35,369
רעדאגירונגען
ק
טשעקטי און אנדערע רייניגונג, typos fixed: פרייטיק ← פרייטאג (3)
ק (החלפת טקסט – "זונטיק" ב־"זונטאג") |
ק (טשעקטי און אנדערע רייניגונג, typos fixed: פרייטיק ← פרייטאג (3)) |
||
| שורה 13: | שורה 13: | ||
ווען זי האט חתונה געהאט מיט רבי שמואל עוזר קאפף האט איר פאטער זיך שוין געצויגן קיין [[תל אביב]] וואס אין יענע יארן איז געווען א צענטער פון תורה און חסידות. איין טאג האט זי געשפירט קראנק און מ'האט זי גענומען אין [[ביקור חולים שפיטאל]] וואו די דאקטוירוים האבן געזאגט אז איר לעבן איז אין געפאר. זי איז דעמאלסט געווען אינעם ניינטן חודש טראגעדיק מיט א קינד. זי האט נישט געוואלט מסכים זיין צו קיין שום אפעראציע, און זי האט פארלאזט די שפיטאל. איר פאטער איז געווען ווייט אוועק אין תל אביב און זי האט אים נישט געקענט שואל עצה זיין, ווייל אין יענע יארן האבן ווייניג מענטשן געהאט טעלעפאנען. פלוצלונג האט זי געדענקט די מאדנע מעשה מיט דער ברכה פון רבי שלאמקע זוועהילער און איר פאטערס שמייכל. האט זי געבעטן פון איר שוויגער, רביצין רבקה, זי זאל אריינגיין בעטן ביים זוועהילער רבין צי זאל אדורכגיין די אפעראציע. איז די שוויגער געלאפן צום זוועהילער רבין בעטן א ברכה פאר איר שנור, די טאכטער פונעם לעלאווער רבין. דער רבי האט זיך געטובל'ט אין דער מקווה, דערנאך זאגט ער אז זי זאל ווארטן ביז ערב שבת צוריקגיין אין שפיטאל. די רביצין רבקה איז געוואן אנטוישט, זענדיק אז די דאקטוירים האלטן אז איר שנורס לעבן איז אין געפאר. האט דער רבי געזאגט אז זי זאל מודיע זיין איר שנור אז אלץ וועט זיין אין ארדנונג, און זי וועט אויסוואקסן א בוים וואס טראגט פירות, געזונט אין א לעבן פון ליכטיקייט, און מלכים זאלן ארויסקומען פון איר. | ווען זי האט חתונה געהאט מיט רבי שמואל עוזר קאפף האט איר פאטער זיך שוין געצויגן קיין [[תל אביב]] וואס אין יענע יארן איז געווען א צענטער פון תורה און חסידות. איין טאג האט זי געשפירט קראנק און מ'האט זי גענומען אין [[ביקור חולים שפיטאל]] וואו די דאקטוירוים האבן געזאגט אז איר לעבן איז אין געפאר. זי איז דעמאלסט געווען אינעם ניינטן חודש טראגעדיק מיט א קינד. זי האט נישט געוואלט מסכים זיין צו קיין שום אפעראציע, און זי האט פארלאזט די שפיטאל. איר פאטער איז געווען ווייט אוועק אין תל אביב און זי האט אים נישט געקענט שואל עצה זיין, ווייל אין יענע יארן האבן ווייניג מענטשן געהאט טעלעפאנען. פלוצלונג האט זי געדענקט די מאדנע מעשה מיט דער ברכה פון רבי שלאמקע זוועהילער און איר פאטערס שמייכל. האט זי געבעטן פון איר שוויגער, רביצין רבקה, זי זאל אריינגיין בעטן ביים זוועהילער רבין צי זאל אדורכגיין די אפעראציע. איז די שוויגער געלאפן צום זוועהילער רבין בעטן א ברכה פאר איר שנור, די טאכטער פונעם לעלאווער רבין. דער רבי האט זיך געטובל'ט אין דער מקווה, דערנאך זאגט ער אז זי זאל ווארטן ביז ערב שבת צוריקגיין אין שפיטאל. די רביצין רבקה איז געוואן אנטוישט, זענדיק אז די דאקטוירים האלטן אז איר שנורס לעבן איז אין געפאר. האט דער רבי געזאגט אז זי זאל מודיע זיין איר שנור אז אלץ וועט זיין אין ארדנונג, און זי וועט אויסוואקסן א בוים וואס טראגט פירות, געזונט אין א לעבן פון ליכטיקייט, און מלכים זאלן ארויסקומען פון איר. | ||
ווען די שנור האט געהערט די ווערטער פון דער ברכה האט זי אינגיכן געדענקט דעם רבינס ווערטער און זי איז בארואיגט געווארן, און די שמערצן האבן אויפגעהערט. ערב שבת איז זי צוריקגעגאנגען אין שפיטאל, און | ווען די שנור האט געהערט די ווערטער פון דער ברכה האט זי אינגיכן געדענקט דעם רבינס ווערטער און זי איז בארואיגט געווארן, און די שמערצן האבן אויפגעהערט. ערב שבת איז זי צוריקגעגאנגען אין שפיטאל, און פרייטאג צונאכט איז געבוירן געווארן איר זון, יעקב אשר, דאס ערשטער אייניקל פון רבי משה מרדכי. | ||
== זיין פטירה == | == זיין פטירה == | ||
אין יאר תשס"ה איז פורים געפאלן | אין יאר תשס"ה איז פורים געפאלן פרייטאג. אין אזא יאר פראוועט מען אין ירושלים [[פורים משולש]], א דרייפאכיקן פורים. פרייטאג י"ד אדר האט מען געליינט די [[מגילת אסתר|מגילה]], שבת האט מען געדאווענט מיט על הניסים, און זונטאג ט"ז אדר האט מען געפראוועט די פורים סעודה. | ||
זונטאג ביינאכט איז נאך געווען לעבעדיק אין דעם לעלאוו-באראנאוויטשער בית מדרש אין ירושלים. דער רבי האט אנגעהויבן רעדן: "הכל הבל, אין עוד מלבדו" (אלץ איז גארנישט ווערט, אן השי"ת איז קיינער נישט). די חסידים האבן געטאנצט ווייטער. "אין עוד מלבדו" זאגט דער רבי נאכאמאל, ארויסגייענדיק פון בית מדרש אין זיין שטוב. פלוצלונג באמערקן זיינע גבאים אז דער רבי האט אויפגעהערט צו אטעמען. ביי די זעכציק יאר איז דער רבי נפטר געווארן פון דער וועלט. | זונטאג ביינאכט איז נאך געווען לעבעדיק אין דעם לעלאוו-באראנאוויטשער בית מדרש אין ירושלים. דער רבי האט אנגעהויבן רעדן: "הכל הבל, אין עוד מלבדו" (אלץ איז גארנישט ווערט, אן השי"ת איז קיינער נישט). די חסידים האבן געטאנצט ווייטער. "אין עוד מלבדו" זאגט דער רבי נאכאמאל, ארויסגייענדיק פון בית מדרש אין זיין שטוב. פלוצלונג באמערקן זיינע גבאים אז דער רבי האט אויפגעהערט צו אטעמען. ביי די זעכציק יאר איז דער רבי נפטר געווארן פון דער וועלט. | ||
| שורה 24: | שורה 24: | ||
[[קאַטעגאָריע:לעלאוו]] | [[קאַטעגאָריע:לעלאוו]] | ||
[[קאַטעגאָריע:אדמורי"ם אין ארץ ישראל]] | [[קאַטעגאָריע:אדמורי"ם אין ארץ ישראל]] | ||
[[ | [[קאַטעגאָריע:אומבאקוקט]] | ||
[[ | [[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]] | ||
{{קרד/ויקי/יידיש}} | {{קרד/ויקי/יידיש}} | ||