1,047
רעדאגירונגען
(←טעקסט: רעדאגירונג) |
(←טעקסט: פארברייטערט) |
||
| שורה 85: | שורה 85: | ||
:וְיֵין רַעַל מָסַכְתִּי  כִּמְעַט שֶׁעָבַרְתִּי | :וְיֵין רַעַל מָסַכְתִּי  כִּמְעַט שֶׁעָבַרְתִּי | ||
קֵץ בָּבֶל, זְרֻבָּבֶל, לְקֵץ שִׁבְעִים נוֹשַׁעְתִּי:}}</poem> | קֵץ בָּבֶל, זְרֻבָּבֶל, לְקֵץ שִׁבְעִים נוֹשַׁעְתִּי:}}</poem> | ||
| | |<poem>אין מיין הייליג צימער האט ער מיר אריינגעברענגט, און אויך דארט האב איך נישט געשוויגן, | ||
און עס איז געקומען דער באטריגער און מיר פארטריבן, ווייל פרעמדע האב איך געדינט, | |||
און גיפיטיגע וויין הטב איך געגאסן, כמעט וואס איך בין פארגאנגען, | |||
דאס ענדע פון בבל, דורך זרובבל, צום ענדע פון זיבעציג [יאר] בין איך איך געהאלפן געווארן. </poem> | |||
|| | || | ||
|- | |- | ||
| שורה 92: | שורה 95: | ||
רֹאשׁ יְמִינִי נִשֵּׂאתָ, וְאוֹיֵב שְׁמוֹ מָחִיתָ | רֹאשׁ יְמִינִי נִשֵּׂאתָ, וְאוֹיֵב שְׁמוֹ מָחִיתָ | ||
רֹב בָּנָיו וְקִנְיָנָיו עַל הָעֵץ תָּלִיתָ.}}</poem> | רֹב בָּנָיו וְקִנְיָנָיו עַל הָעֵץ תָּלִיתָ.}}</poem> | ||
| | |<poem>פארשניידן דאס הייעך פונעם ציפרעס האט ער געוואלט, אגגי זון פון המדתהא, | ||
און ביסט געווען פאר אים פאר א נעץ און א שטרויכלונג, און זיין שטאלץ איז צעשטערט געווארן, | |||
דאס קאפ פון "ימיני" האסטו דערהויבן, און דאס פיינט האסטו פארמעקט זיין נאמען, | |||
זיין פיל קינדער, און זיין פארמעגן, אויפ'ן בוים האסטו געהאנגען.</poem> | |||
| | | | ||
|- | |- | ||
| שורה 99: | שורה 105: | ||
:וּמִנּוֹתַר קַנְקַנִּים  נַעֲשָׂה נֵס לַשּׁוֹשַׁנִּים{{ביאור|א כינוי אויף די אידן, ווי עס שטייט אין פסוק {{תנך|שיר השירים|ב|ב|}} {{מנוקד|"כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים כֵּן רַעְיָתִי בֵּין הַבָּנוֹת"}}.}} | :וּמִנּוֹתַר קַנְקַנִּים  נַעֲשָׂה נֵס לַשּׁוֹשַׁנִּים{{ביאור|א כינוי אויף די אידן, ווי עס שטייט אין פסוק {{תנך|שיר השירים|ב|ב|}} {{מנוקד|"כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים כֵּן רַעְיָתִי בֵּין הַבָּנוֹת"}}.}} | ||
בְּנֵי בִינָה, יְמֵי שְׁמוֹנָה, קָבְעוּ שִׁיר וּרְנָנִים:}}</poem> | בְּנֵי בִינָה, יְמֵי שְׁמוֹנָה, קָבְעוּ שִׁיר וּרְנָנִים:}}</poem> | ||
| | |<poem>די יוונים האבן זיך פארזאמלט אויף מיר, דאן אין די טעג פון די חשמונאים, | ||
און זיי האבן אויפגעבראכן די מויערן פון מיינע טורמעס, און האבן מטמא געווען אלע אוילן, | |||
און פון די פארבליבענע קריגלעך, האט פאסירט א נס פאר די "רויזן", | |||
פארשטענדיגע לייט, אכט טעג, האבן זיי באשטימט ליד און געזאנג.</poem> | |||
| | | | ||
|- | |- | ||
| שורה 106: | שורה 115: | ||
:כִּי אָרְכָה הַשָּׁעָה  וְאֵין קֵץ לִימֵי הָרָעָה | :כִּי אָרְכָה הַשָּׁעָה  וְאֵין קֵץ לִימֵי הָרָעָה | ||
דְּחֵה אַדְמוֹן, בְּצֵל צַלְמוֹן, הָקֵם לָנוּ רוֹעִים שִׁבְעָה:}}</poem> | דְּחֵה אַדְמוֹן, בְּצֵל צַלְמוֹן, הָקֵם לָנוּ רוֹעִים שִׁבְעָה:}}</poem> | ||
| | |<poem>אנטפלעק דיין הייליג ארעם, און דערנענטער די ענדע פונעם ישועה, | ||
זיי נוקם די נקמה פון דיינע קנעכט, פון דעם שלעכטן פאלק, | |||
ווייל עס פארלענגערט זיך די צייט, און נישט קיין ענדע צו די בייזע טעג, | |||
שטופ דעם "רויטן", אין שאטן פון גיהנום, שטעל אונז אויף די זיבן פאסטוכער.</poem> | |||
| | | | ||
|- | |- | ||