בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,368
רעדאגירונגען
ק (אויסשטעל) |
ק (אויסשטעל, אריינפיר) |
||
| שורה 3: | שורה 3: | ||
| כותרת = חד גדיא | | כותרת = חד גדיא | ||
| תוכן = חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | | תוכן = חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | ||
וַאֲתָא שׁוּנְרָא, וְאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא כַלְבָּא, וְנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא חוּטְרָא, וְהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא נוּרָא, וְשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא מַיָּא, וְכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא תוֹרָא, וְשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא שׁוֹחֵט, וְשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא מַלְאַךְ הַמָּוֶת, וְשָׁחַט לְשׁוֹחֵט, דְּשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
וַאֲתָא הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, וְשָׁחַט לְמַלְאָךְ הַמָּוֶת, דְּשָׁחַט לְשׁוֹחֵט, דְּשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. | |||
}} | }} | ||
{{חלונית | {{חלונית | ||
| שורה 48: | שורה 48: | ||
[[טעקע:kid.jpg|קליין|"איין ציקליין...".]] | [[טעקע:kid.jpg|קליין|"איין ציקליין...".]] | ||
[[טעקע:חד גדיא אידיש מעזריטש 1730.jpg|קליין|חד גדיא מיט אידישער איבערזעצונג, פון [https://www.nli.org.il/en/manuscripts/NNL_ALEPH990049438100205171/NLI?_gl=1*w8ezun*_ga*MzIyNjM0NjMyLjE2NzIzNzAxMjQ.*_ga_8P5PPG5E6Z*MTY4MDIyMzA4OS4xOC4xLjE2ODAyMjM0NzMuNTAuMC4w&_ga=2.125411146.1337201421.1680223090-322634632.1672370124#$FL70763566 הגדה של פסח קאפּירט דורך נתן בן שמשון] פון [[מעזריטש]], 1730]] | [[טעקע:חד גדיא אידיש מעזריטש 1730.jpg|קליין|חד גדיא מיט אידישער איבערזעצונג, פון [https://www.nli.org.il/en/manuscripts/NNL_ALEPH990049438100205171/NLI?_gl=1*w8ezun*_ga*MzIyNjM0NjMyLjE2NzIzNzAxMjQ.*_ga_8P5PPG5E6Z*MTY4MDIyMzA4OS4xOC4xLjE2ODAyMjM0NzMuNTAuMC4w&_ga=2.125411146.1337201421.1680223090-322634632.1672370124#$FL70763566 הגדה של פסח קאפּירט דורך נתן בן שמשון] פון [[מעזריטש]], 1730]] | ||
'''חד גדיא''' איז א [[פיוט]] וואס מען זינגט ביים ענדע פון דער [[סדר נאכט]]. עס איז א ליד וואס זאמלט זיך אן, ווען ביי יעדע פאל קומט צו נאך א פרט צום מעשה. עס שילדערט א קייט פון פיגורן, וואס יעדער אין דער רייע איז שטערקער און פארטיליגט דעם פריערדיגן. דער ערשטער איז דער "חד גדיא", א [[ציג]], און דער לעצטער איז "הקדוש ברוך הוא" וואס טוט שחט'ן דעם [[מלאך המוות]]. | '''חד גדיא''' (אין איר אידישע ווערסיע: '''איין ציקליין''') איז א [[פיוט]] אין [[אראמיש]]ן שפראך וואס מען זינגט ביים ענדע פון דער [[סדר נאכט]]. עס איז א ליד וואס זאמלט זיך אן, ווען ביי יעדע פאל קומט צו נאך א פרט צום מעשה. עס שילדערט א קייט פון פיגורן, וואס יעדער אין דער רייע איז שטערקער און פארטיליגט דעם פריערדיגן. דער ערשטער איז דער "חד גדיא", א [[ציג]], און דער לעצטער איז "הקדוש ברוך הוא" וואס טוט שחט'ן דעם [[מלאך המוות]]. | ||
דער פיוט שטאמט פון [[אשכנז]] און מען טרעפט עס די ערשטע מאל אין א [[הגדה]] אין דער [[16'טער יארהונדערט]], צוזאמען מיט [[אחד מי יודע]]. עס איז געשריבן אין א גרייזיגע [[אראמיש]], און האט איבערזעצונגען אין [[אידיש]], [[לאדינא]] און נאך שפראכן. | דער פיוט שטאמט פון [[אשכנז]] און מען טרעפט עס די ערשטע מאל אין א [[הגדה]] אין דער [[16'טער יארהונדערט]], צוזאמען מיט [[אחד מי יודע]]. עס איז געשריבן אין א גרייזיגע [[אראמיש]], און האט איבערזעצונגען אין [[אידיש]], [[לאדינא]] און נאך שפראכן. | ||
| שורה 90: | שורה 90: | ||
פילע מפרשים טייטשן אריין די [[נסיון|נסיונות]] און עונשים פון א איד אויף דער וועלט. דער ציג איז די נשמה, נאכדעם קומען פארשידענע חטאים וואס שעדיגן אים, שפעטער די עונשים און זיין [[תשובה]]{{הערה|שם=הורוויץ}}{{הערה|שם=קלוגר}}. לויט טייל שילדערט דער פיוט דעם מלחמת היצר, ווען איין פיגור איז א נסיון, און דער קומענדיגער איז א תחבולה קעגן דעם{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי מרדכי טווערסקי|געברענגט אין ספר דברי תורה|181182|לבוב, תרי"א דף קא עמוד א|ללא|עמוד=213}}}}. | פילע מפרשים טייטשן אריין די [[נסיון|נסיונות]] און עונשים פון א איד אויף דער וועלט. דער ציג איז די נשמה, נאכדעם קומען פארשידענע חטאים וואס שעדיגן אים, שפעטער די עונשים און זיין [[תשובה]]{{הערה|שם=הורוויץ}}{{הערה|שם=קלוגר}}. לויט טייל שילדערט דער פיוט דעם מלחמת היצר, ווען איין פיגור איז א נסיון, און דער קומענדיגער איז א תחבולה קעגן דעם{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי מרדכי טווערסקי|געברענגט אין ספר דברי תורה|181182|לבוב, תרי"א דף קא עמוד א|ללא|עמוד=213}}}}. | ||
לויט דער פירוש פון רבי אשר אנשיל ווירמיש, איז עס א וויכוח צווישן אידן און די פעלקער צי אידן זענען טאקע אזוי חשוב{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי אשר אנשיל ווירמיש|פסח התקווה|147430|פרנקפורט דמיין, תקכ"ד}}}}. [[רבי משה סופר|דער חתם סופר]] טייטשט אריין דערין די הלכות און פרטים פון קרבן פסח{{הערה|שם=חתם}}. | לויט דער פירוש פון רבי אשר אנשיל ווירמיש, איז עס א וויכוח צווישן אידן און די פעלקער צי אידן זענען טאקע אזוי חשוב{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי אשר אנשיל ווירמיש|פסח התקווה|147430|פרנקפורט דמיין, תקכ"ד}}}}. [[רבי משה סופר|דער חתם סופר]] טייטשט אריין דערין די הלכות און פרטים פון קרבן פסח{{הערה|שם=חתם}}. אנדערע האבן אויסגעטייטשט דעם גאנצן פיוט על פי [[קבלה|סוד]]{{הערה|[[רבי אליעזר פישל פון סטריזשוב]], [[S:עולם אחד/פז|'''עולם אחד''']]; {{אוצר החכמה|[[רבי יצחק אב"ד פוזנא]]|איל יצחק|181893|לבוב, תק"פ}}}}. רבי חיים געלערנטער האט געטייטש דער גאנצע חד גדיא ווי א פלפול אין הלכה, וואו יעדער פיגור איז מרמז אויף א צווייטע סוגיא{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי חיים געלערנטער|הגדה שמחת הח"ג|60360|פרעמישלא, תרנ"ב|עמוד=172|כותרת=קונטרס גדיא יאה}}}}. [[רבי אברהם בארנשטיין|רבי אברהם פון סאכאטשאוו]] טייטשט דערין די [[גלות מצרים]], פון יעקב און יוסף ביז מכת בכורות{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (אבני נזר)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''אבני נזר'''}}}}. | ||
צו [[רבי יהונתן אייבשיץ]] איז מיוחס א קשיא, וואס ווערט געברענגט בשם "מפרשים" דורך [[רבי יוסף חיים פון באגדאד]]{{הערה|רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח}}, אז דער קאץ האט לכאורה געטון אן אומרעכט און דער הונט האט ריכטיג געטון, און ממילא האט דער שטעקן נישט, דער פייער יא, דער וואסער נישט, דער קו יא, דער שוחט נישט און דער מלאך המוות יא. לויט דעם קומט אויס אז דער באשעפער האט נישט געדארפט צו הרג'נען דעם מלאך המוות. דערויף איז דער תירוץ, אז דער הונט געטון אן אומרעכט בלויז מיט זיך אריינמישן, און אזוי קומט אויס אז דער טאט פון באשעפער איז ריכטיג. דעם רעיון האט רבי יונתן געזאגט צו אידן וואס האבן געקופקעט איבער דער מחלוקת צווישן אים און [[רבי יעקב עמדין]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד צינץ|גדולת יהונתן|29040|חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262|עמוד=263}}}}. לויט איין גירסא האט רבי יונתן אויסגעפירט אז די עוולה פון הונט איז געווען אז א הונט, א פשוט'ער אן קיין בארד בכלל, האט זיך אריינגעמישט אין א מחלוקת פון חשוב'ערע פון אים - דער ציג מיט'ן בארד און דער קאץ מיט די וואנצעס{{הערה|שם=פרוסטיץ|{{אוצר החכמה||תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר|153279|לאנדאן תשנ"ז, זייט ח|עמוד=14}}}}. [[רבי נתן אדלער]] פון פראנקפורט ד'מיין, זיין תלמיד דער [[חתם סופר]], און זיין תלמיד [[רבי מנחם כץ פרוסטיץ]], פלעגן דערציילן דעם געשיכטע יעדן יאר ביים סדר{{הערה|שם=פרוסטיץ}}. | צו [[רבי יהונתן אייבשיץ]] איז מיוחס א קשיא, וואס ווערט געברענגט בשם "מפרשים" דורך [[רבי יוסף חיים פון באגדאד]]{{הערה|רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח}}, אז דער קאץ האט לכאורה געטון אן אומרעכט און דער הונט האט ריכטיג געטון, און ממילא האט דער שטעקן נישט, דער פייער יא, דער וואסער נישט, דער קו יא, דער שוחט נישט און דער מלאך המוות יא. לויט דעם קומט אויס אז דער באשעפער האט נישט געדארפט צו הרג'נען דעם מלאך המוות. דערויף איז דער תירוץ, אז דער הונט געטון אן אומרעכט בלויז מיט זיך אריינמישן, און אזוי קומט אויס אז דער טאט פון באשעפער איז ריכטיג. דעם רעיון האט רבי יונתן געזאגט צו אידן וואס האבן געקופקעט איבער דער מחלוקת צווישן אים און [[רבי יעקב עמדין]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד צינץ|גדולת יהונתן|29040|חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262|עמוד=263}}}}. לויט איין גירסא האט רבי יונתן אויסגעפירט אז די עוולה פון הונט איז געווען אז א הונט, א פשוט'ער אן קיין בארד בכלל, האט זיך אריינגעמישט אין א מחלוקת פון חשוב'ערע פון אים - דער ציג מיט'ן בארד און דער קאץ מיט די וואנצעס{{הערה|שם=פרוסטיץ|{{אוצר החכמה||תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר|153279|לאנדאן תשנ"ז, זייט ח|עמוד=14}}}}. [[רבי נתן אדלער]] פון פראנקפורט ד'מיין, זיין תלמיד דער [[חתם סופר]], און זיין תלמיד [[רבי מנחם כץ פרוסטיץ]], פלעגן דערציילן דעם געשיכטע יעדן יאר ביים סדר{{הערה|שם=פרוסטיץ}}. | ||
רעדאגירונגען