בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,362
רעדאגירונגען
אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:העברעאיש"
קפיצה לניווט
קפיצה לחיפוש
ק
החלפת טקסט – "׳" ב־"'"
ק (החלפת טקסט – "״" ב־""") |
ק (החלפת טקסט – "׳" ב־"'") |
||
| שורה 7: | שורה 7: | ||
לויט די לינגוויסטן, געהערט העברעאיש צו דער כנענישער גרופע שפראכן, וואס זיי זענען א צווייג פון דער צפון־מערבדיקער פאמיליע פון סעמיטשע שפראכן.<ref>Ross, Allen P. ''Introducing Biblical Hebrew'', Baker Academic, 2001.</ref> | לויט די לינגוויסטן, געהערט העברעאיש צו דער כנענישער גרופע שפראכן, וואס זיי זענען א צווייג פון דער צפון־מערבדיקער פאמיליע פון סעמיטשע שפראכן.<ref>Ross, Allen P. ''Introducing Biblical Hebrew'', Baker Academic, 2001.</ref> | ||
לויט אברהם בן-יוסף, האט העברעאיש געבליעט ווי א רעדן־שפראך אין [[מלכות ישראל]] און [[מלכות יהודה]] פון 1200 פאר דער ציווילער רעכענונג (יאר | לויט אברהם בן-יוסף, האט העברעאיש געבליעט ווי א רעדן־שפראך אין [[מלכות ישראל]] און [[מלכות יהודה]] פון 1200 פאר דער ציווילער רעכענונג (יאר ב'ת"ר בערך) ביזן חורבן פונעם ערשטן [[בית המקדש]].<ref> | ||
אברהם בן יוסף, מבוא לתולדות הלשון העברית (אברהם בן-יוסף, אריינפיר צו דער היסטאריע פון דער העברעאישער שפראך), עמוד 38, אור-עם, תל-אביב, 1981.</ref> אין גלות בבל ווייסט מען נישט וויפיל מען האט גערעדט העבעראיש, אזוי ווי די הויפט שפראך דארט איז געווען [[אלטע אראמיש]]. שפעטער, נאכן חורבן פונעם צווייטן בית המקדש האט כמעט קיינער נישט גערעדט העברעאיש, אויבוואויל מען האט ווייטער געשריבן ספרי קודש אין לשון קודש. אינעם 19סטן יארהונדערט האט ווידעראמאל אויפגעבליעט דאס רעדן העברעאיש. | אברהם בן יוסף, מבוא לתולדות הלשון העברית (אברהם בן-יוסף, אריינפיר צו דער היסטאריע פון דער העברעאישער שפראך), עמוד 38, אור-עם, תל-אביב, 1981.</ref> אין גלות בבל ווייסט מען נישט וויפיל מען האט גערעדט העבעראיש, אזוי ווי די הויפט שפראך דארט איז געווען [[אלטע אראמיש]]. שפעטער, נאכן חורבן פונעם צווייטן בית המקדש האט כמעט קיינער נישט גערעדט העברעאיש, אויבוואויל מען האט ווייטער געשריבן ספרי קודש אין לשון קודש. אינעם 19סטן יארהונדערט האט ווידעראמאל אויפגעבליעט דאס רעדן העברעאיש. | ||
<!-- | <!-- | ||
| שורה 22: | שורה 22: | ||
# '''לשון [[חז"ל]]''' - דער דיאלעקט האט מען גענוצט צווישן דער ערשטער יארהונדערט צום פינפטן יארהונדערט (לויט די קריסטלעכע צייט-רעכנונג). דער אונטערשייד צווישן זיי, ווערט שוין געבריינגט פון די חז"ל: ''"לשון תורה לעצמה, לשון חכמים לעצמה"'' (עבודה זרה נ"ח:). לשון חז"ל איז געווירקט געווארן פון אנדערע שפראכן, איבער הויפט פון [[אראמיש]]. אין די צייטן פון די תנאים פון דער משנה און דער ברייתא האט מען גערעדט העברעאיש, אבער נאכהער ווייזט אויס אז די הויפט שפראך איז געווארן אראמיש וואס מען זעט אין דעם תלמוד. טראץ דעם איז א טייל פון דער גמרא געשריבן אויף העברעאיש און אויך אין שפעטערע תקופות האט מען געשריבן אויף לשון קודש. | # '''לשון [[חז"ל]]''' - דער דיאלעקט האט מען גענוצט צווישן דער ערשטער יארהונדערט צום פינפטן יארהונדערט (לויט די קריסטלעכע צייט-רעכנונג). דער אונטערשייד צווישן זיי, ווערט שוין געבריינגט פון די חז"ל: ''"לשון תורה לעצמה, לשון חכמים לעצמה"'' (עבודה זרה נ"ח:). לשון חז"ל איז געווירקט געווארן פון אנדערע שפראכן, איבער הויפט פון [[אראמיש]]. אין די צייטן פון די תנאים פון דער משנה און דער ברייתא האט מען גערעדט העברעאיש, אבער נאכהער ווייזט אויס אז די הויפט שפראך איז געווארן אראמיש וואס מען זעט אין דעם תלמוד. טראץ דעם איז א טייל פון דער גמרא געשריבן אויף העברעאיש און אויך אין שפעטערע תקופות האט מען געשריבן אויף לשון קודש. | ||
# '''[[מיטל עלטער]]''' - אין דער דאזיקער תקופה האט מען נישט גערעדט העברעאיש אלס מאמע לשון, אבער מען האט איר גענוצט צו שרייבן דיכטונגען און ליטעראטור. ווי רבי [[אלעזר הקליר]], ר' [[סעדיה גאון]], [[רש"י]], [[אבן עזרא]] א.א.וו. גענוצט פון יאר ג'שס"ו ביז ה'ס"ו. | # '''[[מיטל עלטער]]''' - אין דער דאזיקער תקופה האט מען נישט גערעדט העברעאיש אלס מאמע לשון, אבער מען האט איר גענוצט צו שרייבן דיכטונגען און ליטעראטור. ווי רבי [[אלעזר הקליר]], ר' [[סעדיה גאון]], [[רש"י]], [[אבן עזרא]] א.א.וו. גענוצט פון יאר ג'שס"ו ביז ה'ס"ו. | ||
# '''מאדערנע העברעאיש''' ("ישראליש") - די אויפלעבונג פון דער העברעאישער שפראך נאך וואס מען האט זי נישט גערעדט זינט דעם צווייטן יארהונדערט האט געגרינדעט [[אליעזר בן יהודה]] אין יאר תר"ם.[[טעקע:Hazvi.jpg|left|200px]] די נייע העברעאיש איז געמישט פון אלערליי תקופות פון דער העברעאישער שפראך, און היינט ווערט זי אויך געווירקט פון דער [[ענגליש]]ער שפראך. לויט א געזעץ אין [[ישראל]] איז די [[אקאדעמיע פאר דער העברעישער שפראך|אקאדעמיע פאר דער העברעאישער שפראך]] פאראנטווארטלעך אויפן אויסלייג פון ווערטער אין העברעאיש און שאפט נייע ווערטער. מאדערנער העברעאיש איז די אפיציעלע שפראך פון ישראל. דער לינגוויסט [[גלעד צוקערמאן]] | # '''מאדערנע העברעאיש''' ("ישראליש") - די אויפלעבונג פון דער העברעאישער שפראך נאך וואס מען האט זי נישט גערעדט זינט דעם צווייטן יארהונדערט האט געגרינדעט [[אליעזר בן יהודה]] אין יאר תר"ם.[[טעקע:Hazvi.jpg|left|200px]] די נייע העברעאיש איז געמישט פון אלערליי תקופות פון דער העברעאישער שפראך, און היינט ווערט זי אויך געווירקט פון דער [[ענגליש]]ער שפראך. לויט א געזעץ אין [[ישראל]] איז די [[אקאדעמיע פאר דער העברעישער שפראך|אקאדעמיע פאר דער העברעאישער שפראך]] פאראנטווארטלעך אויפן אויסלייג פון ווערטער אין העברעאיש און שאפט נייע ווערטער. מאדערנער העברעאיש איז די אפיציעלע שפראך פון ישראל. דער לינגוויסט [[גלעד צוקערמאן]] טענה'ט אז "ישראליש" איז אן אייראַזישע פילשיכטיקע שמעלצשפראך, איינצייטיק סעמיטיש און אייראפעאיש. ער טענה'ט אז ישראליש נעמט אריין דאס העברעאיש אבער אויך מאמע-לשון (יידיש) פלוס אנדערע שפראכן.<ref>[http://uq.academia.edu/GhiladZuckermann/Papers/9543/Di-Yisroeldike-shprakh--Hebreish-Lebt-Vider--Yidish-Lebt-Vayter--The-Israeli-Language--Hebrew-Revived--Yiddish-Survived- "די ישראלדיקע שפראך: העברעיש לעבט ווידער, יידיש לעבט ווייטער"], פֿון [[גלעד צוקערמאן]], ''[[אויפן שוועל]]'' נ' 337 (2007).</ref> | ||
א דיכטונג פון אלעזר הקאליר פֿון דעם מיטל־אַלטער אויף פורים: | א דיכטונג פון אלעזר הקאליר פֿון דעם מיטל־אַלטער אויף פורים: | ||
| שורה 51: | שורה 51: | ||
דער איינפלוס פון העברעאיש איז באקאנט ספעציעל אין די [[רשימה:יידישע שפראכן|יידישע שפראכן]]. די שפראך [[יידיש]], וואס איז געווען די מוטערשפראך פון די אשכנזישע יידן אין אייראפע, און וואס האט א מקור אין מיטל־הויך־דייטש, איינע פון די דיאלעקטן פון [[דייטש]], בארגט א סך ווערטער פון לשון־קודש (העברעאייש) – עטלעכע 20% פון זיין וואקאבולאר – און מען שרייבט יידיש מיטן אלף־בית פון לשון־קודש. יידיש, אנדערש ווי העברעאיש, ניצט אותיות פאר די וואקאלן, אזוי ווי די אייראפעאישע שפראכן – למשל, דער אות [[ע|ע']] באדינט צו באצייכענען דעם וואקאל [[e]]. דאך, ווערטער וואס קומען פון לשון־קודש שרייבט מען מיט דער ארטאגראפיע פון זייער אריגינעלער שפראך. אזוי, דאס [[ווארט]] "[[wikt:אמת|אֱמֶת]]" (וואס ווער אויסגערעדט אויף יידיש /eməs/), שרייבט מען טאקע "אמת" און נישט "עמעס".{{הערה|אין סאוועטישער יידיש אונטער די אנווייזן פון דער [[יעווסעקציע]] האט מען געשריבן אויף אן אופן וואס מאכט אוועק אינגאנצן א שייכות מיט העברעאיש; למשל די סאוועטישע צייטונג "[[דער עמעס]]" וואס איז דערשינען אין מאסקווע צווישן די יארן 1918 ביז 1938.}} | דער איינפלוס פון העברעאיש איז באקאנט ספעציעל אין די [[רשימה:יידישע שפראכן|יידישע שפראכן]]. די שפראך [[יידיש]], וואס איז געווען די מוטערשפראך פון די אשכנזישע יידן אין אייראפע, און וואס האט א מקור אין מיטל־הויך־דייטש, איינע פון די דיאלעקטן פון [[דייטש]], בארגט א סך ווערטער פון לשון־קודש (העברעאייש) – עטלעכע 20% פון זיין וואקאבולאר – און מען שרייבט יידיש מיטן אלף־בית פון לשון־קודש. יידיש, אנדערש ווי העברעאיש, ניצט אותיות פאר די וואקאלן, אזוי ווי די אייראפעאישע שפראכן – למשל, דער אות [[ע|ע']] באדינט צו באצייכענען דעם וואקאל [[e]]. דאך, ווערטער וואס קומען פון לשון־קודש שרייבט מען מיט דער ארטאגראפיע פון זייער אריגינעלער שפראך. אזוי, דאס [[ווארט]] "[[wikt:אמת|אֱמֶת]]" (וואס ווער אויסגערעדט אויף יידיש /eməs/), שרייבט מען טאקע "אמת" און נישט "עמעס".{{הערה|אין סאוועטישער יידיש אונטער די אנווייזן פון דער [[יעווסעקציע]] האט מען געשריבן אויף אן אופן וואס מאכט אוועק אינגאנצן א שייכות מיט העברעאיש; למשל די סאוועטישע צייטונג "[[דער עמעס]]" וואס איז דערשינען אין מאסקווע צווישן די יארן 1918 ביז 1938.}} | ||
די שפראך [[לאדינא]] (אויך גערופן"ספאניאליש" אדער "יידיש־שפאניש"), וואס האט זיך אנטוויקלט פון [[קאסטיליש|קאסטילישן שפאניש]], און איז געווען די שפראך פון די ספרדישע (שפאנישע) יידישע קהילות יהודיות איבער דער גארער וועלט, האט אויך געבארגט א סך ווערטער פון לשון־קודש, און ווערט געשריבן מיט אלף־בית, בעיקר מיט [[רש"י אותיות]] (אויבוואויל | די שפראך [[לאדינא]] (אויך גערופן"ספאניאליש" אדער "יידיש־שפאניש"), וואס האט זיך אנטוויקלט פון [[קאסטיליש|קאסטילישן שפאניש]], און איז געווען די שפראך פון די ספרדישע (שפאנישע) יידישע קהילות יהודיות איבער דער גארער וועלט, האט אויך געבארגט א סך ווערטער פון לשון־קודש, און ווערט געשריבן מיט אלף־בית, בעיקר מיט [[רש"י אותיות]] (אויבוואויל ס'איז פאראן פאר לאדינא א סיסטעם פון שרייבן אויף לאטיינישע אותיות). | ||
[[יידישע אראביש]], די שפראך פון די יידישע קהילות אין דער [[מוסולמענישע אימפעריע|מוסולמענישער אימפעריע]], בעיקר אין [[צפון אפריקע]], וואס איז די שפראך אין וואס דער [[רמב"ם]] האט געשריבן זיין [[מורה נבוכים]] און נאך חשובע ספרים, ווערט אויך אזוי געשריבן מיט די אותיות פון לשון־קודש. | [[יידישע אראביש]], די שפראך פון די יידישע קהילות אין דער [[מוסולמענישע אימפעריע|מוסולמענישער אימפעריע]], בעיקר אין [[צפון אפריקע]], וואס איז די שפראך אין וואס דער [[רמב"ם]] האט געשריבן זיין [[מורה נבוכים]] און נאך חשובע ספרים, ווערט אויך אזוי געשריבן מיט די אותיות פון לשון־קודש. | ||
| שורה 57: | שורה 57: | ||
די שפראכן אראמיש און אראביש ווערן בארעכענט שוועסטער שפראכן פון העברעאיש, און געוויסע אויסשפראכן פון העברעאיש קען מען פארשטיין אין יענע שפראכן. | די שפראכן אראמיש און אראביש ווערן בארעכענט שוועסטער שפראכן פון העברעאיש, און געוויסע אויסשפראכן פון העברעאיש קען מען פארשטיין אין יענע שפראכן. | ||
ס'זענען פאראן אנדערע שפראכן וואס האבן באקומען א השפעה פון העברעאיש דורך דאס פארטייטשן [[תנ"ך|תנ"ך]] אויף פרעמדע שפראכן. דאס ווארט "[[wikt:שבת#שַׁבָּת|שַׁבָּת]]", למשל, איז גאנץ פארשפרייט אין כלערליי שפראכן ווי דער נאמען פון דעם זיבעטן טאג אין דער [[וואך]], דער רו־טאג. אויך א סך העברעאישע נעמען פון תנ"ך זענען גאנץ פארשפרייט איבער דער וועלט. | |||
די צוויי ווערטער פון לשון־קודש וואס זענען מערסט פארשפרייט זענען "[[אמן]]" און "[[הללויה]]" – די ווערטער מיט וואס מען ענדיגט געוויסע [[תפילה|תפילות]], און באדייטן הסכמה מיט וואס | די צוויי ווערטער פון לשון־קודש וואס זענען מערסט פארשפרייט זענען "[[אמן]]" און "[[הללויה]]" – די ווערטער מיט וואס מען ענדיגט געוויסע [[תפילה|תפילות]], און באדייטן הסכמה מיט וואס מ'האט געזאגט. | ||
==העברעאישע שריפט== | ==העברעאישע שריפט== | ||
{{אלף בית |אות=|תמונה=|בילד=}} | {{אלף בית |אות=|תמונה=|בילד=}} | ||
{{הויפט ארטיקל|אלף בית}} | {{הויפט ארטיקל|אלף בית}} | ||
די העברעאישע שריפט האט אן [[אלף בית]] מיט 22 [[אות]]יות, און 5 באזונדערע ענדע אותיות וואס ווערן געניצט ביים סוף פון א ווארט אנשטאט דעם נארמאלן אות. די געטאפלטע אותיות זענען כ-ך מ-ם נ-ן פ-ף צ-ץ. די אותיות זענען די קאנסאנאטן, און לכתחילה האט מען נישט געשריבן די וואקאלן. אויך זענען פאראן גראפישע סימבאלן פאר די [[וואקאל]]ן, פינטעלעך און שטרייכעלעך (וואס מען האט איינגעפירט א סך שפעטער). דער קוואדראטישער אלף בית וואס איז באקאנט היינט איז באזירט אויפן "אינטערנאצינאלער" אראמישער שריפט פון דער [[פערסישע אימפעריע|פערסישער אימפעריע]], וואס האט געטוישט די אורלאטע [[כתב עברי]] שריפט (העברעאיש־פֿעניקישער שריפט) לויט א הוראה וואס[[עזרא הסופר]]) האט באקומען פון הימל, וואס מען פלעג ניצן אין [[מלכות יהודה]], [[מלכות ישראל]] און אין די ברייט און לענג פונעם [[היסטאריע פונעם מיטל מזרח|פארצייטיקן מזרח]] פאר [[גלות בבל]]. כתב עברי איז נישט אינגאנצן פארשוואונדן געווארן, און | די העברעאישע שריפט האט אן [[אלף בית]] מיט 22 [[אות]]יות, און 5 באזונדערע ענדע אותיות וואס ווערן געניצט ביים סוף פון א ווארט אנשטאט דעם נארמאלן אות. די געטאפלטע אותיות זענען כ-ך מ-ם נ-ן פ-ף צ-ץ. די אותיות זענען די קאנסאנאטן, און לכתחילה האט מען נישט געשריבן די וואקאלן. אויך זענען פאראן גראפישע סימבאלן פאר די [[וואקאל]]ן, פינטעלעך און שטרייכעלעך (וואס מען האט איינגעפירט א סך שפעטער). דער קוואדראטישער אלף בית וואס איז באקאנט היינט איז באזירט אויפן "אינטערנאצינאלער" אראמישער שריפט פון דער [[פערסישע אימפעריע|פערסישער אימפעריע]], וואס האט געטוישט די אורלאטע [[כתב עברי]] שריפט (העברעאיש־פֿעניקישער שריפט) לויט א הוראה וואס[[עזרא הסופר]]) האט באקומען פון הימל, וואס מען פלעג ניצן אין [[מלכות יהודה]], [[מלכות ישראל]] און אין די ברייט און לענג פונעם [[היסטאריע פונעם מיטל מזרח|פארצייטיקן מזרח]] פאר [[גלות בבל]]. כתב עברי איז נישט אינגאנצן פארשוואונדן געווארן, און מ'האט זי נאך געניצט אין די צייטן פונעם צווייטן בית המקדש, און ביים [[בר כוכבא אויפשטאנד]] האט מען געניצט מטבעות מיט כתב עברי שריפט. | ||
==רעפערענצן== | ==רעפערענצן== | ||
{{רעפליסטע}} | {{רעפליסטע}} | ||