אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "דרעפט:מעוז צור"

קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
2,098 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 11 חדשים
←‏טעקסט: פארברייטערט
(←‏טעקסט: רעדאגירונג)
(←‏טעקסט: פארברייטערט)
שורה 85: שורה 85:
:וְיֵין רַעַל מָסַכְתִּי  כִּמְעַט שֶׁעָבַרְתִּי
:וְיֵין רַעַל מָסַכְתִּי  כִּמְעַט שֶׁעָבַרְתִּי
קֵץ בָּבֶל,  זְרֻבָּבֶל,  לְקֵץ שִׁבְעִים נוֹשַׁעְתִּי:}}</poem>
קֵץ בָּבֶל,  זְרֻבָּבֶל,  לְקֵץ שִׁבְעִים נוֹשַׁעְתִּי:}}</poem>
|
|<poem>אין מיין הייליג צימער האט ער מיר אריינגעברענגט, און אויך דארט האב איך נישט געשוויגן,
און עס איז געקומען דער באטריגער און מיר פארטריבן, ווייל פרעמדע האב איך געדינט,
און גיפיטיגע וויין הטב איך געגאסן, כמעט וואס איך בין פארגאנגען,
דאס ענדע פון בבל, דורך זרובבל, צום ענדע פון זיבעציג [יאר] בין איך איך געהאלפן געווארן. </poem>
||
||
|-
|-
שורה 92: שורה 95:
רֹאשׁ יְמִינִי נִשֵּׂאתָ, וְאוֹיֵב שְׁמוֹ מָחִיתָ
רֹאשׁ יְמִינִי נִשֵּׂאתָ, וְאוֹיֵב שְׁמוֹ מָחִיתָ
רֹב בָּנָיו וְקִנְיָנָיו עַל הָעֵץ תָּלִיתָ.}}</poem>
רֹב בָּנָיו וְקִנְיָנָיו עַל הָעֵץ תָּלִיתָ.}}</poem>
|
|<poem>פארשניידן דאס הייעך פונעם ציפרעס האט ער געוואלט, אגגי זון פון המדתהא,
און ביסט געווען פאר אים פאר א נעץ און א שטרויכלונג, און זיין שטאלץ איז צעשטערט געווארן,
דאס קאפ פון "ימיני" האסטו דערהויבן, און דאס פיינט האסטו פארמעקט זיין נאמען,
זיין פיל קינדער, און זיין פארמעגן, אויפ'ן בוים האסטו געהאנגען.</poem>
|
|
|-
|-
שורה 99: שורה 105:
:וּמִנּוֹתַר קַנְקַנִּים&emsp; נַעֲשָׂה נֵס לַשּׁוֹשַׁנִּים{{ביאור|א כינוי אויף די אידן, ווי עס שטייט אין פסוק {{תנך|שיר השירים|ב|ב|}} {{מנוקד|"כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים כֵּן רַעְיָתִי בֵּין הַבָּנוֹת"}}.}}
:וּמִנּוֹתַר קַנְקַנִּים&emsp; נַעֲשָׂה נֵס לַשּׁוֹשַׁנִּים{{ביאור|א כינוי אויף די אידן, ווי עס שטייט אין פסוק {{תנך|שיר השירים|ב|ב|}} {{מנוקד|"כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים כֵּן רַעְיָתִי בֵּין הַבָּנוֹת"}}.}}
בְּנֵי בִינָה, יְמֵי שְׁמוֹנָה, קָבְעוּ שִׁיר וּרְנָנִים:}}</poem>
בְּנֵי בִינָה, יְמֵי שְׁמוֹנָה, קָבְעוּ שִׁיר וּרְנָנִים:}}</poem>
|
|<poem>די יוונים האבן זיך פארזאמלט אויף מיר, דאן אין די טעג פון די חשמונאים,
און זיי האבן אויפגעבראכן די מויערן פון מיינע טורמעס, און האבן מטמא געווען אלע אוילן,
און פון די פארבליבענע קריגלעך, האט פאסירט א נס פאר די "רויזן",
פארשטענדיגע לייט, אכט טעג, האבן זיי באשטימט ליד און געזאנג.</poem>
|
|
|-
|-
שורה 106: שורה 115:
:כִּי אָרְכָה הַשָּׁעָה&emsp; וְאֵין קֵץ לִימֵי הָרָעָה
:כִּי אָרְכָה הַשָּׁעָה&emsp; וְאֵין קֵץ לִימֵי הָרָעָה
דְּחֵה אַדְמוֹן, בְּצֵל צַלְמוֹן, הָקֵם לָנוּ רוֹעִים שִׁבְעָה:}}</poem>
דְּחֵה אַדְמוֹן, בְּצֵל צַלְמוֹן, הָקֵם לָנוּ רוֹעִים שִׁבְעָה:}}</poem>
|
|<poem>אנטפלעק דיין הייליג ארעם, און דערנענטער די ענדע פונעם ישועה,
זיי נוקם די נקמה פון דיינע קנעכט, פון דעם שלעכטן פאלק,
ווייל עס פארלענגערט זיך די צייט, און נישט קיין ענדע צו די בייזע טעג,
שטופ דעם "רויטן", אין שאטן פון גיהנום, שטעל אונז אויף די זיבן פאסטוכער.</poem>
 
|
|
|-
|-

נאוויגאציע מעניו