אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "שבת חזון"

163 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 2 יאָר
קיין רעדאגירונג באמערקונג
ק (אויסשטעל (לכאורה נאר ביי חסידים))
אין תקציר עריכה
שורה 1: שורה 1:
{{דרעפט}}
{{דרעפט}}
'''שבת חזון''' איז דער [[שבת]] פאר [[תשעה באב]] און דער לעצטער פון די [[תלת דפורענותא]] שבתים. עס געפאלט אויס אינמיטן די [[ניין טעג]], און פון די שבת און ווייטער הייבט זיך אן {{טערמין|שבוע שחל בו|דער וואך אין וואס עס געפאלט}} תשעה באב, וועלכע האט הארבערע דיני אבלות. די [[פרשת השבוע]] פון דעם שבת איז אלעמאל [[פרשת דברים]].
'''שבת חזון''' (אדער '''שבת איכה''') איז דער [[שבת]] פאר [[תשעה באב]] און דער לעצטער פון די [[תלת דפורענותא]] שבתים. עס געפאלט אויס אינמיטן די [[ניין טעג]], און פון די שבת און ווייטער הייבט זיך אן {{טערמין|שבוע שחל בו|דער וואך אין וואס עס געפאלט}} תשעה באב, וועלכע האט הארבערע דיני אבלות. די [[פרשת השבוע]] פון דעם שבת איז אלעמאל [[פרשת דברים]].


דער שבת ווערט אזוי גערופן ווייל דעמאלט זאגט מען אין רוב קהילות די [[הפטורה]] פון "חזון ישעיהו בן אמוץ" ({{תנ"ך|ישעיהו|א}}), וואו השי"ת מוסר'ט די אידן אויף זייערע שלעכטע מעשים וועלכע ברענגען צו דעם [[חורבן בית המקדש]], און ער זאגט פאר אז נאר נאך די שווערע שטראפן וואס ער וועט זיי געבן וועלן זיי צוריקקומען צו זייער ריכטיגן שטאנד.
דער שבת ווערט אזוי גערופן ווייל דעמאלט זאגט מען אין רוב קהילות די [[הפטורה]] פון "חזון ישעיהו בן אמוץ" ({{תנ"ך|ישעיהו|א}}), וואו [[ישעיהו]] הנביא מוסר'ט די אידן אין א [[נבואה]] אויף זייערע שלעכטע מעשים וועלכע וועלן צוברענגען דעם [[חורבן בית המקדש]], און ער זאגט פאר אז נאר נאך די שווערע שטראפן וואס השי"ת וועט זיי געבן וועלן זיי צוריקקומען צו זייער ריכטיגן שטאנד.


== מקור און הפטורה ==
== מקור און הפטורה ==
שבת חזון איז דער לעצטער פון די "תלת דפרענותא", די הפטורות פון שטראף רייד וואס מען זאגט אין די דריי שבתות פאר תשעה באב{{הערה|{{טור|אורח חיים|תכח}} בשם הפסיקתא}}. מען טרעפט שוין אין די צייטן פון די ראשונים אז דער שבת איז געווארן גערופן "שבת חזון"{{הערה|ספר הרוקח סימן שיא; תשובת הריב"ש סימן קי"ב.}}.
שבת חזון איז דער לעצטער פון די "תלת דפרענותא", די הפטורות פון שטראף רייד וואס מען זאגט אין די [[בין המצרים|דריי שבתות]] פאר תשעה באב{{הערה|{{טור|אורח חיים|תכח}} בשם הפסיקתא}}. מען טרעפט שוין אין די צייטן פון די ראשונים אז דער שבת איז געווארן גערופן "שבת חזון"{{הערה|ספר הרוקח סימן שיא; תשובת הריב"ש סימן קי"ב.}}.


דער [[מנהג]] איז אז דער [[רב]] פון שטאט זאגט די הפטורה פון חזון{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|רפב|מפרש=מגן אברהם}}}}. דער טעם איז ווייל עס שטייט דארט "שָׂרַיִךְ סוֹרְרִים", וואס מיינט אז די מנהיגי ישראל זענען ווידערשפעניגער, און עס איז בעסער צו ווערן פארשעמט פון זיך אליין ווי איידער פון א צווייטן{{הערה|ליקוטי חבר בן חיים}}.
דער [[מנהג]] איז אז דער [[רב]] פון שטאט זאגט די הפטורה פון חזון{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|רפב|מפרש=מגן אברהם}}}}. דער טעם איז ווייל עס שטייט דארט "שָׂרַיִךְ סוֹרְרִים", וואס מיינט אז די מנהיגי ישראל זענען ווידערשפעניגער, און עס איז בעסער צו ווערן פארשעמט פון זיך אליין ווי איידער פון א צווייטן{{הערה|ליקוטי חבר בן חיים}}.


אין טייל קהילות [[תימן]] פירט מען זיך אז מען ליינט שוין "חזון" אין די צווייטע שבת פון [[בין המצרים]], און אין דעם שבת פאר תשעה באב הייבט מען אן פון "אֵיכָה הָיְתָה לְזוֹנָה" (פסוק {{תנ"ך|ישעיהו|א|כא|ללא=פרק}}){{הערה|אזוי האלט דער רמב"ם, {{רמב"ם|תפלה|יג|יט|ללא=שם}}. אין די רשימה פון הפטורות אין רמב"ם סוף ספר אהבה דערמאנט ער אינגאנצן נישט די הפטורות פון די תלת דפרענותא, נאר ער רעכנט אויס הפטורות בשייכות צו די פרשיות.}}.
אין טייל קהילות [[תימן]] פירט מען זיך אז מען צעטיילט דעם קאפיטל און "חזון" ליינט מען שוין אין די צווייטע שבת פון [[בין המצרים]], און אין דעם שבת פאר תשעה באב הייבט מען אן פון "אֵיכָה הָיְתָה לְזוֹנָה" (פסוק {{תנ"ך|ישעיהו|א|כא|ללא=פרק}}){{הערה|אזוי האלט דער רמב"ם, {{רמב"ם|תפלה|יג|יט|ללא=שם}}. אין די רשימה פון הפטורות אין רמב"ם סוף ספר אהבה דערמאנט ער אינגאנצן נישט די הפטורות פון די תלת דפרענותא, נאר ער רעכנט אויס הפטורות בשייכות צו די פרשיות.}}.


אין טייל קהילות אין [[צפון אפריקע]] זאגט מען די הפטורה פון "מַשָּׂא גֵיא חִזָּיוֹן" ({{תנ"ך|ישעיהו|כב|א|יד}}){{הערה|מען טרעפט שוין אזא מנהג אין די ווערטער פון [[רב שרירא גאון]] (אוצרות הגאונים, מגילה סימן רמ"ב).}}.
אין טייל קהילות אין [[צפון אפריקע]] זאגט מען די הפטורה פון "מַשָּׂא גֵיא חִזָּיוֹן" ({{תנ"ך|ישעיהו|כב|א|יד}}){{הערה|מען טרעפט שוין אזא מנהג אין די ווערטער פון [[רב שרירא גאון]] (אוצרות הגאונים, מגילה סימן רמ"ב).}}.