אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת צו"

{{דרעפט}}

| לא תעשה חינוך = אויסלעשן דעם פייער פונעם מזבח, מאכן שיירי מנחה [[חמץ]], עסן פון מנחת כהן, עסן פון חטאת פנימי, [[נותר|איבערלאזן]] פלייש פון קרבנות נאכ'ן צייט, עסן [[פיגול]], עסן פלייש פון קרבנות וואס זענען טמא געווארן, [[איסור פון עסן חלב|עסן חֵלֶב]], [[איסור פון עסן בלוט|עסן בלוט]]

'''{{מנוקד|פרשת צַו}}''' איז די צווייטע [[סדרה]] פון [[ספר ויקרא]], און די 25'סטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|ויקרא|ו|א|אן=ספר|לאנג=יא}}, ביז ביז {{תנ"ך|ויקרא|ח|לו|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 97 פסוקים{{ביאור|דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבן די מקורות פון די תקופות הגאונים און ראשונים וואס האבן דאקומענטירט די צאל פסוקים און [[סימני הפרשה|סימנים]], וועלכע געבן אן אלס סימן - עבדיה"ו, באטרעפנדיג 97{{הערה|אדער עובדי"ה. אזוי אין [[ספר החילופים]] פון [[מישאל בן עוזיאל]]; דער [[מאירי]] אין {{היברובוקס|2=קרית ספר - חלק ב|3=49533|page=134|עמ=ס"ג ע"ב}}.}}, און אין טייל כתבי ידות איז געשטאנען "חלב והאליה" (אויך 97){{הערה|זעט אין {{אוצר החכמה|מרדכי ליב קצנלנבוגן|סיני - קכו קכז|100061|page=25|קעפל=רישומי המסורה בסופי פרשות התורה וספרי התנ"ך|מו"ל=מוסד הרב קוק}}.}}{{ש}}

אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז דער צאל איז 96, און אזוי געבט אויך אן דער סימן פונעם פרשה - צ"ו{{הערה|ווי אין ערשטן געדרוקטן חומש מיט די סימנים, {{היברובוקס|2=מקראות גדולות|3=45301|page=255|מקום הוצאה=ווענעציע|שנת הוצאה=רפ"ה}}.}}. טייל קלערן אז דאס איז גרייזיג{{הערה|זעט: אהרן ארנד, [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=96399 הסימנים של מנייני הפסוקים שבפרשות התורה]; }}. טייל נעמען אן אז דאס איז מעגליך צוליב וואס די פסוקים {{תנ"ך|ויקרא|ז|כא|כב|אן=ספר}}{{הערה|אדער {{תנ"ך|ויקרא|ז|כח|כט|אן=פרק}}. זע [[#לויט|ווייטער]] אין שמועס איבער פרשיות.}} דארפן צו גיין אינאיינעם, וויבאלד דאס איז די איינציגטסע פסוק "וידבר" וואס הייבט נישט אן א באזונדערע פרשה (פתוחה אדער סתומה){{הערה|{{אוצר החכמה|הרב שמואל דוד הכהן מונק|ירחון אור תורה|16451|page=63|קעפל=הגהות על המסרה שבסוף הפרשיות|באנד=קיג|שנת הוצאה=תשלז|מו"ל=ישראל כהן (עורך)|עמ=סג|תשל"ז}}.}}. אנדערע שפעקולירן{{הערה|ברוך גלאטצער, "קונטרס יד הסימנים", [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=79721 עמ' נה]; {{אוצר החכמה|משה גלביין|פני החמה - סימני מניין הפסוקים|600199|page=133|עמ=קכב}}}}, אז די סימן איז געווען צ"ו מיט'ן כולל{{הערה|זעט [https://hakirah.org/Vol%205%20Epstein.pdf#page=14 א רשימה] פון נאך אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.}}.}} און זיבן פרשיות - זיבן [[פרשה פתוחה|פתוחות]]{{ביאור|{{אנקער|פתוחה|לויט}} ווי דער [[רמב"ם]] רעכנט אויס אין הל' ספר תורה{{הערה|[https://beta.hebrewbooks.org/rambam.aspx?sefer=2&rtype=צורת%20הדף&hilchos=8&perek=8&halocha=4 פרק ח' הלכה ד'].}}: "...כולן פתוחות והן שש" (און מיט'ן אנהייב פרשה - זיבן). דער [[הגהות מיימוניות]] מערקט אן אז דער רמב"ם שרייבט "וידבר דדבר אל בני ישראל", און ס'איז פארהאן צוויי אזעלכע פסוקים: {{תנ"ך|ויקרא|ז|כב}}, וידבר... דבר אל בנ"י כל חלב, און {{תנ"ך|ויקרא|ז|כח}}, וידבר ... המקריב. דער הגה"מ און דער מאירי{{הערה|{{היברובוקס|2=קרית ספר - חלק ב|3=49533|page=133|קעפל=סדר צו את אהרן, פרשה ז'}}.}} ברענגען אז אלע מדיוק'דיגע ספרים און תיקוני סופרים האבן א פתוחה ביי ביידע וידבר'ס, און אלע אנדערע 71 מאל עס שטייט אין די תורה וידבר ד' אל משה לאמר, הייבט עס אן א פרישע פרשה. דער הגה"מ שרייבט אז עס איז ווארשיינליך א טעות סופר, אבער דער [[כסף משנה]] שרייבט אז דער רמב"ם האט יא אזוי געשריבן, און אזוי האט ער געזען אין א ספר מוגה{{הערה|אויך די פארשער זאגן אז די פריעסטע מאנוסקריפטן פונעם משנה תורה שטייט אזוי (זעט עופר און פענקאווער). דער כס"מ האט געהאט א גירסא אז ביידע זענען פתוחות, "והן שבע", און ווארפט דאס אפ. היינט שטייט ארויסגעשריבן וידבר דדבר אל בנ"י המקריב.}}.{{ש}}

פרשת צו ווערט געליינט צווישן די דאטומען [[י"ג אדר ב']] (אין [[עיבור יאר]]ן) און [[י"ד ניסן]]. אין פשוט'ע יארן געפאלט די סדרה אין דער שבת בעפאר [[פסח]] - [[שבת הגדול]]{{ביאור|לויט'ן כלל פון "פקדו ופסחו" - אז פרשת "צו" (פקדו אויף [[אראמיש]]) ווערט געליינט דער שבת בעפאר "פסח". דער כלל ווערט געברענגט אין [[טור]] און אין [[שלחן ערוך]]{{הערה|{{טור|אורח חיים|תכח}}; {{שלחן ערוך|אורח חיים|תכח|ד}}.}}, אלס גילטיג אין פשוט'ע יארן. אין [[ספר המנהיג]]{{הערה|{{היברובוקס|2=ספר המנהיג|3=8912|page=116|4=הלכות פסח, סעיף ד'}}. אויך געברענגט אין {{שלחן ערוך|אורח חיים|תכח|מפרש=אליה רבה|סק=ה}} פונעם [[רבי דוד אבודרהם|אבודרהם]] {{שיתופתא|Abudarham,_Hebrew_Calendar,_Order_of_Parashiot_and_Haftarot/72|סדר העיבור, סדר הפרשיות וההפטרות ע"ב}}.}} ווערט געברענגט דער טעם דערצו, וויבאלד אין די פרשה רעדט מען פון [[הגעלת כלים]] וואס איז נויטיג צו וויסן אין בעפארברייטונג צו פסח.}}; אין [[עיבור יאר]]ן געפאלט עס דער שבת בעפאר אדער נאך [[פורים]]; אין [[השג יאר]]ן דער שבת בעפאר - [[שבת זכור]], אין [[בשה יאר|בשה]], [[זשה יאר|זשה]] און [[זחג יאר]]ן קומט עס אויס [[שבת פרה]], וואס אין די פעלער ליינט מען דעם דעזיגנירטן מפטיר און הפטורה. און די איבריגע עיבור יארן געפאלט עס אן איינע פון די [[ארבע פרשיות]] - [[שבת הפסקה]]. אין [[החא יאר]]ן געפאלט די פרשה אום [[שושן פורים]] - [[פורים משולש]] פאר שטעט וואס וואס זענען [[מוקפות חומה ימות יהושע בן נון|מוקפות חומה]].

די פרשה זעצט פאר פון פריערדיגן פרשה - [[פרשת ויקרא|ויקרא]], און שטעלט ווייטער אראפ די דינים פון די קרבנות וואס מען האט מקריב געווען אין משכן און בית המקדש, דאסמאל מער פון די [[כהנים]]'ס קוק־ווינקל. עס ווערן אויסגערעכנט די דינים פון [[תרומת הדשן]], [[קרבן מנחה]], [[קרבן חטאת|חטאת]], [[קרבן אשם|אשם]] און [[קרבן שלמים|שלמים]]. דאן שטייט די איסור פון עסן [[חלב|חֵלֶב]] און [[איסור פון עסן בלוט|בלוט]] פון א מענטש{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|ו|לאנג=יא|אן=ספר}} - {{תנ"ך|ויקרא|ז|אן=ספר}}.}}.

די צווייטע טייל פרשה שילדערט די פייערונגען פון די [[שבעת ימי המילואים]] ביים [[חנוכת המשכן]], איבער וועלכע [[משה]] איז באפוילן געווארן אין [[פרשת תצוה]]. משה האט געוואשן אהרן און זיינע זין אין וואסער, זיי אנגעטון די [[בגדי כהונה]], און זיי געזאלבט מיט'ן [[שמן המשחה]]. משה האט מקריב געווען א פר חטאת און אן איל פאר אן עולה, און א קרבן מנחה. דערנאך האט ער געשפריצט די בלוט די שמן המשחה אויף די כהנים{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|ח|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}. דער שפיץ פון חנוכת המשכן - דער אכטער טאג, ווערט געשילדערט אין קומענדיגן פרשה, [[פרשת שמיני|שמיני]].

|פארברענגען נותר

|פארברענגען קדשים וואס איז טמא געווארן

|

אין פשוט'ע יארן ווערט די פרשה געליינט אום שבת הגדול, אין טייל [[עיבור יאר]]ן ווערט עס געליינט אום [[שבת פרה]] (אין די [[קביעות פון יאר|קביעות]] [[בשה יאר|בשה]], [[זשה יאר|זשה]] און [[זחג יאר|זחג]]), און אין [[השג יאר]]ן אום [[שבת זכור]]; אין די פעלער ליינט מען דעם דעזיגנירטן הפטורה פון די [[ארבע פרשיות]]. אין די איבריגע עיבור יארן קומט עס אויס [[שבת הפסקה]]. אין [[החא יאר]]ן געפאלט עס אום שבת פון [[פורים משולש]] און די איינוואוינער פון שטעט וואס זענען [[מוקפות חומה מימות יהושע בן נון]] ליינען די הפטורה פון [[פורים]].

== דרויסנדע לינקס ==

[[:קאַטעגאָריע:פרשת צו|*]]

[[:קאַטעגאָריע:פרשיות ספר ויקרא]]

[[:קאַטעגאָריע:אדר]]

[[:קאטעגאריע:ניסן]]

[[:קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]