בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,358
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 7: | שורה 7: | ||
{{ציטוט|מרכאות=כן|מאי שני תבשילין? אמר [[רב הונא]]: {{מונחון|סילקא וארוזא|צוויקל און רייז}}{{הערה|לויט רב הונא איז אפילו דאס אויך גוט, כל שכן צוויי סארטן פלייש ([[רשב"ם]] און {{בבלי|פסחים|קיד|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=סילקא}})}}. [[רבא]] {{מונחון|הוה מיהדר אסילקא וארוזא|האט געזוכט צו ניצן צוויקל און רייז}} הואיל ונפיק מפומיה דרב הונא. אמר [[רב אשי]]: שמע מינה דרב הונא, לית דחייש להא ד[[רבי יוחנן בן נורי]]. דתניא רבי יוחנן בן נורי אומר: אורז מין דגן הוא וחייבין על [[חמץ|חימוצו]] [[כרת]] ואדם יוצא בו ידי חובתו בפסח. חזקיה אמר: אפילו דג וביצה שעליו. [[רב יוסף]] אמר: צריך שני מיני בשר – אחד זכר ל[[קרבן פסח|פסח]] ואחד זכר ל[[חגיגת ארבעה עשר|חגיגה]]. [[רבינא]] אמר: אפילו {{מונחון|גרמא|א שטיקל פלייש}} ו{{מונחון|בישולא|יויך אין וואס עס איז געקאכט געווארן}}.|{{בבלי|פסחים|קיד|ב}}}} | {{ציטוט|מרכאות=כן|מאי שני תבשילין? אמר [[רב הונא]]: {{מונחון|סילקא וארוזא|צוויקל און רייז}}{{הערה|לויט רב הונא איז אפילו דאס אויך גוט, כל שכן צוויי סארטן פלייש ([[רשב"ם]] און {{בבלי|פסחים|קיד|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=סילקא}})}}. [[רבא]] {{מונחון|הוה מיהדר אסילקא וארוזא|האט געזוכט צו ניצן צוויקל און רייז}} הואיל ונפיק מפומיה דרב הונא. אמר [[רב אשי]]: שמע מינה דרב הונא, לית דחייש להא ד[[רבי יוחנן בן נורי]]. דתניא רבי יוחנן בן נורי אומר: אורז מין דגן הוא וחייבין על [[חמץ|חימוצו]] [[כרת]] ואדם יוצא בו ידי חובתו בפסח. חזקיה אמר: אפילו דג וביצה שעליו. [[רב יוסף]] אמר: צריך שני מיני בשר – אחד זכר ל[[קרבן פסח|פסח]] ואחד זכר ל[[חגיגת ארבעה עשר|חגיגה]]. [[רבינא]] אמר: אפילו {{מונחון|גרמא|א שטיקל פלייש}} ו{{מונחון|בישולא|יויך אין וואס עס איז געקאכט געווארן}}.|{{בבלי|פסחים|קיד|ב}}}} | ||
די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש{{הערה|{{רמב"ם||חמץ ומצה|ח|א}}; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'}}; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט{{הערה|{{טור|אורח חיים|תעג}}; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; סמ"ג, עשין מ"א; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב}}. פילע מקורות ברענגען דעם [[מנהג]] צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן [[איי]] אלס זכר צום קרבן חגיגה{{הערה|נאמען=זרוע|ארחות חיים, ליל הפסח, סימן י"ב, אין נאמען פון א ירושלמי וואס געפינט זיך נישט ביי אונז; כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; [[רבי מנחם המאירי]], בית הבחירה | די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש{{הערה|{{רמב"ם||חמץ ומצה|ח|א}}; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'}}; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט{{הערה|{{טור|אורח חיים|תעג}}; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; סמ"ג, עשין מ"א; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב}}. פילע מקורות ברענגען דעם [[מנהג]] צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן [[איי]] אלס זכר צום קרבן חגיגה{{הערה|נאמען=זרוע|ארחות חיים, ליל הפסח, סימן י"ב, אין נאמען פון א ירושלמי וואס געפינט זיך נישט ביי אונז; כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; [[רבי מנחם המאירי]], {{עלהתורה ש"ס|בית הבחירה|פסחים|קיד|ב}}; {{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ח|4=א|ללא=שם|מפרש=מגיד משנה}}; [[רבי דוד אבודרהם]], סדר ההגדה ד"ה וכך היא, [[רשב"ץ]], מאמר חמץ אות קכו}}, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין [[שולחן ערוך]]{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעג|ד|ללא=שם}}}}, און אזוי איז למעשה דער מנהג היינט. | ||
דער טעם וואס רב יוסף געבט אן פאר די צוויי געקעכטס, צו דערמאנען די קרבנות, איז ריכטיג אויך לויט די אנדערע שיטות וועלכע פארלאנגען נישט דווקא פלייש{{הערה|חידושי רבינו דוד און חידושי | דער טעם וואס רב יוסף געבט אן פאר די צוויי געקעכטס, צו דערמאנען די קרבנות, איז ריכטיג אויך לויט די אנדערע שיטות וועלכע פארלאנגען נישט דווקא פלייש{{הערה|חידושי רבינו דוד און חידושי ה{{עלהתורה ש"ס|ר"ן|פסחים|קיד|ב}}. אין {{ירושלמי|פסחים|י|ג|ללא=כן}}, ווערן די טעמים געברענגט אין נאמען פון א ברייתא}}. נאך א טעם ווערט דערמאנט דורך די ראשונים, אז זיי זענען קעגן [[משה]] און [[אהרן]] וועלכע זענען געווען די שליחים צו באפרייען אידן פון מצרים{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|ח|קצר=כן|מפרש=דעת זקנים}}; רוקח, סימן רפ"ג. אין מעשה רוקח, סימן נ"ט, ווערט געברענגט צו נעמען אויך א דריטן געקעכטס, צו דערמאנען אויך [[מרים הנביאה]]}}. | ||
א טעם צום מנהג צו נעמען די "זרוע", די ארעם פון א באשעפעניש (זעט ווייטער), איז על שם די {{ציטוטון|זְרוֹעַ נְטוּיָה}} וואס ווערט דערמאנט ביי [[יציאת מצרים]]{{הערה|נאמען=זרוע}}. נאך א טעם, א רמז צו דעם וואס השי"ת האט אונטערטעניגט די שטאלצע מצריים, ווי דער פסוק דרוקט זיך אויס: {{ציטוטון|אֶת־זְרוֹעַ פַּרְעֹה מֶלֶךְ־מִצְרַיִם שָׁבָרְתִּי|יחזקאל ל, כא}}{{הערה|סדר כהלכתו אויף מעשה רב, סימן קצ"א}}. | א טעם צום מנהג צו נעמען די "זרוע", די ארעם פון א באשעפעניש (זעט ווייטער), איז על שם די {{ציטוטון|זְרוֹעַ נְטוּיָה}} וואס ווערט דערמאנט ביי [[יציאת מצרים]]{{הערה|נאמען=זרוע}}. נאך א טעם, א רמז צו דעם וואס השי"ת האט אונטערטעניגט די שטאלצע מצריים, ווי דער פסוק דרוקט זיך אויס: {{ציטוטון|אֶת־זְרוֹעַ פַּרְעֹה מֶלֶךְ־מִצְרַיִם שָׁבָרְתִּי|יחזקאל ל, כא}}{{הערה|סדר כהלכתו אויף מעשה רב, סימן קצ"א}}. | ||