אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אמונת השם"

לויט פארשידענע [[ראשונים]] <small>(רמב"ם, סמ"ג, ספר החינוך)</small>, ווערט '''אמונת השם''' פאררעכענט צווישן דעם צאָל פון [[תרי"ג מצות]], דאגעגען אנדערע [[ראשונים]] <small>(בה"ג, רבי סעדיה גאון)</small> האלטן, '''אמונת השם''' איז נישט אין צאָל פון די [[תרי"ג מצות]], און װי דער רמב"ן <ref>ספר המצות מצות עשה, מצוה א</ref> ערקלערט זייער מיינונג, דער צאָל תרי"ג מצות באציט זיך נאר צו פליכטונגען וואס דער אייבערשטער האט פארפליכטערט ייִדישע קינדער צו טון אדער פאַרבאָטן פון טון, דאגעגן '''אמונת השם''' וואס דער אייבערשטער האט געלאזט וויסן, וואס דאס איז דער פאַקטאָר און ווארציל וואס פון דעם ווערט געבוירן און וואקסט ארויס די מצוות, ווערט נישט מיטגעציילט אין צאָל פון די תרי"ג מצות. <small>שאין מנין תרי"ג מצות אלא גזירותיו יתעלה שגזר עלינו לעשות או מנענו שלא נעשה, אבל האמונה במציאותו יתעלה שהודיע אותה אלינו וכו' הוא העיקר והשורש שממנו נולדו המצות לא ימנה בחשבון.</small>.  

א) די תורה באַפעלט ייִדישע קינדער צו גלייבן אין דעם עקזיסטענץ פון דעם אייבערשטן, וואו ס'שטייט "אנכי ד' אל-היך" <small>(שמות כ. ב.)</small>, און װי דער ספר החינוך ערקלערט <ref>מצוה כ"ה</ref>, "דער ווארט '''אנכי''' לערנט אַז מען זאָל וויסן און גלויבן אין דעם עקזיסטענץ פון דעם אייבערשטן". די מצוה ווערט גערעכנט צווישן דעם צאָל פון די תרי"ג מצוות: לויט דעם [[רמב"ם]] אין ספר המצות, אלס מצות עשה א. לויט דעם ספר המצות גדול (סמ"ג) אלס עשין א. לויט דעם ספר החינוך אלס מצוה כ"ה.

דער מענטש זאל וויסן אז דער אייבערשטער איז דאָס ערשטע עקזיסטענץ און ער האט געברענגט אין עקזיסטענץ אלץ וואס עקזיסטירט, און אָן זיין עקזיסטענץ קען קיין זאך נישט האָבן אן עקזיסטענץ, און זיין עקזיסטענץ וועט אלעמאל עקזיסטירן אומאפּהענגיק פון אנדערע עקזיסטירונגן. ווייל אלעס וואָס עקזיסטירט האָט קיין עקזיסטענץ נאָר פון דער ווירקליכקייט פון זיין עקזיסטענץ. ווי ס'שטייט "אין עוד מלבדו" <small>(דברים ד. לה.)</small> , ס'איז נישט פארהאן אן עקזיסטענץ אויסער דער עקזיסטענץ פון השם, און פארגלייך צו דעם עקזיסטענץ פון השם. דאס איז וואס דער נביא זאגט "וד' אל-הים אמת" <small>(ירמיה י. י.)</small> , ער אליין איז דער ווירקליכהייט און קיין אנדערע זאך איז ווירקליך, אין פארגלייך צו זיין ווירקליכקייט.

די תורה באַפעלט ייִדישע קינדער צו גלייבן אין דעם איינציגקייט פון דעם אייבערשטן, װי ס'שטייט "שמע ישראל ד' אל-הינו ד' אחד" <small>(דברים ו. ד.)</small>, און װי דער ספר החינוך ערקלערט <ref>מצוה תי"ז</ref>, "די תורה לערנט אונז, דערהערט'ס פון מיר יידישע קינדער, עטס זאלטס וויסען און גלויבן אז דער אייבערשטער איז איינציגקייט. די מצוה ווערט גערעכנט צווישן דער צאָל פון די תרי"ג מצוות: לויט דעם רמב"ם אין ספר המצות, אלס מצות עשה ב. לויט דעם ספר המצות גדול (סמ"ג) אלס עשין ב. לויט דעם ספר החינוך אלס מצוה תי"ז.

אזוי ווי עס איז דא א מצוה פון גלייבן אז השי"ת האט אלעס באשאפען, און אז ער פירט אהן די וועלט, איז דא א חיוב און מצוה פון די תורה גלייבן אין השגחה פרטיות, דאס הייסט אז השי"ת קוקט און פירט אהן מיט יעדן פרט וואס עס געשעהנט, אלעס וואס פאסירט קומט פון השי"ת. דער לשון פון [[תיקוני זוהר]] איז, איהו ממלא כל עלמין וסובב כל עלמין לית אתר פנוי מיניה (דף]. דאס הייסט השי"ת פילט אהן די וועלט און רונגעלט ארום די וועלט, עס איז נישט דא קיין פלאץ ווי ער איז נישט.

ג) די תורה פאַרבאָט ייִדישע קינדער פון צו גלייבן אין אן אנדערן געטלעכן עקזיסטענץ אויסער דעם אייבערשטן, װי ס'שטייט "לא יהיה לך" <small>(שמות כ. ג.)</small> , און װי דער ספר החינוך ערקלערט <ref>מצוה כ"ו</ref>, "דו זאלסט נישט גלייבן אין אַן אנדערן געטלעכן עקזיסטענץ אויסער דעם אייבערשטן". די מצוה ווערט גערעכנט צווישן דער צאָל פון די תרי"ג מצוות: לויט דעם רמב"ם אין ספר המצות, אלס מצות לא תעשה א. לויט דעם ספר המצות גדול (סמ"ג) אלס לאוין א. לויט דעם ספר החינוך אלס מצוה כ"ו.

[[קאטעגאריע:תרי"ג מצוות]]

[[קאטעגאריע:שלושה עשר עיקרים]]

[[קאטעגאריע:עשרת הדברות]]

[[קאטעגאריע:אומבאקוקט]]

[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]