אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי יצחק פון דראהאביטש"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (החלפת טקסט – "[[קטגוריה:" ב־"[[קאטעגאריע:")
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
 
(57 מיטלסטע ווערסיעס פון 4 באַניצער נישט געוויזן.)
שורה 1: שורה 1:
רבי '''יצחק''' פון '''דראהאביטש''' (אוועק [[ז' ניסן]] [[ה'תק"י]]) איז געווען א [[דרשן|מגיד מישרים]], פון די ערשטע און די גרעסטע פון די [[תלמיד]]ים ביי די [[בעל שם טוב]], און איז געווארן אנגערופן א [[תלמיד חבר]] זיינער. די טאטע פון [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב|זלאטשוב'ער מגיד]].
{{דעסקריפציע|תלמיד חבר פון בעל שם טוב, פאטער פון רבי מיכל'ע זלאטשובער (–ה'תק"י)}}
{{אישיות רבנית
| טיטל = אדמו"ר, רבי איציקל
| וואוין ארט = [[דראהאביטש]]
| מדינה = [[אוקראינע]]
| תאריך לידה עברי = ~[[ה'תנ"ה]]
| תאריך פטירה עברי = [[ז' ניסן]] [[ה'תק"י]] <small>(לויט טייל [[ה'תקי"ב|תקי"ב]])</small>
| טעטיגקייט ארט = אוסטראה, בראד, ארכעוו
| השתייכות = [[חסידות]]
| רביס = דער [[בעל שם טוב]]
| בני דורו = [[רבי דוב בער פון מעזריטש]], [[רבי יעקב יוסף פון פולנאה]]
| טאטע = [[רבי יוסף ספראווידליווער]]
| מאמע = יענטא
| ווייב = מרים, אן אייניקל פון [[רבי מאיר פופרש]]
| קינדער = [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב]]
| דינאסטיע = [[זלאטשוב (חסידות)|זלאטשוב]]
| תאריך לידה = ~[[1694]]
| תאריך פטירה = [[אפריל 13]], [[1750]] <small>(לויט טייל [[1752]])</small>
}}
רבי '''יצחק''' פון '''[[דראהאביטש]]''' (נפטר [[ז' ניסן]] [[ה'תק"י]]) איז געווען א [[מגיד (דרשן)|מגיד מישרים]], א 'תלמיד חבר' פון דער [[בעל שם טוב]], דער פאטער פון [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב|זלאטשוב'ער מגיד]], און א שוואגער פון [[רבי נחמן האראדענקער]].


== ביאגראפיע ==
== ביאגראפיע ==
געבוירן געווארן{{הערה|געבורט'ס יאהר איז נישט בייקאנט.}} צו זיין טאט'ן [[רבי יוסף ספראווידלעווער]] פון [[פיסטין]], וואס איז בארופן געווארן מיטן טיטל "רבי יוסף איש אמת", און צו זיין מאמע'ן יענטא וואס איז בארופן געווארן מיטן טיטל "יענטא הנביאה". אין יונגוואר האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין [[אוסטרהא]], ווען דאן איז ער נאך געווען א מתנגד צו [[חסידות]], אבער אויסלאז וואס ער האט געדינט אין דראהביטש איז ער געווארן א תלמיד פון די בעל שם טוב צוליב א מעשה שהיה{{הערה|[http://hebrewbooks.org/pagefeed/hebrewbooks_org_28499_26.pdf ווי ס'ווערט דא געברענגט]}}.
געבוירן ארום ה'תנ"ה{{הערה|געבורטס יאר איז נישט באקאנט, אבער ווערט געשאצט צו ארום [[ה'תנ"ה]]}} צו רבי יוסף ספראווידליווער פון פיסטין, וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "רבי יוסף איש אמת"{{הערה|זיין טאטנ'ס טאטע רבי משה, רב אין סווירז, איז גע'הרג'עט געווארן מיט א מיתה משונה מתוך דבקות, נאך וואס מ'האט אריינגעשטעקט א האלץ אין זיין קערפער וואס איז געבליבן אין אים פאר אכט טעג.}}, און צו יענטא וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "יענטא הנביאה". ער האט געהייראט מרת מרים, אן אייניקל פון [[רבי מאיר פופרש]] פון די תלמידים פון [[אר"י הקדוש]].


אין דראהביטש האט געדינט אלס [[רב]] רבי יצחק פון [[האמבארג]], און רבי יצחק פון דראהאביטש האט געדינט אלס [[דיין]] און אלס מגיד מישרים. אף על פי שכל אחד מהם נמנה עם קהילה שונה (רבי יצחק מהמבורג מ[[ההתנגדות לחסידות|המתנגדים]] ורבי יצחק מדרוהוביץ' מה[[חסידים]]) שרר ביניהם השלום.
ער איז אויפגעוואקסן אין שטאט דראהאביטש{{הערה|אזוי פארשטייט מען פון רוב מקורות. לויט איין שפעטערע מקור האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין דראהאביטש, וואס דאס האט געדארפט זיין נאך די תקופה וואס ער האט געוואוינט אין בראד, ווייטער. זעט {{אוצר החכמה||קובץ שפתי צדיקים - א|143158|page=70}}}}. שפעטער, נאך אין יוגנט, האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין [[אוסטראה]], און איז געווען פאררעכנט פון די "צען בטלנים" אינעם בית המדרש פונעם גביר [[רבי יוזפא פון אוסטראה]]. ער איז דאן נאך געווען א מתנגד צו [[חסידות]], אבער שפעטער איז ער געווארן א תלמיד פון דער בעל שם טוב.


בסוף ימיו כיהן כמגיד ב[[הורוכוב]], שם נפטר בז' בניסן ה'תק"י ושם נטמן.
רבי יצחק איז געווען פון די גרויסע [[מקובלים]] אין זיין צייט. לויט טייל מקורות האט ער געוואוינט א שטיק צייט אין [[בראד]], וואו ער האט זיך באהאפטן מיט די בארימטע גרופע פון [[בראדער קלויז]].


== התקרבותו לחסידות ==
אין זיינע שפעטערע יארן האט ער געדינט אלס [[דיין]] און מגיד מישרים אין [[ארכעוו|אָרכעוו]], וואו [[רבי יצחק האמבורגער]] האט דאן געדינט אלס [[רב]]. טראץ וואס זיי זענען געגאנגען אויף אנדערע וועגן (רבי איציקל האמבורגער איז געווען א מתנגד, און רבי איציקל דראהאביטשער האט געהערט צו די חסידים), האט געהערשט צווישן זיי א ליבשאפט.
על בואו אל הבעש"ט מספרים כי היה נוהג לומר כל לילה ב[[קריאת שמע שעל המיטה]] הפסוק "בידך אפקיד רוחי"{{הערה|[[תהילים ל"א]], ו}} ומיד נרדם, ואם קרה שלא נרדם היה יודע כי חטא במשהו וצריך [[חזרה בתשובה|לחזור בתשובה]] על כך. ופ"א בתקופת התגוררותו בדרוהוביץ' קרה שפשפש במעשיו ולא מצא שם דבר חטא עד שנזכר ששמע דברי ליצנות על הבעש"ט ולא מיחה. מיד קם ונסע ל[[מז'יבוז']] לפייסו. למחרת התפלל ב[[בית הכנסת]] של הבעש"ט ובעת [[קריאת התורה]] קרא אותו הבעש"ט (למרות שלא הכירו) בתואר "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף" ואמר לו הבעש"ט: "מורי ורבי התלוצץ על הבעש"ט ונסע דרך כזה, הבעש"ט מוחל לו בלב שלם". ובעקבות מקרה זה החליט להישאר אצל הבעש"ט{{הערה|נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'}}.


כך גם מקובל כי בעת בואו בראשונה אל הבעש"ט ציווה לכבדו באמרו כי נתנו לו מן השמים נשמה נמוכה ביותר והוא הגביה אותה למעלת [[רבי שמעון בר יוחאי]]{{הערה|אגרא דפרקא אות כט}}.
רבי יצחק איז נפטר געווארן אין ארכעוו, אין ז' ניסן ה'תק"י{{הערה|לויט טייל מקורות [[ה'תקי"ב]]}}, און איז דארט באערדיגט.


בנו רבי [[יחיאל מיכל מזלוטשוב]] היה אומר כי בכל יום מכבדים אותו או את אביו לדרוש בהיכל מסוים ב[[גן עדן]], יום אחד את אביו בגלל היותו אביו של רבי יחיאל מיכל, ויום אחד מכבדים אותו בגלל היותו בנו של רבי יצחק{{הערה|התגלות הצדיקים דף כג.}}.
== דערנענטערונג צו חסידות ==
ס'ווערט דערציילט אז ער פלעגט יעדע נאכט ביי [[קריאת שמע שעל המיטה]] זאגן דעם פסוק "בידך אפקיד רוחי" ({{תנ"ך|תהלים|לא|ו}}) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן; אויב האט זיך געמאכט אז ער איז נישט גלייך איינגעשלאפן האט ער געוואוסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט אין דעם טאג, און ער דארף [[תשובה]] טון דערויף. אמאל האט זיך אזוי געמאכט, און ער האט דורכגעטראכט זיינע מעשים און נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם [[בעל שם טוב]], און ער האט נישט מוחה געווען דערויף, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין [[מעזשיבוזש]] אים מפייס צו זיין. צומארגנס האט ער געדאוונט אין [[בית המדרש]] אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי [[קריאת התורה]] האט דער בעש"ט אים [[עליה|ארויפגערופן]] צום [[ספר תורה]] (טראץ וואס ער האט אים נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט: "מורי ורבי האט זיך געווערטלט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון בעש"ט{{הערה|נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'}}.


== לקריאה נוספת ==
אויך איז אנגענומען ביי חסידים, אז קומענדיג צום ערשטן מאל האט דער בעש"ט געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג אז רבי יצחק האט באקומען פון הימל א נידריגע [[נשמה]], און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון [[רבי שמעון בר יוחאי]]{{הערה|אגרא דפרקא אות כט}}.
*מכון ברכת יוסף, '''זיכרון לראשונים''', (כתבי רבי משה חיים קליינמן), אשדוד תשס"ט, עמודים יז - לח


==קישורים חיצוניים==
זיין זון רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב האט געזאגט, אז יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן צו זאגן א דרשה אין א געוויסן היכל אין [[גן עדן]]; איין טאג זיין טאטן צוליב וואס ער איז דער טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים צוליב וואס ער איז דער זון פון רבי איציקל{{הערה|התגלות הצדיקים דף כג}}.
* {{אוצר החכמה|[[דוד הלחמי]]|רבי יצחק ברבי יוסף מאיר מדרוהוביץ|156808|ערכו בספר "חכמי ישראל", תל אביב תשי"ח|עמוד=143}}


==הערות שוליים==
==פאמיליע==
{{הערות שוליים|יישור=ימין}}
רבי איציקל האט איבערגעלאזט א זון [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב]], און צוויי איידימער צדיקים רבי נחמן ליטוואק און רבי אליעזר כתבן.
{{מיון רגיל:יצחק מדרוהוביץ'}}


{{בקרת זהויות}}
== צו ליינען מער ==
* מכון ברכת יוסף, '''זיכרון לראשונים''', (כתבי רבי משה חיים קליינמן), אשדוד תשס"ט, זייטן יז - לח.


[[קאטעגאריע:תלמידי הבעל שם טוב]]
== דרויסנדיגע לינקס ==
[[קאטעגאריע:רבנים גליציאנים]]
* {{חכמי ישראל|143|רבי יצחק ברבי יוסף מדרוהוביץ}}
{{וח|יצחק מדרוהוביץ'}}
* {{אוצר החכמה|2=תורת המגיד מזלאטשוב|3=61826|4=זייטן ה-כא|page=426|סופיקס=יא}}
{{מיון ויקיפדיה|דף=יצחק מדרוהוביץ'|גרסה=35502712|פריט=Q20608639}}
* {{אוצר החכמה|2=קובץ שפתי צדיקים - א|3=143158|page=65|סופיקס=יא}}
 
{{גרונטסארטיר:יצחק דראהאביטשער}}
 
== רעפערענצן ==
{{רעפערענצן}}
 
[[קאַטעגאָריע:תלמידי בעש"ט]]
[[קאַטעגאָריע:גאליציאנער רבנים]]
[[קאַטעגאָריע:זלאטשוב]]
[[קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]
[[קאַטעגאָריע:בראדער קלויז]]
[[HE:רבי יצחק מדרוהוביץ']]

יעצטיגע רעוויזיע זינט 08:27, 8 יולי 2024

אדמו"ר, רבי איציקל
רבי יצחק פון דראהאביטש
געבורט ~1694
~ה'תנ"ה
פטירה אפריל 13, 1750 (לויט טייל 1752)
ז' ניסן ה'תק"י (לויט טייל תקי"ב)
מדינה אוקראינע
וואוין אָרט דראהאביטש
טעטיגקייט אָרט אוסטראה, בראד, ארכעוו
השתייכות חסידות
רבי'ס דער בעל שם טוב
בני דורו רבי דוב בער פון מעזריטש, רבי יעקב יוסף פון פולנאה
ווייב מרים, אן אייניקל פון רבי מאיר פופרש
דינאסטיע זלאטשוב
טאטע רבי יוסף ספראווידליווער
מאמע יענטא
קינדער רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב

רבי יצחק פון דראהאביטש (נפטר ז' ניסן ה'תק"י) איז געווען א מגיד מישרים, א 'תלמיד חבר' פון דער בעל שם טוב, דער פאטער פון זלאטשוב'ער מגיד, און א שוואגער פון רבי נחמן האראדענקער.

ביאגראפיע

געבוירן ארום ה'תנ"ה[1] צו רבי יוסף ספראווידליווער פון פיסטין, וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "רבי יוסף איש אמת"[2], און צו יענטא וואס איז גערופן געווארן מיטן טיטל "יענטא הנביאה". ער האט געהייראט מרת מרים, אן אייניקל פון רבי מאיר פופרש פון די תלמידים פון אר"י הקדוש.

ער איז אויפגעוואקסן אין שטאט דראהאביטש[3]. שפעטער, נאך אין יוגנט, האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין אוסטראה, און איז געווען פאררעכנט פון די "צען בטלנים" אינעם בית המדרש פונעם גביר רבי יוזפא פון אוסטראה. ער איז דאן נאך געווען א מתנגד צו חסידות, אבער שפעטער איז ער געווארן א תלמיד פון דער בעל שם טוב.

רבי יצחק איז געווען פון די גרויסע מקובלים אין זיין צייט. לויט טייל מקורות האט ער געוואוינט א שטיק צייט אין בראד, וואו ער האט זיך באהאפטן מיט די בארימטע גרופע פון בראדער קלויז.

אין זיינע שפעטערע יארן האט ער געדינט אלס דיין און מגיד מישרים אין אָרכעוו, וואו רבי יצחק האמבורגער האט דאן געדינט אלס רב. טראץ וואס זיי זענען געגאנגען אויף אנדערע וועגן (רבי איציקל האמבורגער איז געווען א מתנגד, און רבי איציקל דראהאביטשער האט געהערט צו די חסידים), האט געהערשט צווישן זיי א ליבשאפט.

רבי יצחק איז נפטר געווארן אין ארכעוו, אין ז' ניסן ה'תק"י[4], און איז דארט באערדיגט.

דערנענטערונג צו חסידות

ס'ווערט דערציילט אז ער פלעגט יעדע נאכט ביי קריאת שמע שעל המיטה זאגן דעם פסוק "בידך אפקיד רוחי" (תהלים לא, ו) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן; אויב האט זיך געמאכט אז ער איז נישט גלייך איינגעשלאפן האט ער געוואוסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט אין דעם טאג, און ער דארף תשובה טון דערויף. אמאל האט זיך אזוי געמאכט, און ער האט דורכגעטראכט זיינע מעשים און נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם בעל שם טוב, און ער האט נישט מוחה געווען דערויף, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין מעזשיבוזש אים מפייס צו זיין. צומארגנס האט ער געדאוונט אין בית המדרש אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי קריאת התורה האט דער בעש"ט אים ארויפגערופן צום ספר תורה (טראץ וואס ער האט אים נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט: "מורי ורבי האט זיך געווערטלט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון בעש"ט[5].

אויך איז אנגענומען ביי חסידים, אז קומענדיג צום ערשטן מאל האט דער בעש"ט געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג אז רבי יצחק האט באקומען פון הימל א נידריגע נשמה, און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון רבי שמעון בר יוחאי[6].

זיין זון רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב האט געזאגט, אז יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן צו זאגן א דרשה אין א געוויסן היכל אין גן עדן; איין טאג זיין טאטן צוליב וואס ער איז דער טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים צוליב וואס ער איז דער זון פון רבי איציקל[7].

פאמיליע

רבי איציקל האט איבערגעלאזט א זון רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב, און צוויי איידימער צדיקים רבי נחמן ליטוואק און רבי אליעזר כתבן.

צו ליינען מער

  • מכון ברכת יוסף, זיכרון לראשונים, (כתבי רבי משה חיים קליינמן), אשדוד תשס"ט, זייטן יז - לח.

דרויסנדיגע לינקס


רעפערענצן

  1. געבורטס יאר איז נישט באקאנט, אבער ווערט געשאצט צו ארום ה'תנ"ה
  2. זיין טאטנ'ס טאטע רבי משה, רב אין סווירז, איז גע'הרג'עט געווארן מיט א מיתה משונה מתוך דבקות, נאך וואס מ'האט אריינגעשטעקט א האלץ אין זיין קערפער וואס איז געבליבן אין אים פאר אכט טעג.
  3. אזוי פארשטייט מען פון רוב מקורות. לויט איין שפעטערע מקור האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין דראהאביטש, וואס דאס האט געדארפט זיין נאך די תקופה וואס ער האט געוואוינט אין בראד, ווייטער. זעט קובץ שפתי צדיקים - א (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
  4. לויט טייל מקורות ה'תקי"ב
  5. נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'
  6. אגרא דפרקא אות כט
  7. התגלות הצדיקים דף כג