אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוסישע רעוואלוציע"

די '''רוסישע רעוואלוציע''' איז געווען א סעריע פאליטישע און סאציאלע [[רעוואלוציע]]ס אין די [[רוסישע אימפעריע]] דורכאויס 1917-23. אין דער תקופה איז רוסלאנד'ס צארישע אויטאקראטיע צעפאלן, די רוסישע אימפעריע אויפגעלעזט, און א סאציאליסטישע רעגירונג האט ענדע איבערגענומען די מאכט נאך צוויי נאכאנאנדע רעוואלוציעס און א בלוטיגע ציווילע קריג. די רעוואלוציע האט געפירט צום גרינדונג פונעם [[סאוויעטן פארבאנד]].

די ערשטע - "[[פעברואר רעוואלוציע]]", האט זיך אנגעהויבן מערץ 1917, אינמיטן די [[ערשטע וועלט קריג]], צוליב שווערע מיליטערישע פארלוסטן ביים קריג, און שווערע עקאנאמישע און סאציאלע אומשטענדן. [[צאר ניקאליי (דער צווייטער)|צאר ניקאליי]] איז דאן געצוואונגען געווארן צו אפטרעטן. נאך די ענדע פון די צארישע רעזשים, איז געשאפן געווארן די [[רוסישע איבערגאנג רעגירונג]] אנגעפירט דורך די [[דומא]] (רוסישע פארלימענט). עס האבן זיך פארמירט גרופעס און געמיינדעס צוזאמגעשטעלט פון סאלדאטן, די אינדוסטריאלע ארבעטער-קלאס, און פויערן, גערופן "סאוויעטן", וועלכע זענען געווען אומצופרידן מיט די פירערשאפט, און האבן זיך פאר'עקשנ'ט אויף פארשידענע פריווילעגיעס צו קענען באאיינפלוסן די רעגירונג און אפערירן באוואפנטע מיליצעס. אין רעזולטאט האט זיך געשאפן אן אומסטאבילער צושטאנד פון א "דאפלטער רעגירונג" ווען ביידע זייטן שלאגן זיך פאר מאכט.

די סיטואציע האט געגרייכט איר קלימאקס מיט די [[אקטאבער רעוואלוציע]], א באוואפנטע אויפשטאנד דורך די ארכי-לינקע [[באלשעוויקן|באלשעוויסיטישע פארטיי]] דורך ארבייטער און סאלדאטן אין פעטראגראד, וואס האבן סוקסעספול איבערגעווארפן די איבערגאנג רעגירונג, איבערנעמנדיג פולע קאנטראל. די באלשעוויקן האבן מיט ברייטע שטיצע ביי די סאוויעטן אלס די פירנדע פארטיי, אוועקגעשטעלט אן אייגענעם רעגירונג, די "רוסיש סאוויעטישע פעדעראלע סאציאליסטישע רעפובליק" (RSFSR), די ערשטע סאציאליסטע שטאַט.

דאס האט נאכגעפאלגט מיט א בלוטיגע [[רוסישע ציווילע קריג|ציווילע קריג]] דורך די "[[ווייסע ארמיי]]", די פיינט פון די "רויטע" (באלשעוויקן). דורכאויס דעם קריג האבן די באלשעוויקן ארויפגעצווינגען סאוויעטישע מאכט איבער די ניי-געגרינדעטע רעפובליקן פון די געוועזענע רוסישע אימפעריע, און זיי פאראייניגט אונטער די [[סאוויעטן פארבאנד|פאראיין פון סאוויעטישע סאציאליסטישע רעפובליקן]] ({{טערמין|USSR|Union of Soviet Socialist Republics}}). דאס האט זיך געצויגן ביז 1923, ווען די רוסישע ציווילע קריג האט זיך געענדיגט מיט די זיג פון די רויטע ארמיי קעגן די ווייסע ארמיי און די אנדערע קעגנערישע סאציאליסטישע פראקציעס. די זיגנדע באלשעוויסטישע פארטיי האט זיך פריש אוועקגעשטעלט אלץ די [[קאמוניסטישע פארטיי פון די סאוויעטישע פאראיין]] און געבליבן ביי די מאכט פאר איבער זעכציג יאר, ביז 1991.

[[טעקע:U Narvskikh vorot.jpg|קליין|סאלדאטן בלאקירן די [[נארווא טריאומף טויער|נארווא טויער]] אויף די [[בלוטיגע זונטאג (1905)|בלוטיגע זונטאג]]]]

די [[רוסישע אימפעריע]] איז זינט איר גרינדונג אין 1721 דורך [[פיטער דער גרויסער]] געווען אן אבסאלוטער [[מאנארכיע]] געפירט דורך רוסישע הערשער, גערופן [[צאַר]]ן, מיטגלידער פון די "הויז פון ראָמאַנאָוו", און האבן געגלייבט אז זיי האבן די געטליכע רעכט פון קעניגן איבער זייערע מענטשן. דער צאַר האט געהאט פולשטענדיגע קאנטראל איבער'ן פאלק, ווען נאר דער צאַר האט געקענט מאכן אדער מבטל זיין געזעצן. די רוסישע אימפעריע איז געווען א גרויסמאכט, און איינע פון די גרעסטע [[אימפעריע]]ס וואס האבן אמאל עקזיסטירט.

נאך אומצופרידנהייט ביים פאלק צוליב די רוסישע פארלוסטן אין די [[רוסישע־יאפאנעזער מלחמה]], און די דערנידערונג פון די נידריגע קלאסן דורך די עליטע, האט אין יאנואר 1905 אויסגעבראכן א [[רוסישע רעוואלוציע פון 1905|רעוואלוציע]] דורך סאלדאטן און פויערן קעגן דעם צאר. אין יאנואר 22 האט די צאר'ס גווארדיע דערשאסן אומבאוואפנטע דעמאנסטראנטן, אין א סעריע געשעענישן גערופן די "[[בלוטיגע זונטאג (1905)|בלוטיגע זונטאג]]", וואס האט אנגעצינדן נאציאנאלע פראטעסטן און ארמיי רעוואלטן. א קאנסיל פון ארבעטער גערופן די "פעטערבורג סאוויעטן" איז דאן געשאפן געווארן אין די כאאס{{הערה|Alan Wood, ''The origins of the Russian Revolution, 1861–1917''. London: Routledge. 1979. p. 18.|כיוון=שמאל}}. כאטש די 1905 רעוואלוציע איז ענדע אונטערדרוקט געווארן, און די פירער פון די פעטערבורג סאוויעטן זענען ארעסטירט געווארן, איז דאן געווארן אראפגעשטעלט די גרונטשטיין פאר די שפעטערדיגע פעטראגראד סאוויעטן און אנדערע רעוואלוציאנערע באוועגונגען אין די צייטן בעפאר 1917 וואס האבן נאכגעמאכט די מאדעל פון 1905. די 1905 רעוואלוציע האט אויך געפירט דעם צאר צו פארשטעלן א נייעם קאנסטיטוציע, און ער האט געשאפן א טיילווייז-דעמאקראטיש ערוועלטע פארלימענט, דער [[דומא]], וואס האט שפעטער פארמירט די איבערגאנג רעגירונג נאך פעברואר 1917{{הערה|Ryan Perfect; Sweeny (2016). ''Reinventing Russia''. Collingwood: History Teachers Association of Victoria.|כיוון=שמאל}}.

עס איז געווען גאר אסאך סיבות צו זיין אומצופרידן מיט די רעזשים פון צאר ניקאליי. ער האט געפירט א שטרענגע אוטאריטערישע סיסטעם, וואס האט זיך ווייניגער געקימערט מיט דאס לאנד ווי מיט זיין טראן. פארלאנגען פאר דעמאקראטישע רעפרעזענטאציע זענען געווארן אלץ מער פארשפרייט און פאראויסגעשטופט דורך די פארשידענע פארטייען און רוסלאנד.

די אומצופרינדהייט מיט די רוסישע אוטאקראטיע האט אויסגעבראכן אין א נאציאנאלע אויפשטאנד נאכפאלגנדיג די בלוטיגע זונטאג שחיטה פון יאנואר 1905, ווען הונדערטע אומבאוואפנטע פראטעסטירער זענען דערשאסן געווארן דורך דעם צאר'ס טרופן. ניקאליי איז געווען געצווינגען צו איינפירן רעפארמען און באשטעטיגן די [[אקטאבער מאניפעסטא]] וואס האט געדארפט שענקען פאנדומענטאלע מענטשן רעכטן, און האט געשאפן דעם דומא פארלימענט. דער צאר האט דורכאויס די יארן אפגערופן דריי פארלימענטן ווען זיי האבן נישט קאאפירירט מיט אים, און נאר ווייטער באפעסטיגט זיין דיקטאטורשאפט. די אומערפילטע האפענונגען פאר דעמאקראטישע טויש האט געפיטערט די רעוואלוציאנערישע געדאנקען און ווילדע אויסברוכן קעגן די מאנארכיע.

איינס פון די סיבות פארוואס ניקאליי האט איינגעשטעלט מיט'ן אריינטרעטן אין קריג איז געווען צו אויפוועקן נאציאנאליסטישע געפילן ביי די פעלקער אונטער די רוסישע אימפעריע קעגן א געמיינזאמע פיינט, און אזוי ארום שאפן אן אחדות, און די לאקאלע פראבלעמען זאל פארגעסן ווערן. אין די ערשטע קורצע צייט האט עס געהאלפן, און אנגעצינדן פאטריאטישע געפילן ביים פאלק, און די מאסן זענען ארויסגעקומען צו אנטי-דייטשע פראטעסטן, אבער עס האט נישט אנגעהאלטן לאנג. ווען די שלאכטן האבן זיך פארשלעפט און רוסלאנד האט אנגעהויבן ליידן שווערע נידערלאגעס אויפ'ן פראנט, פארערגערנדיג די צושטאנד פון די בירגער, האט דאס נאר פארברייטערט די קעגנערשאפט צום צאר{{הערה|Allan Wildman, ''The End of the Russian Imperial Army'', vol. 1 (Princeton, 1980): 76–80.|כיוון=שמאל}}{{הערה|Hubertus Jahn, ''Patriotic Culture in Russia During World War I'' (Ithaca, 1995).|כיוון=שמאל}}{{הערה|Orlando Figes, ''A People's Tragedy'', 257–258.|כיוון=שמאל}}.

הערבסט 1914 האט דער צאר גענומען דירעקטע קאנראל פון די ארמיי, איבערלאזנדיג דאס פירערשאפט פון דער רעגירונג פאר זיין אומערפארענע ווייב, [[צארינא אלעקסאנדרע]]. דער צאר האט נישט געהאט די מעגליכקייטן צו לעזן די פראבלעמען פון קריג און זאכן זענען נאר ערגער געווארן, און מיט אים ביי די פירערשאפט זענען די טענות איבער'ן קריג געווען דירעקטירט צו אים. די צארינא איז געווען א דייטשע געבוירענע, פירנדיג צו שמועות איבער שטילע צוזאמענארבעט מיט די דייטשן און קארופציע. די צארינא האט זיך נישט צוטון געמאכט פון די ווארענונגען דורך די דומא מיטגלידער און די געהיים פאליציי אז דאס לאנד איז אומצופרידן און איבער א מעגליכע רעוואלוציע אויסברוך .

אנפאנג פעברואר האבן ארבעטער אין די דאן-הויפשטאט פעטראגראד (היינט [[פעטערבורג]]) אנגעהויבן מערערע סטרייקס און דעמאנסטראציעס. אום מערץ 7{{הערה|אלע דאטומען זענען לויט'ן היינטיגן [[גרעגאריאנישער קאלענדאר]] למס', אין רוסלאנד האט מען נאך דאן געציילט מיט'ן [[יוליאנישן קאלענדאר]], און עס איז געפאלן אום [[פעברואר 22]], און דערפאר ווערט עס גערופן "פעברואר רעוואלוציע".}}, האט זיך פוטילאוו, פעטראגראד'ס גרעסטע אינדוסטריאלע פלענט, פארמאכט צוליב א סטרייק{{הערה|Robert Service, (2005). ''Stalin: A Biography''. Cambridge: Belknap Press. p. 32.|כיוון=שמאל}}. צומארגנס זענען אפגעהאלטן געווארן צוזאמענקונפטן און ראליס צוליב די [[אינטערנאציאנלע פרויען טאג]], וואס האבן זיך צוביסלעך פארקירעוועט צו עקאנאמישע און פאליטישע צוזאמענקונפטן. דעמאנסטראציעס זענען ארגענעזירט געווארן צו פארלאנגען ברויט, און עס איז געווארן אונטערגעשטיצט דורך די אינדוסטריאלע ארבעטס קראפט וואס האט געזען דערין א סיבה צו אנהאלטן די סטרייקס. די פרויען ארבעטער האבן מארשירט צו דערנעבנדע פאבריקן ארויסברענגנדיג מער ווי 50,000 ארבעטער אויף סטרייק{{הערה|[https://www.fifthinternational.org/content/when-women-set-russia-ablaze ווען פרויען האבן אונטערנגעצינדן רוסלאנד], אויף Fifth International, יולי 11 2007.}}. ביז מערץ 10, איז מער-ווייניגער יעדע אינדוסטריאלע ביזנעס אין פעטראגראד געווען פארמאכט, צוזאמען מיט מערערע קאמערציאלע און קלענערע ביזנעסער. סטודענטן, ווייסע קאלנער ארבעטער און לערערס האבן זיך אנגעשלאסן מיט די ארבעטער אין די גאסן און ביי די פובליק צוזאמענקונפטן{{הערה|Ėduard Nikolaevich Burdzhalov, ''Russia's second revolution: the February 1917 uprising in Petrograd'' (Indiana UP, 1987).|כיוון=שמאל}}.

אום מערץ 22 האט דער צאר געשיקט די ארמיי צו דערשטיקן די ראיאטן. ווייניגסטנס 180,000 טרופן זענען געווען סטאנציאנירט אין די הויפשטאט, אבער דאס רוב פון זיי זענען געווען אומטרענירט אדער פארוואונדעט. בלויז ארום 12,000 זענען געווען אין א פאסיגע צושטאנד, אבער אפילו זיי האבן צוריקגעוויזן צו דערשטיקן די פראטעסט, און אנשטאט צושטערן די אומרוען האבן די טרופן אליין אנגעהויבן רעוואלטירן{{הערה|Beckett, Ian F.W. (2007). ''The Great War'' (2 ed.) p. 523.|כיוון=שמאל}}. אסאך אפיצירן זענען דערשאסן געווארן דורך זייערע סלאדאטן ווען זיי זענען באפוילן געווארן צו דערשטיקן די דעמאנסטראנטן, און אנדערע זענען אריין אין באהעלטעניש, און די מיליטער האט פארלוירן די מעגליכקייט צו צוריקהאלטן די פראטעסטן. סימבאלן פון דער צארישער רעזשים זענען אראגעריסן געווארן איבער די שטאט, און די אוטאריטעט פון די רעגירונג אין די הויפשטאט איז צוזאמגעפאלן. דאס וואס דער צאר האט יענע צופרי גענצליך אוועקגענומען די לעגאלע אויטאריטעט פון די דומא האט נישט ארויסגעהאלפן, און די רעאקציע פון די דומא, אנגעפירט דורך די ליבעראלע בלאק איז געווען צו שאפן א צייטווייליגער קאמיטע צו צוריקברענגען געזעץ און ארדענונג און געשאפן די [[רוסישע רעבוליק]]; גלייכצייטיג האבן די סאציאליסטישע פארטייען געשאפן די פעטראגראד סאוויעטן, צו רעפרעזענטירן די ארבעטער און סאלדאטן. די איבערגעבליבענע סאלדאטן געטריי צום רעזשים האבן געטוישט זייטן די קומענדיגע טאג.