רוי:גריגארי ראספוטין

גריגאָרי יפימאָוויטש ראַספּוטין (רוסיש: Григорий Ефимович Распутин; געבוירן בערך 1869, געשטאָרבן 1916) איז געווען אַ רוסישער פּויער, מיסטיקער און היילער, וועלכער האָט געוואונען אַן אָנגעזעענעם ראָלע ביים הויף פונעם לעצטן רוסישן צאַר, ניקאָלאַי דער צווייטער. ראַספּוטין האָט אויסגעאיבט אַ ריזיגן איינפלוס אויף דער צאַרינע אַלעקסאַנדראַ, ספּעציעל אין פאַרבינדונג מיט דער מחלה פון איר יורש, צאַרעוויטש אַלעקסיי, וועלכער האָט געליטן פון העמאָפיליע.

ראַספּוטינ'ס קאָנטראָווערסיאַלע באַציאונג מיטן צאַרישן הויף, צוזאַמען מיט זיין אומקלאָרן אָפּשטאַם און פּערזענליכקייט, האָבן אים געמאַכט פאַר אַ צענטראַלער פיגור פון דער רוסישער געשיכטע אין אָנהייב 20סטן יאָרהונדערט. ער איז געשילדערט געוואָרן דורך זיינע קעגנערס ווי אַן עוולער שלאַטאָן און אַ דעבאָשינער. אין די לעצטע יאָרן פון דער צאַרישער אימפּעריע, איז ראַספּוטין געמאָרדעט געוואָרן דורך אַ גרופּע אַריסטאָקראַטן, וועלכע האָבן געגלייבט אַז ער האָט אונטערגעגראָבן די מאָנאַרכיע.

די אידעאָלאָגישע נוצן פון זיין מיטן איז געווען בולט סיי אין סאָוועטישע אַנטי-מאָנאַרכיסטישע חשבונות, סיי אין מערבדיגע פּראָפּאַגאַנדע.

קאָנטראָווערסיעס און די ראַספּוטין-מיטאָס

ראַספּוטינ'ס לעבן איז אַרומגערינגלט מיט פילע מיטאָסן, וואָס זענען ברייט פאַרשפּרייט געוואָרן נאָך זיין טויט, ספּעציעל דורך קאָמערציעלע פאַרוויילונג און עמיגראַנטישע סענזאַציע.

דאָס אַריסטאָקראַטיע אין רוסלאַנד איז געווען בייז-אַנטיסעמיטיש. זיי האָבן פאַרשפּרייט צאללאזע שמועות וועגן ראַספּוטינען, אַריינגערעכנט אַז ער איז אַ פרויענזוכער און אַ שיכּור. ס'איז אַן איראָניע, אַז זיי האָבן אויסגעקליבן צו פאָסטערן רכילות וועגן אים, ווייל די רוסישע געזעלשאַפט איז געווען עקסטרעם דעקאַדענט. טייל היסטאָריקער האַלטן אַז ווען ראַספּוטין וואָלט געווען אַן אַריסטאָקראַט, וואָלט מען די דאָזיקע שמועות אָפּגעוואָרפן אַלס נאָרמאַלע אויפפירונג.

די אויסערגעוויינטליכע קאָמיסיעס אויספאָרשונג האָט דערקלערט, אַז די באַהויפּטונגען פון פרויענזוכט זענען אומבאַגרינדעט, און זיי האָבן נישט געקענט געפינען קיין עדות אָדער קאָמפּלענערס צו באַשטעטיגן זיי. די איבערגעטריבענע מעשׂיות פון עקסטרעמע דעבאָשינעריי זענען אָוווערסטעיטאַד געוואָרן פאַר פּראָפּאַגאַנדע צוועקן דורך אַסאַסינען און גולים ווי פּרינץ יוסופּאָוו. יוסופּאָוו'ס מעמאָאַרן פון 1927, פאַרפאַלענע פּראַכט (Lost Splendor), האָבן איבערגעטריבן די דעטאַלן פון דער אַסאַסינאַציע, אַריינגערעכנט קלעימס פון אימוניטעט קעגן ציאַניד און עטליכע איבערגעלעבטע שיסערייען, כּדי צו שאַפן אַ העראָאישע מעשׂה, וואָס האָט געהאָלפן פאַרקויפן איבער 100,000 עקזעמפּלאַרן אין זיין ערשטן יאָר.

ביידע סאָוועטישע און מערבדיגע פּראָפּאַגאַנדע האָבן סעלעקטירט איגנאָרירט פּרימערע מקורים, אנשטאָט פּריאָריטעט צו געבן צו אידעאָלאָגישע נוצן אָדער נאַראַטיווע דראַמע.

ראַספּוטין און די אידן

אַ צענטראַלער טעמע אין דער שפּעטערדיגער איבערבאַטראַכטונג פון ראַספּוטינ'ס לעבן איז זיין סימפּאַטיע פאַר די אידן, אַ דעמאָגראַפיע וואָס איז געווען שווער פאַרפאָלגט אין דער צאַרישער רוסלאַנד. ראַספּוטין, כאָטש נישט אַ איד, האָט געקעמפט פאַר די רעכט פון די אידן מיט אַלע זיינע מעגליכקייטן.

די אַריסטאָקראַטיע האָט ראַספּוטינען פאַרשעמט, טיילווייז ווייל ער האָט אַדוואָקאַטירט גלייכע רעכט פאַר דער אונטערדריקטער אידישער באַפעלקערונג. די רוסישע געזעלשאַפט אין דער צייט פון ניקאָלאַי דער צווייטער איז געווען שרעקליך אַנטיסעמיטיש, מיט באַגרעניצונגען אויף וואוינונג, קאַריערעס, און דער צאָל אידישע סטודענטן אין אוניווערזיטעטן (נומערוס קלאַוזוס - numerus clausus).

באַווייז פון ראַספּוטינ'ס אינטערווענצן אויף דער זייט פון די אידן (אויך באַשטעטיגט דורך זיין טאָכטער מאַריאַ ראַספּוטין) נעמען אַריין:

עס עקזיסטירט דאָקומענטאַציע וועגן פּאָגראָמען וואָס זענען פאַרהיטן געוואָרן דורך ראַספּוטינ'ס אינטערווענץ ביים צאַר.
די באַפרייאונג פון 200 אידישע דענטיסטן פון הויז-אַרעסט אין סאַנט-פּעטערבורג, אַרויסגעוואָרפן פון זייערע היימען צוליב דיסקרימינאַציע געזעצן.
אַ סך אידן זענען אַריינגענומען געוואָרן אין אוניווערזיטעטן, אפילו כאָטש די אידישע קוואָטעס זענען געווען פול.
סימאַנאָוויטש באַריכטעט אַז ראַספּוטין האָט פאָרויסגעזאָגט אַז מנחם מענדל בייליס, אַ איד אַקוזירט אין דער 1911 בלוט-בלבול אַפערע, וועט געפונען ווערן אומשולדיג. ראַספּוטין האָט גלייך דערקענט אַז די באַשולדיגונגען זענען אַ שווינדל און געפּרוּאווט צו אינטערווענירן לטובת בייליס.
ראַספּוטין האָט געהאָלפן אידן צו באַקומען ערלויבענישן צו וואוינען אין שטעט, וואו זיי זענען געווען פאַרבאָטן צו וואוינען אינדרויסן פונעם "תחום המושב" (Pale of Settlement).

אהרן סימאַנאָוויטש: זיין סעקרעטאַר און די זכרונות

אהרן סימאַנאָוויטש, אַ איד, איז געווען איינער פון די פּערזענליכע אַסיסטענטן פון ראַספּוטין. ער איז געבוירן אין 1875 אין קיעוו, וואו ער איז געוואָרן אַ דערפאָלגרייכער דימענטן-סוחר. כּדי צו פאַרבעסערן זיינע געשעפטס-פּראָספּעקטן אין סאַנט-פּעטערבורג, האָט ער זיך אַריינגעקלעפּט צווישן מיטגלידער פון דער אַריסטאָקראַטיע, אָפט דורך זיינע געשעפטן אין טייערע צירונגען און דורך אָפענען אייגענע גאַמבלינג קלובן.

סימאַנאָוויטש האָט אָנגעהויבן צו אַרבעטן ווי ראַספּוטינ'ס אומאָפיציעלער "סעקרעטאַר" אָדער ביזנעס-מאַנעדזשער אַרום 1907. ער האָט זיך באַטייליגט אין ראַספּוטינ'ס ענינים מיט דער ציל צו העלפן זיינע מיט-אידן, וועלכע זענען געווען אונטערדריקט אין דער צאַרישער רוסלאַנד. ער איז געווען קלאָר אַז ער האָט זיך פאַרבונדן מיט ראַספּוטינען אויך פאַר פּערזענליכע מאָטיוון, צו פאַרבעסערן זיין ביזנעס אַלס דזשולער.

זיין זכרונות-בוך

נאָך דער רעוואָלוציע פון 1917, איז סימאַנאָוויטש אַוועק קיין פראַנקרייך. זיינע זכרונות, אונטערן טיטל "ראַספּוטין און די אידן", זענען צום ערשט פאַרעפנטליכט געוואָרן אין רוסיש אין ריגע, אין 1928, און דערנאָך איבערגעזעצט געוואָרן אין פראַנצויזיש, ענגליש, שפּאַניש, דייטש, און העברעאיש.

די זכרונות זענען קאָנטראָווערסיאַל. עס זענען דאָ אין דעם בוך אומגענויקייטן, איבערטרייבונגען און פאַקטן, וואָס מע קען זיי נישט זעלבסטשטענדיג באַשטעטיגן. לויט טייל קריטיקער, האָט סימאַנאָוויטש געמאַכט אַ סך פון די זאַכן, וואָס ער האָט געשריבן. גענעראַל אַלעקסאַנדער ספּירידאָוויטש, דער הויפּט פון דער צאַרישער גאַרד, האָט אין זיינע זכרונות געשריבן, אַז סימאַנאָוויטש האָט קיין מאָל נישט באַזוכט דעם פּאַלאַץ און אַז זיינע זכרונות זענען אומגענויק און פאַלש. אָבער, קאָלאָן דעלין, די איבערזעצער פון די ענגלישע זכרונות און זיין אור-אור-ניכטע, טענה'ט אַז כאָטש סימאַנאָוויטש האָט געהאַט אַן איבערגעטריבענעם געפיל פון זעלבסט-וויכטיגקייט, זענען די דאָקומענטירטע פאַלן פון ראַספּוטינ'ס אינטערווענץ לטובת אידן גרינג צו באַשטעטיגן.

אַנטיסעמיטישע פּובליקאַציעס, ווי די 1939 בראָשור "ראַספּוטין: אַ געצייג פון די אידן" (Rasputin: Ein Werkzeug der Juden) דורך ד"ר רודאָלף קומער, האָבן גענוצט די טענות אַז ראַספּוטין האָט זיך אַריינגעקלעפּט צום הויף אונטער אידישן איינפלוס.

שפּעטערדיגער גורל

לויט קאָלאָן דעלין, איז אַהרן סימאַנאָוויטש דעפּאָרטירט געוואָרן צו אוישוויץ-בירקענאַו ביים דייטשן אָקופּאַציע פון פראַנקרייך בעת דער צווייטער וועלט-מלחמה און איז דאָרט געמאָרדעט געוואָרן. אָבער, טייל רוסיש-שפּראַכיגע אינטערנעץ-מקורות טענהן, אַז ער און איינער פון זיינע זין, יאָהאַן, זענען אַנטלאָפן קיין ליבעריע, וואו ער האָט געלעבט ביז 1978, און געפירט אַ רעסטאָראַן מיטן נאָמען "ביי ראַספּוטין".

ראַספּוטינ'ס מאָרד

די אַסאַסינאַציע פון ראַספּוטין איז געווען אַ קאָנספּיראַציע פון הויכע אַריסטאָקראַטן, אַריינגערעכנט פּרינץ פעליקס יוסופּאָוו און וולאַדימיר פּורישקעוויטש, אַ מאָנאַרכיסטישער פּאָליטיקער און דומאַ דעפּוטאַט.

פּורישקעוויטש, אַ פירער פון דער ראַדיקאַלער מאָנאַרכיסטישער רעכטער, איז געווען באַקאַנט פאַר זיין שטרענגן אַנטיסעמיטיזם און זיין אָפּלייקענונג פון אידישן איינפלוס. זיין מאָטיוואַציע צו הרגענען ראַספּוטינען איז געווען טיילווייז געטריבן דורך זיין שטיצע פאַר אידישע רעכט און דעם איינפלוס, וואָס פּורישקעוויטש האָט געפילט, אַז ראַספּוטין האָט געהאַט אויף דער אימפּעריאַלער פאַמיליע בנוגע דער אידישער פראַגע. פּורישקעוויטש האָט געהאַלטן אַ צוויי-שעה רעדע אין דער דומאַ אין נאָוועמבער 1916, וווּ ער האָט קלאָר געצילט ראַספּוטינען אַלס דער קאָפּ פון די "טונקעלע כּוחות" וואָס אונטערגראָבן די מדינה.