אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת שלח"

'''{{מנוקד|פרשת שְׁלַח}}''' (אדער '''שְׁלַח לְךָ''') איז די פערטע [[סדרה]] פון [[ספר במדבר]], און די 37'סטע פון דער תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|במדבר|יג|א|אן=ספר|לאנג=יא}}, ביז {{תנ"ך|במדבר|טו|מא|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 119 פסוקים און צען פרשיות - זיבן [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און דריי [[פרשה סתומה|סתומות]].

די פרשה באציט זיך בעיקר צו די געשיכטע פון די [[חטא המרגלים]] און אירע נאכפאלגן. דאן ווערן אויסגערכנט א רייע דינים: [[נסכים]]; [[הפרשת חלה]]; [[קרבן חטאת]] פון א [[פר העלם דבר של ציבור|ציבור]] און א יחיד; די געשיכטע פונעם [[דער מקושש|מקושש]]; און מצות [[ציצית]].

די פרשה שילדערט געשעענישן וואס זענען פארגעקומען אין די צווייטע יאר פון [[יציאת מצרים]], איבערהויפט דער געשיכטע פון די מרגלים און אירע נאכפאלגן, און איז די לעצטע פאסירונג אין מדבר וואו דער דאטום פון דער געשיכטע ווערן אנגעגעבן אין דער תורה, ביז די געשעענישן פון די פערציגסטע יאר פון יציאת מצרים - די לעצטע יאר אין מדבר, וואס ווערט געשילדערט אין [[פרשת חוקת]].