעדער איינער לויט ווי ער געפינט זיך, צו איז דאס ביי רוב ארטן אין י"ד אדר, אדער ביי שטעט וואס זענען אין די קאטעגאריע פון עיירות המוקפות חומה מימות יהושע בן נון.

דער רמב"ם שרייבט אז: "כל המרבה לשלוח לרעים הרי זה משובח" (
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם
פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
פארלאנגטע פאראמעטער [ 1 ] פעלן לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) פעלט נאמען פון הלכות.משנה תורה לרמב"ם, הלכות חמץ ומצה, פרק מגילה וחנוכ"ה, הלכות ב'–ט"ו), דאך האלט ער אז די מער געשעצטע מצוה איז מתנות לאביונים: ”מוטב לאדם להרבות במתנות לאביונים מלהרבות בסעודתו או בשלוח לרעיו, שאין שם שמחה גדולה ומפוארה אלא לשמח לב עניים ויתומים ואלמנות וגרים” (
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם
פארלאנגטע פאראמעטער [ 1 ] פעלן לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) פעלט נאמען פון הלכות.משנה תורה לרמב"ם, הלכות חמץ ומצה, פרק מגילה וחנוכ"ה, הלכות ב'–י"ז).

טעמי פן די מצווה

ס'איז דא וואס זאגן אז די טעם איז צו פארמערן פרענדשאפט צווישן די אידישע קינדער{{הערה|1=אזוי ווערט געברענגט דורך רבי שלמה אלקבץ אין זיין פירוש 'מנות הלוי' אויף [[מגילת אסתר]. זעה אויך אין שו"ת חתם סופר, או"ח סימן קצ"ו וואס ברענגט ארויס א נפקא מינה פון צווישן די צויי דאזיגע טעמים. זעה אויך אין שו"ת שרידי אש, אין די נייע דרוק, ירושלים תשנ"ט ח"א סימן ס"א}}; און ס'איז דא וואס זאגן אז די טעם איז צו העלפן פאר די ארעמעלייט וואס שעמען זיך צו בעטן פאר זיך צדקה, אז אויך זיי זאלן קענען עסן די סעודת פורים ווי אללע אנדערע.^[1]