אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:מגילת העצמאות"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (1 רעוויזיע אימפארטירט: אימפארטירט פון די יידישע וויקיפעדיע, זע ביישטייערער ליסטע)
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
 
(34 מיטלסטע ווערסיעס פון 6 באַניצער נישט געוויזן.)
שורה 1: שורה 1:
[[טעקע:Declaration_of_State_of_Israel_1948.jpg|קליין|250px|אומאפהענגיקייט דעקלאראציע פון ישראל]]
{{דעסקריפציע||ענגליש = 1948 declaration of فلسطين حرةs independence|העב=המסמך המכריז על הקמתה של מדינת ישראל|דייטש=Unabhängigkeitserklärung Israels von 1948|}}
'''זעלבשטענדיקייט דעקלאַראַציע''' (אין העברעיש: '''מגילת עצמאות''') איז דער דאקומענט וואס פראקלאמירט צו אויפשטעלן א אידישע רעגירונג.
[[טעקע:Declaration_of_State_of_Israel_1948.jpg|קליין|250px|אומאפהענגיגקייט דעקלעראציע פון מדינת ישראל]]
'''זעלבסטשטענדיגקייט דעקלאַראַציע''' (אין העברעיש: '''מגילת עצמאות''') איז דער דאקומענט וואס פראקלאמירט צו אויפשטעלן א אידישע רעגירונג.


אין דעם טאג וואס דער [[בריטישער מאנדאט]] האט פארלאזט [[ארץ ישראל]], (ה' אייר ה'תש"ח), האט [[דוד בן גוריון]] פראקלאמירט די זעלבשטענדיקייט דעקלאַראַציע.
אין דעם טאג וואס דער [[בריטישער מאנדאט]] האט פארלאזט [[ארץ ישראל]], (ה' אייר ה'תש"ח), האט [[דוד בן גוריון]] פראקלאמירט די זעלבסטשטענדיגקייט דעקלאַראַציע.


בשעת ווען מען האט אויסגעשטעלט די מגילה, האט אויסגעפלאצט א קריג צווישן די [[פרומע]] און [[פרייע]], צי מען זאל דערמאנען [[גאט|גאטס]] נאמען אין דער מגילה. די פרומע האבן געוויס געוואלט צוטיילן דעם קרעדיט אויף דער [[גאולה]] פון צוריקהערן די אידן קיין ארץ ישראל פאר גאט, אבער די פרייע האבן געטענהעט אז דאס וועט זיין א [[כפייה דתית]] צו שטעלן גאטס נאמען אין דער מגילה. דערפאר, האט מען באשטימט צו שרייבן ביי דער ענדע פון דער מגילה "מתוך ביטחון בצור ישראל..." וואס דער זאץ "צור ישראל" קען מיינען צוויי באטייטן, עס קען מיינען "גאט" דער באשעפער פון כלל ישראל, און עס קען מיינען דער נאטירליכער מענטשליכער כוח פון כלל ישראל.
בשעת ווען מען האט אויסגעשטעלט די מגילה, האט אויסגעפלאצט א קריג צווישן די [[פרומע]] און [[פרייע]], צי מען זאל דערמאנען [[גאט|גאטס]] נאמען אין דער מגילה. די פרומע האבן געוויס געוואלט צוטיילן דעם קרעדיט אויף דער [[גאולה]] פון צוריקהערן די אידן קיין ארץ ישראל פאר גאט, אבער די פרייע האבן געטענהעט אז דאס וועט זיין א [[כפייה דתית]] צו שטעלן גאטס נאמען אין דער מגילה. דערפאר, האט מען באשטימט צו שרייבן ביי דער ענדע פון דער מגילה "מתוך ביטחון בצור ישראל..." וואס דער זאץ "צור ישראל" קען מיינען צוויי באדייטן, עס קען מיינען "גאט" דער באשעפער פון כלל ישראל, און עס קען מיינען דער נאטירליכער מענטשליכער כוח פון כלל ישראל.


די מגילה איז צעטיילט אין 4 געדאנקען:
די מגילה איז צעטיילט אין 4 געדאנקען:
שורה 13: שורה 14:


== דער תוכן פון מגילת עצמאות אויף אידיש ==
== דער תוכן פון מגילת עצמאות אויף אידיש ==
[[טעקע:IndependenceDec.jpg|קליין|250px|דעקלאראציע דאקומענט]]
[[טעקע:IndependenceDec.jpg|קליין|250px|דעקלעראציע דאקומענט]]
.די אומאָפּהענגיקייט־דעקלאַראַציע פֿון מדינת־ישׂראל  
.די אומאָפּהענגיקייט־דעקלאַראַציע פון מדינת־ישׂראל  
(מגילת עצמאות)  
(מגילת עצמאות)  
פֿון דער אָפֿיציעלער בולעטין פֿון מדינת־ישׂראל, נומ´ 1  
פון דער אָפיציעלער בולעטין פון מדינת־ישׂראל, נומ´ 1  
פֿינף טעג אין אייר תּשח / דעם 15טן מײַ 1948  
פינף טעג אין אייר תּשח / דעם 15טן מאי 1948  
תּל־אָבֿיבֿ
תּל־אָביב


די פּראָקלאַמירונג פֿון דער גרינדונג פֿון מדינת־ישׂראל  
די פּראָקלאַמירונג פון דער גרינדונג פון מדינת־ישׂראל  
(הכרזה על הקמת מדינת ישׂראל)  
(הכרזה על הקמת מדינת ישׂראל)  


אין ארץ־ישׂראל איז אויפֿגעקומען דאָס ייִדישע פֿאָלק. דאָ האָט זיך אויסגעפֿורעמט זײַן גײַסטיק, רעליגיעז, און פּאָליטיש געשטאַלט. דאָ האָט עס געפֿירט אַ פֿולשטענדיק מלוכה־לעבן. דאָ האָט עס געשאַפֿן נאַציאָנאַלע און אַלגעמיין־מענטשלעכע קולטור־פֿאַרמעגנס און געגעבן דער גאַנצער וועלט דאָס אייביקע „בוך פֿון ביכער''.  
אין ארץ־ישׂראל איז אויפגעקומען דאָס ייִדישע פאָלק. דאָ האָט זיך אויסגעפורעמט זיין גייסטיג, רעליגיעז, און פּאָליטיש געשטאַלט. דאָ האָט עס געפירט אַ פולשטענדיק מלוכה־לעבן. דאָ האָט עס געשאַפן נאַציאָנאַלע און אַלגעמיין־מענטשליכע קולטור־פאַרמעגנס און געגעבן דער גאַנצער וועלט דאָס אייביקע "בוך פון ביכער''.  


נאָך דעם ווי דאָס פֿאָלק איז בגוואַלד פֿאַרטריבן געוואָרן פֿונעם לאַנד, האָבן זיי עס געהאַלטן טײַער וווּ נאָר זיי זײַנען געווען צעזייט און צעשפּרייט. דאָס פֿאָלק האָט ניט אויפֿגעהערט בעטן דעם אייבערשטן און צו האָפֿן זיך אומצוקערן אין זייער לאַנד און דאָרט צו באַנײַען זייער פּאָליטישע פֿרײַהייט.  
נאָך דעם ווי דאָס פאָלק איז בגוואַלד פאַרטריבן געוואָרן פונעם לאַנד, האָבן זיי עס געהאַלטן טייער וואוּ נאָר זיי זענען געווען צעזייט און צעשפּרייט. דאָס פאָלק האָט ניט אויפגעהערט בעטן דעם אייבערשטן און צו האָפן זיך אומצוקערן אין זייער לאַנד און דאָרט צו באַנייען זייער פּאָליטישע פרייהייט.  


צוליב דער דאָזיקער טראַדיציאָנעלער און היסטאָרישער פֿאַרבינדונג האָבן ייִדן זיך געריסן אין יעדן דור זיך אומצוקערן און באַזעצן זיך אין זייער היימלאַנד. אין די לעצטע דורות קערט מען זיך אום מחנותווײַז. חלוצים, אומלעגאַלע אימיגראַנטן (מעפּילים) און באַשיצערס האָבן אויפֿגעהאָדעוועט משפּחות, אויפֿגעלעבט זייער העברעיִשע שפּראַך, אויפֿגעבויט דערפֿער און שטעט, און אויפֿגעשטעלט אַ ייִשובֿ וואָס צעוואַקסט זיך וואָס אַ מאָל גרעסער און באַהערשט זײַן עקאָנאָמיע און קולטור, יאָגט זיך נאָך שלום און פֿאַרטיידיקט זיך אַליין, בענטשט אַלע תּושבֿים פֿון לאַנד מיט דער ברכה פּראָגרעס, און שטרעבט צו מלוכהשער אומאָפּהענגיקייט.  
צוליב דער דאָזיקער טראַדיציאָנעלער און היסטאָרישער פאַרבינדונג האָבן אידן זיך געריסן אין יעדן דור זיך אומצוקערן און באַזעצן זיך אין זייער היימלאַנד. אין די לעצטע דורות קערט מען זיך אום מחנות'ווייז. חלוצים, אומלעגאַלע אימיגראַנטן (מעפּילים) און באַשיצערס האָבן אויפגעהאָדעוועט משפּחות, אויפגעלעבט זייער העברעאישע שפּראַך, אויפגעבויט דערפער און שטעט, און אויפגעשטעלט אַ יישוב וואָס צעוואַקסט זיך וואָס אַ מאָל גרעסער און באַהערשט זיין עקאָנאָמיע און קולטור, יאָגט זיך נאָך שלום און פאַרטיידיקט זיך אַליין, בענטשט אַלע תּושבים פון לאַנד מיט דער ברכה פּראָגרעס, און שטרעבט צו מלוכהשער אומאָפּהענגיקייט.  


אין יאָר תרנז (1897) האָט זיך פֿאַרזאַמלט דער ציוניסטישער קאָנגרעס אויפֿן רוף פֿון דער וויזיאָנערישן אָנפֿירער טעאָדאָר הערצל, און האָט קאָנסטאַטירט דאָס רעכט פֿון ייִדישן פֿאָלק אויף נאַציאָנאַלן אויפֿקום אויף זײַן לאַנד.  
אין יאָר תרנז (1897) האָט זיך פאַרזאַמלט דער ציוניסטישער קאָנגרעס אויפן רוף פון דער וויזיאָנערישן אָנפירער טעאָדאָר הערצל, און האָט קאָנסטאַטירט דאָס רעכט פון ייִדישן פאָלק אויף נאַציאָנאַלן אויפקום אויף זיין לאַנד.  


דאָס דאָזיקע רעכט האָט מען אָנערקענט אין דער באַלפֿור־דעקלאַראַציע פֿון 2טן נאָוועמבער 1917, און באַשטעטיקט דורכן מאַנדאַט אין נאָמען פֿון פֿעלקער־פֿאַרבאַנד, וואָס האָט צוגעגעבן אַ באַזונדערע אינטערנאַציאָנאַלן כּוח דער היסטאָרישער פֿאַרבינדונג צווישן דעם ייִדישן פֿאָלק און ארץ־ישׂראל, און צום רעכט פֿון ייִדישן פֿאָלק צו פֿאַרלייגן פֿון דאָס נײַ זייער פֿאָלקסהיים.  
דאָס דאָזיקע רעכט האָט מען אָנערקענט אין דער באַלפור־דעקלאַראַציע פון 2טן נאָוועמבער 1917, און באַשטעטיגט דורכן מאַנדאַט אין נאָמען פון פעלקער־פאַרבאַנד, וואָס האָט צוגעגעבן אַ באַזונדערע אינטערנאַציאָנאַלן כּוח דער היסטאָרישער פאַרבינדונג צווישן דעם ייִדישן פאָלק און ארץ־ישׂראל, און צום רעכט פון ייִדישן פאָלק צו פאַרלייגן פון דאָס ניי זייער פאָלקסהיים.  


דער חורבן וואָס האָט געבושעוועט איבערן ייִדישן פֿאָלק אין דער לעצטער צײַט, אין וועלכן מע האָט איבערגעלאָזט דעם אומקום מיליאָנען אייראָפּעיִשע ייִדן, האָט פֿון דאָס נײַ קלאָר באַוויזן די נייטיקייט פֿון אַ לייזונג אויף דער פּראָבלעם פֿון ייִדישן פֿאָלק, וואָס עס פֿעלט אים אַ היימלאַנד און אומאָפּהענגיקייט, דורך דער באַנײַונג פֿון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, וואָס וועט ברייט אויפֿמאַכן די טויערן פֿון היימלאַנד פֿאַר יעדן ייִד און וועט צושטעלן דעם ייִדישן פֿאָלק אַ גלײַכבאַרעכטיקטן נאַציאָנאַלן סטאַטוס אין דער ברידערשאַפֿט פֿון פֿעלקער.  
דער חורבן וואָס האָט געבושעוועט איבערן ייִדישן פאָלק אין דער לעצטער צייט, אין וועלכן מען האָט איבערגעלאָזט דעם אומקום מיליאָנען אייראָפּעיִשע אידן, האָט פון דאָס ניי קלאָר באַוויזן די נויטיגייט פון אַ לייזונג אויף דער פּראָבלעם פון ייִדישן פאָלק, וואָס עס פעלט אים אַ היימלאַנד און אומאָפּהענגיקייט, דורך דער באַנייאונג פון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, וואָס וועט ברייט אויפמאַכן די טויערן פון היימלאַנד פאַר יעדן ייִד און וועט צושטעלן דעם ייִדישן פאָלק אַ גלייכבאַרעכטיגטן נאַציאָנאַלן סטאַטוס אין דער ברידערשאַפט פון פעלקער.  


די שארית־הפּליטה־ייִדן וואָס זײַנען ניצול געוואָרן פֿון דעם שרעקלעכן נאַצישן אומקום אין אייראָפּע, ווי אויך די ייִדן פֿון אַנדערע לענדער, האָבן ניט אויפֿגעהערט אומלעגאַל אײַנצווואַנדערן אין ארץ־ישׂראל, ניט געקוקט אויף יעדער שוועריקייט, מניעה און סכּנה, און האָבן ניט אויפֿגעהערט צו פֿאָדערן זייער רעכט אויף אַ לעבן פֿון כּבֿוד, פֿרײַהייט און ערלעכער האָרעוואַניע אין היימלאַנד פֿון זייער פֿאָלק.  
די שארית־הפּליטה־ייִדן וואָס זענען ניצול געוואָרן פון דעם שרעקליכן נאַצישן אומקום אין אייראָפּע, ווי אויך די אידן פון אַנדערע לענדער, האָבן ניט אויפגעהערט אומלעגאַל איינצווואַנדערן אין ארץ־ישׂראל, ניט געקוקט אויף יעדער שוועריקייט, מניעה און סכּנה, און האָבן ניט אויפגעהערט צו פאָדערן זייער רעכט אויף אַ לעבן פון כּבוד, פרייהייט און ערליכער האָרעוואַניע אין היימלאַנד פון זייער פאָלק.  


אין דער צווייטער וועלט־מילחמה האָט דער ייִדישער ייִשובֿ אין לאַנד געגעבן צו שטײַער מיט דער פֿולער מאָס צום קאַמף פֿון די לענדער וואָס האָבן געשטרעבט נאָך פֿרײַהייט און שלום קעגן די כּוחות פֿון נאַצישן רשע, און מיט דער בלוט פֿון זייערע סאָלדאַטן און זייער מלחמהדיקן מי געשאַפֿן פֿאַר זיך דאָס רעכט גערעכנט צו ווערן צווישן די פֿעלקער וואָס האָבן פֿאַרלייגט די אָרגאַניזאַציע פֿון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער.  
אין דער צווייטער וועלט־מלחמה האָט דער יידישער ייִשוב אין לאַנד געגעבן צו שטייער מיט דער פולער מאָס צום קאַמף פון די לענדער וואָס האָבן געשטרעבט נאָך פרייהייט און שלום קעגן די כּוחות פון נאַצישן רשע, און מיט דער בלוט פון זייערע סאָלדאַטן און זייער מלחמהדיקן מי געשאַפן פאַר זיך דאָס רעכט גערעכנט צו ווערן צווישן די פעלקער וואָס האָבן פאַרלייגט די אָרגאַניזאַציע פון די פאראייניגטע פעלקער.  


דעם 29סטן נאָוועמבער 1947 האָט די פֿאַרזאַמלונג פֿון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער אָנגענומען אַ רעזאָלוציע וואָס האָט גערופֿן צום אויפֿקום פֿון אַ ייִדישער מדינה אין ארץ־ישׂראל. די פֿאַרזאַמלונג האָט געפֿאָדערט בײַ די תּושבֿים פֿון ארץ־ישׂראל, זיי זאָלן אָננעמען די נייטיקע מיטלען פֿון זייער זײַט כּדי אויסצופֿירן די רעזאָלוציע. דאָס דאָזיקע אָנערקענען מצד די פֿאַראייניקטע פֿעלקער פֿון רעכט פֿון ייִדישן וואָלק צו גרינדן זייער מדינה איז ניט בטל צו מאַכן.  
דעם 29סטן נאָוועמבער 1947 האָט די פאַרזאַמלונג פון די פאראייניגטע פעלקער אָנגענומען אַ רעזאָלוציע וואָס האָט גערופן צום אויפקום פון אַ ייִדישער מדינה אין ארץ־ישׂראל. די פאַרזאַמלונג האָט געפאָדערט ביי די תּושבים פון ארץ־ישׂראל, זיי זאָלן אָננעמען די נויטיגע מיטלען פון זייער זייט כּדי אויסצופירן די רעזאָלוציע. דאָס דאָזיקע אָנערקענען מצד די פאראייניגטע פעלקער פון רעכט פון ייִדישן וואָלק צו גרינדן זייער מדינה איז ניט בטל צו מאַכן.  


דאָס רעכט איז דאָס נאַטירלעך רעכט פֿון ייִדישן פֿאָלק צו זײַן אַ פֿאָלק מיט פֿעלקער צו גלײַך, דער בעל־הבית איבערן אייגענעם רשות אין דער אייגענער סוּווערענער מדינה.  
דאָס רעכט איז דאָס נאַטירלעך רעכט פון ייִדישן פאָלק צו זיין אַ פאָלק מיט פעלקער צו גלייך, דער בעל־הבית איבערן אייגענעם רשות אין דער אייגענער סוּאווערענער מדינה.  


בהסכּם דערמיט האָבן מיר זיך פֿאַרזאַמלט, די פֿאָרשטייער פֿון פֿאָלקסראַט, די רעפּרעזענטאַנטן פֿון ייִדישן ייִשובֿ און דער ציוניסטישער באַוועגונג, אין טאָג פֿון פֿאַרענדיקן זיך פֿון בריטישן מאַנדאַט איבער ארץ־ישׂראל. מיטן כּוח פֿון אונדזער נאַטירלעכן און היסטאָרישן רעכט און אויפֿן יסוד פֿון דער רעזאָלוציע פֿון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער, פּראָקלאַמירן מיר דערמיט די גרינדונג פֿון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, מדינת־ישׂראל.  
בהסכּם דערמיט האָבן מיר זיך פאַרזאַמלט, די פאָרשטייער פון פאָלקסראַט, די רעפּרעזענטאַנטן פון אידישן יישוב און דער ציוניסטישער באַוועגונג, אין טאָג פון פאַרענדיקן זיך פון בריטישן מאַנדאַט איבער ארץ־ישׂראל. מיטן כּוח פון אונזער נאַטירליכן און היסטאָרישן רעכט און אויפן יסוד פון דער רעזאָלוציע פון די פאראייניגטע פעלקער, פּראָקלאַמירן מיר דערמיט די גרינדונג פון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, מדינת־ישׂראל.  


מיר באַשטימען אַז פֿון פֿאַרענדיקן זיך פֿון מאַנדאַט, הײַנט אויף דער נאַכט, פֿרײַטיק צו נאַכטס, זעקס טעג אין אייר תּשח (דעם 15טן מײַ 1948), און ביז דער גרינדונג פֿון די פּאַסיקע, אויסגעקליבענע אויטאָריטעטן פֿון דער מלוכה בהסכּם מיט דער קאָנסטיטוציע וואָס עס וועט אָננעמען די קאָנסטיטוציאָנעלע פֿאַרזאַמלונג ניט שפּעטער ווי דעם 1טן אָקטאָבער 1948 – וועט דינען דער פֿאָקלסראַט ווי דער דערווײַליקער מלוכה־ראַט, און זײַן אויספֿיר־אָפּטייל, די פֿאָלקס־אַדמיניסטראַציע, וועט מיט זיך פֿאָרשטעלן די דערווײַליקע רעגירונג פֿון דער ייִדישער מלוכה, וואָס וועט אָנגערופֿן ווערן בײַם נאָמען ישׂראל.  
מיר באַשטימען אַז פון פאַרענדיקן זיך פון מאַנדאַט, היינט אויף דער נאַכט, פרייטאג צו נאַכטס, זעקס טעג אין אייר תּשח (דעם 15טן מאי 1948), און ביז דער גרינדונג פון די פּאַסיקע, אויסגעקליבענע אויטאָריטעטן פון דער מלוכה בהסכּם מיט דער קאָנסטיטוציע וואָס עס וועט אָננעמען די קאָנסטיטוציאָנעלע פאַרזאַמלונג ניט שפּעטער ווי דעם 1טן אָקטאָבער 1948 – וועט דינען דער פאָקלסראַט ווי דער דערווייליקער מלוכה־ראַט, און זיין אויספיר־אָפּטייל, די פאָלקס־אַדמיניסטראַציע, וועט מיט זיך פאָרשטעלן די דערווייליקע רעגירונג פון דער ייִדישער מלוכה, וואָס וועט אָנגערופן ווערן ביים נאָמען ישׂראל.  


מדינת־ישׂראל וועט זײַן אָפֿן פֿאַר עלייה און פֿאַר קיבוץ־גלויות; זי וועט שטיצן די אַנטוויקלונג פֿון לאַנד לטובֿת די אַלע תּושבֿים אירע; זי וועט זײַן פֿאַרלייגט אויפֿן יסוד פֿון פֿרײַהייט, יושר און שלום אין ליכט פֿון דער וויזיע פֿון די נבֿיאים פֿון ישׂראל; זי וועט מקיים זײַן פֿולשטענדיקע געזעלשאַפֿטלעכע און פּאָליטישע גלײַכבאַרעכטיקייט אַלע אירע בירגער אָן אונטערשייד פֿון רעליגיע, ראַסע און מין; זי וועט פֿאַרזיכערן פֿרײַהייט פֿון רעליגיע, געוויסן, לשון, דערציִונג און קולטור; זי וועט היטן די הייליקע פּלעצער פֿון אַלע רעליגיעס; און זי וועט זײַן געטרײַ די פּרינציפּן פֿון טשאַרטער פֿון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער.  
מדינת־ישׂראל וועט זיין אָפן פאַר עלייה און פאַר קיבוץ־גלויות; זי וועט שטיצן די אַנטוויקלונג פון לאַנד לטובת די אַלע תּושבים אירע; זי וועט זיין פאַרלייגט אויפן יסוד פון פרייהייט, יושר און שלום אין ליכט פון דער וויזיע פון די נביאים פון ישׂראל; זי וועט מקיים זיין פולשטענדיקע געזעלשאַפטליכע און פּאָליטישע גלייכבאַרעכטיקייט אַלע אירע בירגער אָן אונטערשייד פון רעליגיע, ראַסע און מין; זי וועט פאַרזיכערן פרייהייט פון רעליגיע, געוויסן, לשון, דערציאונג און קולטור; זי וועט היטן די הייליקע פּלעצער פון אַלע רעליגיעס; און זי וועט זיין געטריי די פּרינציפּן פון טשאַרטער פון די פאראייניגטע פעלקער.  


מדינת־ישׂראל איז גרייט מיטצואַרבעטן מיט די אינסטיטוציעס און רעפּרעזענטאַנטן פֿון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער כּדי מקיים צו זײַן די רעזאָלוציע פֿון דער פֿאַרזאַמלונג פֿון 29סטן נאָוועמבער 1947, און וועט אַדורכפֿירן די עקאָנאָמישע פֿאַראייניקונג פֿון גאַנץ ארץ־ישׂראל.  
מדינת־ישׂראל איז גרייט מיטצואַרבעטן מיט די אינסטיטוציעס און רעפּרעזענטאַנטן פון די פאראייניגטע פעלקער כּדי מקיים צו זיין די רעזאָלוציע פון דער פאַרזאַמלונג פון 29סטן נאָוועמבער 1947, און וועט אַדורכפירן די עקאָנאָמישע פאַראייניגונג פון גאַנץ ארץ־ישׂראל.  


מיר רופֿן די פֿאַראייניקטע פֿעלקער צו געבן אַ האַנט דעם ייִדישן פֿאָלק בײַם בויען די ייִדישע מלוכה און אָנצונעמען מדינת־ישׂראל אין דער ברידערשאַפֿט פֿון פֿעלקער.  
מיר רופן די פאראייניגטע פעלקער צו געבן אַ האַנט דעם ייִדישן פאָלק ביים בויען די ייִדישע מלוכה און אָנצונעמען מדינת־ישׂראל אין דער ברידערשאַפט פון פעלקער.  


מיר רופֿן – אין מיטן דער אַטאַקע וואָס מע פֿירט קעגן אונדז במשך די חדשים – צו די אַראַבישע אײַנוווינער פֿון מדינת־ישׂראל צו היטן שלום און אָנטייל צו נעמען אין אויפֿבויען די מדינה אויפֿן יסוד פֿון פֿולער און גלײַכער בירגערשאַפֿט און פֿולער רעפּרעזענטאַציע אין אַלע אירע אינסטיטוטציעס, סײַ דערווײַליקע, סײַ באַשטיייִקע.  
מיר רופן – אין מיטן דער אַטאַקע וואָס מען פירט קעגן אונז במשך די חדשים – צו די אַראַבישע איינוואוינער פון מדינת־ישׂראל צו היטן שלום און אָנטייל צו נעמען אין אויפבויען די מדינה אויפן יסוד פון פולער און גלייכער בירגערשאַפט און פולער רעפּרעזענטאַציע אין אַלע אירע אינסטיטוטציעס, סיי דערווייליקע, סיי באַשטייאיקע.  


מיר שטרעקן אויס די האַנט אַלע שכנישע מלוכות און זייערע פֿעלקער ווי אַן אָנבאָט פֿון שלום און גוטער שכנימשאַפֿט, און מיר רופֿן זיי צו שטעלן קעגנזײַטיקע פֿאַרבינדונגען פֿון אַרבעט און הילף מיטן אומאָפּהענגיקן ייִדישן פֿאָלק אין זײַן לאַנד. מדינת־ישׂראל איז גרייט צו געבן צו שטײַער אין דער צוזאַמענאַרבעט לטובֿת דער אַנטוויקלונג פֿון גאַנצן מיטל־מיזרח.  
מיר שטרעקן אויס די האַנט אַלע שכנישע מלוכות און זייערע פעלקער ווי אַן אָנבאָט פון שלום און גוטער שכנימשאַפט, און מיר רופן זיי צו שטעלן קעגנזייטיקע פאַרבינדונגען פון אַרבעט און הילף מיטן אומאָפּהענגיקן ייִדישן פאָלק אין זיין לאַנד. מדינת־ישׂראל איז גרייט צו געבן צו שטייער אין דער צוזאַמענאַרבעט לטובת דער אַנטוויקלונג פון גאַנצן מיטל־מזרח.  


מיר רופֿן צום ייִדישן פֿאָלק אין אַלע תּפֿוצות זיך צו סאָלידאַריזירן מיט די ייִדן פֿון ייִשובֿ מיט עלייה און אויפֿבוי, און צו שטיין לעבן אונדז אין גרויסן געראַנגל נאָכן קיום פֿון דער דורותדיקן חלום – גאולת־ישׂראל.  
מיר רופן צום ייִדישן פאָלק אין אַלע תּפוצות זיך צו סאָלידאַריזירן מיט די אידן פון ייִשוב מיט עלייה און אויפבוי, און צו שטיין לעבן אונז אין גרויסן געראַנגל נאָכן קיום פון דער דורותדיקן חלום – גאולת־ישׂראל.  


מיט בטחון אין דעם פֿעלדז פֿון ישׂראל שרײַבן מיר אונטער מיט אונדזערע חתימות די דאָזיקע פּראָקלאַמירונג אויף דער זיצונג פֿון דערווײַליקן מלוכה־ראַט, אויפֿן באָדן פֿון היימלאַנד, אין דער שטאָט תּל־אָבֿיבֿ, דעם ערבֿ־שבת, פֿינף טעג אין אייר תּשח, דעם 14טן מײַ 1948.  
מיט בטחון אין דעם פעלדז פון ישׂראל שרייבן מיר אונטער מיט אונזערע חתימות די דאָזיקע פּראָקלאַמירונג אויף דער זיצונג פון דערווייליקן מלוכה־ראַט, אויפן באָדן פון היימלאַנד, אין דער שטאָט תּל־אָביב, דעם ערב־שבת, פינף טעג אין אייר תּשח, דעם 14טן מאי 1948.  


דוד בן־גורין  
דוד בן־גורין  


דניאל אַוסטער  
דניאל אַוסטער  
מרדכי בנטובֿ
מרדכי בנטוב
צחק בן־צבֿי
צחק בן־צבי
אליהו בערלין  
אליהו בערלין  
פּרץ בערנשטיין  
פּרץ בערנשטיין  
הרבֿ וואָלף גאָלד  
הרב וואָלף גאָלד  
מאיר גראָבאָווסקי  
מאיר גראָבאָווסקי  
יצחק גרינבוים  
יצחק גרינבוים  
ד"ר אַבֿרהם גראַנאָווסקי  
ד"ר אַברהם גראַנאָווסקי  
אליהו דאָבקין  
אליהו דאָבקין  
מאיר ווילנער־קאָוונער  
מאיר ווילנער־קאָוונער  
זרח וואַרהאַפֿטיג
זרח וואַרהאַפטיג
הערצל ורדי  
הערצל ורדי  
רחל כּהן  
רחל כּהן  
הרבֿ קלמן כּהנא  
הרב קלמן כּהנא  
סעדיה כּוֹבאַשי  
סעדיה כּוֹבאַשי  
הרבֿ יצחק מאיר לווין  
הרב יצחק מאיר לווין  
מאיר דוד לווינשטיין  
מאיר דוד לווינשטיין  
צבֿי לוריאַ  
צבי לוריאַ  
גאָלדע מאירסאָן  
גאָלדע מאירסאָן  
נחום ניר  
נחום ניר  
צבֿי סגל  
צבי סגל  
הרבֿ יהודה לייב הכּהן פֿישמאַן
הרב יהודה לייב הכּהן פישמאַן
דוד צבֿי פּינקס  
דוד צבי פּינקס  
אַהרן זיסלינג  
אַהרן זיסלינג  
משה קאָלאָדני  
משה קאָלאָדני  
אליעזר קאַפּלאַן  
אליעזר קאַפּלאַן  
אַבֿרהם קאַצנעלסאָן  
אַברהם קאַצנעלסאָן  
פֿעליקס ראָזנבליט  
פעליקס ראָזנבליט  
דוד רמז  
דוד רמז  
בערל רעפּעטור  
בערל רעפּעטור  
שורה 104: שורה 105:




== וועבלינקען ==
==דרויסנדיגע לינקס==
* [http://www.knesset.gov.il/docs/heb/megilat.htm צו הערן בן-גוריון]
* [http://www.knesset.gov.il/docs/heb/megilat.htm צו הערן בן-גוריון]


שורה 111: שורה 112:
[[קאַטעגאָריע:ציוניזם]]
[[קאַטעגאָריע:ציוניזם]]
[[קאַטעגאָריע:דעמאקראטיע]]
[[קאַטעגאָריע:דעמאקראטיע]]
[[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]]
[[HE:מגילת העצמאות]]
{{קרד/ויקי/יידיש}}

יעצטיגע רעוויזיע זינט 10:26, 8 יולי 2024

אומאפהענגיגקייט דעקלעראציע פון מדינת ישראל

זעלבסטשטענדיגקייט דעקלאַראַציע (אין העברעיש: מגילת עצמאות) איז דער דאקומענט וואס פראקלאמירט צו אויפשטעלן א אידישע רעגירונג.

אין דעם טאג וואס דער בריטישער מאנדאט האט פארלאזט ארץ ישראל, (ה' אייר ה'תש"ח), האט דוד בן גוריון פראקלאמירט די זעלבסטשטענדיגקייט דעקלאַראַציע.

בשעת ווען מען האט אויסגעשטעלט די מגילה, האט אויסגעפלאצט א קריג צווישן די פרומע און פרייע, צי מען זאל דערמאנען גאטס נאמען אין דער מגילה. די פרומע האבן געוויס געוואלט צוטיילן דעם קרעדיט אויף דער גאולה פון צוריקהערן די אידן קיין ארץ ישראל פאר גאט, אבער די פרייע האבן געטענהעט אז דאס וועט זיין א כפייה דתית צו שטעלן גאטס נאמען אין דער מגילה. דערפאר, האט מען באשטימט צו שרייבן ביי דער ענדע פון דער מגילה "מתוך ביטחון בצור ישראל..." וואס דער זאץ "צור ישראל" קען מיינען צוויי באדייטן, עס קען מיינען "גאט" דער באשעפער פון כלל ישראל, און עס קען מיינען דער נאטירליכער מענטשליכער כוח פון כלל ישראל.

די מגילה איז צעטיילט אין 4 געדאנקען:

  1. דער זכות פון די אידן צו אויפשטעלן א אידישע רעגירונג אין ארץ ישראל.
  2. דער אויסרוף פון אויפשטעלן א אידישע רעגירונג.
  3. דערקלערן אז די גרונד פרינציפן פון דער מדינה זאלן באזירט זיין אויף די יסודות פון דעמאקראטיע און אידישקייט.
  4. אויפנעמען אלע אידן פון דער גולה

דער תוכן פון מגילת עצמאות אויף אידיש

טעקע:IndependenceDec.jpg
דעקלעראציע דאקומענט

.די אומאָפּהענגיקייט־דעקלאַראַציע פון מדינת־ישׂראל (מגילת עצמאות) פון דער אָפיציעלער בולעטין פון מדינת־ישׂראל, נומ´ 1 פינף טעג אין אייר תּשח / דעם 15טן מאי 1948 תּל־אָביב

די פּראָקלאַמירונג פון דער גרינדונג פון מדינת־ישׂראל (הכרזה על הקמת מדינת ישׂראל)

אין ארץ־ישׂראל איז אויפגעקומען דאָס ייִדישע פאָלק. דאָ האָט זיך אויסגעפורעמט זיין גייסטיג, רעליגיעז, און פּאָליטיש געשטאַלט. דאָ האָט עס געפירט אַ פולשטענדיק מלוכה־לעבן. דאָ האָט עס געשאַפן נאַציאָנאַלע און אַלגעמיין־מענטשליכע קולטור־פאַרמעגנס און געגעבן דער גאַנצער וועלט דאָס אייביקע "בוך פון ביכער.

נאָך דעם ווי דאָס פאָלק איז בגוואַלד פאַרטריבן געוואָרן פונעם לאַנד, האָבן זיי עס געהאַלטן טייער וואוּ נאָר זיי זענען געווען צעזייט און צעשפּרייט. דאָס פאָלק האָט ניט אויפגעהערט בעטן דעם אייבערשטן און צו האָפן זיך אומצוקערן אין זייער לאַנד און דאָרט צו באַנייען זייער פּאָליטישע פרייהייט.

צוליב דער דאָזיקער טראַדיציאָנעלער און היסטאָרישער פאַרבינדונג האָבן אידן זיך געריסן אין יעדן דור זיך אומצוקערן און באַזעצן זיך אין זייער היימלאַנד. אין די לעצטע דורות קערט מען זיך אום מחנות'ווייז. חלוצים, אומלעגאַלע אימיגראַנטן (מעפּילים) און באַשיצערס האָבן אויפגעהאָדעוועט משפּחות, אויפגעלעבט זייער העברעאישע שפּראַך, אויפגעבויט דערפער און שטעט, און אויפגעשטעלט אַ יישוב וואָס צעוואַקסט זיך וואָס אַ מאָל גרעסער און באַהערשט זיין עקאָנאָמיע און קולטור, יאָגט זיך נאָך שלום און פאַרטיידיקט זיך אַליין, בענטשט אַלע תּושבים פון לאַנד מיט דער ברכה פּראָגרעס, און שטרעבט צו מלוכהשער אומאָפּהענגיקייט.

אין יאָר תרנז (1897) האָט זיך פאַרזאַמלט דער ציוניסטישער קאָנגרעס אויפן רוף פון דער וויזיאָנערישן אָנפירער טעאָדאָר הערצל, און האָט קאָנסטאַטירט דאָס רעכט פון ייִדישן פאָלק אויף נאַציאָנאַלן אויפקום אויף זיין לאַנד.

דאָס דאָזיקע רעכט האָט מען אָנערקענט אין דער באַלפור־דעקלאַראַציע פון 2טן נאָוועמבער 1917, און באַשטעטיגט דורכן מאַנדאַט אין נאָמען פון פעלקער־פאַרבאַנד, וואָס האָט צוגעגעבן אַ באַזונדערע אינטערנאַציאָנאַלן כּוח דער היסטאָרישער פאַרבינדונג צווישן דעם ייִדישן פאָלק און ארץ־ישׂראל, און צום רעכט פון ייִדישן פאָלק צו פאַרלייגן פון דאָס ניי זייער פאָלקסהיים.

דער חורבן וואָס האָט געבושעוועט איבערן ייִדישן פאָלק אין דער לעצטער צייט, אין וועלכן מען האָט איבערגעלאָזט דעם אומקום מיליאָנען אייראָפּעיִשע אידן, האָט פון דאָס ניי קלאָר באַוויזן די נויטיגייט פון אַ לייזונג אויף דער פּראָבלעם פון ייִדישן פאָלק, וואָס עס פעלט אים אַ היימלאַנד און אומאָפּהענגיקייט, דורך דער באַנייאונג פון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, וואָס וועט ברייט אויפמאַכן די טויערן פון היימלאַנד פאַר יעדן ייִד און וועט צושטעלן דעם ייִדישן פאָלק אַ גלייכבאַרעכטיגטן נאַציאָנאַלן סטאַטוס אין דער ברידערשאַפט פון פעלקער.

די שארית־הפּליטה־ייִדן וואָס זענען ניצול געוואָרן פון דעם שרעקליכן נאַצישן אומקום אין אייראָפּע, ווי אויך די אידן פון אַנדערע לענדער, האָבן ניט אויפגעהערט אומלעגאַל איינצווואַנדערן אין ארץ־ישׂראל, ניט געקוקט אויף יעדער שוועריקייט, מניעה און סכּנה, און האָבן ניט אויפגעהערט צו פאָדערן זייער רעכט אויף אַ לעבן פון כּבוד, פרייהייט און ערליכער האָרעוואַניע אין היימלאַנד פון זייער פאָלק.

אין דער צווייטער וועלט־מלחמה האָט דער יידישער ייִשוב אין לאַנד געגעבן צו שטייער מיט דער פולער מאָס צום קאַמף פון די לענדער וואָס האָבן געשטרעבט נאָך פרייהייט און שלום קעגן די כּוחות פון נאַצישן רשע, און מיט דער בלוט פון זייערע סאָלדאַטן און זייער מלחמהדיקן מי געשאַפן פאַר זיך דאָס רעכט גערעכנט צו ווערן צווישן די פעלקער וואָס האָבן פאַרלייגט די אָרגאַניזאַציע פון די פאראייניגטע פעלקער.

דעם 29סטן נאָוועמבער 1947 האָט די פאַרזאַמלונג פון די פאראייניגטע פעלקער אָנגענומען אַ רעזאָלוציע וואָס האָט גערופן צום אויפקום פון אַ ייִדישער מדינה אין ארץ־ישׂראל. די פאַרזאַמלונג האָט געפאָדערט ביי די תּושבים פון ארץ־ישׂראל, זיי זאָלן אָננעמען די נויטיגע מיטלען פון זייער זייט כּדי אויסצופירן די רעזאָלוציע. דאָס דאָזיקע אָנערקענען מצד די פאראייניגטע פעלקער פון רעכט פון ייִדישן וואָלק צו גרינדן זייער מדינה איז ניט בטל צו מאַכן.

דאָס רעכט איז דאָס נאַטירלעך רעכט פון ייִדישן פאָלק צו זיין אַ פאָלק מיט פעלקער צו גלייך, דער בעל־הבית איבערן אייגענעם רשות אין דער אייגענער סוּאווערענער מדינה.

בהסכּם דערמיט האָבן מיר זיך פאַרזאַמלט, די פאָרשטייער פון פאָלקסראַט, די רעפּרעזענטאַנטן פון אידישן יישוב און דער ציוניסטישער באַוועגונג, אין טאָג פון פאַרענדיקן זיך פון בריטישן מאַנדאַט איבער ארץ־ישׂראל. מיטן כּוח פון אונזער נאַטירליכן און היסטאָרישן רעכט און אויפן יסוד פון דער רעזאָלוציע פון די פאראייניגטע פעלקער, פּראָקלאַמירן מיר דערמיט די גרינדונג פון דער ייִדישער מלוכה אין ארץ־ישׂראל, מדינת־ישׂראל.

מיר באַשטימען אַז פון פאַרענדיקן זיך פון מאַנדאַט, היינט אויף דער נאַכט, פרייטאג צו נאַכטס, זעקס טעג אין אייר תּשח (דעם 15טן מאי 1948), און ביז דער גרינדונג פון די פּאַסיקע, אויסגעקליבענע אויטאָריטעטן פון דער מלוכה בהסכּם מיט דער קאָנסטיטוציע וואָס עס וועט אָננעמען די קאָנסטיטוציאָנעלע פאַרזאַמלונג ניט שפּעטער ווי דעם 1טן אָקטאָבער 1948 – וועט דינען דער פאָקלסראַט ווי דער דערווייליקער מלוכה־ראַט, און זיין אויספיר־אָפּטייל, די פאָלקס־אַדמיניסטראַציע, וועט מיט זיך פאָרשטעלן די דערווייליקע רעגירונג פון דער ייִדישער מלוכה, וואָס וועט אָנגערופן ווערן ביים נאָמען ישׂראל.

מדינת־ישׂראל וועט זיין אָפן פאַר עלייה און פאַר קיבוץ־גלויות; זי וועט שטיצן די אַנטוויקלונג פון לאַנד לטובת די אַלע תּושבים אירע; זי וועט זיין פאַרלייגט אויפן יסוד פון פרייהייט, יושר און שלום אין ליכט פון דער וויזיע פון די נביאים פון ישׂראל; זי וועט מקיים זיין פולשטענדיקע געזעלשאַפטליכע און פּאָליטישע גלייכבאַרעכטיקייט אַלע אירע בירגער אָן אונטערשייד פון רעליגיע, ראַסע און מין; זי וועט פאַרזיכערן פרייהייט פון רעליגיע, געוויסן, לשון, דערציאונג און קולטור; זי וועט היטן די הייליקע פּלעצער פון אַלע רעליגיעס; און זי וועט זיין געטריי די פּרינציפּן פון טשאַרטער פון די פאראייניגטע פעלקער.

מדינת־ישׂראל איז גרייט מיטצואַרבעטן מיט די אינסטיטוציעס און רעפּרעזענטאַנטן פון די פאראייניגטע פעלקער כּדי מקיים צו זיין די רעזאָלוציע פון דער פאַרזאַמלונג פון 29סטן נאָוועמבער 1947, און וועט אַדורכפירן די עקאָנאָמישע פאַראייניגונג פון גאַנץ ארץ־ישׂראל.

מיר רופן די פאראייניגטע פעלקער צו געבן אַ האַנט דעם ייִדישן פאָלק ביים בויען די ייִדישע מלוכה און אָנצונעמען מדינת־ישׂראל אין דער ברידערשאַפט פון פעלקער.

מיר רופן – אין מיטן דער אַטאַקע וואָס מען פירט קעגן אונז במשך די חדשים – צו די אַראַבישע איינוואוינער פון מדינת־ישׂראל צו היטן שלום און אָנטייל צו נעמען אין אויפבויען די מדינה אויפן יסוד פון פולער און גלייכער בירגערשאַפט און פולער רעפּרעזענטאַציע אין אַלע אירע אינסטיטוטציעס, סיי דערווייליקע, סיי באַשטייאיקע.

מיר שטרעקן אויס די האַנט אַלע שכנישע מלוכות און זייערע פעלקער ווי אַן אָנבאָט פון שלום און גוטער שכנימשאַפט, און מיר רופן זיי צו שטעלן קעגנזייטיקע פאַרבינדונגען פון אַרבעט און הילף מיטן אומאָפּהענגיקן ייִדישן פאָלק אין זיין לאַנד. מדינת־ישׂראל איז גרייט צו געבן צו שטייער אין דער צוזאַמענאַרבעט לטובת דער אַנטוויקלונג פון גאַנצן מיטל־מזרח.

מיר רופן צום ייִדישן פאָלק אין אַלע תּפוצות זיך צו סאָלידאַריזירן מיט די אידן פון ייִשוב מיט עלייה און אויפבוי, און צו שטיין לעבן אונז אין גרויסן געראַנגל נאָכן קיום פון דער דורותדיקן חלום – גאולת־ישׂראל.

מיט בטחון אין דעם פעלדז פון ישׂראל שרייבן מיר אונטער מיט אונזערע חתימות די דאָזיקע פּראָקלאַמירונג אויף דער זיצונג פון דערווייליקן מלוכה־ראַט, אויפן באָדן פון היימלאַנד, אין דער שטאָט תּל־אָביב, דעם ערב־שבת, פינף טעג אין אייר תּשח, דעם 14טן מאי 1948.

דוד בן־גורין

דניאל אַוסטער מרדכי בנטוב צחק בן־צבי אליהו בערלין פּרץ בערנשטיין הרב וואָלף גאָלד מאיר גראָבאָווסקי יצחק גרינבוים ד"ר אַברהם גראַנאָווסקי אליהו דאָבקין מאיר ווילנער־קאָוונער זרח וואַרהאַפטיג הערצל ורדי רחל כּהן הרב קלמן כּהנא סעדיה כּוֹבאַשי הרב יצחק מאיר לווין מאיר דוד לווינשטיין צבי לוריאַ גאָלדע מאירסאָן נחום ניר צבי סגל הרב יהודה לייב הכּהן פישמאַן דוד צבי פּינקס אַהרן זיסלינג משה קאָלאָדני אליעזר קאַפּלאַן אַברהם קאַצנעלסאָן פעליקס ראָזנבליט דוד רמז בערל רעפּעטור מרדכי שאַטנער בן־ציון שטערנבערג בכור שיטריתּ משה שאַפּיראַ משה שרתּוֹק


(ייִדיש: ש. בערגער)


דרויסנדיגע לינקס

דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!