אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ביטול חמץ"

ווידעראום, דער [[ר"י]] אין [[תוספות]] האלט אז דער מקור פון מצוות ביטול חמץ איז פון דער דרשת חז"ל, געברענגט אין [[גמרא]]: {{הדגשה|לֹא יֵרָאֶה לְךָ - שלך אי אתה רואה, אבל אתה רואה של אחרים ושל גבוה|שמות יג ז|ספר שמות, פרק י"ג, ז'}},{{הערה|{{בבלי|פסחים|ה|ב}}}} פון דער דרשה ווייזט אויס אז מ'איז נאר עובר דעם איסור פון "בל ייראה ובל יימצא" טאמער דאס חמץ געהערט פאר אים, אבער ווען ס'איז אן אנדערנ'ס חמץ, איז מען נישט עובר דעם איסור, אפילו עס געפינט זיך אין זיין רשות. דאס הייסט אז דער עיקר איסור איז די אייגנטימערשאפט אויפן חמץ. און דא, לויטן ר"י, קומט אריין דער ענין פון "ביטול חמץ", וועלכע באדייט אייגנטליך [[הפקר|מפקיר]] זיין דאס חמץ: "דמאחר שביטלו הוי הפקר ויצא מרשותו".{{הערה|{{בבלי|פסחים|ד|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=מדאורייתא}}}}

*[[בדיקת חמץ]]

*[[ביעור חמץ]]

*הרב [[שלמה יוסף זווין]], '''המועדים בהלכה''', מכון התלמוד הישראלי, ירושלים, תש"ם.

* [https://www.betmidrash.org.il/index.php/ביטול_חמץ ביטול חמץ] - באתר [https://www.betmidrash.org.il/index.php/עמוד_ראשי ויקיסוגיה]

* {{מרחב}}

{{קרד}}

[[קאַטעגאָריע:דרעפטס]]