אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אייזיק ניוטאן"

סער '''אייזיק ניוטאָן''' ({{שפראך-en|Isaac Newton}};{{ר}} [[25סטן דעצעמבער]] [[1642]] - [[20סטן מערץ]] [[1727]])<ref>לויטן [[יוליאנישער קאלענדאר|יוליאנישן קאלענדאר]] וואס מ'האט דעמאלסט גענוצט אין ענגלאנד</ref> איז געווען אן [[ענגלאנד|ענגלישער]] [[וויסנשאפטלער]], [[פיזיקער]], [[מאטעמאטיקער]], [[אסטראנאם]], [[אלכעמיע|אלכעמיסט]] און [[פילאסאף]], וואס טייל האלטן אים פאר דעם גרעסטן וויסנשאפטלער וואס האט געלעבט.

זיינע אויפטוען אין [[פיזיק]] און אין [[מאטעמאטיק]] זענען נאך די יסודות צו די ענינים ביז היינטיגע טעג. זיין חיבור "[[די מאטעמאטישע חשבונות פון דער פילאסאפישער נאטור]]" לייגט דעם אינהאלט צו [[קלאסישע מעכאניק]] און [[אפטיק]], מיט דער ערשטער אויסקלערונג פון [[גראוויטאציע]] און די דריי געזעצן פון מעכאניק, וואס זענען געווען דער באזיס פון דעם וויסנשאפטלעכן בליק אויפן פיזישן אוניווערס דורכאויס די נעקסטע דריי יארהונדערטער. ניוטאן האט געוויזן אז די באוועגונג פון אביעקטן אויף דער ערד און הימלישע קערפער פאלגן די זעלבע נאטירלעכע געזעצן.

אין יוני 1661 האט ער אנגעהויבן שטודירן אין [[טריניטי קאלעדזש, קעמברידזש|טריניטי קאלעדזש]] פונעם [[אוניווערסיטעט פון קעמברידזש]], רעקאמענדירט דורך זיין פעטער וויליאם אייסקאוו. דארט האט ער געלערנט די פילאזאפיע פון [[אריסטו]] און דערצו האט ער שטודירט די מאדערנע פילאסאפן ווי [[רענע דעקארט|דעקארט]] און די אסטראנאמען [[ניקאליי קאפערניק|קאפערניק]], [[גאלילעא גאלילעי|גאלילעא]] און טאמאס סטריט. דורך זיין שטודירן איז ער געוואויר געווארן די ארבעט פון [[יאהאנעס קעפלער|קעפלער]]. ער האט געשריבן אין זיין העפט א רשימה פון שאלות וועגן מעכאנישער פילאזאפיע לויט דער פארשטאנד פון יענע יארן. אין 1665 האט ער פארעפנטלעכט און גענעראליזירט דעם [[בינאם-טעארעם]], און האט אנגעהויבן אנטוויקלען די מאטעמאטישע טעאריע וואס איז שפעטער געווארן דער [[קאלקולוס]]. אין יענעם יאר, קורץ נאך ווען ער האט געענדיגט זיינע שטודיעס, איז דער אוניווערסיטעט פון קעמברידזש געווארן פארמאכט צוליב דעם אויסברוך פון דער [[גרויסע מגפה פון לאנדאן|גרויסער מגפה פון לאנדאן]] אין די יארן 1665 – 1666.

[[קאַטעגאָריע:פילאסאפן]]