פרשת תצוה איז די איינציגסטע פרשה צווישן די חומשיםשמות, ויקרא און במדבר, וואו ס'ווערט אינגאנצן נישט דערמאנט משה רבינו'ס נאמען, און איז - צוזאמען מיט פרשת משפטים - איינס פון בלויז צוויי פרשיות אין די תורה אין וועלכע עס איז נישט פארהאן דער ווארט "לאמור".
