אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "חזק חזק ונתחזק"

דאקעגן, דער [[אבודרהם]] האט פון דא ארויסגעלערנט די ווערטער וואס ווערן געברענגט אין '[[ספר המנהיג]]' - אז מען פירט זיך צו זאגן חזק נאר ווען מען ענדיגט די גאנצע פרשה, און אין [[ספרד]] האט מען מער מחמיר געווען אז די מנהג איז שייך נאר ווען מען ענדיגט איינס פון די חמישה חומשי התורה. שפעטערע יארן האט מען זיך געפירט צו זאגן "חזק חזק חזק", און אין שפעטערע דורות האט זיך אוועקגעשטעלט דער נוסח "חזק חזק ונתחזק", לויטן פסוק {{ציטוטון|חֲזַק וְנִתְחַזַּק בְּעַד עַמֵּנוּ וּבְעַד עָרֵי אֱלֹהֵינוּ}}{{הערה|שמואל ב', י', י"ב}} (ווערט אראפגעבענגט צום ביישפיל אין [[ערוך השולחן]] [https://he.wikisource.org/wiki/ערוך_השולחן_אורח_חיים_קלט#סימן_קלט_סעיף_טו או"ח קלט טו]). לויט מנהג [[פרנקפורט]], זאגט מען '''"חֲזַק וְנִתְחַזַּק"'''{{הערה|{{HebrewBooks|רבי שלמה זלמן גיגר|דברי קהלת|6822|פרשת מסעי, עמ' 89|עמוד=90}};[https://www.moreshesashkenaz.org/mm/publications/Madrich.pdf מדריך למנהג אשכנז המובהק], עמ' 27.}}.

בשו"ת באר משה הביא טעם נוסף על פי הכתוב ב[[מסכת יומא]] "וזאת התורה אשר שם משה, זכה נעשית לו סם חיים, לא זכה נעשית לו סם מיתה". וכן אמר במקום אחר [[רבי בנאה]], ועל כן מברכים 'חזק חזק' שיזכה לאור התורה ותהיה לו סם חיים.