אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "חזק חזק ונתחזק"

ק
הגהה
(←‏אריינפיר: צוגעלייגט דעסקריפציע)
ק (הגהה)
שורה 1: שורה 1:
{{דעסקריפציע|רוף ביים ענדיגן א ספר פון חמשה חומשי תורה}}
[[טעקע:חזק ספר בראשית.jpg|280px|ממוזער|שמאל|דער לעצטער זייטל אין חומש בראשית. באמערקט אז נאכן לעצטן פסוק שטייט די ווארט 'חזק']]
[[קובץ:חזק ספר בראשית.jpg|280px|ממוזער|שמאל|דער לעצטער זייטל אין חומש בראשית. באמערקט אז נאכן לעצטן פסוק שטייט די ווארט 'חזק']]
'''חֲזַק חֲזַק וְנִתְחַזֵּק''' (אדער '''וְנִתְחַזַּק''') איז אן אויסרוף וואס די [[אשכנזים]] פירן זיך אויסצורופן ווען מען ענדיגט ליינען יעדע חומש פון די [[חמישה חומשי תורה]]. אן ענליכע מנהג איז אנגענומען אויך אין א טייל [[ספרדים|ספרדישע]] קהילות.
'''חֲזַק חֲזַק וְנִתְחַזֵּק''' (אדער '''וְנִתְחַזַּק''') איז א רוף וואס די [[אשכנזים]] פירן זיך אויסצורופן ווען מען ענדיגט ליינען יעדע חומש פון די [[חמישה חומשי תורה]]. אן ענליכע מנהג איז אנגענומען אויך אין א טייל פון די [[ספרדים|ספרדישע]] קהילות.


אין א [[שבת]] וואס די [[פרשת השבוע]] איז די לעצטע פרשה פונעם חוּמש, (צום ביישפיל [[פרשת ויחי]] אין [[בראשית]]), איז איינגעפירט אז פארן ליינען דעם לעצטן [[פסוק]] פון די פרשה שטעלט זיך דער קהל אויף, און נאך וואס דער [[בעל קורא]] ענדיגט ליינען דעם פסוק זאגט דער גאנצער קהל די ווערטער "חזק חזק ונתחזק". דערנאך זאגט דער בעל קורא איבער "חזק חזק ונתחזק". דאס מיינט א ווינטש פארן [[עלייה לתורה|עולה לתורה]] און פארן גאנצן ציבור אז זיי זאלן זיך שטארקן און פארזעצן צו לערנען.
אין א [[שבת]] וואס די [[פרשת השבוע]] איז די לעצטע סדרה פונעם חוּמש, (צום ביישפיל [[פרשת ויחי]] אין [[בראשית]]), איז איינגעפירט אז פארן ליינען דעם לעצטן [[פסוק]] פון די פרשה שטעלט זיך דער קהל אויף, און נאך וואס דער [[בעל קורא]] ענדיגט ליינען דעם פסוק זאגט דער גאנצער קהל די ווערטער "חזק חזק ונתחזק!". דערנאך זאגט דער בעל קורא איבער "חזק חזק ונתחזק". דאס איז א וואונטש פארן [[עלייה לתורה|עולה לתורה]] און פארן גאנצן ציבור אז זיי זאלן זיך שטארקן און פארזעצן צו לערנען. דער שבת אין וועלכע מען רופט אויס חזק, ווערט אנגערופן "שבת חזק".


==מקור פונעם מנהג==
==מקור פונעם מנהג==
פארלאזנדיג זיך אויף [[ספר יהושע]] ווי עס שטייט געשריבן: {{הדגשה|לֹא יָמוּשׁ סֵפֶר הַתּוֹרָה הַזֶּה מִפִּיךָ... הֲלוֹא צִוִּיתִיךָ חֲזַק וֶאֱמָץ|יהושע א|א', ח-ט}}, האבן אפאר [[ראשונים]]{{הערה|1=המנהיג לב ע"א; ארחות חיים, הלכות שני וחמישי אות טו; ווערן געברענגט אין [[בית יוסף]] {{טור|אורח חיים|קלט}} און אין [[רמ"א]] {{שולחן ערוך|אורח חיים|קלט|יא}}.}} געשריבן אז דאס קומט אונז לערנען "צו זאגן יעדעס מאל פאר דער וואס ענדיגט ליינען אין די תורה - חזק". בפשטות מיינט עס אז מען דארף עס זאגן פאר יעדן איינעם פון די עולים, און אזוי איז איינגעפירט ביז היינט ביי די [[נוסח איטאליע|איטאליענער אידן]]. ביי די [[נוסח ספרד|ספרדים]] איז איינגעפירט אן ענליכע נוסח "חזק וברוך" וואס ווערט געזאגט פאר יעדער עולה. רבי [[חיים פלאג'י]] שרייבט אין זיין ספר "יפה ללב": "און פון דא האט מען זיך געפירט צו זאגן יעדן מאל פאר דער וואס ענדיגט ליינען אין די תורה "חזק", און אונזער מנהג איז צו זאגן פאר יעדער קורא נאכן ליינען 'חזק וברוך' און דער קורא ענטפערט 'חזקו ואמצו', ווי עס האט מעיד געווען דער זון פון דער גרויסער מענטש אדוני הארץ הרב כנסת הגדולה, און אזוי פירט מען זיך ביי אונז, צו עס זאגן אויך פאר יעדער וואס גייט צו צום עמוד דאווענען מוציא צו זיין דעם רבים און זאגן קדיש נאך יעדן לימוד וואס זאל נאר זיין, נאכן ענדיגן".
אין [[ספר יהושע]] שטייט געשריבן: {{מנוקד|לֹא יָמוּשׁ סֵפֶר הַתּוֹרָה הַזֶּה מִפִּיךָ... הֲלוֹא צִוִּיתִיךָ חֲזַק וֶאֱמָץ|{{תנ"ך|יהושע|א|ח|ט}}}}, וואס דערויף שרייבט דער [[ארחות חיים (לוניל)|ארחות חיים]]{{הערה|[https://machon.oretzion.com/document/-8586958588040781916TfilaA.pdf#page=463 הלכות שני וחמישי אות יט].}} אז טייל קהילות פירן זיך "צו זאגן יעדעס מאל פאר דער וואס ענדיגט ליינען אין די תורה - '''חזק ואמץ'''", און אזוי איז איינגעפירט ביז היינט ביי די [[נוסח איטאליע|איטאליענער אידן]], און אזוי ווערט עס אראפגעברענגט אין [[בית יוסף]]{{הערה|{{טור|אורח חיים|קלט|מפרש=בית יוסף|אורח חיים|קלט|אן=נאמען|מפרש=בית יוסף}}.}} און [[רמ"א]]{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|קלט|יא|מפרש=רמ"א|אן=נאמען}}.}}. דער כנסת הגדולה שרייבט{{הערה|{{היברובוקס|2=כנסת הגדולה - אורח חיים|3=14597|page=43}}; ווערט אראפגעברענגט אין {{שלחן ערוך|אורח חיים|קלט|יא|מפרש=כף החיים|סק=נו}} אלס ירושלים'ער מנהג, און ברענגט פון [[יפה ללב]] אז דער מנהג איז אויך צו זאגן אזוי פאר יעדע שליח ציבור.}}, אז דער מנהג ביי זיי איז צו זאגן פאר יעדער קורא נאכן ליינען 'חזק וברוך', און דער קורא ענטפערט 'חזקו ואמצו', און אזוי איז טאקע איינגעפירט ביי די ספרדים [[נוסח ספרד|ספרדים]]{{הערה|[[ילקוט יוסף]] [https://www.yalkut.info/2020/07/12/סימן-קמא-דיני-קורא-ומקרא/ סימן קמא – דיני קורא ומקרא] סעיף ה'.}}


דאקעגן, דער [[אבודרהם]] האט פון דא ארויסגעלערנט די ווערטער וואס ווערן געברענגט אין '[[ספר המנהיג]]' - אז מען פירט זיך צו זאגן חזק נאר ווען מען ענדיגט די גאנצע פרשה, און אין [[ספרד]] האט מען מער מחמיר געווען אז די מנהג איז שייך נאר ווען מען ענדיגט איינס פון די חמישה חומשי התורה. שפעטערע יארן האט מען זיך געפירט צו זאגן "חזק חזק חזק", און אין שפעטערע דורות האט זיך אוועקגעשטעלט דער נוסח "חזק חזק ונתחזק", לויטן פסוק {{ציטוטון|חֲזַק וְנִתְחַזַּק בְּעַד עַמֵּנוּ וּבְעַד עָרֵי אֱלֹהֵינוּ}}{{הערה|שמואל ב', י', י"ב}} (ווערט אראפגעבענגט צום ביישפיל אין [[ערוך השולחן]] [https://he.wikisource.org/wiki/ערוך_השולחן_אורח_חיים_קלט#סימן_קלט_סעיף_טו או"ח קלט טו]). לויט מנהג [[פרנקפורט]], זאגט מען '''"חֲזַק וְנִתְחַזַּק"'''{{הערה|{{HebrewBooks|רבי שלמה זלמן גיגר|דברי קהלת|6822|פרשת מסעי, עמ' 89|עמוד=90}};[https://www.moreshesashkenaz.org/mm/publications/Madrich.pdf מדריך למנהג אשכנז המובהק], עמ' 27.}}.
דער ארחות חיים שרייבט אז די ספרדים האבן זיך געפירט צו זאגן חזק נאר ביים ענדיגן די גאנצע תורה, ווידער דער [[אבודרהם]] ברענגט אז דער מנהג אין ספרד איז געווען עס צו זאגן ביים ענדיגן יעדן ספר{{הערה|{{שיתופתא|1=Abudarham/,_Shabbat_Prayers,_Torah_Reading?selectedunittext=3|2=סדר תפילות השבת, קריאת התורה, ד'}}.}}. שפעטער איז געווארן געפירט צו זאגן "חזק חזק חזק", און דאן האט זיך אוועקגעשטעלט דער נוסח "חזק חזק ונתחזק", לויטן פסוק {{ציטוטון|חֲזַק וְנִתְחַזַּק בְּעַד עַמֵּנוּ וּבְעַד עָרֵי אֱלֹהֵינוּ}}{{הערה|{{תנ"ך|שמואל ב|י|יב}}.}}{{הערה|זעט: {{ערוך השולחן|אורח חיים|קלט|טו}}, וואו ער ברענגט ביידע מנהגים, און געבט אן א טעם צו זאגן דריי מאל "חזק" אז עס גימטריא מש"ה. זעט אויך אין [[מאור ושמש]] [[שית:Maor_VaShemesh,_Vayechi.17|פרשת ויחי]] וואו ער ברענגט דער גירסא פון דריי מאל חזק.}}. לויט מנהג [[פרנקפורט]], זאגט מען '''"חֲזַק וְנִתְחַזַּק"'''{{הערה|{{היברובוקס|רבי שלמה זלמן גיגר|דברי קהלת|6822|page=90|פרשת מסעי, עמ' 89}}; [https://www.moreshesashkenaz.org/mm/publications/Madrich.pdf מדריך למנהג אשכנז המובהק], עמ' 27.}}.


== טעם פונעם מנהג ==
== טעם פונעם מנהג ==
לויטן [[פרי חדש]], זאגט מען "חזק" ביים ענדיגן די תורה לויט די גמרא {{הערה|{{בבלי|ברכות|לב|ב}}}}: "ארבעה צריכין חיזוק, ואלו הן: תורה ומעשים טובים תפלה ודרך ארץ"{{הערה|פרי חדש, [[אורח חיים]], סי' קל"ט ס"ק י"א}}. אין [[שו"ת]] [[מהר"ם מינץ]] שרייבט ער אז פונקט ווי מען זאגט "הדרן עלך" ביי א [[סיום מסכתא]], זאגט מען "חזק" אז דו האסט געענדיגט די חומש, [[יישר כח]] און פאנג אן נאכאמאל צו לערנען {{הערה|ווערט געברענגט אין [[אוצר דינים ומנהגים]]}}. פארהאן קהילות פון יוצאי ספרד און פארטוגאל וואס ביי זיי פירט מען זיך אן ענליכע מנהג, דער קהל זאגט "חזק ונתחזק חזקו ויאמץ לבבכם כל המיחלים לה'"{{הערה|הרב שם טוב גגין ברענגט די לשון אלס מנהג פון די [[בית הכנסת הפורטוגזי באמסטרדם|ספרדים אין אמסטרדם]]. ער ברענגט אויך אז אין לאנדאן איז דא אן ענליכע מנהג, אבער אן די ווערטער "חזק ונתחזק" ('''כתר שם טוב''', חלק א', [[קדאייני|קיידאן]] ה'תרצ"ד עמודים רפ"ח-רפ"ט). די לשון (אריינגערעכנט "חזק ונתחזק") ברענגט אויך הרב דוד די סולה פול, '''תפלות למועדים כפי מנהג הספרדים באמריקא''', ניו יורק 1997 עמוד 272.}}.
לויטן [[פרי חדש]], זאגט מען "חזק" ביים ענדיגן די תורה לויט די גמרא{{הערה|{{בבלי|ברכות|לב|ב}}}}: "ארבעה צריכין חיזוק, ואלו הן: תורה ומעשים טובים תפלה ודרך ארץ"{{הערה|פרי חדש, [[אורח חיים]], סי' קל"ט ס"ק י"א}}. אין [[שו"ת]] [[מהר"ם מינץ]] שרייבט ער אז פונקט ווי מען זאגט "הדרן עלך" ביי א [[סיום מסכתא]], זאגט מען "חזק" אז דו האסט געענדיגט די חומש, [[יישר כח]] און פאנג אן נאכאמאל צו לערנען{{הערה|ווערט געברענגט אין [[אוצר דינים ומנהגים]]}}. פארהאן קהילות פון יוצאי ספרד און פארטוגאל וואס ביי זיי פירט מען זיך אן ענליכע מנהג, דער קהל זאגט "חזק ונתחזק חזקו ויאמץ לבבכם כל המיחלים לה'"{{הערה|הרב שם טוב גגין ברענגט די לשון אלס מנהג פון די [[בית הכנסת הפורטוגזי באמסטרדם|ספרדים אין אמסטרדם]]. ער ברענגט אויך אז אין לאנדאן איז דא אן ענליכע מנהג, אבער אן די ווערטער "חזק ונתחזק" ('''כתר שם טוב''', חלק א', [[קדאייני|קיידאן]] ה'תרצ"ד עמודים רפ"ח-רפ"ט). די לשון (אריינגערעכנט "חזק ונתחזק") ברענגט אויך הרב דוד די סולה פול, '''תפלות למועדים כפי מנהג הספרדים באמריקא''', ניו יורק 1997 עמוד 272.}}.


אין שו"ת באר משה ברענגט ער נאך א טעם לויטן גמרא אין [[מסכת יומא]] "וזאת התורה אשר שם משה, זכה נעשית לו סם חיים, לא זכה נעשית לו סם מיתה". און אזוי זאגט אויך [[רבי בנאה]] אין אן אנדער ארט, און דעריבער בענטשט מען 'חזק חזק' אז ער זאל זוכה זיין צום אור התורה און עס זאל זיין פאר אים א סם החיים.
אין שו"ת באר משה ברענגט ער נאך א טעם לויטן גמרא אין [[מסכת יומא]] "וזאת התורה אשר שם משה, זכה נעשית לו סם חיים, לא זכה נעשית לו סם מיתה". און אזוי זאגט אויך [[רבי בנאה]] אין אן אנדער ארט, און דעריבער בענטשט מען 'חזק חזק' אז ער זאל זוכה זיין צום אור התורה און עס זאל זיין פאר אים א סם החיים.
שורה 40: שורה 39:
{{רעפערענצן}}
{{רעפערענצן}}


[[קאטעגאריע:קריאת התורה]]
[[:קאטעגאריע:קריאת התורה]]
[[קאטעגאריע:ברכות ואיחולים]]
[[:קאטעגאריע:ברכות און וואונטשן]]
{{וח}}
{{וח}}
{{מיון ויקיפדיה|דף=חזק חזק ונתחזק|גרסה=34689542|פריט=Q12407403}}
 
[[he:חזק חזק ונתחזק]]