אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:שלום זכר"
ק (החלפת טקסט – "יינגל" ב־"אינגל") |
ק (החלפת טקסט – "{{דעסקריפציע||ענגליש=" ב־"{{דעסקריפציע||ענגליש = ") |
||
| (8 מיטלסטע ווערסיעס פון 6 באַניצער נישט געוויזן.) | |||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
'''שלום זכר''' אדער '''סעודת זכר''' אדער '''זכר''' איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען | {{דעסקריפציע||ענגליש = Gathering in Ashkenazi Jewish circles on the first Friday night after a baby boy is born|}} | ||
'''שלום זכר''' אדער '''סעודת זכר''' אדער '''זכר''' איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען פרייטאג ביינאכט נאכדעם וואס א [[אינגל]] ווערט געבוירן.<ref>רמ"א אין שו"ע יורה דעה רסה סעיף יב</ref> | |||
עס איז דער מנהג צו טרינקען א [[לחיים]] פון [[ביר]] מיט [[נאהיט]] (ווייסע [[ארבעס]]) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער [[וויין]] אדער [[בראנפען]] און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס". | עס איז דער מנהג צו טרינקען א [[לחיים]] פון [[ביר]] מיט [[נאהיט]] (ווייסע [[ארבעס]]) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער [[וויין]] אדער [[בראנפען]] און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס". | ||
| שורה 8: | שורה 9: | ||
== מקורות== | == מקורות== | ||
{{רעפערענצן}} | |||
[[קאַטעגאָריע:מנהגים]] | [[קאַטעגאָריע:מנהגים]] | ||
[[קאַטעגאָריע:שבת]] | [[קאַטעגאָריע:שבת|װ]] | ||
[[קאַטעגאָריע:אויף יידיש]] | |||
{{קרד/ויקי/יידיש}} | |||
[[he:שלום זכר]] | |||
יעצטיגע רעוויזיע זינט 23:55, 26 אקטאבער 2023
שלום זכר אדער סעודת זכר אדער זכר איז א מנהג ביי אשכנזים צו האבן א צוזאמענברענגען פרייטאג ביינאכט נאכדעם וואס א אינגל ווערט געבוירן.[1]
עס איז דער מנהג צו טרינקען א לחיים פון ביר מיט נאהיט (ווייסע ארבעס) און "שלום-זכר באנדלעך"אדער וויין אדער בראנפען און נארמאל איז אויך אויסגלייגט קוכן מיט אנדערע נאשן. מענטשן זאגן א סימן צו עסן ארבעס ווייל עס שטייט אין בראשית (כ"ב, י"ז) "והרבה ארבה את זרעך ככוכבי השמים" און די ווארט "ארבה" איז ענליך צו "ארבעס".
דעם טעם פארוואס מען מאכט א שלום זכור ווערט דערמאנט אין די ספרים איז כדי צו דערמאנען אז ווען דער זון ווערט געבוירן פארגעסט ער אלץ וואס ער האט געלערנט מיטן מלאך אונעם רחם פון דער מאמען. אבער געוויינליך איז עס גאנץ א פרייליכע צייט און מען ווינטשט אן מזל-טוב פאר דעם טאטן פונעם ניי-געבוירענעם.
נאך א טעם ווערט דערמאנט אז מען מאכט עס צוליב דער שמחה אז עס איז געבוירן א קינד, און עס גייט זיין א ברית פארן קינד, לויט דעם טעם איז פארשטענדליך פארוואס מען איז דאן פרייליך.
מקורות
- ↑ רמ"א אין שו"ע יורה דעה רסה סעיף יב
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!