אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "לא תתורו"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
(HE און מקורות מוסטערן)
(סוגיא מוסטער, אויסדרוק פון אריינפיר)
שורה 1: שורה 1:
{{דרעפט}}
{{דרעפט}}
<!-- הייבט אן רעדאגירן אונטער די שורה -->
{{סוגיא
'''לא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם''' איז א [[מצות לא תעשה]] פון די [[תורה]]. עס טוט פארבאטן צו אריינטראכטן אין געדאנקען וועלכע קענען צוברענגען דעם מענטש צו לייקענען אין איינע פון די [[יסודי הדת]], אדער צו נאכצוגיין די אייגענע גלוסטענישן וואס קען צוברענגען דעם מענטש צו עובר זיין אויף די תורה.
| מקרא = {{תנ"ך|במדבר|טו|לט}}
| ברייתא = {{ספרי|במדבר|טו|לט|קטו}}
| תלמוד בבלי = {{בבלי|נדרים|כ|ב}}
| תלמוד ירושלמי = {{ירושלמי|ברכות|א|ה}}
| משנה תורה לרמב"ם = {{רמב"ם|עבודה זרה וחוקות הגויים|ב|א|ג|ללא=שם}}
| ספרי מניין המצוות = {{ספר המצוות|לאו|מז}}{{ש}}{{ספר החינוך|שפז}}
| ספרות הלכתית נוספת = {{תנ"ך|במדבר|טו|לט|מפרש=מלבי"ם}}
}}
'''לא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם''' איז א [[מצות לא תעשה]] פון די [[תורה]] וואס טוט פארבאטן צו אריינטראכטן אין געדאנקען וועלכע קענען צוברענגען דעם מענטש צו לייקענען אין איינע פון די [[יסודי הדת]], אדער צו נאכגיין די אייגענע גלוסטענישן וואס קען צוברענגען דעם מענטש צו עובר זיין אויף די תורה.


==מקור און איינצלהייטן פון די מצוה==
==מקור און איינצלהייטן פון די מצוה==
 
די מקןר פון די מצוה איז אין [[פרשת שלח]]: {{הדגשה|וְלֹא תָתֻרוּ אַחֲרֵי לְבַבְכֶם וְאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם אֲשֶׁר אַתֶּם זֹנִים אַחֲרֵיהֶם. לְמַעַן תִּזְכְּרוּ וַעֲשִׂיתֶם אֶת כָּל מִצְו‍ֹתָי וִהְיִיתֶם קְדֹשִׁים לֵאלֹהֵיכֶם}}{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|טו|לט}}}}.  
די מקןר פון די מצוה איז אין [[שלח|פרשת שלח]] {{הדגשה|ולא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם אשר אתם זונים אחריהם. למען תזכרו ועשיתם את כל מצותי והייתם קדושים לאלהיכם}}{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|טו|לט}}}}.  


[[חז"ל]] דרש'נען דעם פסוק אז "אחרי לבבכם" מיינט געדאנקען פון [[מינות]], און "אחרי עיניכם" מיינט געדאנקען פון זנות {{הערה|{{ספרי|במדבר|טו|לט}}; {{בבלי|ברכות|יב|ב}}}}, און די ראשונים ערקלערן אז דאס מיינט זיך אריינטוהן דעם קאפ אין עולם הזה'דיגע גלוסטענישן{{הערה|{{ספר המצוות|לא תעשה|מז}}}}{{הערה|שם=חינוך|{{ספר החינוך|שפז}}}}. טייל ראשונים רעכענען "אחרי לבבכם" און "אחרי עיניכם" פאר צוויי באזונדערע מצוות{{הערה|סמ"ק סימן יב און סימן ל}}, אבער רוב ראשונים רעכענען עס פאר איין מצוה.
[[חז"ל]] דרש'נען דעם פסוק אז "אחרי לבבכם" מיינט געדאנקען פון [[מינות]], און "אחרי עיניכם" מיינט געדאנקען פון זנות {{הערה|{{ספרי|במדבר|טו|לט}}; {{בבלי|ברכות|יב|ב}}}}, און די ראשונים ערקלערן אז דאס מיינט זיך אריינטוהן דעם קאפ אין עולם הזה'דיגע גלוסטענישן{{הערה|{{ספר המצוות|לא תעשה|מז}}}}{{הערה|שם=חינוך|{{ספר החינוך|שפז}}}}. טייל ראשונים רעכענען "אחרי לבבכם" און "אחרי עיניכם" פאר צוויי באזונדערע מצוות{{הערה|סמ"ק סימן יב און סימן ל}}, אבער רוב ראשונים רעכענען עס פאר איין מצוה.
שורה 13: שורה 20:
טייל ראשונים לערנען אבער אז דאס איז אן איסור צו טראכטן צו טוהן סיי וועלכע עבירה {{הערה|שערי תשובה שער ג' אות מא. זעט אין פירוש הגר"י פערלאו אויפן רס"ג לא תעשה א, ווי ער לערנט אז אזוי האלטן אויך דער רמב"ם, סמ"ג, ספר החינוך, און דער רס"ג אליין, אבער דער רס"ג האלט אז דאס איז נאר אן אסמכתא.}}.
טייל ראשונים לערנען אבער אז דאס איז אן איסור צו טראכטן צו טוהן סיי וועלכע עבירה {{הערה|שערי תשובה שער ג' אות מא. זעט אין פירוש הגר"י פערלאו אויפן רס"ג לא תעשה א, ווי ער לערנט אז אזוי האלטן אויך דער רמב"ם, סמ"ג, ספר החינוך, און דער רס"ג אליין, אבער דער רס"ג האלט אז דאס איז נאר אן אסמכתא.}}.


דער מצוה איז איינע פון די [[מצוות תמידיות]] וואס א מענטש דארף אלעמאל מקיים זיין{{הערה|ביאור הלכה אורח חיים חלק א סימן א בשם ספר החינוך}}
דער מצוה איז איינע פון די [[מצוות תמידיות]] וואס א מענטש דארף אלעמאל מקיים זיין{{הערה|ביאור הלכה אורח חיים חלק א סימן א בשם ספר החינוך}}.


==מלקות==
==מלקות==


מען באקומען נישט קיין [[מלקות]] אויף דעם לאו, סיי ס'איז נישט קיין באשטימטע זאך אויף וואס מ'קען [[התראה|אנווארענען]] א מענטש דערויף{{הערה|שם=חינוך}}, און אויך ווייל ס'איז א [[לאו שאין בו מעשה]]{{הערה|ספר המצוות הל' עבודת כוכבים פרק ב' הלכה ג}}.
מען באקומען נישט קיין [[מלקות]] אויף דעם לאו, סיי ס'איז נישט קיין באשטימטע זאך אויף וואס מ'קען [[התראה|אנווארענען]] א מענטש דערויף{{הערה|שם=חינוך}}, און אויך ווייל ס'איז א [[לאו שאין בו מעשה]]{{הערה|{{רמב"ם|עבודת כוכבים|ב|ג}}}}.


==רעפערענצן==
==רעפערענצן==

רעוויזיע פון 23:26, 2 יולי 2023

לא תתורו
(הויפט מקורות)
מקרא במדבר טו, לט
ברייתא ספרי אויף במדבר טו, לט (פיסקא קטו)
תלמוד בבלי נדרים כ, ב
תלמוד ירושלמי תלמוד ירושלמי, מסכת ברכות, פרק א', הלכה ה'
משנה תורה
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:רמב"ם

פאראמעטער [ ללא ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע
לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:רמב"ם) נמצא פרמטר לא בשימוש "ללא=".משנה תורה לרמב"ם, הלכות עבודה זרה וחוקות הגויים, פרק ב', הלכות א'–ג'
ספרי מניין המצוות ספר המצוות, לאו מ"ז
ספר החינוך, מצוה שפ"ז
מקורות נוספים מלבי"ם, במדבר טו, לט

לא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם איז א מצות לא תעשה פון די תורה וואס טוט פארבאטן צו אריינטראכטן אין געדאנקען וועלכע קענען צוברענגען דעם מענטש צו לייקענען אין איינע פון די יסודי הדת, אדער צו נאכגיין די אייגענע גלוסטענישן וואס קען צוברענגען דעם מענטש צו עובר זיין אויף די תורה.

מקור און איינצלהייטן פון די מצוה

די מקןר פון די מצוה איז אין פרשת שלח: ”וְלֹא תָתֻרוּ אַחֲרֵי לְבַבְכֶם וְאַחֲרֵי עֵינֵיכֶם אֲשֶׁר אַתֶּם זֹנִים אַחֲרֵיהֶם. לְמַעַן תִּזְכְּרוּ וַעֲשִׂיתֶם אֶת כָּל מִצְו‍ֹתָי וִהְיִיתֶם קְדֹשִׁים לֵאלֹהֵיכֶם”[1].

חז"ל דרש'נען דעם פסוק אז "אחרי לבבכם" מיינט געדאנקען פון מינות, און "אחרי עיניכם" מיינט געדאנקען פון זנות [2], און די ראשונים ערקלערן אז דאס מיינט זיך אריינטוהן דעם קאפ אין עולם הזה'דיגע גלוסטענישן[3][4]. טייל ראשונים רעכענען "אחרי לבבכם" און "אחרי עיניכם" פאר צוויי באזונדערע מצוות[5], אבער רוב ראשונים רעכענען עס פאר איין מצוה.

אזוי אויך לערנען טייל ראשונים ארויס פון דא די איסור הסתכלות אין אן אשת איש[6].

טייל ראשונים לערנען אבער אז דאס איז אן איסור צו טראכטן צו טוהן סיי וועלכע עבירה [7].

דער מצוה איז איינע פון די מצוות תמידיות וואס א מענטש דארף אלעמאל מקיים זיין[8].

מלקות

מען באקומען נישט קיין מלקות אויף דעם לאו, סיי ס'איז נישט קיין באשטימטע זאך אויף וואס מ'קען אנווארענען א מענטש דערויף[4], און אויך ווייל ס'איז א לאו שאין בו מעשה[9].

רעפערענצן

  1. במדבר טו, לט
  2. ספרי אויף במדבר טו, לט; ברכות יב, ב
  3. ספר המצוות, לא תעשה מ"ז
  4. 4.0 4.1 ספר החינוך, מצוה שפ"ז
  5. סמ"ק סימן יב און סימן ל
  6. אגרת התשובה לרבינו יונה; סמ"ק סימן ל
  7. שערי תשובה שער ג' אות מא. זעט אין פירוש הגר"י פערלאו אויפן רס"ג לא תעשה א, ווי ער לערנט אז אזוי האלטן אויך דער רמב"ם, סמ"ג, ספר החינוך, און דער רס"ג אליין, אבער דער רס"ג האלט אז דאס איז נאר אן אסמכתא.
  8. ביאור הלכה אורח חיים חלק א סימן א בשם ספר החינוך
  9. משנה תורה לרמב"ם, הלכות עבודה זרה וחוקות הגויים, פרק ב', הלכה ג'