אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:פרקי דרבי אליעזר"

: ער איז נושא ונותן איבער די דרשה און פארענטפערט די שווערעקייטן, און ער פארגלייכט די דרשה צו אן אנדערע דרשה וולעכע געפונט זיך אין מדרש [[בראשית רבה]] פון ר' אליעזר, און ער שרייבט אזוי: "וכבר חזר ר' אליעזר על ענין זה עצמו...ובאר בפרקיו נקודה נוספת זו..."

: (ג) דער [[כוזרי]] שרייבט אין דעם דריטן מאמר אז "ר' אליעזר בן הורקנוס דער מחבר פון מפורסמ'דיקע פרקים וועלעכע זייער נאמען איז פרקי ר'אליעזר".

דער מחבר פון דעם ספר האט געלעבט אונטער דעם איסלאם. אזוי ווייזט זיך אויס פון פארשיידענע דרשות וולעכע ווערן געבראכט אין דעם מדרש:

יום טוב ליפמאן צונץ ערקלערט אז דער '''בנין בהיכל''' מיינט אט דער גאלדענר [[קופאל]] (אין ענגליש: The Dome of the Rock אין הברעיש: כיפת הסלע).וולעכער איז געבויט געווארן דורך עבד אלמלכ אין יאן 688 - 692). אויב מ'קלערט נישט אז דאס איז געשריבן געווארן דברי נבואה איז פון דא א שטארקע ראיה אז דער ספר איז נתחבר געווארן נאך אט די יארן.

די ערשטע צוויי פרקים פון דעם חיבור געבן איבער די געשיכטע ווי רבי [[אליעזר בן הורקנוס]] איז געקומען נאנט צו דער תורה. די פרקים געפונען זיך אין [[מדרש]] [[אבות דרבי נתן]] אין דעם זעלבן נוסח כמעט אות באות. צוליב דעם קלערן א סאך פארשערס אז די פרקים זענען נישט ארגינעל אין פרקי דרבי אליעזר. אבער אין אלע כתבי יד פון דעם מדרש געפונט זיך די צוויי פרקים. צוליב דעם און צוליב אנדערע ראיות האלט טרייטל{{הערה|נאמען=tr}} אז עס איז מעגלעך אז די פרקים זענען העכט ארגינעל און דער מחבר פון פרקי דר' אליעזר ער אליין האט געבראכט די פרקים פון אבות דרבי נתן צום אנפאנג פון זיין ספר.

די פארשערס וולעכע האלטן אז די ערשטע צוויי פרקים זענען נישט ארגינעל אין דעם חיבור ערקלערן אז דער מדרש האט באקומען זיין נאמען "פרקי ד'''רבי אליעזר'''" צוליב די ערשטע דרשה אין דעם דריטן פרק (= אייגנטליך דער ערשעטר פרק לויט די פארשערס) וועלכע ווערט געברכאט אין ר' אליעזר'ס נאמען: "ר' אליעזר בן הורקנוס פתח מי ימלל גבורות ה'...", און אזוי ווי דער שטייגער אין די מיטל אלטער עפאכע צו א נאמען געבען א ספר נאך דער ערשטער חכם וואס ווערט אין אים דערמאנט.

אבער נאר אכט פון די צען ווערן דערמנאט און די לעצטע צוויי פעלן.{{הערה|נאמען=zunz}}

בנוגע צו פרק מו א און צו פרק נא, האט צונץ משלים געווען דער סטוקטור מדעתו, אין דעם לשון: 'סלח בסוף פרק מו... גאולה פרק נא'. אבער קיין כתב יד בראכט נישט א חתימה פון ברכות שמונה עשרה אין די פלעצער.{{הערה|טרייטל, דאקטארט טעזיס, עמ' 33 און ווייטער}}

רד"ל איז געגאנגן און גפארשט און געזוכט נאך די פארלוירענע פרקים, און האט געפונן אז ס'דא פארשידענע ציטאטן פון פרקי דרבי אליעזר אין ספרים פון די ראשונים אבער ביי אונזערע ספרים איז נישט דא קיין זכר פון דעם. פון דעם האט ער באדרינגט אז די ראשונים האבן מסתמא געהאט דעם פדר"א השלם. פארשידענע מחברים און חוקרים האבן מקבל געווען זיין דעה. נאך מער. רד"ל האט געפונן ציטאטן וולעכער דער רוקח און דער בעל ילקוט שמעוני רופן אן 'פר"א' ד.ה. פרקי דרבי אליעזר וולעכע געפונן זיך אין דעם ספר תנא דבי אליהו! רד"ל האט געפארשט דעם ענין און צו געקומן צו א מסקנה אז זיבן פרקים און סוף תנא דבי אליהו געהערן נישט באמת צו דעם ספר נאר זיי זענען באמת פון פרקי דרבי אליעזר! און אויך די דעה איז מער ווייניגער געווען אנגענומן ביי די מחברים און די חוקרים. טרייטל האט בודק געווען אלע ציטאטן און אלע כתבי יד, און ער איז געקומן צו די מסקנה, אז כמעט אלע ציטאטן זענען בטעות יסודם. און די זיבן פרקים און סדר אליהו זענען א באזונדער חיבור און ס'האט נישט קיין שייכות צו אונזערער פרקי דרבי אליעזר.

[[טעקע:Hagahot horwitz PDRA.jpg|שמאל|ממוזער|די לעצטע בלאט פון [[חיים מאיר הורוביץ]]'ס מהדורה. דאס איז ווענעציע דרוק (דער צוויטער דרוק) מיט חילופי נוסחאות און השלמות מכתבי יד. מ'קען באמערקן און דיא אונטערשטע חלקים א סאך השלמות וולעכע הורוביץ האט משלים געווען לויט כתבי יד (די דרשות פון דעם בלאט איז געדרוק געוואן דעם ערשטן מאל דורך וורטהיימר און פון דארטן האבן די מהדירים פון זכרון אהרן גענומען]]

ס'איז גאר אונטרעסאנט אז די ערשטע דרוק פונעם ספר פעלט טאקע א עמוד אומגעפער. און אלע צענטליגע דרוקן פאלגענן נאך די דרוק. אין יאר תרס"ה האט וורטהיימר געפונען א כתב יד וולעכער ער האט מפרסם געווען פון דעם די לעצטע צווי פרקים. און דארטן איז יא פארהאנן די לעצטע עניין בשלמותו! און ס'איז דא דארטן נאך פארשידענע דרשות (זעט ווייטער). אבער די אנדערע צווי ראיות פון צונץ זענען לכאורה שטארקע ראיות.

איינע פון די גאר אינטערעסאנטע טראדיציעס וולעכע געפונן זיך אין פדר"א איז זיין פירוש אויף די "בני אלוהים" וועלעכע ווערן דערמאנט אין [[בראשית]] קאפיטל ו, פסוק א. האט אזוי שטייט געשריבן אין פדר"א פרק כב:

דער מפרש ר' [[יהודה טעהאדאר]] אין זיין פירוש מנחת יהודה בראכט אז דער פירוש אז מ'רעדט פון די קינדער פון די שופטים און די שרים (=דיינים) ווערט געבראכט אויך אין [[תרגום אונקלוס]] אבער אין די [[ספרים חיצונים]] ספר חנוך, ספר היובלים און צוואת ראובן איז 'בני האלקים' קומענטירט אזוי וי ביי אונזער חיבור אז ס'מיינט אט די מלאכים וואס זענען געפאלן פון הימעל. ד.ה. אז פרקי דר' אליעזר שטימט מיט די ספרים חיצונים אקעגן רבי [[שמעון בר יוחאי]]'ס הארבע ווערטער.

:אמר לו הקדוש ברוך הוא (לאליהו): לעולם אתה מקנא, קנאת בשיטים על גילוי עריות... וכאן אתה מקנא. חייך, שאין ישראל עושים ברית מילה עד שאתה רואה בעיניך. מכאן התקינו חכמים שיהיו עושים מושב כבוד למלאך הברית.

די אלטע יידישע ספרים צ. ב. ש. [[משנה]], [[תלמוד בבלי]], [[תלמוד ירושלמי]], מדרש [[בראשית רבה]], [[מדרש תנחומא]] האבן אסאך חכמים גענומען א טייל אין די ארבעט דערפון. און ווען מ'זאגט למשל אז [[רבי יהודה הנשיא]] האט מחבר געווען די משניות מיינט מען נישט אז ער האט די ערשטע מאל געשריבן די משניות פון א ביז ת. רבי האט געהאט פאר זיך פארשידענע אלטע משניות פון פראשינדענע דורות אין האט פון דעם געבויעט זיין חיבור. אבער די משניות, און דאס זעלבע זאך און בבלי, ירושלמי א. א. וו. זענען מחובר געווארן בשותפות מיט אסאך חכמים. אבער פרקי דרבי אליעזר איז אייענע פון די ערשטע מדרשים וולעכער מ'קען זאגן אז א יחיד האט געשריבן דעם ספר. אזוי ווייזט זיך אויס פון דעם לשון און פון דעם סטיל פון דעם ספר. אפילו ווען מיר טרעפן פאראלעלן אין פריערדיגע מדרשים איז דער לשון אין סטיל ספציעל אין אנדערש פון זיינע אלטע מקורות.

אט די משנה ווייסט גאר נישט פון אט די טראדיציע פון צוויי טויערן איינס פאר אבלים און איינס פאר חתנים. אזוי ווי רד"ל אויפן ארט האט שויו באמרערקט. פון וואנעט שעפט מחבר פדר"א די טראדיציע? עס איז מעגלעך אז דער מחבר ברענגט אראפ די מנהג פון זיין קהלה וולעכער מ'האט זיך געפירט מיט די אבלים און מיט די חתנים, און כדי צו מחזק זיין דעם מנהג דערציילט ער אז דאס איז שוין גאר אן אלטע מנהג פון שלמה המלך צייטן.