אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:ל"ג בעומר"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
(←‏מנהגים: דיוק)
שורה 11: שורה 11:
אין חוץ לארץ איז אלעמאל געווען דער מנהג אז די חדר יינגלעך גייען אויף אן אויספלוג דעם טאג, און מען שפילט מיט פיילן און בויגן.
אין חוץ לארץ איז אלעמאל געווען דער מנהג אז די חדר יינגלעך גייען אויף אן אויספלוג דעם טאג, און מען שפילט מיט פיילן און בויגן.


דער מנהג פון ארויפגיין קיין מירון ל"ג בעומר ווערט דערמאנט צום ערשטן און ספר [[שער הכוונות]] פון [[רבי חיים וויטאל]]{{הערה|שם=שער הכוונות|{{ויקיטקסט|שער_הכוונות_דרושי_הפסח_דרוש_יב#ענין_מנהג_ללכת_ביום_ל"ג_לעומר_על_קברי_רשב"י_ור"א_בנו|שער הכוונות, עניין מנהג ללכת ביום ל"ג בעומר על קברי רשב"י ובנו ר"א}}}}, אז זיין רבי דער [[אר"י הקדוש]] איז דארט ארויף. ער שרייבט אויך אויפן [[כאלאקע]] וואס דער אר"י האט געטוהן פאר זיין קינד, אבער דאס בשרייבטער ווי א בארימטער מנהג.
דער מנהג פון ארויפגיין קיין מירון ל"ג בעומר ווערט דערמאנט צום ערשטן און ספר [[שער הכוונות]] פון [[רבי חיים וויטאל]]{{הערה|שם=שער הכוונות|{{ויקיטקסט|שער_הכוונות_דרושי_הפסח_דרוש_יב#ענין_מנהג_ללכת_ביום_ל"ג_לעומר_על_קברי_רשב"י_ור"א_בנו|שער הכוונות, עניין מנהג ללכת ביום ל"ג בעומר על קברי רשב"י ובנו ר"א}}}}, אז זיין רבי דער [[אר"י הקדוש]] איז דארט ארויף. ער שרייבט אויך אויפן [[חאלאקע]] וואס דער אר"י האט געטוהן פאר זיין קינד, אבער דאס בשרייבטער ווי א בארימטער מנהג.


היינטיגע צייטן גייען ארויף קיין [[מירון]] ארום א האלבער מיליאן מענטשען, עס ווערט אנגעצינדען דארט א גרויסע [[הדלקה]] דורך דעם [[באיאן (חסידות)|באיאנער רבי]]'ן וואס האט דאס בירושה פין זייו זיידן הר"ר [[רבי ישראל פון רוזשין]], וואס האט אפגעקויפט די רעכט אנצינדן די הדלקה פון די אידן אין [[צפת]]. אויך ווערן אנגעצונדן הדלקות דורך אנדערע [[אדמורי"ם]].
היינטיגע צייטן גייען ארויף קיין [[מירון]] ארום א האלבער מיליאן מענטשען, עס ווערט אנגעצינדען דארט א גרויסע [[הדלקה]] דורך דעם [[באיאן (חסידות)|באיאנער רבי]]'ן וואס האט דאס בירושה פין זייו זיידן הר"ר [[רבי ישראל פון רוזשין]], וואס האט אפגעקויפט די רעכט אנצינדן די הדלקה פון די אידן אין [[צפת]]. אויך ווערן אנגעצונדן הדלקות דורך אנדערע [[אדמורי"ם]].

רעוויזיע פון 06:47, 26 מאי 2024

ל"ג בעומר איז א טאג פון שמחה ביי יודן, וואס מען פייערט דעם 33 סטן טאג פון עומר-ציילונג צום אנדענק פון רבי שמעון בר יוחאייארצייט.

מען זאגט נישט קיין תחנון ביים דאווענען (אין מערסטע קהילות זאגט מען אויך נישט ביי מנחה דעם פריערדיגן טאג). ביי אשכנזים איז מען זיך נוהג אז מען מעג זיך שערן און חתונה האבן ל"ג בעומר. ווען ל"ג בעומר געפאלט זונטאג שערט מען זיך דעם פריערדיגן ערב שבת.

די חדר יינגלעך האבן דעם טאג א יומא דפגרא. מען איז געוואוינט צו מאכן אויספלוגן פאר די קינדער.

מנהגים

אין חוץ לארץ איז אלעמאל געווען דער מנהג אז די חדר יינגלעך גייען אויף אן אויספלוג דעם טאג, און מען שפילט מיט פיילן און בויגן.

דער מנהג פון ארויפגיין קיין מירון ל"ג בעומר ווערט דערמאנט צום ערשטן און ספר שער הכוונות פון רבי חיים וויטאל[1], אז זיין רבי דער אר"י הקדוש איז דארט ארויף. ער שרייבט אויך אויפן חאלאקע וואס דער אר"י האט געטוהן פאר זיין קינד, אבער דאס בשרייבטער ווי א בארימטער מנהג.

היינטיגע צייטן גייען ארויף קיין מירון ארום א האלבער מיליאן מענטשען, עס ווערט אנגעצינדען דארט א גרויסע הדלקה דורך דעם באיאנער רבי'ן וואס האט דאס בירושה פין זייו זיידן הר"ר רבי ישראל פון רוזשין, וואס האט אפגעקויפט די רעכט אנצינדן די הדלקה פון די אידן אין צפת. אויך ווערן אנגעצונדן הדלקות דורך אנדערע אדמורי"ם.

אסאך פירן זיך אפצושערן זייערע דריי יעריקע אינגלעך און זיי מאכן פיאות וואס ווערט אנגערופן חאלאקע. דער מנהג ווערט אויך דערמאנט אין שער הכוונות.

רעפערענצן