אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "מודה אני"

טייל פירן אויס מיט'ן ווארט "סלה", און געוויסע לייגן נאך צו אז מען זאל זיך וואשן די הענט בעפאר מען זאגט ארויס סלה וויבאלד עס איז [[גימטריה]] ווי די [[שמות הקודש]] הוי"ה און א-ד-נ-י צוזאמען. עס איז נישט קלאר דער מקור, ווי אויך וועלכע באדייט דאס ווארט פארמאגט אין צוזאמענהאנג מיט די תפילה{{הערה|זעט: {{היברובוקס|2=קובץ אור ישראל (מאנסי) - סז|3=56181|4=עמוד שע"ט|עמוד=379}}; {{היברובוקס|אברהם יעקב קאפל לויפער|מכתב למשמרת ח, תשס"ז|51950||עמוד=13}}; קובץ בית ועד חכמים ד', עמוד ת"ד; [https://forum.otzar.org/viewtopic.php?t=27846 א שמועס] אויף פארום אוצר החכמה}}.

אין סידור היעב"ץ שטייט, אז פאר מודה אני זאל מען זאגן "ברוך שנתן תורה לעמו ישראל בקדושתו"{{הערה|שם=יעבץ|{{היברובוקס|[[רבי יעקב עמדין]]|סידור בית יעקב|42759|הנהגת הבוקר סק"א|עמוד=25}}}}, און דאס גייט לכאורה אין איינקלאנג מיט דעם וואס דער של"ה שרייבט אז תיכף ווען א מענטש שטייט אויף זאל ער טראכטן אין גדלות הבורא און מתן תורה, און מיט דער נוסח איז מען מקיים ביידע. אויך ברענגט ער פון [[זוהר חדש]]{{הערה|[https://shitufta.org.il/Zohar_Chadash/,_Noach?selectedunittext=66 פרשת נח לז ע"א]}} אז מען זאל זאגן נאך מודה אני "יהי רצון מלפניך ה' אלקי ואלוקי אבותי, שיהא לבי נכון ומסור בידי, שלא אשכחך ולא אכעוס, ולא אכעיסך"{{הערה|דער חיד"א ברענגט דאס אויך אין [[ש:Kesher_Gudal/1|קשר גודל א, א]]}}, און מען זאל געווארנט זיין דאס צו זאגן מיט ריינע הענט.

און [[צעטיל קטן]] שרייבט דער רבי רבי אלימלך, נאך וואס ער ברענגט די מודה אני "און ער זאל זאגן אפילו אויף זשארגאן, מיט א פרייליך הארץ, "געלויבט איז גאט וואס ער האט מיר געגעבן די מצוה פון די ציצית וואס איך בין ארום גערינגלט מיט זיי, און די מצוה פון זיך וואשן נעגל וואסער אינדערפרי צו אראפנעמען דעם שלעכטן רוח און די שווערע קליפה פון מיינע צוויי הענט"{{הערה|צעטיל קטן אות ט'}}.