אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "מתנות לאביונים"

'''מתנות לאביונים''' איז איינע פון ​​די מצוות אין [[פורים]], און א פליכט סיי אויף מענער און סיי אויף פרויען. די מצוה איז אויף יעדן מענטש צו געבן נתינות אין יום טוב צו כאטש צוויי נויטבאדערפטיגע מענטשן, כאטש איין מתנה פאר יעדן איינער פון זיי באזונדער. אין די שיעור וויפיל מ'דארף געבן יעדן איינעם איז געזאגט געווארן אפאר מיינונגען.

== מקור פונעם מצוה ==

דער מקור פונעם מצוה איז אין [[מגילת אסתר]], ווי ס'ווערט געברענגט אין דעם בריוו וואס [[מרדכי היהודי]] האט געשריבן צו די אידישע איינוואינער אין אלע לענדער וואס זענען אונטערטעניגט אונטער'ן קעניג [[אחשורוש]]:

{{ציטוט|תוכן=וַיִּכְתֹּב מָרְדֳּכַי אֶת הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וַיִּשְׁלַח סְפָרִים אֶל כָּל הַיְּהוּדִים אֲשֶׁר בְּכָל מְדִינוֹת הַמֶּלֶךְ אֲחַשְׁוֵרוֹשׁ, הַקְּרוֹבִים וְהָרְחוֹקִים. לְקַיֵּם עֲלֵיהֶם לִהְיוֹת עֹשִׂים אֵת יוֹם אַרְבָּעָה עָשָׂר לְחֹדֶשׁ אֲדָר וְאֵת יוֹם חֲמִשָּׁה עָשָׂר בּוֹ, בְּכָל שָׁנָה וְשָׁנָה. כַּיָּמִים אֲשֶׁר נָחוּ בָהֶם הַיְּהוּדִים מֵאוֹיְבֵיהֶם, וְהַחֹדֶשׁ אֲשֶׁר נֶהְפַּךְ לָהֶם מִיָּגוֹן לְשִׂמְחָה וּמֵאֵבֶל לְיוֹם טוֹב, לַעֲשׂוֹת אוֹתָם יְמֵי מִשְׁתֶּה וְשִׂמְחָה וּמִשְׁלוֹחַ מָנוֹת אִישׁ לְרֵעֵהוּ '''וּמַתָּנוֹת לָאֶבְיוֹנִים'''.|מקור=אסתר, פרק ט', פסוקים כ'-כ"ג}}

אין אנהייב איז די יום טוב פורים געווען ספאנטאנישע נצחון פייערונגען, נאך דעם געווינס פון די אידן אין דער שטאט [[שושן]], און אין אלע אנדערע שטעט פון דער פערסישער [[מלוכה]]. בלויז אַ יאָר נאָכן נצחון האָט מרדכי פאָרגעשלאגן אז די פייערונגען זאלן זיין יערליך, און דערנאָך אויך פאַרפעסטיגט די מצוה פון געבן מתנות פאר די ארעמעלייט. נאך מרדכי'ס בקשה, איז געגרינדעט געוואָרן מאנדאטיש די מצווה צו געבן א מתנה צום ווייניגסטנס פאר צוויי אָרעמע מענטשן.

== הלכות פון די מצוה ==

אין [[תלמוד בבלי|גמרא]]{{ הערה|1=[[מסכת מגילה]] ז, א}} צייכנט אן [[רב יוסף]] אז עס איז א פליכט צו שיקן צוויי מתנות צו צוויי ארעמעלייט, ווייל ס'שטייט אין פּסוק "מתנות" (וואס קלינגט אפ כאטש צוויי) "לאביונים" (וואס קלינגט אויך אפ כאטש צוויי). קומט נאך אים, דער [[רמב"ם]] און פסק'נט אזוי:

{{ציטוט|תוכן=וחייב לחלק לעניים ביום הפורים, אין פחות משני עניים; נותן לכל אחד מתנה אחת, או מעות או מיני תבשיל או מיני אוכלין, שנאמר "ומתנות לאביונים" - שתי מתנות לשני עניים. ואין מדקדקין במעות פורים, אלא כל הפושט ידו ליטול, נותנין לו; ואין משנין מעות פורים, לצדקה אחרת.|מקור=הלכות מגילה ב, טז}}

צווישן די [[פוסקים]] איז דיסקוטירט וואס איז די סומע געלט וואָס אַ מענטש זאָל געבן פאַר מתנות לאביונים; עטליכע זאגן אַז עס איז גענוג צו געבן איין [[פּרוטה (חז"ל)|פּרוטה]] פאַר יעדן אָרעמאַן, וואָס איז אַ סומע וואָס איז געווענליך ווייניגער ווי צען אגורות (וויניגער פון דריי פעניס){{מקור}}, און די פונקטליכער ווערד פון דעם איז געוואנדן אין די וועלטיגע געלט ווערד, נאך א מיינונג איז אז מען דארף געבן פאר יעדער פון די ארעמע, געלט אין א סומע וואס מען קען מיט דעם קויפן א סעודה צו עסן, און אין דעם איז אויך דא א פאר מיינונגען וויפיל דאס איז: דער [[בן איש חי]] שרייבט אז מען זאל געבן א סומע געלט אין ווערד פון צו קויפן א שיעור פון דריי [[כביצה|כביצים]] ברויט{{הערה|בן איש חי, פרשת תצוה אות ט"ו}}. [[הרב שלמה זלמן אויערבאך]] און [[הרב בן ציון אבא שאול]] שטעלן די סומע אויף צען שקל (בערך דריי דאללער) - די ווערט פון א [[פאלאפל]] צושפייז{{מקור}}, ווידעראום [[הרב יוסף שלום אלישיב]] שטעלט די שיעור אויף ווייניגסטנס פופציג שקל (א ווערד פון בערך פופצן דאללער), און ווי מער, אלס בעסער, ווייל היינט איז פופציג שקל נישט אזוי ווערד{{הערה|וישמע משה, רל"ג}}.