אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אכילת מצה"

דער מצה מיט וואס מען איז יוצא דער מצוה דארף זיין "[[מצה שמורה|שמורה מצה]]" - אפגעהיטן, און געבאקן "לשם מצת מצוה", וויבאלד עס שטייט "וּשְׁמַרְתֶּם אֶת הַמַּצּוֹת"{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|יז}}; {{בבלי|פסחים|לח|ב}}}}. וויבאלד עס דארף געבאקן לשמה, זענען פארהאן אחרונים וואס פסק'ען אז מען קען נישט יוצא זיין די מצוה מיט [[מאשין מצה]] - אויסער די חששות פון חמץ, וויבאלד עס ווערט געמאכט פון זיך אליין{{הערה|[[רבי שלמה קלוגער]] '''שו"ת האלף לך שלמה''', [[שית:HaElef_Lekha_Shlomo,_Omissions/32|השמטות סי' לב]]; {{היברובוקס|2=שו"ת מהרש"ם|3=1528|page=142|באנד=חלק ד'|לינק טעקסט=סי' קכט}}; און נאך.}}. אנדערע האלטן אבער אז עס הייסט יא לשמה דורך דער מענטש וואס אפערירט דעם מאשין און נאך טעמים{{הערה|{{היברובוקס|2=דברי מלכיאל|3=803|page=30|באנד=חלק ד|לינק טעקסט=סימן כ'}}; און נאך.}}. טייל פירן זיך צו ניצן מצה געבאקן מיט מעל וואס איז האנט-געמאלן - "רחיים של יד"{{הערה|זע '''ביאור הלכה''' [[שית:Biur_Halacha/460|סימן ת"ס]].}}

דער מצה דארף עס זיין אנגערופן "לחם" - ברויט, און דערפאר דארף עס זיין געקנעטן ווי א טייג (בלִילה עבה), און געבאקן אין אויוון, פון איינע פון די [[חמשת מיני דגן]].

אין פארשידענע פלעצער, ספעציעל אין טייל חסידי'שע חצרות, איז געווען דער מנהג צו ניצן "ערב פסח מצה" - מצות געבאקן [[ערב פסח]], פאר די מצוה. אנדערע האבן זיך אבער אפגעהאלטן צו באקן מצות ערב פסח, צוליב די איסור פון חמץ נאך חצות{{הערה|{{לינק|אדרעס=https://www.dirshu.co.il/מסיקים-את-התנור-בערבות-מהושענא-רבה-ואו/?srsltid{{=}}AfmBOornSAsGrdGGRp7MJA0ptKK_K30JjBHiOJF00zzSyUrU7TOZRbbA|שרייבער=הרב ישראל יעקב פרבר, הרב יהודה לייב שטיסל|קעפל=אפיית 'מצות מצוה' בערב פסח – הטעמים, השיטות והמנהגים|זייטל=[[דרשו]]}}}}.