אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת האזינו"

}}

[[טעקע:The Phillip Medhurst Picture Torah 615. The song of Moses. His doctrine as the rain. Deuteronomy cap 32 v 2. Pintz.jpg|קליין|לינקס|אילוסטראציע צו די פסוקים וועלכע הייבן אן דעם שירת האזינו: "הַאֲזִינוּ הַשָּׁמַיִם וַאֲדַבֵּרָה וְתִשְׁמַע הָאָרֶץ אִמְרֵי פִי. יַעֲרֹף כַּמָּטָר לִקְחִי תִּזַּל כַּטַּל אִמְרָתִי כִּשְׂעִירִם עֲלֵי דֶשֶׁא וְכִרְבִיבִים עֲלֵי עֵשֶׂב."]]

די הויפט טעמע אין די פרשה איז א [[שירת האזינו|שירה]] וואס [[משה רבינו]] האט אויסגעלערנט פאר די אידן הארט איידער זיין פטירה, וואס הייבט זיך אן מיט די ווערטער {{ציטוטון|הַאֲזִינוּ הַשָּׁמַיִם וַאֲדַבֵּרָה}}. עס שליסט זיך מיטן באפעל פון השי"ת אז משה זאל ארויפגיין דעם [[הר נבו]] וואו ער וועט נפטר ווערן.

פרשת האזינו זעצט פאר די סעריע פון פרשיות צום סוף פון דער [[תורה]], אין וועלכע עס ווערט פארציילט איבער די הכנות צום פטירה פון [[משה רבנו]]. כמעט דעם גאנצן פרשה פארנעמט דער שירת האזינו, וואס וועט דינען, ווי משה זאגט אין די פריערדיגע פרשה, אלס אן עדות פאר [[עם ישראל]] אויף וואס עס גייט פארקומען מיט זיי אין די קומענדיגע דורות. די שירה שילדערט דעם היסטארישן דורכגאנג פון אידישן פאלק: פון באקומען [[ארץ ישראל]], ביז [[זינד]], [[גלות]] און [[גאולה]].

===די בשורה פון פטירת משה===

==דער סדר פון די קריאה==

אין [[בית המקדש]] פלעגן די לויים זאגן איין חלק יעדן שבת, אלס [[שירת הלויים|שיר]] פון [[קרבן מוסף]]{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לא|א}}; {{רמב"ם|תמידין ומוספין|ו|ט}}.}}. אויך ביי קריאת התורה ווערן די ערשטע זעקס [[עליה|עליות]] איינגעטיילט אויף דעם סדר, ביז דער סוף פון די שירה{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לא|א}}; {{ירושלמי|מגילה|ג|ז}}; מסכת סופרים יב ז; {{רמב"ם|תפילה|יג|ה}}; [[טור]] און {{שלחן ערוך|אורח חיים|תכח|ה}}.}}, און דער זיבעטער ליינט פון נאך די שירה ביז דער סוף פון די פרשה{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לא|א|מפרש=רש"י|ד"ה=כך חלוקין}}; [[טור]] און {{שלחן ערוך|אורח חיים|תכח|ה}}.}}.

==דאטומען==

דער שבת ווען מ'ליינט די פרשה, קען געפאלן אין פיר אנדערע דאטומען:

==דרויסנדע לינקס==

==רעפערענצן==