אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:הרב כאמוס נחיאסי"
ק (החלפת טקסט – "געטאָן" ב־"געטון") |
ק (החלפת טקסט – "הפטרה" ב־"הפטורה") |
||
| (8 מיטלסטע ווערסיעס פון 3 באַניצער נישט געוויזן.) | |||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
{{יתום}} | {{יתום}} | ||
{{רב | {{רב | ||
| | |אידישע טויט דאטום=ה' אדר תשכ"ה | ||
}} | }} | ||
הרב '''כאמוס עמוס נחיאַיסי''' (געבוירן 1896, [[טריפאלי|טריפּאָלי]], [[ליביע]] - ה' אדר תשכ"ה, [[7טן פעברואר|7טן פעברואַר]] [[1965]], תל אביב, ישראל) איז געווען רב און דיין, בקי במנהגי ק"ק טריפולי ליביע, דער פירער פון דער ליביער אידישער קהילה אין טריפּאָלי און שפּעטער אין [[מדינת ישראל]]. | הרב '''כאמוס עמוס נחיאַיסי''' (געבוירן 1896, [[טריפאלי|טריפּאָלי]], [[ליביע]] - ה' אדר תשכ"ה, [[7טן פעברואר|7טן פעברואַר]] [[1965]], תל אביב, ישראל) איז געווען רב און דיין, בקי במנהגי ק"ק טריפולי ליביע, דער פירער פון דער ליביער אידישער קהילה אין טריפּאָלי און שפּעטער אין [[מדינת ישראל]]. | ||
| שורה 8: | שורה 8: | ||
געבאָרן אין יאָר 1896 אין טריפּאָלי וואָס אין ליביע צו זיינע עלטערן דוד און דזשוליע נחאיסי, אַ נאָמען האָט מען עם געגעבן כמוס (אויפן אידישן טריפּאָלישן אַראַביש הייסט דאָס "עמוס"). | געבאָרן אין יאָר 1896 אין טריפּאָלי וואָס אין ליביע צו זיינע עלטערן דוד און דזשוליע נחאיסי, אַ נאָמען האָט מען עם געגעבן כמוס (אויפן אידישן טריפּאָלישן אַראַביש הייסט דאָס "עמוס"). | ||
אין זיין יוגנט האָט ער געלערנט אין תלמוד תורה און אין ישיבות אין טריפּאָלי, ביז אין יאָר 1913 איז ער צוגעשטאַנען צו דער שטאָטישער "חברת שומרים לבוקר", וואָס פלעגט צוטיילן צווישן אירע מיטגלידער די נאַכט שעות אויף צו לערנען, גלייבנדיק אַז די שטאָט | אין זיין יוגנט האָט ער געלערנט אין תלמוד תורה און אין ישיבות אין טריפּאָלי, ביז אין יאָר 1913 איז ער צוגעשטאַנען צו דער שטאָטישער "חברת שומרים לבוקר", וואָס פלעגט צוטיילן צווישן אירע מיטגלידער די נאַכט שעות אויף צו לערנען, גלייבנדיק אַז די שטאָט נויטיגט זיך אין לימוד התורה במשך דעם גאַנצן מעת־לעת. פון אַ יונגן עלטער האָט ער געדינט ווי רב אין דער העברעאישער שולע "דאַר אַ־סרוסי", ווי דער מנהל פון דעם תלמוד תורה און ראש־ישיבה. ער איז אויך באַוואוסט געוואָרן אַלס אַ בעל־דרשן און פלעגט האַלטן דרשות אין די פאַרשידענע שולן אין שטאָט. | ||
חתונה געהאַט האָט ער מיט מרים'ן, אַ טאָכטער פון ר' רפאל דאַבוש און אַן אייניקל פון ר' פרג'אללה דאַבוש. אָנגעטון פלעגט ער גיין מאָדערן ווי אַן איטאַליענער, און האָט מקפיד געווען אויף טראָגן קאָסטיומען און אַ ברייטע שליאַפּע וואָס אונטער איר אַ שוואַרצער מקיף. | חתונה געהאַט האָט ער מיט מרים'ן, אַ טאָכטער פון ר' רפאל דאַבוש און אַן אייניקל פון ר' פרג'אללה דאַבוש. אָנגעטון פלעגט ער גיין מאָדערן ווי אַן איטאַליענער, און האָט מקפיד געווען אויף טראָגן קאָסטיומען און אַ ברייטע שליאַפּע וואָס אונטער איר אַ שוואַרצער מקיף. | ||
אין יאָר 1935 איז ער געוואָרן אַ דיין אין דעם טריפּאלן בית־דין, אינאיינעם מיט ר' יששכר חכמון און דער [[אב בית דין]] חי גאביזון, דעם פּאָסטן האָט ער אָנגעהאַלטן ביז ער איז ארויף אין ארץ ישראל. ער איז געווען טעטיק אין דער ציוניסטישער באַוועגונג אין ליביע, און אין יאָר 1949 האָט ער איינגעפירט צוזאַמען מיטן בית־דין בראש פון דעם ליביער רב־הראשי שלמה ילוז, אַ תקנה פון תפילה און ליינען אין אַ ספר־תורה אויף דעם "יום העצמאות" פון מדינת ישראל. די תקנות און פירונגען פון די ליביער אידן אויף יום העצמאות זענען אייגנאַרטיק און אַנדערש פון ווי עס פירט זיך אַנדערש־וואו. אויסער די ספּעציעלע יום־טובדיקע תפילות, האָבן די ליביער רבנים אויך מתקן געווען קריאת התורה סיי אין שחרית און סיי מנחה, און | אין יאָר 1935 איז ער געוואָרן אַ דיין אין דעם טריפּאלן בית־דין, אינאיינעם מיט ר' יששכר חכמון און דער [[אב בית דין]] חי גאביזון, דעם פּאָסטן האָט ער אָנגעהאַלטן ביז ער איז ארויף אין ארץ ישראל. ער איז געווען טעטיק אין דער ציוניסטישער באַוועגונג אין ליביע, און אין יאָר 1949 האָט ער איינגעפירט צוזאַמען מיטן בית־דין בראש פון דעם ליביער רב־הראשי שלמה ילוז, אַ תקנה פון תפילה און ליינען אין אַ ספר־תורה אויף דעם "יום העצמאות" פון מדינת ישראל. די תקנות און פירונגען פון די ליביער אידן אויף יום העצמאות זענען אייגנאַרטיק און אַנדערש פון ווי עס פירט זיך אַנדערש־וואו. אויסער די ספּעציעלע יום־טובדיקע תפילות, האָבן די ליביער רבנים אויך מתקן געווען קריאת התורה סיי אין שחרית און סיי מנחה, און הפטורה ליינען פון ספר זכריה, אפילו אין יאָרן ווען דער טאָג פאַלט ניט אויס אויף אַ יום הקריאה. צו דער תקנה האָבן זיי צוגעשריבן: "ותקנות אלו כיתד נטועים לא ימוטו לעולם". | ||
צווישן זיינע תלמידים מובהקים איז דער רב און חבר־כנסת [[פריג'א זוארץ]].{{שטומף|רבנים}} | צווישן זיינע תלמידים מובהקים איז דער רב און חבר־כנסת [[פריג'א זוארץ]].{{שטומף|רבנים}} | ||
[[קאַטעגאָריע:רבנים אין ישראל]] | [[קאַטעגאָריע:רבנים אין ארץ ישראל]] | ||
{{DEFAULTSORT:נחיאסי, כאמוס}} | {{DEFAULTSORT:נחיאסי, כאמוס}} | ||
[[קאַטעגאָריע:ליביע]] | [[קאַטעגאָריע:ליביע]] | ||
[[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]] | [[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]] | ||
{{קרד/ויקי/יידיש}} | {{קרד/ויקי/יידיש}} | ||
[[he:כמוס נחאיסי]] | |||
יעצטיגע רעוויזיע זינט 20:41, 30 אויגוסט 2023
דער אַרטיקל איז א יתום, קיין אַרטיקל לינקט צו עס. איר זענט געלאדנט צו ביישטייערן צו המכלול און פארבינדן צו עס פון ארטיקלען וואס אנטהאלטן "הרב כאמוס נחיאסי".
| טויט | ה' אדר תשכ"ה |
|---|---|
הרב כאמוס עמוס נחיאַיסי (געבוירן 1896, טריפּאָלי, ליביע - ה' אדר תשכ"ה, 7טן פעברואַר 1965, תל אביב, ישראל) איז געווען רב און דיין, בקי במנהגי ק"ק טריפולי ליביע, דער פירער פון דער ליביער אידישער קהילה אין טריפּאָלי און שפּעטער אין מדינת ישראל.
לעבנס געשיכטע
געבאָרן אין יאָר 1896 אין טריפּאָלי וואָס אין ליביע צו זיינע עלטערן דוד און דזשוליע נחאיסי, אַ נאָמען האָט מען עם געגעבן כמוס (אויפן אידישן טריפּאָלישן אַראַביש הייסט דאָס "עמוס").
אין זיין יוגנט האָט ער געלערנט אין תלמוד תורה און אין ישיבות אין טריפּאָלי, ביז אין יאָר 1913 איז ער צוגעשטאַנען צו דער שטאָטישער "חברת שומרים לבוקר", וואָס פלעגט צוטיילן צווישן אירע מיטגלידער די נאַכט שעות אויף צו לערנען, גלייבנדיק אַז די שטאָט נויטיגט זיך אין לימוד התורה במשך דעם גאַנצן מעת־לעת. פון אַ יונגן עלטער האָט ער געדינט ווי רב אין דער העברעאישער שולע "דאַר אַ־סרוסי", ווי דער מנהל פון דעם תלמוד תורה און ראש־ישיבה. ער איז אויך באַוואוסט געוואָרן אַלס אַ בעל־דרשן און פלעגט האַלטן דרשות אין די פאַרשידענע שולן אין שטאָט.
חתונה געהאַט האָט ער מיט מרים'ן, אַ טאָכטער פון ר' רפאל דאַבוש און אַן אייניקל פון ר' פרג'אללה דאַבוש. אָנגעטון פלעגט ער גיין מאָדערן ווי אַן איטאַליענער, און האָט מקפיד געווען אויף טראָגן קאָסטיומען און אַ ברייטע שליאַפּע וואָס אונטער איר אַ שוואַרצער מקיף.
אין יאָר 1935 איז ער געוואָרן אַ דיין אין דעם טריפּאלן בית־דין, אינאיינעם מיט ר' יששכר חכמון און דער אב בית דין חי גאביזון, דעם פּאָסטן האָט ער אָנגעהאַלטן ביז ער איז ארויף אין ארץ ישראל. ער איז געווען טעטיק אין דער ציוניסטישער באַוועגונג אין ליביע, און אין יאָר 1949 האָט ער איינגעפירט צוזאַמען מיטן בית־דין בראש פון דעם ליביער רב־הראשי שלמה ילוז, אַ תקנה פון תפילה און ליינען אין אַ ספר־תורה אויף דעם "יום העצמאות" פון מדינת ישראל. די תקנות און פירונגען פון די ליביער אידן אויף יום העצמאות זענען אייגנאַרטיק און אַנדערש פון ווי עס פירט זיך אַנדערש־וואו. אויסער די ספּעציעלע יום־טובדיקע תפילות, האָבן די ליביער רבנים אויך מתקן געווען קריאת התורה סיי אין שחרית און סיי מנחה, און הפטורה ליינען פון ספר זכריה, אפילו אין יאָרן ווען דער טאָג פאַלט ניט אויס אויף אַ יום הקריאה. צו דער תקנה האָבן זיי צוגעשריבן: "ותקנות אלו כיתד נטועים לא ימוטו לעולם".
צווישן זיינע תלמידים מובהקים איז דער רב און חבר־כנסת פריג'א זוארץ.
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!