אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "באַניצער:תנא קמא/מה יפית"

קיין רעדאגירונג באמערקונג
(בס"ד)
 
אין תקציר עריכה
שורה 1: שורה 1:
'''מאַיופעס''' (פּויליש: Majufes; אריגינעל אין לשון קודש: '''מַה יָּפִית''') איז א טאַנץ־ליד, וועלכע שטאמט פון דעם שבת־זמר "מַה יָּפִית" (ווי אויסגעלייגט אין צענטראַל פּויליש־אידישן ארויסרייד). דער זמר, וואס באדייט "ווי שיין", הייבט זיך אָן מיט דעם פראַזע "מה יָּפִית, וּמַה נָּעַמְתְּ" ("ווי שיין און ווי ליבּ ביסטו") פון שיר השירים (ז׳ ז׳).
'''מַה יָּפִית''' (פּויליש: Majufes; '''מאַיופעס''' אין צענטראַל פּויליש־אידישן ארויסרייד) איז א שבת־זמר וואס שטאמט פון דעם 13טן יאָרהונדערט אין פּראָווענס. דער זמר, וואס באדייט "ווי שיין", הייבט זיך אָן מיט דעם פראַזע "מה יָּפִית, וּמַה נָּעַמְתְּ" ("ווי שיין און ווי ליבּ ביסטו") פון שיר השירים (ז׳ ז׳).
מיט דער צייט האָט דער טערמין "מאַיופעס" געקומען צו באדייטן אַ סטעריאָטיפּישע אידישע ליד אָדער טאַנץ, אָפטמאָל געזונגען אָדער געטאַנצט דורך אידן צו פאַרוויילן פּוילישע אַריסטאָקראַטן, און עס איז געוואָרן אַ סימבאָל פון דערנידערונג און קנעכטשאפט אין דער פּויליש־ייִדישער קולטור.
עס איז באַקאַנט ווי אַן "אַנטהעם פונעם ייד ווי אַן אָביעקט פון שפּאָט". דער טערמין "מאַיופעס" איז דורכאויס געוואָרן אַ טייל פון סיי אידיש און סיי פּוילישן שפּראַך ביז די 20סטע יאָרהונדערט.


אין פּוילישער קולטור איז "מאַיופעס" פאַרוואַנדלט געוואָרן אין אַ סטעריאָטיפּישער קאַריקאַטור פון אידישקייט. עס איז באַקאַנט ווי אַן "אַנטהעם פונעם ייד ווי אַן אָביעקט פון שפּאָט". דער טערמין "מאַיופעס" איז דורכאויס געוואָרן אַ טייל פון סיי יידיש און סיי פּוילישן שפּראַך ביז די 20סטע יאָרהונדערט.
==אויסזען און טראַנספאָרמאַציע==
דער זמר "מה יפית" איז אריגינעל אַ מיטל-עלטער לשון קודש פיוט פאר'ן שבת-סעודה. דער טעקסט שטאמט פֿון פּראָווענס אין דעם 13טן יאָרהונדערט. עס לויבט שבת, עסן און וויין, און די מצוה צו זינגען און שפּילן אינסטרומענטן לכבוד ה'. עס איז טראַדיציאָנעל געזונגען געוואָרן אין אַשכנזישע היימען פרייטיג-צו-נאַכטס ביי די שבת-סעודות, צווישן די פיש און פלייש גאַנגען{{הערה|{{היברובוקס|איזנשטין, יהודה דוד, 1854-1956|אוצר דינים ומנהגים|37057|page=215}}}}. דער מחבר פון "מה יפית" איז מרדכי ב"ר יצחק, וועמענס נאמען באווייזט זיך אין אַן אַקראָסטיך אין זמר. נאָך הײנט געפינט מען דעם ליד אין סידורים און בּענטשערלעך. מיט דער צייט, צוליב זיין פארבינדונג מיט שפּאָט און דערנידערונג, איז דער "מה יפית" ליד אַרויסגענומען געוואָרן פֿון פיל סידורים.
 
==פאַרוואַנדלונג אין קאַריקאַטור און סטערעאָטיפּ==
אין אָנהייב 19טן יאָרהונדערט האָט די מעלאָדיע, אָדער דער חסידישער שטייגער פֿון זינגען עס, אָנגעהויבן אויסזען אויסערגעוויינלעך, מאָדנע אָדער קאָמיש פאַר פּאָליאַקן. מיט דער צייט איז עס געוואָרן דער הויפּט־סטעריאָטיפּ פון אידישער מוזיק. פּוילישע פּריצים פלעגן רופן "זייערע אידן" (די וואס האבן געלעבט אויף זייערע לענדער) צו דערפילן "מאַיופעס" אלס א טייל פון זייער אָוונט־פאַרוויילונג. די אידן, געצוואונגען און דערנידערט, האָבן פאָרגעשטעלט אַ פאַרדרייטונג פון אַ הייליגן ליד, באגלייט מיט עקסטראַוואַגאַנטע האַנט־געסטן און טענץ.


==אויסזען און טראַנספאָרמאַציע==
פאר אידן האט "מה יפית" פארלוירן זיין אָריגינעלע רעליגיעזע באַדייטונג און איז רעדעפינירט געוואָרן אלס "א טערמין פאַר חנופה אדער געצוואונגענע קאָנפאָרמיטעט צו די ערוואַרטונגען פון דער פּוילישער אַדעל". דער טערמין מאַיופעסניק איז געשאַפן געוואָרן אין 19טן יאָרהונדערט צו באַצייכענען אַ ייד וואָס דערנידעריקט זיך פאַר נאָן־יידן. פאַר יידן איז דאָס געווען אַ סימבאָל פון קנעכטשאפט און שפּאָט, און דעריבער איז דער ליד "מה יפית" ענדליך אַרויסגענומען געוואָרן פון פיל תפילה־ביכער אין אשכנזישע קהילות איבער דער וועלט. דאָס איז געווען אַ טייל פון אַ טראַוומאַטישער קאָלעקטיווער זכּרון פאַר פּוילישן יידנטום.
*אָריגינס אין שבת־לידער: דער ליד "מה יפית" איז אַ מיטל־עלטערליכער העברעישער פּיּוט, געשאַפן אינעם 13טן יאָרהונדערט אין פּראָווענס. עס איז אַ "טיש־זמר" וואָס איז געזונגען געוואָרן דורך רעליגיעזע יידן ביים שבתדיקן מאָלצייט, ספּעציעל פרייטאג ביינאכט צווישן די פיש און פלייש גאַנגען. דער ליד לויבט שבת, עסן און וויין, און די מצוה צו זינגען לכבוד גא-טס ברכה.
*פאַרוואַנדלונג אין אַ קאַריקאַטור: אין אָנהייב 19טן יאָרהונדערט האָבן פּאָליאַקן באַמערקט די ניגון אָדער די חסידישע אויסרייד פון "מה יפית" ווי עקזאָטיש, מאָדנע און געשמאַק. מיט דער צייט איז עס געוואָרן דער הויפּט־סטעריאָטיפּ פון יידישער מוזיק. פּוילישע בעלי־אחוזות פלעגן רופן "זייערע יידן" (די וואָס האָבן געלעבט אויף זייערע לענדער) צו דערפילן "מאַיופעס" ווי אַ טייל פון זייער אָוונט־פאַרווייַלונג. די יידן, געצוואונגען און דערנידעריקט, האָבן פאָרגעשטעלט אַ פאַרדרייַטונג פון אַ הייליקן ליד, באַגלייט מיט עקסטראַוואַגאַנטע האַנט־געסטן און טענץ.
*יידישע רעדעפיניציע: פאַר יידן האָט "מאַיופעס" פאַרלוירן זיין אָריגינעלע רעליגיעזע באַדייטונג און איז רעדעפינירט געוואָרן אַלס "אַ טערמין פאַר חנופה אָדער געצוואונגענע קאָנפאָרמיטעט צו די ערוואַרטונגען פון דער פּוילישער אַדעל". דער טערמין מאַיופעסניק איז געשאַפן געוואָרן אין 19טן יאָרהונדערט צו באַצייכענען אַ ייד וואָס דערנידעריקט זיך פאַר נאָן־יידן. פאַר יידן איז דאָס געווען אַ סימבאָל פון קנעכטשאפט און שפּאָט, און דעריבער איז דער ליד "מה יפית" ענדלעך אַרויסגענומען געוואָרן פון פיל תפילה־ביכער אין אַשכּנזישע קהילות איבער דער וועלט. דאָס איז געווען אַ טייל פון אַ טראַוומאַטישער קאָלעקטיווער זכּרון פאַר פּוילישן יידנטום.


==מוזיקאַלישע אַספּעקטן==
==מוזיקאַלישע אַספּעקטן==
שורה 24: שורה 27:


==זיינע פאַרשיידענע באַדייטונגען==
==זיינע פאַרשיידענע באַדייטונגען==
ברעט ווערב, אַ מוזיקאָלאָג, שלאָגט פאָר אַז מע קען רעדן פון דרייַ טייפּס פון "מאַיופעס":
ברעט ווערב, אַ מוזיקאָלאָג, שלאָגט פאָר אַז מע קען רעדן פון דריי טייפּס פון "מאַיופעס":
# "שמרוקס מין": אַ סימבאָל פון דער פּויליש־יידישער קאָ־עקסיסטענץ, וואָס איז איינגעוואָרצלט אין דער אַלטער אָרדענונג און האָט נאָך אַ רעזאָנאַנס אין דעם נייעם יאָרהונדערט. דאָס שליסט איין דעם געצוואונגענעם אויפפירונג פון יידן פאַר פאַרווייַלונג.
# "שמרוקס מין": אַ סימבאָל פון דער פּויליש־יידישער קאָ־עקסיסטענץ, וואָס איז איינגעוואָרצלט אין דער אַלטער אָרדענונג און האָט נאָך אַ רעזאָנאַנס אין דעם נייעם יאָרהונדערט. דאָס שליסט איין דעם געצוואונגענעם אויפפירונג פון יידן פאַר פאַרווייַלונג.
# מוזיקאַלישע זשאַנער: רעפערירט צו אַ פאַרלוירענער יידישער "נאַציאָנאַלער טאַנץ", וואָס קען זיין פאַרבונדן מיט עטליכע פאַרשיידענע ניגונים. די מערסטע באַקאַנטע פון זיי איז דער קלעזמער "מאַיופעס", אָפט באַקאַנט אונטער אַנדערע נעמען.
# מוזיקאַלישע זשאַנער: רעפערירט צו אַ פאַרלוירענער יידישער "נאַציאָנאַלער טאַנץ", וואָס קען זיין פאַרבונדן מיט עטליכע פאַרשיידענע ניגונים. די מערסטע באַקאַנטע פון זיי איז דער קלעזמער "מאַיופעס", אָפט באַקאַנט אונטער אַנדערע נעמען.
# גענערישער "מאַיופעס": מיט דער צייט האָט "מאַיופעס" אין זיין מערצאָל־פאָרעם, "מאַיופעסעס" (majufesy), אָנגענומען די באַדייטונג פון יעדער ליידיקער, פּראַלדיקער, אָדער "אָריענטאַלישער" מוזיק, ספּעציעל אויב פאַרבונדן מיט יידישע קאָמפּאָזיטאָרן אָדער פּערפאָרמערס. פרידעריק שאָפּען האָט גענוצט דעם טערמין אין דעם זינען, באַקלאָגנדיג זיך אַז פּוילישע פאָלקס־מעלאָדיעס וואָס זענען געשפּילט געוואָרן דורך אַ ייד וועלן געוויס זיין "אינטערלייקעדיקט מיט מאַיופעסעס".
# גענערישער "מאַיופעס": מיט דער צייט האָט "מאַיופעס" אין זיין מערצאָל־פאָרעם, "מאַיופעסעס" (majufesy), אָנגענומען די באַדייטונג פון יעדער ליידיקער, פּראַלדיקער, אָדער "אָריענטאַלישער" מוזיק, ספּעציעל אויב פאַרבונדן מיט יידישע קאָמפּאָזיטאָרן אָדער פּערפאָרמערס. פרידעריק שאָפּען האָט גענוצט דעם טערמין אין דעם זינען, באַקלאָגנדיג זיך אַז פּוילישע פאָלקס־מעלאָדיעס וואָס זענען געשפּילט געוואָרן דורך אַ ייד וועלן געוויס זיין "אינטערלייקעדיקט מיט מאַיופעסעס".
==ביבליאגראפיע==
*Shmeruk, Chone, and Anna Barber, '''Mayufes'': A Window on Polish–Jewish Relations', in Gershon David Hundert (ed.), ''Polin: Studies in Polish Jewry Volume 10: Jews in Early Modern Poland'' (Liverpool, 1997) Pages 273–286.