אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת בא"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
(הגהה, פארברייטערט)
שורה 19: שורה 19:
| הפטורה2 = {{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה}}
| הפטורה2 = {{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה}}
| הפטורה3 = {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז}} - {{תנ"ך|ישעיהו|יט|כה|אן=ספר}}
| הפטורה3 = {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז}} - {{תנ"ך|ישעיהו|יט|כה|אן=ספר}}
}}
}}{{אוצר החכמה|מוסד הרב קוק|סיני - קכו קכז|100061|קכו קכז|page=23}}
'''{{מנוקד|פרשת בֹּא}}''' איז די דריטע [[סדרה]] פון [[ספר שמות]], און די פיפצנטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|שמות|י|א|אן=ספר|לאנג=יא}} ביז {{תנ"ך|שמות|יג|טז|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 106 פסוקים{{ביאור|דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבט דער [[מאירי]] אין זיין ספר {{היברובוקס|2=קרית ספר - חלק ב|3=49533|page=104|עמ=מ"ח ע"ב}}. אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז די צאל איז 105, און אזוי געבט אויך אן דער "[[סימני הפרשה|סימן]]" פונעם פרשה - ימנ"ה (דער מאירי געבט אן אלס סימן פאר 106: יהללא"ל). זעט אין ברוך גלאטצער, [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=79721 קונטרס יד הסימנים] עמ' נו, אז וויבאלד עס זענען פארהאן אין די פרשה דריי קורצע פסוקים אנע אתנחתא דערין ({{תנ"ך|שמות|יב|מה|אן=ספר}} און {{תנ"ך|שמות|יב|מז|אן=פרק}}, {{תנ"ך|שמות|יד|ד|אן=ספר}}), קומט מעגליך אריגינעל צוויי פון די פסוקים צוזאמגעשטעלט - "שאין אנו בקיאין בפסוקי". זעט אין {{אוצר החכמה|משה גלביין|פני החמה - סימני מניין הפסוקים|600199|page=92|עמ=פא}} ווי ער שרייבט רמזים אין די חילוק פונעם סימן און צאל ספוקים. זעט אויך [https://hakirah.org/Vol%205%20Epstein.pdf#page=14 א רשימה] פון אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.}} און פערצן פרשיות - אכט [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און זעקס [[פרשה סתומה|סתומה]].
'''{{מנוקד|פרשת בֹּא}}''' איז די דריטע [[סדרה]] פון [[ספר שמות]], און די פיפצנטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|שמות|י|א|אן=ספר|לאנג=יא}} ביז {{תנ"ך|שמות|יג|טז|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 106 פסוקים{{ביאור|דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבן די [[ראשונים]] וואס האבן געצייכנט די צאל פסוקים און סימנים{{הערה|אזוי אין [[ספר החילופים]] פון [[מישאל בן עוזיאל]]; דער [[מאירי]] אין {{היברובוקס|2=קרית ספר - חלק ב|3=49533|page=104|עמ=מ"ח ע"ב}}. זיי געבן אלס סימן - יהללא"ל, וועלכע באטרעפט 106}}. אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז די צאל איז 105, און אזוי געבט אויך אן דער "[[סימני הפרשה|סימן]]" פונעם פרשה - ימנ"ה{{הערה|ווי אין ערשטן געדרוקטן חומש מיט די סימנים, {{היברובוקס|2=מקראות גדולות|3=45301|page=156|מקום הוצאה=ווענעציע|שנת הוצאה=צ. רפ"ה}}.}}. מערסטנס פארשער גלייבן אז 105-ימנ"ה איז גרייזיג{{הערה|זעט אין {{אוצר החכמה|מרדכי ליב קצנלנבוגן|סיני - קכו קכז|100061|page=23|קעפל=רישומי המסורה בסופי פרשות התורה וספרי התנ"ך|מו"ל=מוסד הרב קוק}}; אהרן ארנד [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=96399 הסימנים של מנייני הפסוקים שבפרשות התורה].}}; אין ספר "הנוטריקון, הסימנים והכנוים" שפעקולירט ער אז עס קומט מעגליך ימנ"ו{{הערה|{{היברובוקס|מאיר היילפרין|הנוטריקון, הסימנים והכנוים|52496|page=165|מקום הוצאה=ווילנא|שנת הוצאה=תרע"ב}}.}}; זעט אין ברוך גלאטצער, "קונטרס יד הסימנים" {{הערה|[https://forum.otzar.org/download/file.php?id=79721 עמ' נו].}}, אז וויבאלד עס זענען פארהאן אין די פרשה דריי קורצע פסוקים אנע אתנחתא דערין {{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מה|אן=ספר}} און {{תנ"ך|שמות|יב|מז|אן=פרק}}, {{תנ"ך|שמות|יד|ד|אן=ספר}}.}}, קומט מעגליך אריגינעל צוויי פון די פסוקים צוזאמגעשטעלט, נאר "לימנוי' בפסוקי נמי לא בקיאינן"{{הערה|{{בבלי|קידושין|ל|א}}.}}{{הערה|זעט אין {{אוצר החכמה|משה גלביין|פני החמה - סימני מניין הפסוקים|600199|page=92|עמ=פא}} ווי ער שרייבט רמזים אין די חילוק פונעם סימן און צאל ספוקים. זעט אויך [https://hakirah.org/Vol%205%20Epstein.pdf#page=14 א רשימה] פון אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.}}.}} און פערצן פרשיות - אכט [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און זעקס [[פרשה סתומה|סתומה]].


אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער די לעצטע דריי מכות: ארבה, חושך און מכת בכורות; די קרבן פסח אין מצרים און [[יציאת מצרים]]. די הויפט מצוות פון די פרשה זענען די מצוות פארבינדן מיט'ן [[קרבן פסח]], [[סיפור יציאת מצרים]] און [[קידוש בכורות]].
אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער די לעצטע דריי מכות: ארבה, חושך און מכת בכורות; די קרבן פסח אין מצרים און [[יציאת מצרים]]. די הויפט מצוות פון די פרשה זענען די מצוות פארבינדן מיט'ן [[קרבן פסח]], [[סיפור יציאת מצרים]] און [[קידוש בכורות]].

רעוויזיע פון 01:04, 5 יאנואר 2024


Arrow r.svg בא Arrow l.svg
פסוקים שמות י, א - יג
צאל פסוקים 106 (29'סטע - אייניג מיט פרשיות תולדות און ויגש)
צאל ווערטער 1655 (21'סטע)
צאל אותיות 6149 (22'סטע)
אינהאלט מכת ארבה, מכת חושך, הכנות ליציאה ממצרים ולקרבן פסח, מכת בכורות, יציאה ממצרים
מצוות אין דער פרשה לויטן ספר החינוך
עשה (9)  לא תעשה (11)
קידוש החודש, קידוש בכורות, סיפור יציאת מצרים, פטר חמור, קורבן פסח איסורי חמץ, הלכות קורבן פסח
הפטורה
אשכנזים און רוב ספרדים ירמיהו מו, יג–כח
רוב תימנים ישעיהו יט, א–כה
איטאליענער און טייל תימנים ישעיהו יח, ז - יט, כה

מוסד הרב קוק, סיני - קכו קכז, קכו קכז

פרשת בֹּא איז די דריטע סדרה פון ספר שמות, און די פיפצנטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון קאַפּיטל י', פסוק א' ביז קאַפּיטל י"ג, פסוק ט"ז, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון קאפיטלען, פארמאגנדיג אינאיינעם 106 פסוקים[א] און פערצן פרשיות - אכט פתוחות און זעקס סתומה.

אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער די לעצטע דריי מכות: ארבה, חושך און מכת בכורות; די קרבן פסח אין מצרים און יציאת מצרים. די הויפט מצוות פון די פרשה זענען די מצוות פארבינדן מיט'ן קרבן פסח, סיפור יציאת מצרים און קידוש בכורות.

פרשת בא ווערט געליינט צווישן ג' און י' שבט, און איז די דריטע פון די שובבי"ם וואכן.

פרשת השכם

אין די מסורה פון די פרשיות פון די תקופת הגאונים, ענדיגט זיך פרשת וארא פאר מכת ברד, ביי ט, יב, און פון די קומענדיגע פסוק, וַיֹּאמֶר ה' אֶל מֹשֶׁה הַשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר, הייבט זיך אן א נייע פרשה מיט'ן נאמען "פרשת השכם" אנשטאט פרשת בא, וואס ציט זיך ביז פרשת בשלח[9]. דער לעצטער צו דערמאנען דער מסורה איז רבי יששכר בן סוסאן (געלעבט אין 16'טער יארהונדערט), אין זיין ספר "עיבור שנים"[10] וואו ער שרייבט אז אין קהילת קאנסטאנטין האט מען זיך אזוי געפירט[11].

אינהאלט

מכת ארבה. א היישעריק פארשוועמונג.

ארבה און חושך

אין די פריערדיגע סדרה, וארא, האט דער אויבערשטער געברענגט אויף די מצריים די ערשטע זיבן מכות פון די צען מכות. און אין די אנהויב פון דעם פרשה האט גא-ט געברענגט נאך צוויי מכות אויף זיי: די ארבההיישעריק וואס עסן אַלע לאַנדווירטשאַפטליכע גערעטענישן פון מצרים, און דערנאך ווערט געלייגט חושך אויף דער ערד, און די מצריים קענען גארנישט זען. די מכות פירן אז פרעה זאל צוריקציען, אָבער ער זאָגט נאָך אָפּ משה און אהרן'ס פאָדערונג צו שיקן דאס גאנצע אידישע פאלק מצרים.

הכנות ליציאת מצרים

לפי ציווי ה', נערכות ההכנות לקראת מכת בכורות: בני ישראל שואלים משכניהם המצרים כלים מכסף ומזהב און בגדים. משה מזהיר את פרעה שבמכה הבאה ימותו כל בכורי מצרים.

אחר כך מפרט ה' למשה את דיני קרבן פסח, שיקריבו בני ישראל בזמן שיוכו בכורי מצרים. הם מצווים לשחוט את הקרבן בשעת בין הערביים, למרוח את דמו על משקופי פתח הבית כמגן בפני המשחית, ולאכול את בשרו בלילה כשהם מוכנים לקראת היציאה לדרך. קרבן הפסח גם נקבע כקרבן לדורות, שאחריו יבוא חג בן שבעה ימים, שבו אסור לאכול חמץ אלא רק מצות. עוד לפני כן קובע ה' שחודש האביב, שבו חל הפסח, יהיה החודש הראשון בלוח העברי.

מכת בכורות ויציאת מצרים

Postscript-viewer-blue.svg מכת בכורות, יציאת מצרים

בחצות הלילה הורג ה' את כל בכורי מצרים. פרעה ממהר אל משה ואהרן ומצווה עליהם לעזוב מיד, עם כל עם ישראל, את ארץ מצרים. העם יוצא לדרך, ובכך מסתיים שעבוד מצרים.

עד סיום הפרשה מופיעות פרשות הלכתיות, המפרטות דינים הקשורים לפסח ולזיכרון יציאת מצרים: דיני אכילת קרבן הפסח, מצוות קידוש בכורות, מצוות סיפור יציאת מצרים ומצוות תפילין.

מצוות בפרשה

לויט ווי אויסגערעכנט אינעם ספר החינוך איז פארהאן 20 מצוות אין דער פרשה:

מצוה מקור אקטועל היינטיגע צייטן באפוילענע
קידוש החודש הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים[12] ניין בית דין הגדול
שחט'ן דעם קרבן הפסח וְשָׁחֲטוּ אֹתוֹ כֹּל קְהַל עֲדַת יִשְׂרָאֵל[13] ניין יעדער
עסן די פלייש פון קרבן הפסח וְאָכְלוּ אֶת הַבָּשָׂר בַּלַּיְלָה הַזֶּה[14] ניין יעדער
נישט עסן דעם קרבן פסח "נא ומבושל" אַל תֹּאכְלוּ מִמֶּנּוּ נָא וּבָשֵׁל מְבֻשָּׁל בַּמָּיִם כִּי אִם צְלִי אֵשׁ[15] ניין יעדער
נישט איבערלאזן פונעם פלייש פון קרבן פסח וְלֹא תוֹתִירוּ מִמֶּנּוּ עַד בֹּקֶר[16] ניין יעדער
השבתת חמץ אום ערב פסח אַךְ בַּיּוֹם הָרִאשׁוֹן תַּשְׁבִּיתוּ שְּׂאֹר מִבָּתֵּיכֶם[17] יא יעדער
אכילת מצה די ערשטע נאכט פסח בָּעֶרֶב תֹּאכְלוּ מַצֹּת[18] יא יעדער
עס זאל זיך נישט טרעפן חמץ אין באזיס אום פסח (בל ימצא) שִׁבְעַת יָמִים שְׂאֹר לֹא יִמָּצֵא בְּבָתֵּיכֶם[19] יא יעדער
נישט עסן זאכן וואס האבן חמץ (תרעובות) אום פסח כָּל מַחְמֶצֶת לֹא תֹאכֵלוּ[20] יא יעדער
נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר אן עובד עבודה זרה כָּל בֶּן נֵכָר לֹא יֹאכַל בּוֹ[21] ניין יעדער
נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר א גר תושב תּוֹשָׁב וְשָׂכִיר לֹא יֹאכַל בּוֹ[22] ניין יעדער
נישט ארויסטראגן דעם קרבן פסח פון הויז פון די חבורה לֹא תוֹצִיא מִן הַבַּיִת מִן הַבָּשָׂר חוּצָה[23] ניין יעדער
נישט צוברעכן א ביין פונעם קרבן פסח וְעֶצֶם לֹא תִשְׁבְּרוּ בוֹ[23] ניין יעדער
אן ערל זאל נישט עסן פון קרבן פסח וְכָל עָרֵל לֹא יֹאכַל בּוֹ[24] ניין מענער ערלים
מצוות קידוש בכורת קַדֶּשׁ לִי כָל בְּכוֹר פֶּטֶר כָּל רֶחֶם בִּבְנֵי יִשְׂרָאֵל בָּאָדָם וּבַבְּהֵמָה לִי הוּא[25] יא יעדער
נישט עסן חמץ אום פסח וְלֹא יֵאָכֵל חָמֵץ[26] יא יעדער
עס זאל נישט געזען ווערן חמץ אום פסח (בל יראה) וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ חָמֵץ וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ שְׂאֹר בְּכָל גְּבֻלֶךָ[27] יא יעדער
מצוות סיפור יציאת מצרים וְהִגַּדְתָּ לְבִנְךָ[28] יא יעדער
מצוות פדיון פטר חמור וְכָל פֶּטֶר חֲמֹר תִּפְדֶּה בְשֶׂה[29] יא יעדער
מצוות עריפת פטר חמור וְאִם לֹא תִפְדֶּה וַעֲרַפְתּוֹ[30] ניין יעדער

דאטומען

דער שבת ווען מ'ליינט די פרשה, קען געפאלן אין זעקס אנדערע דאטומען:

הפטורה

מען ליינט די הפטורה אין די נבואות איבער מצרים. די אשכנזים און רוב ספרדים ליינען אין ספר ירמיהו, קאַפּיטל מ"ו, פסוקים י"ג–כ"ח[31] די תימנים, איראקער, טוניזיער און ליביער, ליינען "משא מצרים" אין ספר ישעיהו, קאַפּיטל י"ט, פסוקים א'–כ"ה[32], און די איטאליענער און טייל תימנים הייבן אן ביי קאַפּיטל י"ח, פסוק ז'.

ביי די ראָמאַניאטן ליינט מען ספר ישעיהו, קאַפּיטל ל"ד, פסוק י"א - קאַפּיטל ל"ו, פסוק ד'[33].

דרויסנדע לינקס


פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:פרשה לינקס

פאראמעטער [ ישיבה ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
טעקסט:

טייטש

  • מאיר הלוי לעטעריס, "פרשת בא", חמשה חומשי תורה אין אידיש, ניו יארק, תרע"ד

פארברייטערונג:

נאטיצן

  1. דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבן די ראשונים וואס האבן געצייכנט די צאל פסוקים און סימנים[1]. אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז די צאל איז 105, און אזוי געבט אויך אן דער "סימן" פונעם פרשה - ימנ"ה[2]. מערסטנס פארשער גלייבן אז 105-ימנ"ה איז גרייזיג[3]; אין ספר "הנוטריקון, הסימנים והכנוים" שפעקולירט ער אז עס קומט מעגליך ימנ"ו[4]; זעט אין ברוך גלאטצער, "קונטרס יד הסימנים" [5], אז וויבאלד עס זענען פארהאן אין די פרשה דריי קורצע פסוקים אנע אתנחתא דערין [6], קומט מעגליך אריגינעל צוויי פון די פסוקים צוזאמגעשטעלט, נאר "לימנוי' בפסוקי נמי לא בקיאינן"[7][8].

רעפערענצן

  1. אזוי אין ספר החילופים פון מישאל בן עוזיאל; דער מאירי אין קרית ספר - חלק ב, מ"ח ע"ב. זיי געבן אלס סימן - יהללא"ל, וועלכע באטרעפט 106
  2. ווי אין ערשטן געדרוקטן חומש מיט די סימנים, מקראות גדולות, ווענעציע, צ. רפ"ה.
  3. זעט אין מרדכי ליב קצנלנבוגן, "רישומי המסורה בסופי פרשות התורה וספרי התנ"ך", סיני - קכו קכז, מוסד הרב קוק; אהרן ארנד הסימנים של מנייני הפסוקים שבפרשות התורה.
  4. מאיר היילפרין, הנוטריקון, הסימנים והכנוים, ווילנא, תרע"ב.
  5. עמ' נו.
  6. יב, מה און מז, יד, ד.
  7. קידושין ל, א.
  8. זעט אין משה גלביין, פני החמה - סימני מניין הפסוקים, עמ' פא (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע) ווי ער שרייבט רמזים אין די חילוק פונעם סימן און צאל ספוקים. זעט אויך א רשימה פון אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.
  9. זעט: "סדר פרשיות של ימים טובים והפטרות שלהן", הלכות פסוקות, ירושלים, תשי"א, עמ' קפ, און "זה סדר פרשיות של ימים טובים והפטריות שלהם", הלכות גדולות, בערלין: הרב עזריאל הילדסהיימר, תרמ"ח-תרנ"ב, עמ' 617.
  10. עיבור שנים, ווענעציע, לג ע"א.
  11. זעט אויספירליך אין יוסף עופר, "תפוצתה של פרשת השכם בבקר וגלגוליה", המסורה הבבלית לתורה, עקרונותיה ודרכיה, ירושלים: האקדמיה ללשון העברית, תשס"א, עמ' 187–203.
  12. שמות יב, ב
  13. שמות יב, ו
  14. שמות יב, ח
  15. שמות יב, ט
  16. שמות יב, י
  17. שמות יב, טו
  18. שמות יב, יח
  19. שמות יב, יט
  20. שמות יב, כ
  21. שמות יב, מג
  22. שמות יב, מה
  23. 23.0 23.1 שמות יב, מו
  24. שמות יב, מח
  25. שמות יג, ב
  26. שמות יג, ג
  27. שמות יג, ז
  28. שמות יג, ח
  29. שמות יג, יג
  30. שמות יג, יג
  31. סדר העיבור, סדר הפרשיות וההפטרות.
  32. סדר התפילה ה׳, ד' .
  33. הפטרת בא אויפ'ן על התורה זייטל. עס ווערן געברענגט דארט נאך וואריאציעס.


* בא קאַטעגאָריע:שבט