נחשון בן עמינדב

נַחְשׁוֹן בֶּן עַמִּינָדָב איז געווען דער נשיא פון שבט יהודה, דער ברודער פון אלישבע בת עמינדב (וואס איז געווען חתונה געהאט צו אהרן הכהן), און דער זיידע פון ​​בועז דער מאַן פון רות, וואס פון זיי איז אַרויסגעקומען דוד המלך. ביי יציאת מצרים איז ער געווען דער ערשטער אריינצושפּרינגען אין ים סוף איידער דער ים האט זיך צעשפּאָלטן, און האט דערמיט באוויזן זיין אמונה אין גאט, און איז געווארן א סימבאל פון אריגינאליטעט און פּיאנערשאפט. ער האט מקריב געווען דער ערשטער די קרבנות ביים חנוכת המשכן.

נחשון בן עמינדב

געבורט	מצרים
פטירה	מדבר
טאטע	עמינדב
קינדער	שלמון, אלימלך
תקופה	יציאת מצרים, דור המדבר
בתנ"ך	שמות ו, כג; במדבר א, ז; ב, ג; ז, יב; י, יד

נחשון איז געווען דער פינפטער דור פון יהודה, ער איז געווען דער זון פון עמינדב, זון פון רם, זון פון חצרון, זון פון פרץ, זון פון יהודה.

אין די תורה

נחשון ווערט דערמאנט צום ערשטן מאל אין דער תורה ווען אהרן הכהן האט געהייראט אלישבע: "וַיִּקַּח אַהֲרֹן אֶת אֱלִישֶׁבַע בַּת עַמִּינָדָב אֲחוֹת נַחְשׁוֹן לוֹ לְאִשָּׁה" (שמות ו, כג). פון פסוק ווייזט אויס אז ער איז געווען עלטער ווי אהרן.

ביי די תקופה אין מדבר האָט נחשון געדינט אַלס נשיא פון שבט יהודה, און איז געווען דער ערשטער פון די נשיאים וואָס האָט מקריב געווען די קרבנות הנשיאים, אין טאג פון חנוכת המשכן, א' ניסן אינעם צווייטן יאָר צו יציאת מצרים (ב'תמ"ט).

דורכאויס די וואנדערונגען אין מדבר איז נחשון געגאנגען דער ערשטער און געפירט זיין שבט פאראויס פון אנדערע. לויט ווי דערציילט אין מדרש, איז זיין פאן געווען געפארבט ווי די הימל, און א לייב געצייכנט דערויף.

אין די שפעטערדיגע יארן ווערט נחשון נישט דערמאנט. לויט חז"ל איז ער נפטר געווארן אין צווייטן יאר נאך יציאת מצרים. לויט עטליכע מקורות איז דאס געווען אין קברות התאווה; אנדערע האבן אבער אנגענומען אז נחשון, ווי די אנדערע נשיאים, איז געווען צווישן די צוויי הונדערט און פופציג מענטשן וועלכע זענען פארברענט געווארן ווען זיי האבן געברענגט קטורת ביים מחלוקת קורח ועדתו.

אין חז"ל

לויט רבי יהודה איז נחשון אריינגעשפרינגען אין ים דער ערשטער ביי קריעת ים סוף, ווי עס ווערט געברענגט אין מכילתא:

כיון שעמדו שבטים על הים, זה אומר "אין אני יורד תחלה לים", וזה אומר "אין אני יורד תחלה לים" … מתוך שהיו עומדין ונוטלין עצה, קפץ נחשון בן עמינדב ונפל לים, עליו הכתוב אומר, "הוֹשִׁיעֵנִי אֱלֹקִים כִּי בָאוּ מַיִם עַד נָפֶשׁ", ואומר: "טָבַעְתִּי בִּיוֵן מְצוּלָה וְאֵין מָעֳמָד, בָּאתִי בְמַעֲמַקֵּי מַיִם וְשִׁבֹּלֶת שְׁטָפָתְנִי." ואומר: "אַל תִּשְׁטְפֵנִי שִׁבֹּלֶת מַיִם, וְאַל תִּבְלָעֵנִי מְצוּלָה, וְאַל תֶּאְטַר עָלַי בְּאֵר פִּיהָ.", מיד אמר המקום למשה: "ידידי טובע בים, והים סוגר ושונא רודף, ואתה עומד ומרבה בתפלה!" אמר לפניו: "רבונו של עולם, ומה בידי לעשות?", אמר לו: "וְאַתָּה הָרֵם אֶת מַטְּךָ!". ומה אמרו משה וישראל על הים? "ה' יִמְלֹךְ לְעֹלָם וָעֶד!", אמר המקום: "מי שהמליכני תחלה על הים, אעשהו מלך על ישראל" … אמר להם רבי טרפון … לפיכך זכה [יהודה] למלכות, שנאמר בְּצֵאת יִשְׂרָאֵל מִמִּצְרָיִם, בֵּית יַעֲקֹב מֵעַם לֹעֵז, הָיְתָה יְהוּדָה לְקָדְשׁוֹ", לכך "יִשְׂרָאֵל מַמְשְׁלוֹתָיו", אמר להם הקדוש ברוך הוא: מי שקדש שמי על הים, יבא וימשול על ישראל.

— מכילתא דרבי ישמעאל בשלח – מסכתא דויהי פרשה ה

רבי יעקב פון ליסא שרייבט אז נחשון בן עמינדב האט זוכה געווען אריינצושפרינגען ערשט אין וואסער און אז דער ים זאל זיך שפאלטן, א דאנק די גבורת הנפש פון זיין באבע תמר.

חז"ל דערמאנען אז ער איז געווען ווי א מלך צווישן די אנדערע נשיאים. נחשון איז געווען אן "אוהב שלום ורודף שלום", ווי זיין שוואגער אהרן הכהן.

זיין שכר

מיט זיין אריינגעשפרינגען דער ערשטער אין ים סוף האט ער זיך פארדינט פיל שכר:

• זיין נאמען נחשון איז אויף דעם וואס ער איז דער ערשטער אריינגעשפרינגען אין די 'נחשולי הים'
• די מלוכה איז געקומען צו שבט יהודה.
• ס'זענען ארויס פון אים: דוד המלך, מלך המשיח, דניאל, חנניה מישאל ועזריה.
• טראץ וואס יהודה איז נישט געווען דער בכור פון די שבטים, האט נחשון בן עמינדב, דער נשיא פון שבט יהודה, מקריב געווען דער ערשטער ביי די קרבנות הנשיאים. לויט אנדערע האבן די נשיאים אליין אויסגעוועלט אז נחשון זאל מקריב זיין דער ערשטער, צוליב זיין קידוש השם.
• משה רבנו האט אים ערוועלט צו זיין איינער פון די שבעים זקנים.

קינדער

זיינע זין זענען געווען שלמון, אלימלך, פלוני אלמוני, און דער טאטע פון נעמי. פון שלמון'ס קינדער איז ארויס דוד המלך און נאך אים די גאנצע מלוכה דינאסטיע.

אין סוף מגילת רות איז באשריבן דער סדר היחס פון נחשון ביז דוד המלך:

וְאֵלֶּה תּוֹלְדוֹת פָּרֶץ, פֶּרֶץ הוֹלִיד אֶת חֶצְרוֹן. וְחֶצְרוֹן הוֹלִיד אֶת רָם, וְרָם הוֹלִיד אֶת עַמִּינָדָב. וְעַמִּינָדָב הוֹלִיד אֶת נַחְשׁוֹן, וְנַחְשׁוֹן הוֹלִיד אֶת שַׂלְמָה. וְשַׂלְמוֹן הוֹלִיד אֶת בֹּעַז, וּבֹעַז הוֹלִיד אֶת עוֹבֵד. וְעֹבֵד הוֹלִיד אֶת יִשָׁי, וְיִשַׁי הוֹלִיד אֶת דָּוִד.

אין מדרש שטייט אז דוד המלך האט געלויבט השי"ת אויף זיין יחוס צו נחשון, זאגנדיג: וְנִחֲתָה קֶשֶׁת נְחוּשָׁה זְרוֹעֹתָי, וואס נְחוּשָׁה איז מרמז אויף נחשון.

סימבאָליזם

נחשון בן עמינדב איז געווארן א סימבאל פון נאטירליכע השתדלות וואס דער מענטש מוז מאכן אלס א וועג צו באקומען הילף פון גאט, אנשטאט צו זיצן מיט פארלייגטע הענט און ווארטן אויף א נס, אזויווי נחשון איז אריינגעשפרינגען אין ים סוף אפילו בעפאר עס האט זיך צעשפאלטן, און ערשט נאכדעם וואס ער האט דערגרייכט א טיפעניש אז דאס וואסער האט אים דערגרייכט ביזן האלז, האט זיך דער ים געשפאלטן. אויך סימבאליזירט ער אָריגינעלקייט און מוט.

דרויסנדיגע לינקס

• "נַחְשׁוֹן", יהודה דוד אייזנשטיין (רעדאקטאר), אוצר ישראל, ניו יארק: פרדס, תשי"ב, חלק ז, עמוד 62, אויף היברובוקס
• נחשון בן עמינדב, אין "אנציקלופדיה יהודית" אויף "דעת"
• נחשון בן עמינדב, אויף בית חב"ד