אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:ביזאנטישע אימפעריע"

יידן זענען געווען א חשובע מינדערהייט אין דער אימפעריע דורכאויס איר היסטאריע. לויטן רוימישן געזעץ זענען די יידן געווען אן אנערקענטע רעליגיעזע גרופע. אין די אנהייב יארן פון דער אימפעריע האט מען נישט געמוטשעט די יידן, אבער שפעטער האט אנגעהויבן א תקופה פון רדיפות קעגן די יידן. נאך די אראבישע נצחונות האבן די מערהייט פון וועלט יידנטום געוואוינט אינדרויסן פון דער אימפעריע. די וואס זענען געבליבן האבן געלעבט מער רוהיג פון דעם 10טן יארהונדערט.

דורכאויס די אלע יארן פון דער ביזאנטישער הערשאפט האבן געוואוינט אין דער אימפעריע פיל יידן. די קירכע האט געוואלט פעדערן דאס קריסטלעכע גלויבן וואס איז געווען די אפיציעלע רעליגיע פון דער אימפעריע און האט זיך געפירט אומגעדולדיגט צו געצן דינער, קריסטן וואס זענען אראפ פונעם וועג און אויך צו יידן. די באציאונג צו די יידן האט זיך געטוישט פון צייט צו צייט און פון איין ארט צום צווייטן. עס האט זיך געמאכט פאגראמען קעגן די יידן פון צייט צו צייט, געשטיצט פון דער קירכע, אבער טייל פון די קייסארים האבן יא געפרואווט פירן זיך ארדנטלעך כלפי יידן. אין דער תקופה פון [[יוסטיניאן דער ערשטער]] האבן די יידן געליטן פון רדיפות און פון גזירות און דיסקרימינאציע וואס ער האט אריינגעשטעלט אין דעם געזעץ.

דערפאר איז נישט קיין גרויסער וואונדער אז, ווען די פערסער האבן איינגענומען ארץ ישראל אין דער תקופה פונעם קייסער [[פאקאס]], האבן די יידן באגריסט די נייע באהערשער וואס זיי האבן לאנג דערווארטעט זיך צו באפרייען פונעם ביזאנטישן יאך. ווי אויך האט מען אויפגעשטעלט  יידישע באטאליאנען וואס האבן געהאלפן די פערסער אין זייער קריג. שוין הונדערטער יארן פריער האט [[רבי שמעון בר יוחאי]] געזאגט: "אם ראית סוס פרסי קשור בארץ ישראל - צפה לרגליו של המשיח" (טאמער איר זעט א געבונדענעם פערסישן פערד אין ארץ ישראל – דערווארט די פיס פון משיח). אבער די יידן זענען געווארן שטארק אנטוישט, און ווען די פערסער האבן איינגענומען ירושלים האבן זיי צוריקבאצאלט די יידן מיט פארטרייבן זיי אין גלות אין פערסיע. נאך דעם פאַרראַט האבן די יידן איבערגעבעטן די ביזאנטן און געמאכט שלום מיט זיי, און דער קייסער [[העראקליוס]] האט זיי טאקע געגעבן אן אמנעסטיע. אבער נאך האבן זיך ווידער איבערגעדרייט די יוצרות און ווען העראקליוס האט איינגענומען ארץ ישראל פון די פערסער האט ער שוין פארגעסן זיינע צוזאגן צו די יידן און האט אנגעפירט קעגן די יידן שרעקלעכע פאגראמען נאך ערגער ווי די פריערדיקע. די ישועה פאר די יידן איז ערשט געקומען ווען די אראבער זענען געקומען און האבן איינגענומען טיילן פון דער שטח פון דער ביזאנטישער אימפעריע אין סיריע, ארץ ישראל און עגיפטן, וואו די קריסטן האבן שטארק גערודפ'ט די יידן.

אין דער תקופה פון דער "סירישער דינאסטיע" האט דער קייסער לעא דער דריטער, גרינדער פון דער דינאסטיע, וואס האט געהערשט פון 717 ביז 741, ארויפגלייגט אויף יידן נאך גזירות. אבער די שפעטערע קייסארים פון דער דינאסטיע זענען נישט געווען שטארק קעגן די יידן. ווייטער אין דער תקופה פון דער אַמארישער דינאסטיע, געגרינדעט פונעם קייסער [[מיכאל דער צווייטער]], האט מען באפרייט די יידן פון שטייערן און זיי האבן באקומען דעם סטאטוס פון פרייע מענטשן. ווען [[באסיליוס דער ערשטער]] איז ארויף אויפן טראן האבן ווידעראמאל אנגעהויבן די רדיפות קעגן די יידן.

ווען די [[קרייצצוג]]ן זענען אנגעהויבן אין די יארן פון דער הערשאפט פון [[אלעקסיוס קאמנענאס]] האט זיך א ביסל אנגעווארעמט די באציאונגען מיט די יידן, אזוי ווי די ביזאנטן האבן געהאסן די קרייצפארער. אין יענע טעג איז פארגעקומען אין ביזאנטיום א משיחיסטע באוועגונג וואס איז אויפגענומען מיט א ברען, אבער דאס האט זיך אויסגעלאשן ווען די קרייצפארער האבן אויסגעפירט א שחיטה פון די יידן פון דער שטאט אין יאר [[1099]]. ביי דער [[לאטיינישער אימפעריע]] האבן די יידן ווייטער געליטן צרות. דאס האט געדויערט ביז די גריכן האבן איבערגענומען די הערשאפט פון דער אימפעריע, און פון דעמאלסט ביזן סוף פון דער אימפעריע האבן יידן געלעבט א מער געלאסענעם לעבן.