לא תתורו

לא תתורו איז א לא תעשה פון די תורה וואס פארבאט אריינצוטראכטן אין געדאנקען וועלכע קענען צוברענגען דעם מענטש צו לייקענען אין איינע פון די עיקרי האמונה, און נאכצוגיין די אייגענע גלוסטענישן וואס קען צוברענגען דעם מענטש צו עובר זיין אויף די תורה.

לא תתורו
מצוַת לא תעשה

דינים
מצווים	אלע אידן
תקופה	אלעמאל (גייט אן בזמן הזה)
מקום	איבעראל
בין	אדם למקום
מוני המצוות
ספר המצוות להרמב"ם	ספר המצוות, לאו מ"ז
ספר החינוך	ספר החינוך, מצוה שפ"ז
בה"ג	בה"ג, לאו קי"ז
יראים	נישט גערעכנט
סמ"ג	סמ"ג לאו ט"ו
סמ"ק	סמ"ק, סימן י"ב (אחרי לבבכם) און סימן ל' (אחרי עיניכם)
די מצוה אין ספר מצוות ה', אויף דעת זייטל
מקורות
מקרא	במדבר טו, לט
ברייתא	ספרי אויף במדבר טו, לט (פיסקא קטו)
תלמוד בבלי	נדרים כ, ב
תלמוד ירושלמי	מסכת ברכות, פרק א', הלכה ה'
משנה תורה	הלכות עבודה זרה וחוקות הגויים, פרק ב', הלכות א'–ג'
מקורות נוספים	מלבי"ם, במדבר טו, לט

מקור פון די מצוה

דער מקור פון דער מצוה איז אין פרשת שלח: ”וְלֹא תָתֻרוּ אַחֲרֵי לְבַבְכֶם וְאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם אֲשֶׁר אַתֶּם זֹנִים אַחֲרֵיהֶם”. חז"ל דרש'נען דעם פסוק "ולא תתורו אחרי לבבכם" - זו מינות, ..."ואחרי עיניכם" - זו זנות.

טייל ראשונים רעכענען "אחרי לבבכם" און "אחרי עיניכם" פאר צוויי באזונדערע מצוות, אבער רוב ראשונים רעכענען עס פאר איין מצוה. לויט איין דעה איז עס אינגאנצן נישט קיין מצוה, נאר די תורה באצייכנט דעם תועלת וואס וועט ארויסקומען פון מצות ציצית, און די דרשה פון חז"ל איז אן אסמכתא.

איינצלהייטן פון די מצוה

אחרי לבבכם

"אחרי לבבכם" איז דער איסור אז דער מענטש זאל נישט אריינטראכטן אין געדאנקען וועלכע קענען אים גורם זיין צו לייקענען איינע פון די עיקרי אמונה, ווייל דער מענטש'ס שכל איז באגרעניצט, און נישט אלע קענען אנקומען צום אמת. צום ביישפיל, אמאל וועט א מענטש אריינטראכטן אין עבודה זרה אדער אין יחוד השם צי עס איז אזוי אדער נישט, א.א.וו. און ווייל ער ווייסט נישט די וועגן וויאזוי צו דן זיין דערין וועט ער אנקומען צו מינות. אויך ליגט אין דעם איסור, נישט נאכצוטראכטן נאך דעם משפט פון השי"ת.

מען איז נאר עובר ווען מען איז מייחד די מחשבה דאס צו טראכטן, און נישט ווען עס איז אים אליין אויפגעקומען אין געדאנק. אויב האט ער ווייטער אריינגעטראכט דערין און עס נישט אוועקגעשטופט פון זיין הארץ, איז ער יא עובר.

הרהור עבודה זרה וואס איז כלל פון דעם איסור, איז עס לויט טייל אחרונים ווען ער טראכט צו דינען עבודה זרה, לויט אנדערע איז עס ווען ער טראכט אז די עבודה זרה האט עפעס אין זיך, אדער ווען ער שטעלט צוזאמען שם שמים מיט עפעס אנדערש.

לויט טייל ראשונים איז אין כלל פון דעם איסור צו טראכטן צו טון סיי וועלכע עבירה, אנדערע קריגן דערויף.

אחרי עיניכם

די ראשונים ערקלערן אז "אחרי עיניכם זו זנות" מיינט אז דער מענטש זאל זיך נישט אריינטון דעם קאפ אין עולם הזה'דיגע גלוסטענישן, ווען עס איז נישט מיטן ציל אז ער זאל זיין געזונט און ער זאל קענען דינען דעם אויבערשטן.

טייל ראשונים לערנען ארויס פון דא דער איסור הסתכלות אין אן אשת איש.

ביי וועם און ווען גייט אן די מצוה

די מצוה גייט אן סיי ביי זכרים און ביי נקיבות. בני נח, כאטש זיי זענען באפוילן געווארן אויף דער איסור פון עבודה זרה און טייל עריות, גייט ביי זיי נישט אן דער מצוה.

די מצוה איז איינע פון די מצוות תמידיות וואס א מענטש דארף אלעמאל מקיים זיין.

מלקות

מען באקומט נישט קיין מלקות אויף דעם לאו, וויבאלד עס איז נישט קיין באשטימטע זאך וואס מ'קען אנווארענען א מענטש דערויף, און אויך ווייל עס איז א לאו שאין בו מעשה, און אויך ווייל עס איז א לאו שבכללות; אדער ווייל עס איז א הארבע עבירה וואס שטויסט אפ דעם מענטש פון עולם הבא, און מלקות איז נישט גענוג דערפאר.

לויט טייל אחרונים, געבט מען מכת מרדות פאר דער וואס איז עובר אויף דעם לאו. אנדערע קריגן.

דרויסנדיגע לינקס

• דער ערך "לא תתורו", אין מיקרופדיה תלמודית, אויף ויקישיבה

רעפערענצן

תרי"ג מצוות (לויט ספר החינוך)