958
רעדאגירונגען
ס'איז נאר א משמעות;, רעדאגירונג, פארברייטערט
(←אריינפיר: לכאורה) |
(ס'איז נאר א משמעות;, רעדאגירונג, פארברייטערט) |
||
| שורה 8: | שורה 8: | ||
==דער טעם פארן תענית== | ==דער טעם פארן תענית== | ||
* לויט ווי געשילדערט אין [[מגילת אסתר]], זענען די אידן זיך צוזאמגעקומען אינעם טאג פון [[י"ג אדר]], נאך וואס אחשוורוש האט זיי באפולמעכטיגט זיך צו באשיצן קעגן זייערע פיינט, און אפגעראכטן א קריג, אזויווי עס שטייט אין פסוק: {{ציטוטון|וּבִשְׁנֵים עָשָׂר חֹדֶשׁ הוּא חֹדֶשׁ אֲדָר בִּשְׁלוֹשָׁה עָשָׂר יוֹם בּוֹ... נִקְהֲלוּ הַיְּהוּדִים בְּעָרֵיהֶם בְּכָל מְדִינוֹת הַמֶּלֶךְ אֳחַשְׁוֵרוֹשׁ לִשְׁלֹחַ יָד בִּמְבַקְשֵׁי רָעָתָם}}{{הערה|{{תנ"ך|אסתר|ט|א}}}}. דער [[מדרש]] ערקלערט אז דאס לשון פון "נקהלו", ד.ה. זיך "צוזאמקומען", טוט אנדייטן אויף א פאסט-טאג וואס מ'האט דאן גוזר געווען אויפן טאג פונעם קריג{{הערה|[[מדרש תנחומא]], פרשת בראשית, [[S:מדרש_תנחומא_בראשית_ג|סימן ג']]}}{{הערה|ביי אידן איז געווען איינגעפירט אז אין טאג פון א שלאכט פאסט מען, אזויווי מען זעט אז [[משה רבינו]] האט מתקן געווען א תענית ווען די אידן האבן מלחמה געהאלטן מיט [[עמלק]]}}. לויט טייל ראשונים, איז "תענית אסתר" באשטימט געווארן אינעם טאג פון י"ג אדר, אלס אנדענק צו יענעם תענית{{הערה|שם=רת|[[רבינו תם]], געברענגט אין [[רא"ש]], מסכת מגילה, [[S:רבינו_אשר_על_הש"ס/פסקי_הרא"ש/מגילה/פרק_א|פרק א', סימן א']]}}. | * לויט ווי געשילדערט אין [[מגילת אסתר]], זענען די אידן זיך צוזאמגעקומען אינעם טאג פון [[י"ג אדר]], נאך וואס אחשוורוש האט זיי באפולמעכטיגט זיך צו באשיצן קעגן זייערע פיינט, און אפגעראכטן א קריג, אזויווי עס שטייט אין פסוק: {{ציטוטון|וּבִשְׁנֵים עָשָׂר חֹדֶשׁ הוּא חֹדֶשׁ אֲדָר בִּשְׁלוֹשָׁה עָשָׂר יוֹם בּוֹ... נִקְהֲלוּ הַיְּהוּדִים בְּעָרֵיהֶם בְּכָל מְדִינוֹת הַמֶּלֶךְ אֳחַשְׁוֵרוֹשׁ לִשְׁלֹחַ יָד בִּמְבַקְשֵׁי רָעָתָם}}{{הערה|{{תנ"ך|אסתר|ט|א}}}}. דער [[מדרש]] ערקלערט אז דאס לשון פון "נקהלו", ד.ה. זיך "צוזאמקומען", טוט אנדייטן אויף א פאסט-טאג וואס מ'האט דאן גוזר געווען אויפן טאג פונעם קריג{{הערה|[[מדרש תנחומא]], פרשת בראשית, [[S:מדרש_תנחומא_בראשית_ג|סימן ג']]}}{{הערה|ביי אידן איז געווען איינגעפירט אז אין טאג פון א שלאכט פאסט מען, אזויווי מען זעט אז [[משה רבינו]] האט מתקן געווען א תענית ווען די אידן האבן מלחמה געהאלטן מיט [[עמלק]]}}. לויט טייל ראשונים, איז "תענית אסתר" באשטימט געווארן אינעם טאג פון י"ג אדר, אלס אנדענק צו יענעם תענית{{הערה|שם=רת|[[רבינו תם]], געברענגט אין [[רא"ש]], מסכת מגילה, [[S:רבינו_אשר_על_הש"ס/פסקי_הרא"ש/מגילה/פרק_א|פרק א', סימן א']]}}. | ||
* לויט אנדערע, איז דער תענית באשטימט געווארן אלס אנדענק צו די דריי טעג וואס די אידן האבן געפאסט מיט א יאר פריער, אויפן פארלאנג פון [[אסתר המלכה]], איידער זי איז אריין צו אחשוורוש'ן{{הערה|{{רמב"ם||תעניות|ה|ה}}, לויטן [[ב"ח]] אין [[אורח חיים]], [[S:טור_אורח_חיים_תרפו|סימן תרפ"ו]]}}. טראצדעם וואס דעמאלטס האט מען געפאסט אין חודש [[ניסן]], פאסט מען היינט אין [[אדר]], ווייל אין ניסן טאר מען נישט פאסטן{{הערה|שם=סופרים|[[מסכת סופרים]], [[S:מסכת_סופרים_(דפוס_אמסטרדם_ת"ד)/יז#הלכה_ד|פרק י"ז, הלכה ד']], [[S:מסכת_סופרים_כא#הלכה_א|פרק כ"א, הלכה א']] [[S:מסכת_סופרים_כא#הלכה_ב|און הלכה ב']]}}.{{ש}}אין [[מסכת סופרים]] ווערט טאקע געברענגט אז עס איז געווען א מנהג צו פאסטן דריי טעג, אזויווי דאן ביי דער מעשה פון פורים. מען פלעגט זיי אבער פאסטן צעשפרייט ("פרודין") אין די טעג בעפאר פורים: מאנטאג, דאנערשטאג און מאנטאג, און נישט "רצופין". אין [[ארץ ישראל]] פלעגט מען פאסטן נאך פורים, צוליב "יום נקנור" און "יום טוריינוס" וועלכע געפאלן פאר פורים און מ'מעג אין זיי נישט פאסטן{{הערה|שם=סופרים}}. דער [[אליה רבה]]{{הערה|[[רבי אליהו שפירא]], '''אליה רבא''', סימן תרפ"ו, סעיף קטן ח'}} ברענגט אין נאמען פון [[ריב"ש]]{{הערה|[[רבי יצחק בר ששת]], '''שו"ת הריב"ש''', סימן תט"ז}} | * לויט אנדערע, איז דער תענית באשטימט געווארן אלס אנדענק צו די דריי טעג וואס די אידן האבן געפאסט מיט א יאר פריער, אויפן פארלאנג פון [[אסתר המלכה]], איידער זי איז אריין צו אחשוורוש'ן{{הערה|{{רמב"ם||תעניות|ה|ה}}, לויטן [[ב"ח]] אין [[אורח חיים]], [[S:טור_אורח_חיים_תרפו|סימן תרפ"ו]]}}. טראצדעם וואס דעמאלטס האט מען געפאסט אין חודש [[ניסן]], פאסט מען היינט אין [[אדר]], ווייל אין ניסן טאר מען נישט פאסטן{{הערה|שם=סופרים|[[מסכת סופרים]], [[S:מסכת_סופרים_(דפוס_אמסטרדם_ת"ד)/יז#הלכה_ד|פרק י"ז, הלכה ד']], [[S:מסכת_סופרים_כא#הלכה_א|פרק כ"א, הלכה א']] [[S:מסכת_סופרים_כא#הלכה_ב|און הלכה ב']]}}.{{ש}}אין [[מסכת סופרים]] ווערט טאקע געברענגט אז עס איז געווען א מנהג צו פאסטן דריי טעג, אזויווי דאן ביי דער מעשה פון פורים. מען פלעגט זיי אבער פאסטן צעשפרייט ("פרודין") אין די טעג בעפאר פורים: מאנטאג, דאנערשטאג און מאנטאג, און נישט "רצופין". אין [[ארץ ישראל]] פלעגט מען פאסטן נאך פורים, צוליב "יום נקנור" און "יום טוריינוס" וועלכע געפאלן פאר פורים און מ'מעג אין זיי נישט פאסטן{{הערה|שם=סופרים}}. דער [[אליה רבה]]{{הערה|[[רבי אליהו שפירא]], '''אליה רבא''', סימן תרפ"ו, סעיף קטן ח'}} ברענגט אין נאמען פון [[ריב"ש]]{{הערה|[[רבי יצחק בר ששת]], '''שו"ת הריב"ש''', סימן תט"ז}} אז לויט ווי ס'זעט אויס אין [[מדרש תהלים]]{{הערה|[[S:מדרש_תהלים_כב|מזמור כ"ב]]: "יכול יהו צמים שלשה ימים ושלשה לילות ולא היו מתים? אלא, מפסיק מבעוד יום."}}, זענען די פאסט-טעג אין צייט פון דער גזירה אויך געווען צעשפרייטע; ווידעראום די שיטה פונעם [[בבלי]]{{הערה|{{בבלי|יבמות|קכא|ב}}}} איז קלאר אז מען האט דעמאלטס געפאסט דריי טעג ברציפות. דער [[בית יוסף]] זאגט אז היינטיגע צייטן פאסט מען נישט די תעניתים, כדי נישט צו פארשווערן אויפן ציבור{{הערה|בית יוסף, אורח חיים, [[S:טור_אורח_חיים_תרפו|סימן תרפ"ו]]}}. | ||
* דער [[כף החיים]]{{הערה|[[רבי יעקב חיים סופר]], '''[[כף החיים]]''', סימן תרפ"ו, סעיף קטן ח'}} ברענגט פונעם [[מגיד מישרים]]{{הערה|[[רבי יוסף קארו]], '''[[מגיד מישרים]]''', פרשת ויקהל, מהדורא קמא, אור י"ג לאדר השני}}, אז מען פאסט כדי מכניע צו זיין דעם קטרוג פונעם [[שטן]] אויף דעם וואס די אידן עסן און טרינקען זיך אן אום [[פורים]]. | *דער [[כף החיים]]{{הערה|[[רבי יעקב חיים סופר]], '''[[כף החיים]]''', סימן תרפ"ו, סעיף קטן ח'}} ברענגט פונעם [[מגיד מישרים]]{{הערה|[[רבי יוסף קארו]], '''[[מגיד מישרים]]''', פרשת ויקהל, מהדורא קמא, אור י"ג לאדר השני}}, אז מען פאסט כדי מכניע צו זיין דעם קטרוג פונעם [[שטן]] אויף דעם וואס די אידן עסן און טרינקען זיך אן אום [[פורים]]. | ||
* דער [[משנה ברורה]] שרייבט אז דער ציל פונעם פאסט טאג איז "כדי צו געדענקען אז השי"ת זעט און הערט יעדן מענטש אין צייט פון נויט, אויב וועט ער פאסטן און זיך צוריקקערן צום באשעפער מיטן גאנצן הארץ, אזויווי ער האט געטון אין יענער צייט"{{הערה|{{משנה ברורה|תרפו|ב}}}}. | *דער [[משנה ברורה]] שרייבט אז דער ציל פונעם פאסט טאג איז "כדי צו געדענקען אז השי"ת זעט און הערט יעדן מענטש אין צייט פון נויט, אויב וועט ער פאסטן און זיך צוריקקערן צום באשעפער מיטן גאנצן הארץ, אזויווי ער האט געטון אין יענער צייט"{{הערה|{{משנה ברורה|תרפו|ב}}}}. | ||
== | ==מקור פונעם תענית== | ||
דער תענית האט נישט קיין בפירוש'ער מקור אין [[חז"ל]] און פארהאן פארשידענע מיינונגען איבער זיין אפשטאם. | |||
לויט טייל ראשונים האבן | לויט טייל ראשונים{{מקור}} האבן מרדכי און אסתר אליין מתקן געווען דעם תענית, ווי מען זעט אין דער מגילה, "לְקַיֵּם אֵת יְמֵי הַפֻּרִים הָאֵלֶּה בִּזְמַנֵּיהֶם, כַּאֲשֶׁר קִיַּם עֲלֵיהֶם מָרְדֳּכַי הַיְּהוּדִי וְאֶסְתֵּר הַמַּלְכָּה, וְכַאֲשֶׁר קִיְּמוּ עַל נַפְשָׁם וְעַל זַרְעָם דִּבְרֵי הַצֹּמוֹת וְזַעֲקָתָם"{{הערה|{{תנ"ך|אסתר|ט|לא}}}} - וואס די ווערטער "דברי הצומות וזעקתם", באציען זיך, לויט דער שיטה, צו תענית אסתר. אבער אנדערע ראשונים פארטייטשן דעם פסוק אז "די אידן האבן מקבל געווען די מצוות פון פורים, גענוי ווי זיי האבן מקבל געווען די [[פיר תעניתים]]" וואס די [[נביאים]] האבן מתקן געווען נאכן [[חורבן בית המקדש]]{{הערה|[[רבי אברהם אבן עזרא]] און [[רלב"ג]] אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|לא|קצר=כן}}; [[ר"ן]] אויפן [[רי"ף]], מסכת תענית, [[S:רי"ף_על_הש"ס/תענית/דף_ז_עמוד_א#רבנו_ניסים_(הר"ן)|דף ז', עמוד א', מדפי הרי"ף]]}}. פארהאן וואס לערנען אז דער פסוק באציט זיך צו די תעניתים בשעת דער גזירה פון [[המן]]{{הערה|{{היברובוקס||מחזור ויטרי|33694|רמ"ה|עמוד=275}}}}, און זאגט אז "פונקט ווי די אידן האבן אנגענומען וואס מרדכי און אסתר האבן געהייסן בשעת זיי זענען געווען אין געפאר, צו פאסטן און בעטן, אזוי האבן זיי אנגענומען די מצוות פון פורים ווען זיי זענען געהאלפן געווארן"{{הערה|[[תורת משה|אלשיך]] און [[גר"א]] אויף {{תנ"ך|אסתר|ט|לא|קצר=כן}}}}. | ||
לויט [[ | לויט [[רב אחא משבחא|רב אחאי גאון]] {{הערה|[[שאילתות]], פרשת ויקהל, שאילתא ס"ז}} און [[רבינו תם]]{{הערה|שם=רת}}, ווערט תענית אסתר דערמאנט אין גמרא. זיי טייטשן אז דאס וואס די גמרא{{הערה|{{בבלי|מגילה|ב|א}}}} דרוקט זיך אויס אויף י"ג אדר "זמן קהילה לכל", מיינט אז עס איז א פאסט-טאג, ווען מען נעמט זיך צוזאמען צו זאגן [[תפילות]] און [[תחנונים]]{{הערה|דאס איז אנדערש ווי רש"י, וואס טייטשט: "הכל נקהלו להנקם מאויביהם בין בשושן בין בשאר מקומות, כמו שכתוב בספר, הלכך לא צריך קרא לרבויי שיהא ראוי לקרייה, דעיקר הנס בו היה"}}. | ||
אנדערע ראשונים זאגן אז תענית אסתר איז א שפעטערע [[מנהג]] וואס איז איינגעפירט געווארן, און עס איז נאכנישט געווען אין די צייטן ווען [[מגילת תענית]] איז נאך אנגעגאנגען{{הערה|[[רמב"ן]], מלחמות ה' אויף די רי"ף מסכת מגילה דף ד עמוד א מדפי הרי"ף; {{תנ"ך|אסתר|ט|ל|קצר=כן|מפרש=אבן עזרא}}}}. דער [[אבודרהם]] שרייבט אז די תקנה איז פון נאך חתימת התלמוד{{הערה|[[רבי דוד אבודרהם]], '''אבודרהם''', ונציה, שכ"ו, סדר תעניות דף צג עמוד ב}}. עס ווערט דערמאנט בפירוש הערשט אין [[מדרש תנחומא]]{{הערה|פרשת בראשית סימן ג. זעט: [[רבי יקותיאל יהודה האלבערשטאם]], '''דברי יציב''' חלק ב, נתניה, תשנ"ו, סימן רצ}}. אן ענליכן מנהג ווערט געברענגט אין מסכת סופרים{{הערה|שם=סופרים}}. | אנדערע ראשונים זאגן אז תענית אסתר איז א שפעטערע [[מנהג]] וואס איז איינגעפירט געווארן, און עס איז נאכנישט געווען אין די צייטן ווען [[מגילת תענית]] איז נאך אנגעגאנגען{{הערה|[[רמב"ן]], מלחמות ה' אויף די רי"ף מסכת מגילה דף ד עמוד א מדפי הרי"ף; {{תנ"ך|אסתר|ט|ל|קצר=כן|מפרש=אבן עזרא}}}}. דער [[אבודרהם]] שרייבט אז די תקנה איז פון נאך חתימת התלמוד{{הערה|[[רבי דוד אבודרהם]], '''אבודרהם''', ונציה, שכ"ו, סדר תעניות דף צג עמוד ב}}. עס ווערט דערמאנט בפירוש הערשט אין [[מדרש תנחומא]]{{הערה|פרשת בראשית סימן ג. זעט: [[רבי יקותיאל יהודה האלבערשטאם]], '''דברי יציב''' חלק ב, נתניה, תשנ"ו, סימן רצ}}. אן ענליכן מנהג ווערט געברענגט אין מסכת סופרים{{הערה|שם=סופרים}}. | ||
| שורה 38: | שורה 38: | ||
==דרויסנדע לינקס== | ==דרויסנדע לינקס== | ||
* {{אנצת}} | *{{אנצת}} | ||
* {{דעת|[[בצלאל לנדוי]]|daat/kitveyet/mahanaim/taanit.htm|תענית אסתר במסורת ישראל}} | *{{דעת|[[בצלאל לנדוי]]|daat/kitveyet/mahanaim/taanit.htm|תענית אסתר במסורת ישראל}} | ||
* {{מרחב}} | *{{מרחב}} | ||
== רעפערענצן == | ==רעפערענצן== | ||
{{רעפערענצן}} | {{רעפערענצן}} | ||
{{הבהרה הלכתית}} | {{הבהרה הלכתית}} | ||