1,047
רעדאגירונגען
ק
←מעשה בעל אקדמות
(כמעט פערטיג) |
|||
| שורה 45: | שורה 45: | ||
די ארטיגע נוסח איז: {{להעתיק}} | די ארטיגע נוסח איז: {{להעתיק}} | ||
אין א כתב יד פון רבי אברהם יגל פון די חכמי איטליא, שרייבט ער: ביי די אשכנז'ישע קהילות געפונט זיך א מגיהלה וואס מ'פירט זיך עס צו דערמאנען אין שבועות, איבער א נס וואס האטפאסירט, מיט א שלעכטער קעניג וואס איז געווארן איבערגערט פון א גלח צו פארטיליגן אלע אידן פון לאנד, און נאכ'ן איינבעטן האט דער קעניג באשטימט א זמן וואס די אידן זאל ברענגען א חכם זיך פארמעסטן מיטן גלח, דאן האבן די אידן געברענגט א איד פון די עשרת השבטים, וואס האט זיך געשטארקט מיט זיין קלוגשאפט, און האט געראטעוועט די אידן{{היברובוקס|2=קבץ על יד - שנה ד|3=43924|page=39|מקום הוצאה=בערלין|שנת הוצאה=תרמח|מו"ל=חברת מקיצי נרדמים}}. | אין א כתב יד פון רבי אברהם יגל פון די חכמי איטליא, שרייבט ער: ביי די אשכנז'ישע קהילות געפונט זיך א מגיהלה וואס מ'פירט זיך עס צו דערמאנען אין שבועות, איבער א נס וואס האטפאסירט, מיט א שלעכטער קעניג וואס איז געווארן איבערגערט פון א גלח צו פארטיליגן אלע אידן פון לאנד, און נאכ'ן איינבעטן האט דער קעניג באשטימט א זמן וואס די אידן זאל ברענגען א חכם זיך פארמעסטן מיטן גלח, דאן האבן די אידן געברענגט א איד פון די עשרת השבטים, וואס האט זיך געשטארקט מיט זיין קלוגשאפט, און האט געראטעוועט די אידן{{הערה|{{היברובוקס|2=קבץ על יד - שנה ד|3=43924|page=39|מקום הוצאה=בערלין|שנת הוצאה=תרמח|מו"ל=חברת מקיצי נרדמים}}}}. | ||
| שורה 52: | שורה 52: | ||
נאך א נוסח איז דא אין ספר מעשי גבורות ה', {{להעתיק}} | נאך א נוסח איז דא אין ספר מעשי גבורות ה', {{להעתיק}} | ||
רבי מאטל סלאנימער האט דערציילט{{הערה|סיפורי מרן הרמ״ח (עמ׳ רפג אות צא)}}, איך האב געהערט פון אלטע אידן און פון ר״ש העניך ז״ל, אז די סלאוויטא דרוקעקס האבן געוואלט דרוקן די מעשה אין די מחזורים, נאר וויבאלד זיי האבן עס נישט געוואוסט מיט א קלארקייט האבן זיי עס נישט געדרוקט. איינמאל האט מען גוזר געווען א גירוש אויף די אידן, און נאכדעם וואס מ'האט באשלאסן צו ברענגען איינעם פון די בני משה צו מבטל זיין די גזירה, איז איינער געשיקט געווארן אריבערצוגיין דעם סמבטיון, אריבערצוגיין דעם סמבטיון נעמט 18 שעה, און עס ריעט זיך נישט אפ פון זיין שטורעם נאר פון ער"ש האלבן טאג ביז מוצש"ק, און אין די געציילטע שעות פון ערב שבת איז נישט מעגליך אריבערצוגיין ווייל די וועג דויערט 18 שעה. האט מען אים איבערגעגבן א שם, אז ער זאל קענען אריבערגיין דעם טייך צו די בני משה, אבער אויף צוריקצוגיין האט מען אים נישט ערלויבט צו באנוצן מיט'ן שם, ווייל מ'נוצט עס נאר אויף פיקוח נפש. דער שליח האט געגעבן א גט פאר זיין ווייב, און איז אהינגעגאנגען מיט'ן ציל צו פארבלייבן דארט א גאנץ לעבן. די בני משה האבן געשיקט ״א הינקעדיגער שניידער" צו מבטל זיין די גזירה, וואס אויך ער האט געגעבן א גט פאר זיין פרוי און איז אריבער דעם טייך. ער איז געקומען צום מכשף וואס האט געהעצט ארויסצוגעבן די גזירה, און אים געזאגט אז ער זאל אים אויספרובירן און לאמיר זען ווער וועט זיך שטארקן אויף וועם. מען האט אפגעמאכט אז יעדער וועט זאגן דעם צווייטן וואס צו טון, און ער דארף דאס אויספירן. דער שניידער האט געמאכט א רינג ארום זיך, און דער מכשף האט געשיקט וכו' צו אים, אבער ווען זיי זענען אנגעקומען צום רינג זענען זיי געבליבן שטיין. דערנאך האט דער שניידער געזאגט דעם מכשף ער זאל זיך אנלאנען אויפ'ן שטאם פון א ארטיגן בוים און ער האט גענומען צוויי בינטלעך אייזערנע שטריק, ווען דער כישוף מאכער האט זיך אנגעלאנט אויף בוים, האט זיך דער בוים אויפגעהויבן און די שטריק האט זיך פארוויקלט ארום זיין האלז, און אים דערשטיקט, און די גזירה איז בטל געווארן. | רבי מאטל סלאנימער האט דערציילט{{הערה|סיפורי מרן הרמ״ח (עמ׳ רפג אות צא)}}, איך האב געהערט פון אלטע אידן און פון ר״ש העניך ז״ל, אז די סלאוויטא דרוקעקס האבן געוואלט דרוקן די מעשה אין די מחזורים, נאר וויבאלד זיי האבן עס נישט געוואוסט מיט א קלארקייט האבן זיי עס נישט געדרוקט. איינמאל האט מען גוזר געווען א גירוש אויף די אידן, און נאכדעם וואס מ'האט באשלאסן צו ברענגען איינעם פון די בני משה צו מבטל זיין די גזירה, איז איינער געשיקט געווארן אריבערצוגיין דעם סמבטיון, אריבערצוגיין דעם סמבטיון נעמט 18 שעה, און עס ריעט זיך נישט אפ פון זיין שטורעם נאר פון ער"ש האלבן טאג ביז מוצש"ק, און אין די געציילטע שעות פון ערב שבת איז נישט מעגליך אריבערצוגיין ווייל די וועג דויערט 18 שעה. האט מען אים איבערגעגבן א שם, אז ער זאל קענען אריבערגיין דעם טייך צו די בני משה, אבער אויף צוריקצוגיין האט מען אים נישט ערלויבט צו באנוצן מיט'ן שם, ווייל מ'נוצט עס נאר אויף פיקוח נפש. דער שליח האט געגעבן א גט פאר זיין ווייב, און איז אהינגעגאנגען מיט'ן ציל צו פארבלייבן דארט א גאנץ לעבן. די בני משה האבן געשיקט ״א הינקעדיגער שניידער" צו מבטל זיין די גזירה, וואס אויך ער האט געגעבן א גט פאר זיין פרוי און איז אריבער דעם טייך. ער איז געקומען צום מכשף וואס האט געהעצט ארויסצוגעבן די גזירה, און אים געזאגט אז ער זאל אים אויספרובירן און לאמיר זען ווער וועט זיך שטארקן אויף וועם. מען האט אפגעמאכט אז יעדער וועט זאגן דעם צווייטן וואס צו טון, און ער דארף דאס אויספירן. דער שניידער האט געמאכט א רינג ארום זיך, און דער מכשף האט געשיקט וכו' צו אים, אבער ווען זיי זענען אנגעקומען צום רינג זענען זיי געבליבן שטיין. דערנאך האט דער שניידער געזאגט דעם מכשף ער זאל זיך אנלאנען אויפ'ן שטאם פון א ארטיגן בוים און ער האט גענומען צוויי בינטלעך אייזערנע שטריק, ווען דער כישוף מאכער האט זיך אנגעלאנט אויף בוים, האט זיך דער בוים אויפגעהויבן און די שטריק האט זיך פארוויקלט ארום זיין האלז, און אים דערשטיקט, און די גזירה איז בטל געווארן. | ||
=מפקפקים= | =מפקפקים= | ||