אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת שמות"

| אינהאלט = שעבוד [[עברים|ישראל]] אין [[מצרים העתיקה|מצרים]], גזירת מוות אויף די זכרים בעיביס, רעטונג פון [[משה]], זיין אנטלויף קיין [[מדין]] און צוריקקער קיין מצרים, פארמעסט פון משה און [[אהרן]] מיט [[פרעה]]

'''פָּרָשַׁת שְׁמוֹת''' איז דער ערשטער [[סדרה]] אין [[ספר שמות]], און די דרייצנטע פון די תורה בכלל. אין דער פרשה ווערט געשילדערט די אנהייב פון שעבוד [[אידישע קינדער|עם ישראל]] אין [[מצרים]] און די ערשטע לעבנס יארן פון [[משה רבינו]] און דער באשעפער'ס אים אויסוועלן אלס מנהיג ישראל. אין דער פרשה ווערן פארגעשטעלט עטליכע פערזענליכקייטן וואס ערשיינען במשך די קומענדיגע פרשיות און ספרים, צווישן זיי [[מרים הנביאה|מרים]] און [[אהרן הכהן|אהרן]] געשוויסטער פון משה, און אזוי אויך [[פרעה]] מלך מצרים וואס פארקנעכטעט דאס אידישע פאלק.

דער אנהייב פרשה פארבינדט צום ענדע פון [[ספר בראשית]] און איז מסכם די נעמען פון די בני ישראל וואס זענען אראפ קיין מצרים. עם ישראל, וואס ווערט צום ערשט אזוי גערופן דורך פרעה, ווערט אידענטיפיצירט אין די אויגן פון די מצריים ווי א פאטענציאלע סכנה און דעריבער זענען די מצריים מחליט אים צו פייניגן מיט פארשידענע וועגן - פיזישע פארשקלאפונג און דאס בויען "ערי מסכנות" - [[פיתום ורעמסס]], און שפעטער א באפעל צו הרג'ענען אלע זכרים וואס ווערן געבוירן. די [[הייבאם|הייבאמס]] [[שפרה און פועה]] וואס ווערן געשטעלט צו אויספירן די ארבעט פאלגן נישט אויס דעם באפעל, און ראטעווען די קינדער, דערויף באצאלט זיי דער אויבערשטער "ויעש להם בתים".