אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אפיקומן"

2 בייטן אראפגענומען ,  פֿאַר 2 יאָר
ק
אין תקציר עריכה
ק ((diffedit))
שורה 35: שורה 35:


===הלכות===
===הלכות===
לויט די [[ראשונים]]{{הערה|שבלי הלקט ריח}}, דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבן דער [[מהרי"ל]] און די אחרונים אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים{{הערה|{{מהרי"ל (מנהגים)|סדר ההגדה|לח}}; דרכי משה ס"ק א. {{טור|אורח חיים|תעג|מפרש=בית חדש}} ס"ק כ"ו ד"ה ומ"ש ויש אומרים. ט"ז ומ"א סק"א}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", אז עס זאל זיין דערין דער שיעור צו ווערן זאט. ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, איינס אלס זכר צום קרבן פסח און איינס צו די מצה וואס מען האט מיטגעגעסן דערמיט. נאך א הסבר איז אז די צווייטע כזית איז אלס זכר צום [[חגיגת ארבעה עשר|קרבן חגיגה]]{{הערה|{{חיי אדם|קל|יד}}}}.}}{{ביאור|פארהאן א דריטע דעה פונעם [[ספר החינוך|חינוך]], וואס זאגט אז מען זאל עסן "אביסל מצה" זכר לפסח. דאס שטימט מיט די מיינונג אז אפיקומן קומט נאר אויף צו בלייבן מיט'ן טעם פון מצה אין מויל.}}.
לויט די [[ראשונים]]{{הערה|שבלי הלקט ריח}}, דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבן דער [[מהרי"ל]] און די אחרונים אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים{{הערה|{{מהרי"ל מנהגים|סדר ההגדה|לח}}; דרכי משה ס"ק א. {{טור|אורח חיים|תעג|מפרש=בית חדש}} ס"ק כ"ו ד"ה ומ"ש ויש אומרים. ט"ז ומ"א סק"א}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", אז עס זאל זיין דערין דער שיעור צו ווערן זאט. ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, איינס אלס זכר צום קרבן פסח און איינס צו די מצה וואס מען האט מיטגעגעסן דערמיט. נאך א הסבר איז אז די צווייטע כזית איז אלס זכר צום [[חגיגת ארבעה עשר|קרבן חגיגה]]{{הערה|{{חיי אדם|קל|יד}}}}.}}{{ביאור|פארהאן א דריטע דעה פונעם [[ספר החינוך|חינוך]], וואס זאגט אז מען זאל עסן "אביסל מצה" זכר לפסח. דאס שטימט מיט די מיינונג אז אפיקומן קומט נאר אויף צו בלייבן מיט'ן טעם פון מצה אין מויל.}}.


מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט).
מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט).