אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "זרוע"

די פוסקים זענען צעטיילט אין זייערע מיינונגען להלכה: לויט טייל ראשונים דארף מען ברענגען דווקא צוויי סארטן פלייש{{הערה|{{רמב"ם|חמץ ומצה|ח|א}}; הגהות מיימוניות אויפ'ן ארט אין נאמען פון רבינו שמחה; מהר"ש מאוסטרייך געברענגט אין מהרי"ל סדר ההגדה עמוד צ' סימן ו'}}; אנדערע נעמען אן אז סיי וועלכע מינים זענען גוט{{הערה|{{טור|אורח חיים|תעג}}; אור זרוע חלק שני, סימן רנ"ו; {{סמ"ג|עשין|מא}}; רבינו ירוחם, נתיב ה' חלק ד'; של"ה, מסכת פסחים פרק נר מצוה אות ל"ב}}. פילע מקורות ברענגען דעם [[מנהג]] צו נעמען א שטיקל פלייש (די "זרוע") אלס זכר צום קרבן פסח און אן [[איי]] אלס זכר צום קרבן חגיגה{{הערה|נאמען=זרוע|ארחות חיים, ליל הפסח, סימן י"ב, אין נאמען פון א ירושלמי וואס געפינט זיך נישט ביי אונז; כלבו, סימן נ' ד"ה והנה לך; [[רבי מנחם המאירי]], {{עלהתורה ש"ס|בית הבחירה|פסחים|קיד|ב}}; {{רמב"ם|חמץ ומצה|ח|א|ללא=שם|מפרש=מגיד משנה}}; [[רבי דוד אבודרהם]], סדר ההגדה ד"ה וכך היא, [[רשב"ץ]], מאמר חמץ אות קכו}}, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין [[שולחן ערוך]]{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעג|ד|ללא=שם}}}}, און אזוי איז למעשה דער מנהג היינט.

א טעם צום מנהג צו נעמען די "זרוע", די ארעם פון א באשעפעניש (זעט ווייטער), איז על שם די {{ציטוטון|זְרוֹעַ נְטוּיָה}} וואס ווערט דערמאנט ביי [[יציאת מצרים]]{{הערה|נאמען=זרוע}}. נאך א טעם, א רמז צו דעם וואס השי"ת האט אונטערטעניגט די שטאלצע מצריים, ווי דער פסוק דרוקט זיך אויס: {{ציטוטון|אֶת־זְרוֹעַ פַּרְעֹה מֶלֶךְ־מִצְרַיִם שָׁבָרְתִּי|יחזקאל ל, כא}}{{הערה|סדר כהלכתו אויף מעשה רב, סימן קצ"א}}.