3,258
רעדאגירונגען
צוגעלייגט מקור
(עטוואס פארברייטערט; צוגעלייגט בילד; נאך ענדערונגען) |
(צוגעלייגט מקור) |
||
| שורה 37: | שורה 37: | ||
אפאר יאר שפעטער האט פאסירט א מאכטפולע ערדציטערניש וואס האט געטרייסעלט דאס ארט, און דער שטיין איז אראפ געפאלן צו דער ערד, און איז געליגן דארט א לאנגע צייט. אוועק נעמען האבן זיי נישט געוואלט וויבאלד דער רעגירונג וועט שטעלן א נייע, און דאס איז אזוי געליגן דרייסיג יאר ביז דער רעגירונג האט דאס אוועק געפירט אינעם קעניגליכן ביבליאטעק. | אפאר יאר שפעטער האט פאסירט א מאכטפולע ערדציטערניש וואס האט געטרייסעלט דאס ארט, און דער שטיין איז אראפ געפאלן צו דער ערד, און איז געליגן דארט א לאנגע צייט. אוועק נעמען האבן זיי נישט געוואלט וויבאלד דער רעגירונג וועט שטעלן א נייע, און דאס איז אזוי געליגן דרייסיג יאר ביז דער רעגירונג האט דאס אוועק געפירט אינעם קעניגליכן ביבליאטעק. | ||
דער געשיכטע ווערט געשילדערט אין ספר | דער געשיכטע ווערט געשילדערט אין ספר "יוסף אומץ"{{הערה|{{היברובוקס|רבי יוסף יוזפא האן נוירלינגען|יוסף אומץ, סימן תתש"ט|8923|page=258}}}}. | ||
פון די כתבים פון יענע תקופה, זעהן מיר אז די דאזיגע מנהג איז שטארק פארבליבן און איינגעהאלטן געווארן דורך די בני הקהילה פאר דורי דורות. אין א בריוו וואס דער חתם סופר זצוק"ל וועלכע איז אליין געווען א יליד פראנקפורט האט געשריבן{{הערה|שו"ת חתם סופר {{אוצר הספרים היהודי|שו"ת חתם סופר/א/קצא|חלק אורח חיים סימן קצ"א}}}} איז ער מפלפל צו עס איז מותר צו קובע זיין א יום משתה ושמחה לכבוד א נס וואס האט פאסירט צו א רבים, ער בלייבט אז דאס איז מותר, און דאס איז גאר א חוב פאר די בני הקהילה, אבער ער פערזענליך איז מחמיר מספק און פירט זיך צו מסיים זיין א מסכת יעדעס יאר אין דעם טאג, צווישן די שורות שרייבט דער חת"ס ווי פאלגענד: | פון די כתבים פון יענע תקופה, זעהן מיר אז די דאזיגע מנהג איז שטארק פארבליבן און איינגעהאלטן געווארן דורך די בני הקהילה פאר דורי דורות. אין א בריוו וואס דער חתם סופר זצוק"ל וועלכע איז אליין געווען א יליד פראנקפורט האט געשריבן{{הערה|שו"ת חתם סופר {{אוצר הספרים היהודי|שו"ת חתם סופר/א/קצא|חלק אורח חיים סימן קצ"א}}}} איז ער מפלפל צו עס איז מותר צו קובע זיין א יום משתה ושמחה לכבוד א נס וואס האט פאסירט צו א רבים, ער בלייבט אז דאס איז מותר, און דאס איז גאר א חוב פאר די בני הקהילה, אבער ער פערזענליך איז מחמיר מספק און פירט זיך צו מסיים זיין א מסכת יעדעס יאר אין דעם טאג, צווישן די שורות שרייבט דער חת"ס ווי פאלגענד: | ||