מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
פארברייטערט (דערווייל)
(פקיעין: הרחבה, און געשטעלט אויפן ריכטיגן ארט) |
(פארברייטערט (דערווייל)) |
||
| שורה 17: | שורה 17: | ||
== יוגנט == | == יוגנט == | ||
רבי יהושע איז געבוירן געווארן סוף ימי בית שני. יעדן טאג דורכאויס זיינע שוואנגער־טעג איז זיין מאמע ארומגעגאנגען צו אלע בתי מדרשות אין שטאט{{ביאור|פארהאן וואס זענען גורס אין רש"י "על '''כד''' (24) בתי מדרשות שבעיר"{{הערה|רבינו בחיי ו[https://shitufta.org.il/Magen_Avot/2?selectedunittext=8 רשב"ץ], און אזוי איז אין די ערשטע דרוקן פון רש"י}}.}}, און געבעטן די חכמים צו מתפלל צו זיין אז איר קינד זאל זיין א חכם{{הערה|שם=אשרי יולדתו|רש"י און {{משנה|אבות|ב|ח|מפרש=ברטנורא}}}}, און נאך זיין געבורט האט זיין מוטער געפירט זיין בעטל צום בית המדרש כדי זיינע אויערן זאלן זיך אנקלעבן מיט דברי תורה{{הערה|{{ירושלמי|יבמות|א|ו|ח|ב}}}}. איר זון איז טאקע געוואקסן א גרויסער חכם און מען פלעגט זאגן אויף אים: "וואויל איז דער וואס האט אים געבוירן", זייענדיג מרמז אז אין איר זכות און איבערגעגעבנקייט איז ער אנגעקומען צו דעם{{הערה|שם=אשרי יולדתו}}. | רבי יהושע איז געבוירן געווארן סוף ימי בית שני. יעדן טאג דורכאויס זיינע שוואנגער־טעג איז זיין מאמע ארומגעגאנגען צו אלע בתי מדרשות אין שטאט{{ביאור|פארהאן וואס זענען גורס אין רש"י "על '''כד''' (24) בתי מדרשות שבעיר"{{הערה|רבינו בחיי ו[https://shitufta.org.il/Magen_Avot/2?selectedunittext=8 רשב"ץ], און אזוי איז אין די ערשטע דרוקן פון רש"י}}.}}, און געבעטן די חכמים צו מתפלל צו זיין אז איר קינד זאל זיין א חכם{{הערה|שם=אשרי יולדתו|רש"י און {{משנה|אבות|ב|ח|מפרש=ברטנורא}}}}, און נאך זיין געבורט האט זיין מוטער געפירט זיין בעטל צום בית המדרש כדי זיינע אויערן זאלן זיך אנקלעבן מיט דברי תורה{{הערה|{{ירושלמי|יבמות|א|ו|ח|ב}}}}. איר זון איז טאקע געוואקסן א גרויסער חכם און מען פלעגט זאגן אויף אים: "וואויל איז דער וואס האט אים געבוירן", זייענדיג מרמז אז אין איר זכות און איבערגעגעבנקייט איז ער אנגעקומען צו דעם{{הערה|שם=אשרי יולדתו}}. שוין אלס קליין קינד האט מען אויף אים דערקענט אז ער וועט אויפוואקסן א גרויסער חכם, ווען ער האט אויסגעטייטשט די [[אלף בית]] אויפ'ן ארט פונעם בית הוועד{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|א|יא}}. די מעשה ווערט דערמאנט אויך אין {{ירושלמי|מגילה|א|ט}}.}}. | ||
פון זיין יוגנט האט רבי יהושע משמש געווען פאר רבן יוחנן בן זכאי אין זיין גרויסן ישיבה אין ירושלים{{ביאור|אויסער רבן יוחנן וואס איז געווען זיין רבי מובהק, ברענגט רבי יהושע בשם [[רבי זכריה בן הקצב]]{{הערה|{{בבלי|סוטה|כז|ב}}}}, אבא יוסי חלי קופרי איש טבעון{{הערה|{{משנה|מכשירין|א|ג}}}}, און יהודה בן פטירי{{הערה|{{תוספתא|סוטה|ה|ח}}}}.}}, און איז געווען פון זיינע פינף גרעסטע תלמידים – מיט זיינע חבירים [[רבי אליעזר בן הורקנוס|רבי אליעזר]], רבי יוסי הכהן, רבי שמעון בן נתנאל און [[רבי אלעזר בן ערך]]{{הערה|{{משנה|אבות|ב|ו}}}}. ווען רבי אליעזר איז צום ערשט אנגעקומען לערנען תורה פאר רבן יוחנן, איז רבי יהושע שוין געווען א וועטעראן תלמיד{{הערה|זעט {{פרקי דרבי אליעזר|א}}}}. | פון זיין יוגנט האט רבי יהושע משמש געווען פאר רבן יוחנן בן זכאי אין זיין גרויסן ישיבה אין ירושלים{{ביאור|אויסער רבן יוחנן וואס איז געווען זיין רבי מובהק, ברענגט רבי יהושע בשם [[רבי זכריה בן הקצב]]{{הערה|{{בבלי|סוטה|כז|ב}}}}, אבא יוסי חלי קופרי איש טבעון{{הערה|{{משנה|מכשירין|א|ג}}}}, און יהודה בן פטירי{{הערה|{{תוספתא|סוטה|ה|ח}}}}.}}, און איז געווען פון זיינע פינף גרעסטע תלמידים – מיט זיינע חבירים [[רבי אליעזר בן הורקנוס|רבי אליעזר]], רבי יוסי הכהן, רבי שמעון בן נתנאל און [[רבי אלעזר בן ערך]]{{הערה|{{משנה|אבות|ב|ו}}}}. ווען רבי אליעזר איז צום ערשט אנגעקומען לערנען תורה פאר רבן יוחנן, איז רבי יהושע שוין געווען א וועטעראן תלמיד{{הערה|זעט {{פרקי דרבי אליעזר|א}}}}. | ||
| שורה 28: | שורה 28: | ||
מען טרעפט נישט אויף קיין שום ארט אויב ער האט געהאט זון אדער טעכטער. דער איינציגער זאך וואס איז באקאנט איבער זיין פאמיליע איז אז זיין פלימעניק איז געווען א באוואוסטער תנא: [[חנניה בן אחי רבי יהושע]]. טייל שפעקולירן אז דער פאטער פון חנניה, דער ברודער פון רבי יהושע, איז געווען א תנא וואס ווערט דערמאנט אויף איינצלנע פלעצער: [[רבי יהודה בן חנניה]]{{הערה|{{היברובוקס|דוב בער ראטנער|אהבת ציון וירושלים - פסחים|24416|page=75|לינק טעקסט=פרק ה' הלכה א'}}.}}. | מען טרעפט נישט אויף קיין שום ארט אויב ער האט געהאט זון אדער טעכטער. דער איינציגער זאך וואס איז באקאנט איבער זיין פאמיליע איז אז זיין פלימעניק איז געווען א באוואוסטער תנא: [[חנניה בן אחי רבי יהושע]]. טייל שפעקולירן אז דער פאטער פון חנניה, דער ברודער פון רבי יהושע, איז געווען א תנא וואס ווערט דערמאנט אויף איינצלנע פלעצער: [[רבי יהודה בן חנניה]]{{הערה|{{היברובוקס|דוב בער ראטנער|אהבת ציון וירושלים - פסחים|24416|page=75|לינק טעקסט=פרק ה' הלכה א'}}.}}. | ||
רבי יהושע האט חתונה געהאט מיט א בת כהן און ער איז דאן שלאַף געווארן, האט | עס איז פארהאן א גירסא אז רבי יהושע האט חתונה געהאט מיט א בת כהן און ער איז דאן שלאַף געווארן, און ער האט געהאלטן אז דאס קומט וויבאלד "[[אהרן הכהן|אהרן]] וויל נישט האבן אזא איידעם ווי מיר"{{הערה|{{בבלי|פסחים|מט|א}}}}, אבער די גירסא איז נישט ריכטיג און די מעשה איז פארגעקומען ביי א צווייטן{{הערה|דקדוקי סופרים, דארט, אז די ריכטיגע גירסא איז רבי ירמיה אדער רבי יהודה.}}. | ||
==רבי'ס== | ==רבי'ס== | ||
| שורה 39: | שורה 39: | ||
<blockquote>איינמאל האט מען געטראפן מענטשליכע ביינער אינעם לשכת דיר העצים אין בית המקדש, און די חכמים האבן צוליב דעם געוואלט גוזר זיין טומאה אויף גאנץ ירושלים [אלס חשש טאמער ס'זענען באגראבן מתים אויף נאך פלעצער]. איז רבי יהושע אויפגעשטאנען אויף זיינע פיס און געזאגט: "איז נישט קיין בושה וכלימה פאר אונז אז מיר זאלן גוזר זיין טומאה אויף די שטאט פון אונזערע עלטערן? וואו זענען די מתי מבול? וואו זענען די הרוגי נבוכדנצר (וואס זענען גע'הרג'עט געווארן ביים ערשטן חורבן הבית)"?{{הערה|שם=זבחיםקיג|{{בבלי|1=זבחים|2=קיג|3=א}} זעט אויך {{משנה|עדיות|ח|ה}}}}. [וויבאלד מיר זעען אז עס זענען נישט מצוי קיין ביינער פון טויטע אין ירושלים – נישט ביינער פון מתי מבול וואס טרעפן זיך אין אנדערע פלעצער, און נישט ביינער פון די הרוגים וואס נבוכדנצר האט גע'הרג'עט ביים ערשטן חורבן – על כרחך אז מ'האט בודק געווען דעם שטאט (בשעת'ן בויען דעם צווייטן בית המקדש) און מ'האט אלעס מפנה געווען, און דאס אנטדעקן עטליכע ביינער אין לשכת העצים איז דעריבער נישט בכח צו מערער זיין אויף דער חזקת טהרה פונעם שטאט{{הערה|דארט=זבחיםקיג|רש"י, דארט}}].</blockquote> | <blockquote>איינמאל האט מען געטראפן מענטשליכע ביינער אינעם לשכת דיר העצים אין בית המקדש, און די חכמים האבן צוליב דעם געוואלט גוזר זיין טומאה אויף גאנץ ירושלים [אלס חשש טאמער ס'זענען באגראבן מתים אויף נאך פלעצער]. איז רבי יהושע אויפגעשטאנען אויף זיינע פיס און געזאגט: "איז נישט קיין בושה וכלימה פאר אונז אז מיר זאלן גוזר זיין טומאה אויף די שטאט פון אונזערע עלטערן? וואו זענען די מתי מבול? וואו זענען די הרוגי נבוכדנצר (וואס זענען גע'הרג'עט געווארן ביים ערשטן חורבן הבית)"?{{הערה|שם=זבחיםקיג|{{בבלי|1=זבחים|2=קיג|3=א}} זעט אויך {{משנה|עדיות|ח|ה}}}}. [וויבאלד מיר זעען אז עס זענען נישט מצוי קיין ביינער פון טויטע אין ירושלים – נישט ביינער פון מתי מבול וואס טרעפן זיך אין אנדערע פלעצער, און נישט ביינער פון די הרוגים וואס נבוכדנצר האט גע'הרג'עט ביים ערשטן חורבן – על כרחך אז מ'האט בודק געווען דעם שטאט (בשעת'ן בויען דעם צווייטן בית המקדש) און מ'האט אלעס מפנה געווען, און דאס אנטדעקן עטליכע ביינער אין לשכת העצים איז דעריבער נישט בכח צו מערער זיין אויף דער חזקת טהרה פונעם שטאט{{הערה|דארט=זבחיםקיג|רש"י, דארט}}].</blockquote> | ||
רבי יהושע האט ווארשיינליך געהאט א גרויסע ישיבה (צוזאמען מיט רבי אליעזר) נאך בחייו פון רבן יוחנן בן זכאי, פאר'ן חורבן, וואו רבי עקיבא האט געלערנט ביי אים{{הערה|{{דורות הראשונים|ד|460}}}}. | רבי יהושע האט ווארשיינליך געהאט א גרויסע ישיבה (צוזאמען מיט רבי אליעזר) נאך בחייו פון רבן יוחנן בן זכאי, פאר'ן חורבן, וואו רבי עקיבא האט געלערנט ביי אים{{הערה|{{דורות הראשונים|ד|460}}}}. צוזאמען מיט אלע גרויסע פון ירושלים איז ער גערופן געווארן צום סעודת ברית פון [[אלישע בן אבויה]], וואו ער האט עוסק געווען אין תורה מיט זיין נאנטער חבר רבי אליעזר בן הורקנוס און א פייער האט זיי ארומגענומען{{הערה|{{ירושלמי|חגיגה|ב|א}}}}. | ||
== ביים חורבן הבית== | == ביים חורבן הבית== | ||
| שורה 85: | שורה 85: | ||
רבי יהושע האט אפגעלערנט דעם בת קול ווי א נסיון פון הימל, צו פרואוון די חכמים אויב וועלן זיי צוליב דעם ענדערן פון וואס זיי האבן מקובל. דעריבער האט רבי יהושע געזאגט "ס'איז נישט אין הימל", דהיינו, די תורה איז געגעבן געווארן צו אונז אין סיני גאנצערהייט, און עס וועט זיך גארנישט ענדערן פון איר לויט א מופת פון הימל{{הערה|רבינו ניסים, געברענגט אין [[שיטה מקובצת]]}}. די גמרא פארציילט טאקע ווייטער אז [[רבי נתן]] האט אנגעטראפן אליהו הנביא און אים געפרעגט: "וואס האט הקב"ה געטון יענע צייט [ווען רבי יהושע האט אפגעווארפן דעם בת קול]?" האט אליהו געענטפערט: ער האט געשמייכלט און געזאגט: נצחוני בני, מיין זון האט מיר באזיגט" (פאר ערקלערונג אויף די ווערטער זעט {{ספר החינוך|תצו}}).}}. ווען רבי אליעזר האט זיך נאך אלס געהאלטן ביי דאס זייניגע און האט נישט אנגענומען דעם דעת פונעם רוב, האבן די חכמים זיך צוזאמגעציילט און אים מנדה געווען{{הערה|{{בבלי|בבא מציעא|נט|ב}}}}, א נידוי וואס האט אנגעהאלטן ביז זיין פטירה. | רבי יהושע האט אפגעלערנט דעם בת קול ווי א נסיון פון הימל, צו פרואוון די חכמים אויב וועלן זיי צוליב דעם ענדערן פון וואס זיי האבן מקובל. דעריבער האט רבי יהושע געזאגט "ס'איז נישט אין הימל", דהיינו, די תורה איז געגעבן געווארן צו אונז אין סיני גאנצערהייט, און עס וועט זיך גארנישט ענדערן פון איר לויט א מופת פון הימל{{הערה|רבינו ניסים, געברענגט אין [[שיטה מקובצת]]}}. די גמרא פארציילט טאקע ווייטער אז [[רבי נתן]] האט אנגעטראפן אליהו הנביא און אים געפרעגט: "וואס האט הקב"ה געטון יענע צייט [ווען רבי יהושע האט אפגעווארפן דעם בת קול]?" האט אליהו געענטפערט: ער האט געשמייכלט און געזאגט: נצחוני בני, מיין זון האט מיר באזיגט" (פאר ערקלערונג אויף די ווערטער זעט {{ספר החינוך|תצו}}).}}. ווען רבי אליעזר האט זיך נאך אלס געהאלטן ביי דאס זייניגע און האט נישט אנגענומען דעם דעת פונעם רוב, האבן די חכמים זיך צוזאמגעציילט און אים מנדה געווען{{הערה|{{בבלי|בבא מציעא|נט|ב}}}}, א נידוי וואס האט אנגעהאלטן ביז זיין פטירה. | ||
רבי אליעזר האט דאן פארלאזט יבנה און איז זיך געגאנגען צו לוד, און מיט דעם האבן זיך די צוויי באליבטע פריינט אפגעטיילט פאר די רעשט פון זייער לעבן, ביז רבי אליעזר'ס פטירה. נאך זיין פטירה האט זיך רבי יהושע געשטעלט אויף די פיס און געזאגט: "הותר הנדר, הותר הנדר" [ד.ה. דער נידוי וואס מ'האט אים מנדה געווען]{{הערה|שם=סנהדריןסח}}{{ביאור|רבי יהושע האט געדארפט מבטל זיין דעם נידוי כדי מ'זאל נישט דארפן פירן מיט רבי אליעזר דין מנודה שמת, וואס מ'איז אים נישט מספיד און מ'רייסט נישט אויף אים קריעה און מ'לייגט א שטיין אויף זיין ארון{{הערה|תורת האדם לרמב"ן, שער האבל, נ; זעט {{שולחן ערוך|יורה דעה|שלד|ג}}}}.}}, און האט אים ארום געארעמט און אים געקושט און געוויינט, און געזאגט: "רבי, רֶכֶב יִשׂרָאֵל וּפָרָשָׁיו"{{הערה|{{תנ"ך|מלכים ב|יג|יד}}}}{{הערה|{{ירושלמי|שבת|ב|ז}}}}. איינמאל איז רבי יהושע אריין אינעם בית המדרש פון רבי אליעזר, און האט אנגעהויבן קושן דעם שטיין אויף וואס רבי אליעזר פלעגט זיצן, און געזאגט: "דער שטיין איז גלייך צום [[בארג סיני]], און דער וואס איז געזעסן דערויף איז גלייך צום [[ארון הברית]]"{{הערה|{{מדרש רבה|שיר השירים|א|ג}}}}. | רבי אליעזר האט דאן פארלאזט יבנה און איז זיך געגאנגען צו לוד, און מיט דעם האבן זיך די צוויי באליבטע פריינט אפגעטיילט פאר די רעשט פון זייער לעבן, ביז רבי אליעזר'ס פטירה. נאך זיין פטירה האט זיך רבי יהושע געשטעלט אויף די פיס און געזאגט: "הותר הנדר, הותר הנדר" [ד.ה. דער נידוי וואס מ'האט אים מנדה געווען]{{הערה|שם=סנהדריןסח}}{{ביאור|רבי יהושע האט געדארפט מבטל זיין דעם נידוי כדי מ'זאל נישט דארפן פירן מיט רבי אליעזר דין מנודה שמת, וואס מ'איז אים נישט מספיד און מ'רייסט נישט אויף אים קריעה און מ'לייגט א שטיין אויף זיין ארון{{הערה|תורת האדם לרמב"ן, שער האבל, נ; זעט {{שולחן ערוך|יורה דעה|שלד|ג}}}}.}}, און האט אים ארום געארעמט און אים געקושט און געוויינט, און געזאגט: "רבי, רֶכֶב יִשׂרָאֵל וּפָרָשָׁיו"{{הערה|{{תנ"ך|מלכים ב|יג|יד}}}}{{הערה|{{ירושלמי|שבת|ב|ז}}}}. | ||
איינמאל איז רבי יהושע אריין אינעם בית המדרש פון רבי אליעזר, און האט אנגעהויבן קושן דעם שטיין אויף וואס רבי אליעזר פלעגט זיצן, און געזאגט: "דער שטיין איז גלייך צום [[בארג סיני]], און דער וואס איז געזעסן דערויף איז גלייך צום [[ארון הברית]]"{{הערה|{{מדרש רבה|שיר השירים|א|ג}}}}. ווען די חכמים האבן זיך אמאל געזעצט אפפרעגן די רייד פון רבי אליעזר נאך זיין פטירה, האט זיך רבי יהושע קעגנגעשטעלט, זאגנדיג: "מען ווענדט נישט אפ דעם לייב נאך זיין טויט"{{הערה|{{בבלי|גיטין|פג|א}}}}. | |||
==מחלוקת מיט רבן גמליאל == | ==מחלוקת מיט רבן גמליאל == | ||
| שורה 133: | שורה 135: | ||
דאס גרויסקייט און קלוגשאפט פון רבי יהושע האט אים נישט געהאלפן רייך ווערן. ס'איז ביי אים מקוים געווארן דער פסוק: "{{מנוקד|וְגַם לֹא לַחֲכָמִים לֶחֶם וְגַם לֹא לַנְּבֹנִים עֹשֶׁר}}"{{הערה|{{תנ"ך|קהלת|ט|יא}}}} און ער האט זיך מפרנס געווען בדוחק{{הערה|זעט אויבן און אין הערה}}. | דאס גרויסקייט און קלוגשאפט פון רבי יהושע האט אים נישט געהאלפן רייך ווערן. ס'איז ביי אים מקוים געווארן דער פסוק: "{{מנוקד|וְגַם לֹא לַחֲכָמִים לֶחֶם וְגַם לֹא לַנְּבֹנִים עֹשֶׁר}}"{{הערה|{{תנ"ך|קהלת|ט|יא}}}} און ער האט זיך מפרנס געווען בדוחק{{הערה|זעט אויבן און אין הערה}}. | ||
רבי יהושע האט זיך באניצט מיט זיין גרויס חכמה צו מבטל זיין כשפים{{הערה|{{ירושלמי|סנהדרין|ז|יג}}}}, און צו אנטדעקן א מקום טומאה אויף אן ארט וואס די חכמים האבן נישט געקענט בודק זיין{{הערה|{{בבלי|נדה|סא|א}}}}. | |||
זיין ענוה און יראת חטא זענען געווען גרויס. אמאל האט זיך רבי יהושע אויסגעדריקט מיט א שארף לשון בנוגע א געוויסע שיטה פון בית שמאי, און ווען ער האט עומד געווען אויף זייער טעם, איז ער געגאנגען זיך משתטח זיין אויף די קברים פון בית שמאי צו בעטן זייער פארגעבונג. זיין גאנץ לעבן האט רבי יהושע געפאסט כדי צו פארצייען אויף די רייד, ביז זיינע ציין זענען פארשווארצט געווארן צוליב די פילע תעניתים{{הערה|{{בבלי|חגיגה|כב|ב}}}}. | זיין ענוה און יראת חטא זענען געווען גרויס. אמאל האט זיך רבי יהושע אויסגעדריקט מיט א שארף לשון בנוגע א געוויסע שיטה פון בית שמאי, און ווען ער האט עומד געווען אויף זייער טעם, איז ער געגאנגען זיך משתטח זיין אויף די קברים פון בית שמאי צו בעטן זייער פארגעבונג. זיין גאנץ לעבן האט רבי יהושע געפאסט כדי צו פארצייען אויף די רייד, ביז זיינע ציין זענען פארשווארצט געווארן צוליב די פילע תעניתים{{הערה|{{בבלי|חגיגה|כב|ב}}}}. | ||
| שורה 150: | שורה 154: | ||
ביי זיין פטירה האבן די חכמים אים געזאגט: "וואס וועט זיין אויף אונז פון די מינים פון יעצט, און ווער וועט זיי קענען באזיגן אין זייערע ויכוחים ווי דיר?" האט רבי יהושע געענטפערט: שטייט אין פסוק "{{מנוקד|אָבְדָה עֵצָה מִבָּנִים נִסְרְחָה חָכְמָתָם}}"{{הערה|{{תנ"ך|ירמיה|מט|ז}}}} – ווען די עצה ווערט פארלוירן פון אידן, דאן ווערט די חכמה פון די גוים אויך בטל (דהיינו, אז ווען ס'איז מער נישטא פאר אידן איינער וואס זאל באשיצן פון די טענות פון די מינים, וועלן זיי אויפהערן זייערע ויכוחים){{הערה|{{בבלי|חגיגה|ה|ב}}}}. | ביי זיין פטירה האבן די חכמים אים געזאגט: "וואס וועט זיין אויף אונז פון די מינים פון יעצט, און ווער וועט זיי קענען באזיגן אין זייערע ויכוחים ווי דיר?" האט רבי יהושע געענטפערט: שטייט אין פסוק "{{מנוקד|אָבְדָה עֵצָה מִבָּנִים נִסְרְחָה חָכְמָתָם}}"{{הערה|{{תנ"ך|ירמיה|מט|ז}}}} – ווען די עצה ווערט פארלוירן פון אידן, דאן ווערט די חכמה פון די גוים אויך בטל (דהיינו, אז ווען ס'איז מער נישטא פאר אידן איינער וואס זאל באשיצן פון די טענות פון די מינים, וועלן זיי אויפהערן זייערע ויכוחים){{הערה|{{בבלי|חגיגה|ה|ב}}}}. | ||
"פון ווען רבי יהושע איז געשטארבן האט זיך אפגעהאקט טובה פון די וועלט"{{הערה|{{משנה|סוטה|ט|טו}}}}. | "פון ווען רבי יהושע איז געשטארבן האט זיך אפגעהאקט טובה פון די וועלט"{{הערה|{{משנה|סוטה|ט|טו}}}}, און עס איז בטל געווארן עצה און מחשבה{{הערה|{{בבלי|סוטה|מט|ב}}}}. | ||
לויט [[רבי חיים וויטאל]] האט דער [[אר"י הקדוש]] געזאגט אז רבי יהושע איז באגראבן געווארן אויפן [[אלטע בית עולם פון צפת|אלטן בית־עולם אין צפת]], דארט וואו די וועלט איז זיך טועה און זאגט אז [[הושע בן בארי]] ליגט{{הערה|[[שית:Sha'ar_HaGilgulim.37|שער הגלגולים, לז]]}}. | לויט [[רבי חיים וויטאל]] האט דער [[אר"י הקדוש]] געזאגט אז רבי יהושע איז באגראבן געווארן אויפן [[אלטע בית עולם פון צפת|אלטן בית־עולם אין צפת]], דארט וואו די וועלט איז זיך טועה און זאגט אז [[הושע בן בארי]] ליגט{{הערה|[[שית:Sha'ar_HaGilgulim.37|שער הגלגולים, לז]]}}. | ||