בן הא הא

בֶּן הֵא הֵא איז א תנא וואס ווערט דערמאנט איין מאל אין משניות. לויט די אנגענומענע מיינונג, האט ער געלעבט אין די תקופה פון די זוגות, אין דור פון הלל הזקן.

טייל האלטן אז בן הא הא און בן בג בג, וואס ווערט ציטירט גלייך פאר אים אין די משנה, זענען דער זעלבער מאן.

לויט תוספות, זענען בן בג בג און בן הא הא געווען גרים, און זייערע נעמען זענען רמזים דערויף: דער אות ה"א, און "בג" וואס איז גימטריא ה, צייגט אויף אברהם און שרה צו וועמען מען האט צוגעלייגט א ה צו זייער נאמען. אנדערע זאגן אז די צונעמען האט מען זיי געגעבן זיי צו באהאלטן פון מלשינים צו די רוימישע אימפעריע וואס פלעגט נאכיאגן גרים, און דער תוספות יום טוב שרייבט אז מען האט זיי נישט גערופן ביים נאמען וויבאלד זיי האבן נישט מאריך ימים און זענען נישט געווארן מוסמך להוראה, אזוי ווי מען טרעפט ביי בן עזאי.

זיין מימרא ערשיינט איו מסכת אבות און איז אין אראמיש:

לְפוּם צַעֲרָא אַגְרָא

לויט די סאך צער וואס א מענטש ליידט וועגן לערנען תורה און מקיים זיין מצוות, אזויפיל וועט פארמערט ווערן זיין שכר.

— משנה, אבות ה, כג

דער אר"י האט מגלה געווען אז בן הא הא ליגט אין דער געגנט פון עין זיתים, אבער מען קען נישט טרעפן דעם גענויעם ארט.

בר הי הי

אין גמרא ווערט געברענגט עטליכע שמועות פון א חכם מיט'ן נאמען בַּר הֵי הֵי, וואס איז לכאורה דער תנא בן הא הא (אויף אראמיש). אין צוויי פעלער קערט ער זיך מיט שאלות צו הלל. אין איינע פון זיי, איז ער דן אין די ווערטער פונעם נביא איבער דער גרויסער יום הדין לעתיד לבוא: "וְשַׁבְתֶּם וּרְאִיתֶם [דער חילוק וואס וועט זיין] בֵּין צַדִּיק לְרָשָׁע בֵּין עֹבֵד אֱלֹקִים לַאֲשֶׁר לֹא עֲבָדוֹ".

האט בר הי הי געפרעגט הלל:לכאורה שטייט אין פסוק אן איבריגע איבער'חזר'ונג, ווייל "צַדִּיק" איז דאך "עֹבֵד אֱלֹקִים", און "רָשָׁע" איז "אֲשֶׁר לֹא עֲבָדוֹ", פארוואס זאגט דער נביא איבער זיינע ווערטער?
האט אים הלל געענטפערט: דאס וואס ווערט גערופן אין פסוק "לֹא עֲבָדוֹ" מיינט נישט א רשע, נאר סיי "עֹבֵד אֱלֹקִים" און סיי "לֹא עֲבָדוֹ" זענען צדיקים גמורים, נאר אינו דומה שונה פרקו מאה פעמים לשונה פרקו מאה ואחד.
פרעגט בר הי הי: און וועגן איין מאל ווערט ער שוין גערופן "לֹא עֲבָדוֹ"?
האט הלל אים געענטפערט: יא! די זעלבע זאך קענסטו זען ביים מארק פון אייזלער: צען פרסאות איז פאר איין זוז, און עלף פרסה איז פאר צוויי.

אויך ווערט דערציילט אין גמרא אז בר הי הי האט זוכה געווען צו לערנען די פשט אין אן אנדער פסוק פון אליהו הנביא.

די אנגענומענע מיינונג איז אז בר הי הי איז דער זעלבער בן הא הא (אויף אראמיש), און הלל איז דער ערשטער הלל הזקן. טייל נעמען אבער אן אז דאס איז א שפעטערער הלל, וועלכער איז געווען אן אמורא; לויט דעם איז מעגליך אז בר הי הי איז נישט דער זעלבער ווי בן הא הא דער תנא, אדער איז עס יא דער זעלבער, און בן הא הא זעלבסט איז געווען אן אמורא וואס זיינע רייד זענען שפעטער צוגעלייגט געווארן צו די משנה.