אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת וישלח"

אין מדרש ווערט דעציילט, אז [[רבי יהודה הנשיא]] פלעגט אריינקוקן אין די פרשה איידער'ן גיין צום קעניגרייך, און פונקט ווי יעקב זיך נישט געלאזט באגלייטן דורך א גוי. אמאל האט זיך יא געמאכט אז א גוי האט אים באגלייט און נאך איידער'ן אנקומען ביז [[עכו]] איז ער געווארן באצווינגען צו פארקויפן זיין פערד{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|עח|טו}}}}. רבי האט געהאט בקבלה אז די פרשה איז די "פרשת הגלות" וואס די קומענדיגע דורות זאלן נאכטון{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לג|טו|מפרש=רמב"ן}}. לויט די גירסא אין רמב"ן זאט זיך די געשיכטע אפגעשפילט מיט [[רבי ינאי]], און ער האט אים געדארפט פארקויפן זיין העמד.}}. דער [[רמב"ן]]{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לב|ד|אן=ספר|מפרש=רמב"ן}}.}}, [[רבי יהושע אבן שועיב]]{{הערה|{{היברובוקס|2=דרשות על התורה|3=9416|page=74|קעפל=פרשת וישלח}}.}}, און דער [[רבי ישעיה הלוי הורוויץ|של"ה הק']]{{הערה|{{ספריא|2=שני לוחות הברית|3=Shenei_Luchot_HaBerit%2C_Torah_Shebikhtav%2C_Vayishlach%2C_Torah_Ohr.89|4=תורה אור - פרשת וישלח}}}} ברענגען ארויס, אז דער פרשה קומט לערנען די קומענדיגע דורות אין וויאזוי זיך צו פירן, און וויאזוי צו טון השתדלות אין גלות.

דער [[מהרי"ל]] פלעגט אנזאגן די פרנסים צו ליינען דעם פרשה (ביז {{תנ"ך|בראשית|לג|יט|אן=ספר}}) ביים זיך שטעלן צו די באאמטע, אזויווי רבינו הקדוש האט געטון{{הערה|{{היברובוקס|2=ספר מהרי"ל|3=33228|page=34|קעפל=ליקטים - כ"ג}}.}}. עס וועט געברענגט פון פיל מקורות מען זאל זאגן די פרשה יעדע [[מוצאי שבת]], ספעציעל אזעלכע וואס פארן ארויס אין וועג דורכאויס די וואך, וויבאלד עס איז מסוגל פאר אלעם גוטן{{הערה|קיצור של"ה, דיני מוצאי שבת; ילקוט מעם לועז, פרשת וישלח}}. דער [[באר היטב]] זאגט אבער מען זאל נישט ליינען פסוקים ביינאכט, נאר אויב פארט מען יענע וואך אין וועג{{הערה|אורח חיים, [[שית:Ba'er_Hetev_on_Shulchan_Arukh,_Orach_Chayim/299?selectedunittext=13|סימן רצ"ט, סקי"ד]].}}.