א הלוואה אדער בארג איז געלט וואס מען האט געבארגט ביי א צוויטן אויף א געוויסער צייט וואס מען דארף צוריק באַצאָלן. אז מען איז פארפליכטעט צו אנדערע, איז עס אן אחריות און א טרייב קראפט זיך צו רעכענען מיט זיי און צוריקבאצאלען.
דינים פון לייען אין דער תורה
לויט דער תורה איז דער אויסלייער פארבאטן מיט די פאלגנדיקע זאכן:
- ער טאר נישט דריקן דעם לווה צו אפגעבן זיין חוב [1]
- ער טאר נישט נעמען איינלייג (א פקדון) דעם לייערס קלייד.[2]
- סיי דער לווה און סיי דער מלווה האבן א לאוו נישט צו לייען אויף צוריק צובאצאלן מער; דאס ווערט אנגערופען אין דער תורה ריבית.
רעפערענצן
- ↑ אִם-כֶּסֶף תַּלְוֶה אֶת-עַמִּי, אֶת-הֶעָנִי עִמָּךְ--לֹא-תִהְיֶה לוֹ, כְּנֹשֶׁה ספר שמות כ"ב.
- ↑ אִם-חָבֹל תַּחְבֹּל, שַׂלְמַת רֵעֶךָ--עַד-בֹּא הַשֶּׁמֶשׁ, תְּשִׁיבֶנּוּ לוֹ. כו כִּי הִוא כְסוּתֹה לְבַדָּהּ, הִוא שִׂמְלָתוֹ לְעֹרוֹ; בַּמֶּה יִשְׁכָּב כנ"ל
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!