אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי אדם בעל שם"

אין ליובאוויטש איז אנגענומען א מסורה אז רבי אדם האט צוערשט געלערנט ביי רבי שלמה שמואל אין פאלאצק {{העב|פולאצק}} און ווען ער איז געווען דריי און דרייסיג יאר אלט איז ער אריבער צו דער ישיבה פון [[רבי יואל בעל שם]] אין [[זאמאשטש]], דארט האט ער געלערנט קבלה און געווארן א מיטגליד אין א חבורה [[ל"ו צדיקים|צדיקים נסתרים]] גערופן "מחנה ישראל". די חבורה איז אריגינעל געגרינדעט געווארן דורך [[רבי אליהו לואנץ|רבי אליהו בעל שם]] פון [[ווירמייזא]], דערנאך האט רבי יואל בעל שם איבערגענומען די פירערשאפט. שפעטער, אין יאר תנ"ח, האט רבי אדם דאס איבערגענומען{{הערה|רבי יוסף יצחק שניאורסאהן, '''ליובאוויטשער רבינ'ס זכרונות''' צווייטער טייל, כפר חב"ד: קה"ת, תשל"ד. פרק ע"ה; {{אוצר החכמה|רבי יוסף יצחק שניאורסאן|לקוטי דיבורים|650254|page=43|באנד=ג|עמ=תנשא}}.}}, אבער אויף דער אנווייזונג פון [[אחיה השילוני]] האט ער זיך אפגעזאגט פון פירן די חבורה און איבערגעגעבן די פירערשאפט צום בעל שם טוב{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי יוסף יצחק שניאורסאהן|ליובאוויטשער רבינ'ס זכרונות|143302|צווייטער טייל, כפר חב"ד: קה"ת, תשל"ד. פרק ע"ט|page=113}}.}}. אין דער כערסאנער גניזה, וועלכע איז אנגענומען אלס פאלש{{הערה|זעט {{אוצר החכמה|יצחק רפאל|סיני|16250|page=133|קעפל=גניזת חרסון|באנד=פא|שנת הוצאה=תשל"ז|מו"ל=מוסד הרב קוק|עמ=קכט–קנ}}.}}, זענען דא עטליכע בריוו אין וועלכע רבי אדם דרוקט אויפ'ן בעל שם טוב נתגלה צו ווערן{{הערה|קובץ '''התמים''' חוברת ב', ווארשא: איגוד תלמידי התמימים, תרצ"ו.}}. ווי עס איז אבער משמע אין די בריוו, האבן זיי זיך קיינמאל פערזענליך געטראפן{{הערה|רבי מנחם מענדל שניאורסאהן, '''ליקוטי שיחות''' כרך כג, ניו יארק: קה"ת, תש"ס, זייט 333.}}.

== אידענטיטעט ==

אין די [[טשערנאבילער גזע|טשערנאבילער הויפן]] איז אנגענומען אז רבי אדם וואס האט געשיקט די כתבים צום בעל שם טוב, איז געווען "רבי נחום גאון", דער זיידע פון [[רבי מנחם נחום פון טשערנאביל]]{{הערה|מקורות צוזאמענגענומען אינעם ארטיקל פון הרב שלמה אבי"ש, "[https://beta.hebrewbooks.org/reader/reader.aspx?sfid=65707#p=123 רבותיו וכתביו של רבינו הבעש"ט הקדוש זיע"א]", '''היכל הבעש"ט''' יג, היכל מנחם, תשס"ז, הערה 16.}}; און לויט אן אנדערער גירסא איז ער געווען "רבי נחום שוסטאק", א זון פון רבי נחום גאון (געבוירן נאך זיין פטירה){{הערה|בצלאל לנדוי, '''הבעש"ט ובני היכלו''', בני ברק: נצח, תשכ"א. זייט ש"מ.}}{{הערה|רבי חיים יוסף אריה פראגער, '''כתבי ר' יאשע שו"ב''', עמוד קיא.}}. אין דער כערסאנער גניזה ווערט ער באצייכנט ווי "אדם בעל שם מרופשיץ".

פראפעסאר [[גרשום שלום]] האט גע'טענה'ט אז רבי אדם און זיינע כתבים, זענען א שלייער פאר די כתבים פון [[רבי העשיל צורף]] וואס זענען געווען ביים בעל שם טוב און [[מתנגדים]] האבן שפעטער באשולדיגט אז עס האט [[שבתאות|שבתאי'שע]] אינהאלט{{הערה|שם=שלום|גרשם שלום, [https://www.daat.ac.il/daat/vl/betisrael/betisrael16.pdf#page=17 "התנועה השבתאית בפולין"], אין: ישראל היילפרין (רעדאקטאר), '''בית ישראל בפולין''' ב, ירושלים תשי"ד, עמ' 52;{{ש}}{{צ-מאמר|מחבר=[[גרשום שלום]]|שם= הנביא השבתאי ר' העשיל צורף - ר' אדם בעל שם|קישור=https://humanities.tau.ac.il/sites/humanities.tau.ac.il/files/media_server/all-units/בית%20ספר%20למדעי%20היהדות/אירועים/אדם%20בעל%20שם.pdf}} אין: [[דוד אסף]] און אסתר ליבס (רעדאקטארן), '''השלב האחרון''' - מחקרי חסידות של גרשום שלום, הוצאת מאגנס, 2008, עמ' 41–63.}}. הרב מרגליות{{הערה|שם=מרגליות}}, [[אברהם חיים רובינשטיין|רובינשטיין]]{{הערה|{{צ-מאמר|אברהם חיים רובינשטיין|על רבו של הבעש"ט ועל הכתבים שמהם למד הבעש״ט|JSTOR=23594334|תרביץ|מח (תשל״ט), עמ׳ 146–158}}.}} און מונדשיין{{הערה|שם=מונד|{{היברובוקס|יהושע מונדשיין|שבחי הבעש"ט|24541|ירושלים, תשמ"ב, זייט 58–67|page=58}}.}} האבן שטארק קריטיקירט שלומ'ס באהויפטונג, וועלכנס מאטיוו קומט פון זיינע פערזענליכע נייגונגען, מיט כראנאלאגישע און לאגישע טענות.