אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי שלמה אלקבץ"

ק
החלפת טקסט – "״" ב־"""
ק (1 רעוויזיע אימפארטירט: אימפארטירט פון די יידישע וויקיפעדיע, זע ביישטייערער ליסטע)
ק (החלפת טקסט – "״" ב־""")
שורה 16: שורה 16:
רבי שלמה איז געווען פון א משפחה פון [[גירוש ספרד|פארטריבענע פון שפאניע]]. ער איז געבוירן געווארן בערך 1505, ווארשיינליך אין [[סאלאניקי]].<ref>חכמי המזרח בארץ ישראל, ח"ב, עמ' 86. ומכאן מקור לפרטים נוספים בביוגרפיה שיובאו לקמן.</ref> טייל שאַצן אז זיין פאטער איז דער דיין ר' משה אלקבץ וואס האט געוואוינט אין צפת, וועלכער איז געווען א חכם און רב אין [[עדירנע|אדריאנאפאל]].
רבי שלמה איז געווען פון א משפחה פון [[גירוש ספרד|פארטריבענע פון שפאניע]]. ער איז געבוירן געווארן בערך 1505, ווארשיינליך אין [[סאלאניקי]].<ref>חכמי המזרח בארץ ישראל, ח"ב, עמ' 86. ומכאן מקור לפרטים נוספים בביוגרפיה שיובאו לקמן.</ref> טייל שאַצן אז זיין פאטער איז דער דיין ר' משה אלקבץ וואס האט געוואוינט אין צפת, וועלכער איז געווען א חכם און רב אין [[עדירנע|אדריאנאפאל]].


אין זיין יוגנט האָט ער געלערנט אין דער ישיבה פון רבי יוסף טייטאַצאַק (מהריט״ץ) אין סאַלאָניקי. ווען ער איז געווען בערך 25 יאר אלט (אין דער געגנט פון 1530), נאכן חתונה האבן מיט דער טאכטער פון יצחק הכהן וואס איז געווען איינער פון די עשירים פון [[סאלאניקי]], איז ער געפארן קיין [[עדירנע|אדריאנאפאל]], וואו רבי [[יוסף קארו]] איז געזעסן. ער איז שוין דעמאלט געווען פאררעכנט ווי א גרויסער תלמיד חכם, און האט פארענדיגט שרייבן זיין ערשטן ספר, מנות הלוי, וואס באהאנדלט [[מגילת אסתר]], וואס ער האט געגעבן צו זיין כלה'ס משפחה אלס נדן (צוליב זיין נעבעכדיגע פינאנציעלע לאגע). אין יענער צייט איז ער מסתמא אויך באאיינפלוסט געווארן פון רבי [[שלמה מולכו]], וועלכער האט געוואוינט אין סאלאניקי. בעת ער איז געווען אין אַדריאַנאָפּלע, האָט ער זיך אינטענסיוו אָנגעהויבן פאַרנעמען מיט [[קבלה]], און אין זײנע ספרים און פיוטים, וואָס זענען געשריבן געוואָרן פון יענער תּקופה און ווייטער, זעט זיך אָן אַ קבלה'ישע השפּעה. ער האָט דעמאָלט געשריבן נאָך ספרים - "בית אדני", "עבותות אהבה", "אילת אהבים" און "ברית הלוי", די לעצטע איז א פירוש אויפן דרך הסוד צו דער [[הגדה של פסח]].
אין זיין יוגנט האָט ער געלערנט אין דער ישיבה פון רבי יוסף טייטאַצאַק (מהריט"ץ) אין סאַלאָניקי. ווען ער איז געווען בערך 25 יאר אלט (אין דער געגנט פון 1530), נאכן חתונה האבן מיט דער טאכטער פון יצחק הכהן וואס איז געווען איינער פון די עשירים פון [[סאלאניקי]], איז ער געפארן קיין [[עדירנע|אדריאנאפאל]], וואו רבי [[יוסף קארו]] איז געזעסן. ער איז שוין דעמאלט געווען פאררעכנט ווי א גרויסער תלמיד חכם, און האט פארענדיגט שרייבן זיין ערשטן ספר, מנות הלוי, וואס באהאנדלט [[מגילת אסתר]], וואס ער האט געגעבן צו זיין כלה'ס משפחה אלס נדן (צוליב זיין נעבעכדיגע פינאנציעלע לאגע). אין יענער צייט איז ער מסתמא אויך באאיינפלוסט געווארן פון רבי [[שלמה מולכו]], וועלכער האט געוואוינט אין סאלאניקי. בעת ער איז געווען אין אַדריאַנאָפּלע, האָט ער זיך אינטענסיוו אָנגעהויבן פאַרנעמען מיט [[קבלה]], און אין זײנע ספרים און פיוטים, וואָס זענען געשריבן געוואָרן פון יענער תּקופה און ווייטער, זעט זיך אָן אַ קבלה'ישע השפּעה. ער האָט דעמאָלט געשריבן נאָך ספרים - "בית אדני", "עבותות אהבה", "אילת אהבים" און "ברית הלוי", די לעצטע איז א פירוש אויפן דרך הסוד צו דער [[הגדה של פסח]].


[[צפת]] איז אין יענע צייטן געווען דער צענטער פון קבלה, און ווען ער איז געווען ארום דרייסיג איז רבי שלמה געקומען אהין. ער האָט געגלויבט אַז נאָר אין ארץ ישראל ווערן אַנטפּלעקט די סודות פון קבלה. אין צפת האָט ער זיך באַשעפטיגט אין לערנען און אויך באַווירקט פּערזענלעכקייטן ווי רבי [[משה קארדאווערא]] (רמ"ק) און רבי [[יוסף קארו]], בעל ה[[שלחן ערוך]]. זײנע געדאנקן זענען געשריבן געװארן דורך אים אלײן — ער האט געשריבן ארום צען ספרים, פון װעלכע נאר צװײ זענען פארעפנטליכט געװארן — און דורך זײנע תלמידים. דער אנהייב פון דעם מנהג פון [[תיקון ליל שבועות]] ווערט אים אויך צוגעשריבן, נאכדעם וואס ער האט געזען, אין צוזאמענארבעט מיט רבי יוסף קארו, ניסים'דיגע מחזות יענע נאכט בשעת'ן וויילן אין דער שטאט [[סאלאניקי]]. ער האט עדות געזאגט אויף דעם עקזיסטענץ פון א "מגיד מישרים" וואס איז אנטפלעקט געווארן פאר זיין חבר, דער גרעסטער פון די לעצטע פוסקים:
[[צפת]] איז אין יענע צייטן געווען דער צענטער פון קבלה, און ווען ער איז געווען ארום דרייסיג איז רבי שלמה געקומען אהין. ער האָט געגלויבט אַז נאָר אין ארץ ישראל ווערן אַנטפּלעקט די סודות פון קבלה. אין צפת האָט ער זיך באַשעפטיגט אין לערנען און אויך באַווירקט פּערזענלעכקייטן ווי רבי [[משה קארדאווערא]] (רמ"ק) און רבי [[יוסף קארו]], בעל ה[[שלחן ערוך]]. זײנע געדאנקן זענען געשריבן געװארן דורך אים אלײן — ער האט געשריבן ארום צען ספרים, פון װעלכע נאר צװײ זענען פארעפנטליכט געװארן — און דורך זײנע תלמידים. דער אנהייב פון דעם מנהג פון [[תיקון ליל שבועות]] ווערט אים אויך צוגעשריבן, נאכדעם וואס ער האט געזען, אין צוזאמענארבעט מיט רבי יוסף קארו, ניסים'דיגע מחזות יענע נאכט בשעת'ן וויילן אין דער שטאט [[סאלאניקי]]. ער האט עדות געזאגט אויף דעם עקזיסטענץ פון א "מגיד מישרים" וואס איז אנטפלעקט געווארן פאר זיין חבר, דער גרעסטער פון די לעצטע פוסקים: