175
רעדאגירונגען
←דרוקן און מאנוסקריפטן: הוספות ותיקונים
(←מעשה בעל אקדמות: קלארער געמאכט) צייכנס: וויזועלע רעדאגירונג רויע רעדאגירונג |
(←דרוקן און מאנוסקריפטן: הוספות ותיקונים) צייכנס: וויזועלע רעדאגירונג רויע רעדאגירונג |
||
| שורה 149: | שורה 149: | ||
===דרוקן און מאנוסקריפטן=== | ===דרוקן און מאנוסקריפטן=== | ||
דער ערשטער געדרוקטער פארמאט פון די געשיכטע וואס | דער ערשטער געדרוקטער פארמאט פון די געשיכטע וואס איז באקאנט, איז א העפט "מגילת רבי מאיר" וואס איז געדרוקט געווארן אין קרימונה, איטאליע, ארום דעם יאר ה'ש"כ{{הערה|{{היברובוקס|פרידבערג|בית עקד ספרים|37114|page=309|קעפל=מ-2927}}}}. עס איז נישט באקאנט היינט צו עקזיסטירן א קאפיע דערפון, אבער עס ווערט דערמאנט אין די ליסטעס פונעם איטאליענישן צענזור{{הערה|{{אוצר החכמה|2=ספר זכרון לאריה ליאונה קארפי|3=612880|page=120}}}}. | ||
אין | אין די זעלבע תקופה אין איטאליע איז די מעשה איבערגעזעצט געווארן אויף לשון הקודש, אין אן איטאליענישער כתב יד געשריבן אין יאר ה'ש"צ, אונטערן קעפל "מגילת ספר החכם ר' מאיר". ער שרייבט אינעם פארווארט אז וויבאלד נישט יעדער פארשטייט אידיש, "ואני בראותי כי זה המעשה אינו נמצא אצלינו היום אלא בלשון אשכנזי, כי אם במחזורים אשכנזים ישנים באחד ממאה", דערפאר זעצט ער עס איבער אין לשה"ק כדי יעדער זאל עס פארשטיין{{הערה|{{לינק|אדרעס=https://www.nli.org.il/he/manuscripts/NNL_ALEPH990001499450205171/NLI#$FL61161660|קעפל=כתב יד|זייטל=ספרייה הלאומית|עמודים=160-167}}. אויפגעזעצט דורך: עלי יסיף, 'תרגום קדמון ונוסח עברי של מעשה אקדמות', בקורת ופרשנות 9-10 (תשל"ז), עמ' 214-228, מיט נישט ווייניג גרייזן}}. | ||
אויך ווערט די מעשה דערמאנט בקיצור דורך איינע פון די איטאליענישע גדולים פון יענער צייט, רבי אברהם יגל (-ה'שפ"ג), אין זיין ספר "באר שבע": "ביי די אשכנז'ישע קהילות געפונט זיך א "מגילה" וואס טייל פירן זיך עס צו דערמאנען אין שבועות, איבער א נס וואס האט פאסירט צו די אידן אין אשכנז"{{הערה|{{היברובוקס|2=קבץ על יד - שנה ד|3=43924|page=39|מקום הוצאה=בערלין|שנת הוצאה=תרמ"ח|מו"ל=חברת מקיצי נרדמים}}}}{{הערה|ער שרייבט נישט אז עס האט א שייכות מיט'ן פיוט אקדמות, ער | אויך ווערט די מעשה דערמאנט בקיצור דורך איינע פון די איטאליענישע גדולים פון יענער צייט, רבי אברהם יגל (-ה'שפ"ג), אין זיין ספר "באר שבע" אין כתב יד: "ביי די אשכנז'ישע קהילות געפונט זיך א "מגילה" וואס טייל פירן זיך עס צו דערמאנען אין שבועות, איבער א נס וואס האט פאסירט צו די אידן אין אשכנז"{{הערה|{{היברובוקס|2=קבץ על יד - שנה ד|3=43924|page=39|מקום הוצאה=בערלין|שנת הוצאה=תרמ"ח|מו"ל=חברת מקיצי נרדמים}}}}{{הערה|ער שרייבט נישט אז עס האט א שייכות מיט'ן פיוט אקדמות, ער דערמאנט אבער אז מען פלעגט ליינען די מגילה אום שבועות}}. | ||
די מעשה ווערט אויך | די זעלבע שילדערונג פון די מעשה ווערט אויך געברענגט אין א כתב יד פון די ש' יארן, צווישן אנדערע אידישע געשיכטעס{{הערה|דער כתב געפונט זיך אין די אפפענהיים קאלעקציע פונעם [[באדלעיאן ביבליאטעק]] אין [[אוניווערסיטעט פון אקספארד|אקספארד]]. זע באריכט אויף דעם כתב יד אין {{לינק|אדרעס=https://www.nli.org.il/he/manuscripts/NNL_ALEPH990000956600205171/NLI|קעפל=ספרייה הלאומית}}. עס איז געדרוקט אין [[#ריווקינד|ריווקינד]], [https://tablet.otzar.org/he/book/book.php?book=146890&pagenum=17 עמ' 17]}}. | ||
שפעטער איז עס געדרוקט געווארן אין פיורדא ה'תנ"ד, אין א העפט מיטן נאמען "איין שיין וואונדרליך מעשה". עס איז איבערגעדרוקט געווארן אויך אין אמסטערדאם ה'תס"ד. | |||
אין יאר ה'תרע"ו איז געדרוקט געווארן אין לבוב דער ספר מעשה | שפעטער איז עס געדרוקט געווארן אין לעמבערג אן א יאר (געשאצט אויף סוף ת"ק - אנהויב ת"ר), מיטן נאמען "מעשה גבורת ה'". אויפן שער בלאט ווערט אנגעגעבן אז ס'איז איבערגעזעצט פון לשה"ק. אין יאר ה'תרע"ו איז געדרוקט געווארן אין לבוב דער ספר "מעשה גבורת ה'"{{הערה|{{אוצר החכמה|2=מעשה גבורות ד'|3=146858}}}} דער שער בלאט לויטעט אז עס שילדערט א פארכטיגע מעשה וואס האט פאסירט מיט 900 יאר צוריק פאר די אידן פון אשכנז, דורך א מכשף וואס האט זיי געוואלט פארלענדן, און זיי זענען געווארן געראטעוועט דורך רבי מאיר ש"ץ. ער שרייבט אינעם אריינפיר אז ער ער האט עס געפונען אין אן זעלטענעם אלטן ספר אויף אידיש, און ער איז דאס מעתיק אויף לשה"ק. ער פאררעכט אז די יאר פון די געשיכטע איז געווען ד'תשס"א. ביים ענדע איז ער מדייק אז לויט זיין נוסח פלעגט דער פיוט שוין געזאגט ווערן פון פריער ביי די עשרת השבטים אום יו"ט שבועות, און בלויז די צווייטע חלק, אין וואס עס איז אנגעצייכנט די נאמען פון רבי מאיר ש"ץ, דאס איז שפעטער צוגעלייגט געווארן. | ||
===אנדערע ווערסיעס=== | ===אנדערע ווערסיעס=== | ||
| שורה 165: | שורה 165: | ||
:איך האב געהערט פון אלטע אידן און פון ר״ש העניך ז״ל, אז די סלאוויטא דרוקערס האבן געוואלט דרוקן די מעשה אין די מחזורים, נאר וויבאלד זיי האבן עס נישט געוואוסט מיט א קלארקייט האבן זיי עס נישט געדרוקט. איינמאל האט מען גוזר געווען א גירוש אויף די אידן, און נאכדעם וואס מ'האט באשלאסן צו ברענגען איינעם פון די בני משה צו מבטל זיין די גזירה, איז איינער געשיקט געווארן אריבערצוגיין דעם סמבטיון, אריבערצוגיין דעם סמבטיון נעמט 18 שעה, און עס רוהט זיך נישט אפ פון זיין שטורעם נאר פון ער"ש האלבן טאג ביז מוצש"ק, און אין די געציילטע שעות פון ערב שבת איז נישט מעגליך אריבערצוגיין ווייל די וועג דויערט 18 שעה. האט מען אים איבערגעגעבן א שם, אז ער זאל קענען אריבערגיין דעם טייך צו די בני משה, אבער אויף צוריקצוגיין האט מען אים נישט ערלויבט זיך צו באנוצן מיט'ן שם, ווייל מ'נוצט עס נאר אויף פיקוח נפש. דער שליח האט געגעבן א גט פאר זיין ווייב, און איז אהינגעגאנגען מיט'ן ציל צו פארבלייבן דארט א גאנץ לעבן. די בני משה האבן געשיקט "א הינקעדיגער שניידער" צו מבטל זיין די גזירה, וואס אויך ער האט געגעבן א גט פאר זיין פרוי און איז אריבער דעם טייך. ער איז געקומען צום מכשף וואס האט געהעצט ארויסצוגעבן די גזירה, און אים געזאגט אז ער זאל אים אויספרובירן און זען ווער וועט זיך שטארקן אויף וועם. מען האט אפגעמאכט אז יעדער וועט זאגן דעם צווייטן וואס צו טון, און יענער דארף דאס אויספירן. דער שניידער האט געמאכט א רינג ארום זיך, און דער מכשף האט געשיקט וכו'{{קלאר אויס|כוחות הטמאה?}} צו אים, אבער ווען זיי זענען אנגעקומען צום רינג זענען זיי געבליבן שטיין. דערנאך האט דער שניידער געזאגט דעם מכשף ער זאל זיך אנלאנען אויפ'ן שטאם פון א ארטיגן בוים און ער האט גענומען צוויי בינטלעך אייזערנע שטריק, ווען דער כישוף מאכער האט זיך אנגעלאנט אויפ'ן בוים, האט זיך דער בוים אויפגעהויבן און די שטריק האט זיך פארוויקלט ארום זיין האלז, און אים דערשטיקט, און די גזירה איז בטל געווארן. | :איך האב געהערט פון אלטע אידן און פון ר״ש העניך ז״ל, אז די סלאוויטא דרוקערס האבן געוואלט דרוקן די מעשה אין די מחזורים, נאר וויבאלד זיי האבן עס נישט געוואוסט מיט א קלארקייט האבן זיי עס נישט געדרוקט. איינמאל האט מען גוזר געווען א גירוש אויף די אידן, און נאכדעם וואס מ'האט באשלאסן צו ברענגען איינעם פון די בני משה צו מבטל זיין די גזירה, איז איינער געשיקט געווארן אריבערצוגיין דעם סמבטיון, אריבערצוגיין דעם סמבטיון נעמט 18 שעה, און עס רוהט זיך נישט אפ פון זיין שטורעם נאר פון ער"ש האלבן טאג ביז מוצש"ק, און אין די געציילטע שעות פון ערב שבת איז נישט מעגליך אריבערצוגיין ווייל די וועג דויערט 18 שעה. האט מען אים איבערגעגעבן א שם, אז ער זאל קענען אריבערגיין דעם טייך צו די בני משה, אבער אויף צוריקצוגיין האט מען אים נישט ערלויבט זיך צו באנוצן מיט'ן שם, ווייל מ'נוצט עס נאר אויף פיקוח נפש. דער שליח האט געגעבן א גט פאר זיין ווייב, און איז אהינגעגאנגען מיט'ן ציל צו פארבלייבן דארט א גאנץ לעבן. די בני משה האבן געשיקט "א הינקעדיגער שניידער" צו מבטל זיין די גזירה, וואס אויך ער האט געגעבן א גט פאר זיין פרוי און איז אריבער דעם טייך. ער איז געקומען צום מכשף וואס האט געהעצט ארויסצוגעבן די גזירה, און אים געזאגט אז ער זאל אים אויספרובירן און זען ווער וועט זיך שטארקן אויף וועם. מען האט אפגעמאכט אז יעדער וועט זאגן דעם צווייטן וואס צו טון, און יענער דארף דאס אויספירן. דער שניידער האט געמאכט א רינג ארום זיך, און דער מכשף האט געשיקט וכו'{{קלאר אויס|כוחות הטמאה?}} צו אים, אבער ווען זיי זענען אנגעקומען צום רינג זענען זיי געבליבן שטיין. דערנאך האט דער שניידער געזאגט דעם מכשף ער זאל זיך אנלאנען אויפ'ן שטאם פון א ארטיגן בוים און ער האט גענומען צוויי בינטלעך אייזערנע שטריק, ווען דער כישוף מאכער האט זיך אנגעלאנט אויפ'ן בוים, האט זיך דער בוים אויפגעהויבן און די שטריק האט זיך פארוויקלט ארום זיין האלז, און אים דערשטיקט, און די גזירה איז בטל געווארן. | ||
עס זענען פארהאן נאך נוסחאות געדרוקט אין פארשידענע פלעצער<ref>{{צ-בוך|נאמען=אקדמות ע"פ דרך דרש|מקום הוצאה=ווארשא|שנת הוצאה=תרס"ב|עמ=כא}}</ref>. | עס זענען פארהאן נאך נוסחאות געדרוקט אין פארשידענע פלעצער<ref>{{צ-בוך|נאמען=אקדמות ע"פ דרך דרש|מקום הוצאה=ווארשא|שנת הוצאה=תרס"ב|עמ=כא}}</ref><ref>זע אין [https://forum.otzar.org/viewtopic.php?p=835487#p835487 אוצר החכמה פארום]</ref>. | ||
===באציאונגען=== | ===באציאונגען=== | ||
אין ספר מעשה נסים געשריבן דורך ר' יוזפא שמש אין שטאט ווירמייזא, ווערט דערמאנט דעם כישוף-ראד בשייכות צו אן אנדערע געשיכטע. און ער לייגט צו אז עס איז געדרוקט א מעשה איבער דעם אקדמות: "עס איז איין מעשה געדרוקט פון אקדמות, דאס מען אום שבועות זאגט, דארט אין שטייט דאס מעשה גאנץ אויס{{הערה|{{צ-בוך|נאמען=מעשה נסים|מקום הוצאה=אמסטערדאם|שנת הוצאה=תנ"ו|עמ=לא ע"ב|קישור=https://books.google.co.il/books?id=i5NnAAAAcAAJ&hl=iw&pg=PP68#v=onepage&q&f=false}}}}." | |||
דער [[רבי אליה שפירא|אליה רבה]] ברענגט עס אלס הסבר צום מנהג צו זאגן נאכן ערשטן פסוק: "עס איז געפונען געווארן געדרוקט אין אן אור־אלטער אשכנז'ישער לשון, א לאנגע מעשה איבער וואס מען האט מתקן געווען אקדמות, און עס ענדיגט אז וויבאלד דער מעשה איז געווען אין מדבר, האט מען עס מתקן געזאגט צו זאגן נאך במדבר סיני, א זכר לנס"{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תצד|מפרש=אליה רבה|סק=ה|אן=חלק}}}}. דער 'אור אלטער' דרוק וואס דער אליה רבה דערמאנט איז ווארשיינליך די קונטרס'ל "מגילת רבי מאיר". | דער [[רבי אליה שפירא|אליה רבה]] ברענגט עס אלס הסבר צום מנהג צו זאגן נאכן ערשטן פסוק: "עס איז געפונען געווארן געדרוקט אין אן אור־אלטער אשכנז'ישער לשון, א לאנגע מעשה איבער וואס מען האט מתקן געווען אקדמות, און עס ענדיגט אז וויבאלד דער מעשה איז געווען אין מדבר, האט מען עס מתקן געזאגט צו זאגן נאך במדבר סיני, א זכר לנס"{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תצד|מפרש=אליה רבה|סק=ה|אן=חלק}}}}. דער 'אור אלטער' דרוק וואס דער אליה רבה דערמאנט איז ווארשיינליך די קונטרס'ל "מגילת רבי מאיר". | ||